Monopoly • One Direction (Topic 1) - Speeltopics

Het beroemde leven eist zijn tol en dat weten de jongens van One Direction maar al te goed. Het leven lijkt verschrikkelijk veel op het beroemdste Monopoly spel met de jongens, en hun vrienden, als pionnen. Zij mogen namelijk ook niet doen wat ze willen doen, of zeggen, en worden als het ware bestuurd door het management. Als ze moeten springen, springen ze, als ze moeten zeggen dat hun relatie alleen een bromance is, doen ze dat met pijn in hun hart. Heel het leven is voor de jongens uitgekauwd. Maar hoe lang zullen de jongens, samen met de rest, de schijn nog vol kunnen houden? Hoe lang gaan ze nog doen wat er van hun word verwacht? Wanneer nemen ze het besluit om hun eigen leven te leven en te genieten van de fame? Wanneer laten ze de echte jongens en hun leven naar voren komen, om zich niets van andere aan te trekken? En als ze besluiten de waarheid te vertellen, hoe zal het dan uitpakken? Raken ze alles kwijt wat hen lief is of word het met open armen ontvangen? Raken ze hun baan kwijt of rijken de jongen ook de top, om zo te ogen van de andere mensen te openen?
We all have stories to tell, but who are the ones that will listen for the truth and not just for our fame?

Let op, deze RPG is meer gericht op de nadelen van het leven van de mensen, dus een happy end kan ver te zoeken zijn. Het eist zijn tol en er leiden vele wegen naartoe.






Lijstje:
Rol:
Naam:
Leeftijd:
Nationaliteit:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Geheim:
Extra:

Jongens:
-Niall James Horan: Liked
-Harry Edward Styles: 1946
-Louis William Tomlinson; Memorias
-Liam James Payne: HelloSweety
-Zayn Javadd Malik: Walsh


Vriendinnen:
Niet iedere jongen heeft een vriendin, of kunnen als dekmantel dienen.
Overleg het dus met degene die het personage speelt
- Vriendin Louis: Safiya Amirah Malik Phantasie
- Vriendin Harry: Lizz Marie Meadow Phyre
- Vriendin Zayn: Julia Mary Tomlinson HelloSweety
- Vriendin Niall: Abigail 'Abby' Luciana Carrick Memorias
- Vriendin Liam: Sky Madison Grey Candira


Overige rollen;
Denk hier vooral bij bij de familie van de jongens, want deze kunnen een grote rol spelen in het verhaal.
- Zusje Zayn: Safiya Amirah Malik Phantasie
- Catlynn "Cat" Violetta Mustafa xMeCrazyMofo
- Zusje Liam: Hope Logan Payne Phantasie
- Zusje Louis: Julia Mary Tomlinson HelloSweety
-
-
-




Regels:
-Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden en je hebt het zo geschreven.
-Maximaal 2 personages per persoon.
-Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
-16+ mag maar houd het netjes.
-Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
-Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
-Topics worden alleen aangemaakt door Memorias en Phantasie, tenzij dat is aangegeven.
-Het is geen sneltrein!

Het begin:

De jongens hebben net weer een bespreking gehad met het management. Iedereen denkt dat het over het nieuwe album gaat met als titel Midnight Memories, maar de jongen en iedereen rondom de Direction family weet wel beter. Het management was weer een keer aan het zagen over het hele doen en laten van de jongens.
Dat is ook de reden dat de andere, ondanks het verbod van het management, de jongen met open armen op staan te wachten voor een knuffel en bemoedigende woorden.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Sorry dat ik het zeg en het misschien heel bot klinkt, maar moet je met Lilyan niet wachten tot ze is goedgekeurd en alle partijen het er mee eens zijn]

---

Bowties were never Cooler

Lilyan Emarald Payne
Ze zagwat er gebeurde tussen Sky en haar broer Liam. Het ging al een hele tijd niet goed met hen, iedereen wist dit wel. Ze zag hoe haar zusje Hope hem even had omhelsd en zag daarna hoe Liam weg ging. Vast op weg naar huis, dat moet haast wel. Bijna iedereen had eigenlijk wel iemand om wie ze echt gaven, zij voelde zich gewoon eenzaam. Al liet ze dat nooit merken. Ze trok haar mouwen nog even goed aan zodat haar litekens niet te zien waren.
Ze ging eens op zoek naar Cat en algauw vondt ze haar, ze was aan het huilen. instingtief sloeg ze een arm om haar heen. "Cat wat is er?" vroeg ze aan haar en keek haar beetje bedroefd aan. Wat zou er aan de hand zijn? Was het omdat Niall er niet was? Dat moest het zijn! Niall was er niet. Ze had Niall ook niet gezien.
"Cat, rustig" zei ze tegen haar. Ze begon haar te troosten en ze drukte Cat stevig tegen zich aan zodat ze even heerlijk kon uithalen. Soms had ze medeleiden met haar, helemaal in deze situaties.

