• Written in these walls are the stories that I can't explain.
    Written on these walls are the colors that I can't change.





    Het beroemde leven eist zijn tol en dat weten de jongens van One Direction maar al te goed. Het leven lijkt verschrikkelijk veel op het beroemdste Monopoly spel met de jongens, en hun vrienden, als pionnen. Zij mogen namelijk ook niet doen wat ze willen doen, of zeggen, en worden als het ware bestuurd door het management. Als ze moeten springen, springen ze, als ze moeten zeggen dat hun relatie alleen een bromance is, doen ze dat met pijn in hun hart. Heel het leven is voor de jongens uitgekauwd. Maar hoe lang zullen de jongens, samen met de rest, de schijn nog vol kunnen houden? Hoe lang gaan ze nog doen wat er van hun word verwacht? Wanneer nemen ze het besluit om hun eigen leven te leven en te genieten van de fame? Wanneer laten ze de echte jongens en hun leven naar voren komen, om zich niets van andere aan te trekken? En als ze besluiten de waarheid te vertellen, hoe zal het dan uitpakken? Raken ze alles kwijt wat hen lief is of word het met open armen ontvangen? Raken ze hun baan kwijt of rijken de jongen ook de top, om zo te ogen van de andere mensen te openen?
    We all have stories to tell, but who are the ones that will listen for the truth and not just for our fame?

    Let op, deze RPG is meer gericht op de nadelen van het leven van de mensen, dus een happy end kan ver te zoeken zijn. Het eist zijn tol en er leiden vele wegen naartoe.






    Lijstje:
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Geheim:
    Extra:


    Jongens:
    -Niall James Horan: Liked
    -Harry Edward Styles: 1946
    -Louis William Tomlinson; Memorias
    -Liam James Payne: HelloSweety
    -Zayn Javadd Malik: Walsh


    Vriendinnen:
    Niet iedere jongen heeft een vriendin, of kunnen als dekmantel dienen.
    Overleg het dus met degene die het personage speelt

    - Vriendin Louis: Safiya Amirah Malik Phantasie
    - Vriendin Harry: Lizz Marie Meadow Phyre
    - Vriendin Zayn: Julia Mary Tomlinson HelloSweety
    - Vriendin Niall: Abigail 'Abby' Luciana Carrick Memorias
    - Vriendin Liam: Sky Madison Grey Candira



    Overige rollen;
    Denk hier vooral bij bij de familie van de jongens, want deze kunnen een grote rol spelen in het verhaal.
    - Zusje Zayn: Safiya Amirah Malik Phantasie
    - Catlynn "Cat" Violetta Mustafa xMeCrazyMofo
    - Zusje Liam: Hope Logan Payne Phantasie
    - Zusje Louis: Julia Mary Tomlinson HelloSweety
    -
    -
    -




    Regels:
    -Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden en je hebt het zo geschreven.
    -Maximaal 2 personages per persoon.
    -Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
    -16+ mag maar houd het netjes.
    -Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
    -Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
    -Topics worden alleen aangemaakt door Memorias en Phantasie, tenzij dat is aangegeven.
    -Het is geen sneltrein!


    Het begin:

    De jongens hebben net weer een bespreking gehad met het management. Iedereen denkt dat het over het nieuwe album gaat met als titel Midnight Memories, maar de jongen en iedereen rondom de Direction family weet wel beter. Het management was weer een keer aan het zagen over het hele doen en laten van de jongens.
    Dat is ook de reden dat de andere, ondanks het verbod van het management, de jongen met open armen op staan te wachten voor een knuffel en bemoedigende woorden.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    [Sorry, ik schrijf me uit, ik denk dat Cat als het ware een beetje een vijfde wiel is.]


    "Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

    Lizz Marie Meadow.

    Langzaam slaat Harry zijn armen om me heen, en ik word zachtjes tegen hem aangedrukt. "Dankjewel," mompelt hij, waarna ik zijn lippen onder mijn oorlel voel. Zijn hoofd legt hij zachtjes op mijn schouder en zijn handen strelen mijn rug. Ik laat mijn handen door zijn krullen gaan, waarna ze weer gewoon terugspringen op hun vorige plek. Daarna laat ik mijn handen overglijden naar zijn rug. Ik hoor hem zachtjes zuchten. Modest! zijn de jongens gewoon aan het kapot maken. Na een aantal minuten bevrijd ik me uit Harry’s greep en loop ik met de lege glazen terug naar de keuken. Ik laat mijn handen door mijn haar glijden en staar dan even naar het aanrecht, waarna ik weer terugloop naar Harry. Hoewel het met onze relatie iets slechter gaat, gaat het met hem al helemaal slecht. ‘Heb je vannacht wel geslapen?’ Ik kan er niets aan doen dat mijn stem overvol met berzorgdheid zit. Ik kuch even en staat hem dan weer aan terwijl ik in de deuropening hang. Door het raam zie ik dat de lucht wat donkerder kleurt. Ik wil eigenlijk graag even douchen, maar Harry voelt zich niet geweldig en dan kan ik beter niet weglopen.

