[RPG] The Slum of Rome ~ Speeltopic 1. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 27 jan 2014 - 0:12 ]

That is a perfect copy of reality.

| No :c |

That is a perfect copy of reality.

Giovanni Caio DiAngelo

Als ik een geërgerde zucht hoor kijk ik met een grijns op, recht in het gezicht van Alessia. It was about time... 'Ik dacht dat je een eigen kamer had, wat doe je hier dan?' vraagt ze en ik haal mijn schouders op. 'Ik verveel me... Het is hier veel te stil, in de stad is niks te doen en de enige vorm van amusement is weg..' zeg ik simpel. 'Ga alsjebliéft mijn kamer uit, dankjewel' zegt ze geïrriteerd en ik haal mijn wenkbrauw een stukje op. De meeste bendeleden hier zouden me gewoon mijn gang laten gaan, sinds ik veel meer over hun leventjes te zeggen heb. 'Maar dat wil ik niet...' zeg ik en ik lach zachtjes. Ik kijk even naar de lege fles drank die ik op het kastje heb gezet en zucht diep. Vervolgens kijk ik naar Alessia. 'Weetje... Waarom gebruik je die mooie benen van je niet een keer nuttig en haal je nog een fles drank uit de keuken. Haal er gelijk een voor jezelf, om deze ó zo geweldige dag te vieren.' zeg ik sarcastisch. Ik kijk weer naar mijn telefoon en sms wat gegevens door naar verschillende mensen. Vervolgens kijk ik naar Alessia. 'Hoe sneller je terug bent.. Hoe sneller ik weg ben...' mompel ik.

El Diablo.

Virgo Yeager// Wapenhandelaar
Het brullend geluid van de motor galmde door mijn helm, waarbij ik de bocht naar de haven nam. Ik was hoogswaarschijnlijk laat en dat gaf geen goede reputatie aan de bemanning.
Ik zie het schip voor me, maar de sfeer veranderd totaal als ik mijn leden op de kade zie staan. Geen van de personen was aan het werk, ze stonden enkel maar te staren naar wat er gebeurd is.
Ik druk hard op de rem en laat de motor met een slippende beweging tot stilstand komen. Ik zet een voet op de grond, klik het riempje van mijn helm los en trok hem van mijn hoofd.
Rustig haal ik een hand door mijn blonde haren, als een persoon op me af komt rennen. Zijn gezicht zei dat er wat aan de hand moest zijn. 'Virgo, het schip met de wapens voor Timuto di Roma, de bemanning... ze zijn neergeschoten,' happerde hij. Ik dacht eerst dat hij een geintje uithaalde, maar nu ik zijn gezicht beter zag, wist ik dat hij geen geinte uithaalde. Die wapens koste me klauwen met geld.
Ik sloeg de ander been over de motor, liet mijn helm op de grond vallen en rende achter de jongen aan richting het schip. Het schip zelf was niet al te groot, het was
een kleiner model dan de andere grote schepen in de haven en het waren ook een van mijn bezittingen. Nadat mijn leermeester overleed, overhandigde hij mij zijn bemanning en het schip.
Nu ik steeds dichterbij kwam, zag ik de mensen om een aantal lichamen heen staan. Ik drong me door de mensen heen en zag wat voor een schade er aangericht was. Het waren een van mijn beste bemannngsleden. 'Wie heeft dit gedaan?' vroeg ik in het algemeen.
'Ik had nog net glimpen kunnen opvangen van een aantal mensen, maar hun gezichten heb ik niet kunnen zien,' zei een meisje die aan de overkant stond. Ik pakte mijn mobiel, en zocht naar het nummer van Stephen. Ik moest hem teleurstellen met dat zijn wapens wat later zouden komen.