[Beetje kort, I know. Kon niks verder bedenken om te schrijven
@HalloSweety; Daar heb je gelijk in, maar er wordt niet echt gereageerd op de rol die ik heb gemaakt?]

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 10:10 ]

---

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

[Misschien gewoon even vragen of iedereen het er mee eens is en dan geduldig wachten]

---

Bowties were never Cooler

[@Hallosweety: Dat heb ik gedaan, maar vraag nog wel een keer. Nu wacht ik even af,voordat ik doorga]

---

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Safiya Malik
'En toch is het zo,' fluisterde de jongen weer terug terwijl mijn handen zich in zijn shirt klemde, om hem vervolgens -voor zover nog mogelijk was- dichter tegen me aan te trekken.
'Louis William Tomlinson, neem nu gewoon een keertje van me aan dat je de allerliefste bent, want iemand die dat niet is, geeft niet de antwoorden als die jij geeft,' zei ik nog net zo zachtjes met een onschuldige glimlach, om nog een keer op mijn tenen te gaan staan en een kusje op zijn lippen te drukken.
Bij mijn volgende woorden dacht hij even na, maar er kwam uiteindelijk toch een antwoord waarvan ik had gehoopt dat deze zou komen. De gedachten van dat het opnieuw niet zou kunnen waren dan ook snel weer verdwenen.
'Dan ga ik zorgen dat het een onvergetelijke dag word.' zei ik met een lieve glimlach, want dan zou ik zorgen dat er verassing voor de jongen was, maar ook dat de paparazzi ver te zoeken was. Het zou geweldig worden, ook al was dat sowieso het geval bij Louis in de buurt.
Vanaf het eerste moment al, want op een of andere reden, hield hij me net als Zayn gelijk op de been. Liet me niet overbodig voelen, maar bij Zayn vond ik het niet vreemd, want onze band was gewoon heel erg sterk. Dat was echt een hechte broer-zus band, die volgens mij alleen maar hechter was geworden.
Ik voelde me mezelf, op me gemak en kon alles vergeten.
Net als op het moment dat ik zijn lippen op de mijne voelde, om mijn ene hand te verplaatsen naar zijn wang. Het was een schat van een jongen, dat was het enige wat ik erover ging zeggen, want de rest zou op precies hetzelfde uitkomen.

( Meh, ik moet eerst eten)

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson.
'Louis William Tomlinson, neem nu gewoon een keertje van me aan dat je de allerliefste bent, want iemand die dat niet is, geeft niet de antwoorden als die jij geeft,' zei Safiya, nog steeds zachtjes en met een onschuldige glimlach, waarna ze nog een keer op haar tenen ging staan en een kusje op mijn lippen drukte.
'Safiya Amirah Malik, hoe lief ik ook ben, jij blijft altijd liever. En daar blijf ik bij,' zei ik.
'Dan ga ik zorgen dat het een onvergetelijke dag wordt,' zei ze, nadat ik had gezegd morgen tijd voor haar te hebben. Al was een dag sowieso al geweldig als ik met Safiya kon zijn.
'Nu maak je me nieuwsgierig,' zei ik met een klein pruillipje en zette grote puppy-ogen op. Al wist ik dat ze niet zou gaan vertellen wat ze van plan was.
Op het moment dat ik mijn lippen op die van haar had geplaatst, verplaatste ze haar hand naar mijn wang. Ik legde mijn hand weer op haar rug en trok haar nog verder naar mij toe, voor zover dat mogelijk was.

---

"Family don’t end in blood”

Harry Styles.