    [ bericht aangepast op 8 dec 2013 - 19:41 ]

    Harry Styles.

    Ik glimlachte licht als ze met haar handen rustig door mijn krullen heen streelt, waarna ze -ze af laat glijden naar mijn rug en daar rustig heen en weer kroelt. Na een aantal minuten maakt ze zich los van mij en staat ze op, om met de lege glazen richting de keuken te verdwijnen. Ik slaakte een zachte zucht en verlangde op dit moment heel erg naar Zayn, maar die zou het vast weer is veel te druk hebben met zijn vriendin, tussen hun ging het nog steeds heel goed en ik moest zeggen dat ze best leuk samen waren. In tegenstelling tot Zayn en mij, ik snapte nog steeds niet wat hij in mij zag. Ik schudde langzaam mijn hoofd toen ik Lizz' stem weer hoorde. "Heb je vannacht wel geslapen?" Moeilijk keek ik het meisje aan, ik kon moeilijk tegen haar liegen want dat zou ze direct door hebben. "Nee. Ik slaap de laatste tijd bijna niet meer. En als ik het wel doe, word ik veels te snel weer wakker door vreselijke dromen." Ik wist niet zeker of ik dat laatste wel aan haar had moeten vertellen, straks wilde ze erover praten en daar had ik geen zin in. Ik had eigenlijk helemaal nergens meer zin in, behalve om nu in Zayn's warme, stevige armen te liggen en dat hij me sussende woordjes zou influisteren.


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    Zayn Malik
    Julia stemde vrijwel direct in. Dat was dan geregeld, we zouden met de bus gaan. Ik vond dat wel wat hebben, de bus. De knusse gezelligheid. Al waren er vaak ook fans, maar dat was zo erg nog niet. Zó groot is een bus niet.
    Julia drukte nog een kus op mijn ongeschoren kaak. Ik wist dat ze het niet erg vond, zo lang het geen echte baard werd. Dit wetende, was ik te lui om me vaker te scheren. "Ik hou van je." fluisterde ze zacht in mijn oor. Ze legde haar hoofd rustig op mijn schouder. "Ik hou ook van jou," zei ik zachtjes terug. "Zullen we dan maar gaan?" stelde ik toen voor.


    The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

    Julia Mary Tomlinson
    Ik glimlachte bij zijn lieve woordjes. Ondanks zijn imago, was hij echt het liefste vriendje die iemand maar kon wensen. Ik knikte bij zijn woorden en ging terug op mijn eigen benen staan. Ik voelde me zo best klein. Waarom was ik zo kort? Al had het zo ook z'n voordelen. Ik pakte zijn hand en zwaaide nog even even naar mijn ouders en Louis. Daarna trok ik hem zachtjes mee naar de busstop. Het was vast ook wel druk in de bus, maar daar kunnen nooit zoveel fans zijn als in de bus. Bij de bushalte ging ik weer dicht tegen hem aan staan. Ja, we waren misschien wat klef, maar mij kon het echt niets schelen. Ik keek nooit in de bladen en googlede mezelf nooit, wat volgens wel een goed ding was. Ik ging op de punten van mijj spitzen staan en drukte nog een kusje op zijn kaak. De bus kwam en ik kocht de buskaartjes. Zayn hoefde niet voor alles te betalen. Zelf had ik ook wat geld. Dat het niet zoveel was als dat van hem betekende niet dat ik afhankelijk van zijn geld was. Ik kon prima op eigen benen staan, toch zou ik geen dag zonder hem willen. Toen ik de kaartjes in mijn handen gedrukt kreeg vroeg de buschauffeur nog om een handtekening. Ik liep vast de bus in en vond ons een plekje. Ik ging vast zitten en begon mijn spitzen te verwisselen voor mijn gympen terwijl ik op Zayn wachtte.