Vampire + Servant = Servamp

Clayton 'Clay' Davide Fontani || Timuto di Roma || Outfit
Giovanni. De klootzak. Het leek er meer en meer op dat hij mijn zusje zag zitten. Maar de vraag was dan of hij haar enkel zag zitten als een soort van lokaas of hij het echt goed meende met haar. Trouwens al was het dat tweede, nooit zou ik een relatie tussen die twee goedkeuren. Raquelle was mijn kleine zusje. Hoewel ze negentien was, bleef ze nog steeds het kleine vijfjarige meisje dat nog steeds mijn hulp met aankleden nodig had. Ik ging er dus alles aan doen dat die gladjakker uit d’r buurt bleef. “Goed.” zei ze als enige response toen ik haar had laten beloven dat ze nooit meer contact zou hebben met die rat van een Assassini.
Een zucht rolde over mijn lippen waarna ik de vergaderzaal uitliep maar nog net hoorde hoe Nora enkele dingen zei. “Luister naar je broer, hij is veel slimmer dan je denkt… Hij wilt je uit alle macht beschermen, maar ook hij heeft maar twee handen en de bende heeft geen ogen bij andere bendes, Raquelle.” Een klein glimlachje nestelde om mijn mond. Hoewel ik nog maar net een relatie met Nora had, leek het alsof ze al jaren aan mijn zijde stond. Ik hield van haar, meer dan ook en ik wist dat zij diegene was waarmee ik mijn hele leven wilde spenderen. Ze maakte me een beter mens, niet zo’n eikel die de god ganse dag andere bendeleden zat uit te kafferen en zijn macht misbruikte. Ze zorgde ervoor dat ik steeds opnieuw wist wie ik was, wie de oude Clayton was.
Ik liep rechtstreeks naar de badkamer zonder één van de bendeleden tegen te komen en daar de nodige verzorgingspullen uit het kleine kastje nam. Vervolgens liep ik weer naar de keuken waardoor ik de woonkamer moest doorkruisen en een geïrriteerde blik naar Fernando schoot. De klojo.
Enkele minuten later liep ik met twee glazen drinken en de tas met spullen onder mijn arm de kamer in. Er hing een gespannen stilte tussen beide dames. Wat een geweldig thuis komen was dit toch.. Het moment dat ik echter de kamer betrad, leek Raquelle ruw uit haar gedachten op te schrikken. “Hier.” Is het enige dat ik zeg waarna ik het glas in haar handen druk en me vervolgens met een plof op de stoel laat zitten. Ik opende het tasje waarna het puntje van mijn tong uit mijn mond tevoorschijn kwam en ik de verschillende spulletjes aan het onderzoeken was. Wat was voor wat? Deze voor de blauwe plekken, de andere voor schaafwonden,..
“Het spijt me, Clay.” Raquelle’s plotselinge stem zorgde ervoor dat ik opkeek en haar fronsend aankeek. “Ik had het nooit mogen doen. Niet nadat ons contact net hersteld was. Maar je moet weten dat ik echt van plan was om terug naar huis te gaan, maar werd opgehouden door die gast van Assassini.” Er was geen speld tussen te krijgen en Raquelle bleef door ratelen. “Het spijt me echt. En ga je gang maar, wordt maar boos op me of weet ik veel wat je allemaal wilt doen. Ik verdien het toch wel.” Onze ogen waren met elkaar verbonden waarna ze zich opeens tot Nora richtte. Ik had niet eens de tijd om te praten. “… dat jij vindt dat ik jullie momentjes verstoor.” Raquelle keek nu naar de muur terwijl haar armen voor haar borstkast waren gekruist. Wat een koppig kind kon het toch zijn.. nou dan had ze toch iets van d’r broer. Als ik heel eerlijk was, verstoorde ze inderdaad onze momentjes. Maar dat was ook gewoon het nadeel bij het zijn van een onderleider of het zitten in een bende. Nora moest weten dat deze momentjes zeer zeldzaam zouden zijn. Ik had een belangrijke functie en die kon ik nu ook niet laten schieten. Bovendien was het nu mijn zusje die mijn hulp nodig had. Raquelle betekende teveel voor me.
“Het is al goed. Je weet dat je verkeerd was. Maar je moet me beloven dat je nooit meer zo’n domme dingen uitsteekt en uit de buurt van die Giovanni blijft. Dat was ook de eerste reden waarom ik het contact had verbroken, Raquelle. Zodat jullie niets dom zouden doen, maar blijkbaar was mijn poging tevergeefs en kwam je me opzoeken.” zei ik waarna ik opstond en haar beval om haar enkel op de tafel te leggen.
“Laat me eens zien.” Ik tilde zo voorzichtig mogelijk haar voet op waarna ik hem op de tafel zachtjes neerlegde en vervolgens haar broekspijp omhoog stroopte. Het verband wikkelde ik los waarna ik het bekeek. “Die scemos* hebben niet eens de kogel eruit gehaald.” mompelde ik, “Zijn ze daar nou echt zo achterlijk of doen ze alsof?” Ik viste een pincet uit het tasje waarna ik mijn zusje aankeek. “Ik ga niet liegen; dit gaat pijn doen.” Mompelde ik waarna ik met het pincet de kogel er probeerde uit te vissen. Dat was het voordeel van een bendelid te zijn. Dagelijks kwamen hier zoveel gewonden over de vloer waardoor we allemaal ervaring hadden in het verzorgen van ze.

[* Scemos = idioten. En het is niet mijn beste stukje but oh well..]

Rise and rise again until lambs become lions