Ik zie hoe er na mijn woorden weer tranen in haar ogen verschijnen, toch kan ik het niet laten om een kleine glimlach te laten ontsnappen als ze haar armen om me heen slaat en op mijn schoot kruipt. Haar hoofd leunt tegen mijn borstkas, ik druk een vederlicht kusje op haar kruin. Met mijn vingers wrijf ik rustig over haar rug heen, hopend dat ze iets zou kalmeren. Maar niets is voor haar te snel, want algauw veegt ze haar tranen weg en staat ze op. Lichtelijk verbaasd kijk ik haar even aan, waarna ik me er verder niet druk over zou maken. Als ze er over zou willen praten, dan zou ze heus wel komen, ik kende haar tenslotte langer dan vandaag. "Ik haal even wat te drinken," zegt ze, voordat ze richting de keuken verdwijnt. Ik slaak zacht een zucht en wrijf met mijn beide handen over mijn gezicht heen. Ik was toch wel redelijk benieuwd wat haar aan het huilen had gebracht, maar geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om het aan haar te vragen. Ik wist ook niet wat het was, we kende elkaar al zo lang en volgens mij wisten we nog steeds de helft niet van elkaar, maar het zat wel goed. Na een paar minuten verscheen Lizz weer terug in de woonkamer, met twee volle glazen met wijn en de fles zelf. "Hier," zegt ze, waar ze me het glas overhandigt. Ik pak het van haar aan en glimlach licht. Ze komt naast me zitten en zet de fles op de grond. Ik volg haar voorbeeld als ze van haar glas nipt, al neem ik zelf wel een slok. "Waarom was de bespreking zwaar klote?" Vraagt ze en ik draai mijn hoofd iets naar haar kant. "Het is toch altijd hetzelfde. Ze wijken nooit is van hun eigen mening af, we mogen nooit iets zelf bepalen." We leken wel van die marionette poppetjes, als je aan een touwtje trok gebeurde er precies wat diegene wilde. Ik slaakte een zucht en nam nog een slok van mijn wijn. "Je kan de rest wel raden, denk ik." Tenminste. Dat hoopte ik, ik had niet heel veel zin om er verder nog over te praten. Alles was toch al vernield.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 14:04 ]

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Safiya Malik
'Safiya Amirah Malik, hoe lief ik ook ben, jij blijft altijd liever. En daar blijf ik bij,' zei Louis waardoor mijn wangen een ietwat rode kleur kregen en ik probeerde deze te verbergen, om mijn hoofd weer tegen zijn borst aan te leggen.
'Laten we het er maar op houden dat we allebei lief zijn,' zei ik toen, want wist dat dit anders een eindeloze discussie zou worden, omdat we het in dit opzicht nooit met elkaar eens zouden worden. De een vond de ander weer liever en dat zou ook nooit veranderen, net als de woorden die uitgesproken werden.
Dat was net als het gelukkige gevoel zodra ik bij Louis was, of toen hij zei dat hij morgen tijd zou hebben om iets samen te doen.
'Nu maak je me nieuwsgierig,' zei de jongen met een klein pruillipje en zette grote puppy-ogen op. Dat zag ik doordat ik heel eventjes opkeek, maar ging daardoor al snel weer dezelfde houding als eerder staan. 'Schat, ik moet zelf nog wat verzinnen en ook al weet ik het wel, dan vertel ik je het nog niet. Anders is heel het begrip verassing weg,' grinnikte ik.
Voor zolang dat mogelijk was tenminste, want het duurde niet lang voor ik zijn lippen op de mijne voelde. Het moment dat de vlinders, die er nog altijd waren, werd verdubbeld en ik mijn ene hand naar zijn wang verplaatste. Zijn hand voelde ik weer op mijn rug, om me nog dichter naar zich toe te trekken.
Dit soort moment en daden waren echt degene die heel mijn dag goed maakte. Het maakte niet uit hoe of wat er was gebeurd.

( Iemand waar Hope heen kan?)

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 14:17 ]

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Hope mag wel naar Sky heen gaan, ze is in het park]
[tuurlijk Lilyan gaat wel alleen naar Liam toe]

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 15:25 ]