    [ bericht aangepast op 11 dec 2013 - 21:35 ]


    Bowties were never Cooler

    Walsh --> Brashares


    The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

    [aangepast]


    Bowties were never Cooler

    [xMeCrazyMofo ------> SnowHeart]


    "Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

    Zayn Malik
    Julia pakte mijn hand en zwaaide naar haar ouders en Louis. Ik deed hetzelfde naar Safiya en mijn ouders. We liepen rustig naar de bushalte. Hopelijk zou de bus snel komen, want ik verlangde sterk naar een Caramel Macchiato. Julia drukte nog snel een kusje op mijn kaak toen de bus kwam. Toen we naar binnen liepen kocht zij de kaartjes, wat ik helemaal niet erg vond. Ja, het was goed voor mijn ego als ik betaalde, maar als ik alles moest doen was het ook niet leuk. De buschauffeur reikte de kaartjes aan Julia, waarna hij me met grote ogen aan keek. "Mag ik een handtekening?" Een brede lach verscheen op mijn gezicht. "Natuurlijk." Ik nam de pen die hij naar me uit stak van hem over en krabbelde mijn handtekening op een papier. Het was nog steeds vreemd hoe veel mensen mij kenden. Overal waar ik liep herkende wel iemand me.
    Toen ik de bus rond keek, ontdekte in Julia al gauw. Ik liep met snelle pas naar haar toe en nam naast haar plaats. Mijn arm legde ik losjes om haar schouders en ik wreef kort over haar arm.


    The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

    Julia Mary Tomlinson
    Ik pakte de kaartjes aan en liep vast de bus in. De buschauffeur wilde namelijk nog een handtekening van Zayn. Ik had inmiddels als een plekje gevonden en begon daar rustig mijn spitzen voor gympen te verwisselen. Doordat ik vanaf mijn 12e op spitzen danste waren mijn voeten vervormt, daarom zaten spitzen het lekkerst. Toch zaten gympen ook prima. Ik glimlachte even naar Zayn toen hij naast me kwam zitten. Ik bond mijn gympen vast. Mijn spitzen bond ik aan mijn rugzak. Ik ging naar achter zitten tegen zijn arm aan en legde mijn hoofd tegen zijn schouder. Ik glimlachte en pakte met mijn buitenste hand zijn buitenste hand vast. Ik had nu best wel zin in een gingerbread latte. Lekker warm en romig. Ik was dan wel erg dun en at niet veel, maar van dit soort dingen kon ik erg waarderen. Zeker met Zayn samen. Met mijn duim wreef ik zacht over de rug van zijn hand. Ik hield echt heel erg veel van hem en was blij dat ik hem wat kon opvrolijken. Wat er bij het management gebeurt was leek me namelijk niet iets heel goeds aan de gezichten van mijn vriendje en broer te zien. Toch ging ik er niet naar vragen. Ze zouden het well vertellen als ze wilden en anders waren het toch niet mijn zaken.


    Bowties were never Cooler

    [HelloSweety -> KiliOfDurin
    Ik miste toch mijn oude username]


    Bowties were never Cooler

    KiliOfDurin schreef:
    [HelloSweety -> KiliOfDurin
    Ik miste toch mijn oude username]



    The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

    [Hij is zo ASDFGHJKL:"!!!!!!!!!!!!!!!!!]


    Bowties were never Cooler

    [Memorias ----> Immence]


    "Family don’t end in blood”

    Zayn Malik
    Julia liet haar hoofd rusten op mijn schouder.
    "Hm, wat verlang ik naar een lekkere bak koffie," zei ik zacht. Ik probeerde mezelf zo goed mogelijk af te leiden, door te denken aan Starbucks en Julia. Toch bleef het verschrikkelijke plan van het management door mijn hoofd spoken. Hoe kwamen ze er toch bij? Eigenlijk wist ik er het antwoord wel op: media. Ze wilden ons simpelweg beroemder maken. Het sloeg in mijn ogen helemaal nergens op. Maar goed, ik moest er niet meer over nadenken. Mijn hand speelde met Julia's prachtige haar. De lange lokken gleden rustig door mijn vingers. Het was een fijn gevoel. Een diepe zucht ontsnapte uit mijn mond. Zo lang het management mij bij Julia liet blijven, kon ik er nog mee leven. Maar als ze met onze relatie zouden gaan spelen... Het zou me kapot maken.


    The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.