---

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Hope Logan Payne
Ik merkte dat Liam even geen behoefte had aan mij, of iemand anders, maar omdat ik overal buitenstond, kwam er toch nog wel wat aardigs uit zijn mond. 'Dat is je maar geraden ook, want ik mis mijn broer,' zei ik en kon een klein glimlachje niet onderdrukken. Zowel door mijn bijnaam, degene die hij alleen mocht gebruiken, maar ook door het feit dat hij er morgen weer zou zijn. Ik drukte zacht een kusje op zijn wang, om daarna Loki nog een keer over zijn kopje te aaien en een zachte 'dag' over mijn lippen te laten rollen.
Mijn gevoel zei dat het niet geweldig ging met de jongen, dat hij dat ook uitstraalde, maar ik besloot om hem toch maar eventjes zijn gang te laten gaan. Ik wilde geen grote mond mijn richting op krijgen en ik vertrouwde erop dat hij nog wel naar me toe zou komen, of ik ging er anders zelf wel achteraan.
Ik zwaaide even naar mijn ouders met de mededeling dat ik er vanavond waarschijnlijk wel weer zou zijn en zette mijn beanie toen beter op mijn hoofd, om daarna mijn handen in mijn jaszakken te stoppen en het langzaam op een lopen te zetten.
Mijn eerste stop was toch echt de Starbucks om de hoek, om na een paar minuten met een warme chocolademelk buiten te staan. Het was een wonder dat het zo rustig was en ik nog niet lastig was gevallen door mensen met vragen over zowel mijn broer of de andere van de Direction family.
Daarna zette ik het weer rustig op een lopen, geen idee welke kant op, geen bestemming in gedachten. Ik moest alleen eventjes mijn hoofd leeg krijgen, even alles van de komende tijd verwerken, want ik was degene die meer van een mens meekreeg dan je voor mogelijk kon houden en soms was dat nog best lastig. Ik zette de pas er ietwat sneller in, om erachter te komen dat het -het park was waar ik was beland.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Sky Madison Grey

Ze zat nu op een bankje in het park, ze had geen bericht gekregen van Liam nog. Toch ze wist wat haar te doen stond. Dit was haar besluit die ze nam, niemand anders kon die besluit nemen. Haar blik was op de vijver gericht, waar eendjes aan het zwemmen waren. Even keek ze weg en zag een andere gedaante, het was Hope. Ze voelde plots dat ze een brok in haar keel kreeg en haar hart begon opeens heel snel te kloppen. Hope, Hope, haar grote liefde. Ze was echt verliefd op haar geworden, maar diep in haar was ze zeer bang dat de liefde die ze voor haar voelde niet wederzijds was. Even slikte ze moeizaam, ze had haar mobiel al weer terug in haar zak gedaan.
Langzaam stond ze op en liep naar haar toe, hoe dichter ze bij haar kwam, hoe sneller en sneller ze haar hart hoorde bonzen. "Hallo Hope" zei ze tegen haar en glimlachte zwakjes. In haar gedachten begon het een chaos te worden, vele vragen doemde bij haar op. Het was geen goed idee om haar te vertellen, de gevoelens die ze voor haar koesterde. Het leek wel alsof ze een duivel en engel had op ieder schouder van haar, te fluisteren in haar oor dat ze het wel of niet moest doen. Even was het gewoon stil en wist even niksmeer wat ze tegen haar moest zeggen.

---

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Hope Logan Payne
Ik nam een klein slokje van mijn chocolademelk, waar ik mijn beide handen omheen had gevouwen. Mijn gedachten bij alles en iedereen, maar vooral mijn broer, want om hem maakte ik me misschien nog het meeste zorgen. Maar daar was je toch iemand zijn familie, en vooral kleine zusje, voor. Net als dat je koppiger was tegen hem dan bij ander, maar soms moet je de koppigheid toch wel even opzij zetten. Dat was ook de reden dat ik nu hier liep en hem niet was achtervolgd. Het voelde niet als een slim plan.
Mijn blik ging naar de persoon die mijn naam over haar lippen liet rollen, om me zo ook uit mijn gedachten te halen, en kwam uit bij Sky, de vriendin van mijn broer. Ik keek heel eventjes verward, want ik had haar hier verwacht, maar het maakte ook allemaal niet uit.
Een lichte glimlach speelde rond mijn lippen, om ook een 'Hi' daarover te laten rollen. Het allerliefste was ik op dit moment eventjes alleen, maar zag ondanks die gedachten toch geen reden om het tegen het meisje tegenover me te zeggen. Misschien was het ook wel beter dat ik nu tegen iemand op was gelopen, die ik kende, om meerdere redenen. De voornaamste twee waren toch omdat ik mezelf kende en het niemand van de paparazzi of iets was.
'Hoe gaat het met je?' vroeg ik met een schuin gezicht, gevolgd door een zachte zucht.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

(Phantasie -> IrishBoss)

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Phyre -> Imagines.]