**Once upon a Hogwarts story** ~Speeltopic~ - Speeltopics

Strong minds discuss ideas, average minds discuss events, weak minds discuss people. - Socrates

[Misschien kun je op Justin en James reageren? ik weet het ook niet meer . En van mij mag je er ook tussen voegen @Lunalovesit (:]

How far is far

[Ja, ik wil best reageren met Dani en Raven, maar ik weet niet hoe en wat, dus ik wacht tot iemand anders gereageerd heeft op Justin-James x'D]

Little do you know

Strong minds discuss ideas, average minds discuss events, weak minds discuss people. - Socrates

Daniëlle Melody Johnson || Slytherin - Prefect
Justin zei niet veel meer en ik kijk hem kort aan. Als ik dan weg kijk hoor ik plots een luide knal van heel dichtbij komen.
"What the..?" met een boze uitdrukking sta ik op en loop naar de deur van onze coupé om deze vervolgens open te trekken
"Jongens, volgens mij worden we afgeluisterd.. de nieuwsgierige Gryffindor weer" snauw ik naar Eleanor White, "Dus, Whíte, wat kom je hier doen? Ruzie zoeken met Slytherins?" vraag ik haar terwijl ik een klemtoon op haar naam leg en een klakkend geluidje maak met mijn tong en afkeurend met mijn hoofd schud "Niet zo slim van je, he? Je weet wel enorm goed wat er dan gaat gebeuren" snauw ik vervolgens met een gemene grijns rond mijn lippen.
"Wat gaan we met deze Halfblood doen jongens?" vraag ik met eenzelfde gemene grijns aan de andere drie in onze coupé. Ik haal mijn wand uit de binnenkant van mijn Hogwarts Gewaad en richt deze al op White, met nogsteeds de gemene grijns die mijn lippen siert. Mijn ouders haten me omdat ik een Slytherin ben en omdat ik me gedraag als een Riddle volgens hen, als ze dat vinden dan zal ik ze geen ongelijk geven. Ik heb jaren geprobeert geen 'Slytherin' te zijn, maar dat heeft geen nut, ze haten me toch wel. Dus waarom zou ik me inhouden als ik ook gewoon lol kan hebben? Enkel Lily, Ethan en Justin weten dat Johnson niet mijn echte naam is, het schoolhoofd weet het, maar verder weet niemand het op mezelf en mijn familie na..
Als ik dan twee andere leerlingen, een laatstejaars Hufflepuff en een vijfdejaars Gryffindor, zie aan komen rennen lach ik vrolijk met een meelijwekkende blik op mijn gezicht.
"Och, je vriendjes komen je redden meid" klinkt het 'vol' medelijden uit mijn mond, de sarcasme druipt er echter van af.

[Hehe.. eigenlijk is het de beurt aan Patholoog om te reageren met Lily en Ethan, maar aangezien zij er niet is post ik even iets :')
Vind ik leuk x'D
Hoop dat het goedgekeurt word door iedereen ^-^]

Little do you know

Justin James Dark:

Daniëlle keek me even aan, maar daarna hoorde ik een luide knal van dichtbij komen. "What the..?" Zegt Daniëlle, en ze staat met een boze uitdrukking op, en ze loopt naar de deur, om hem vervolgens open te trekken. "Jongens, volgens mij worden we afgeluisterd.. de nieuwsgierige Gryffindor weer" Snauwt ze naar Eleanor White. "Dus, Whíte, wat kom je hier doen? Ruzie zoeken met Slytherins?" Vroeg Daniëlle terwijl ze een klemtoon op haar naam legt, en een klakkend geluidje maakt met haar tong, en daarna afkeurend knikt. 'Blijkbaar wel he?' Zei ik, en ik stond op, en ging naast Daniëlle staan. Ik vond het geweldig om die Gryffindors te pesten. "Niet zo slim van je, he? Je weet wel enorm goed wat er dan gaat gebeuren" Snauwt met een gemene grijns rond haar lippen. "Wat gaan we met deze Halfblood doen jongens?" Vroeg Daniëlle aan de rest in onze coupé. 'Hmm, er zijn zoveel goede spreuken om met haar af te handelen. Maar aangezien jij haar gevonden hebt, mag jij iets bedenken.' Zei ik, Eleanor aankijkend, met een gemene grijns. Daniëlle haalde haar wand al uit haar Hogwarts gewaad, en richtte hem al op White, waarna ik hetzelfde deed. Later komen er twee andere leerlingen aan rennen, een laatstejaars Huffelpuff en een vijfdejaars Gryffindor. Daniëlle lacht vrolijk, met een sarcastische meelijwekkende blik op haar gezicht. "Och, je vriendjes komen je redden meid" Zegt Daniëlle vol "medelijden". 'Moeten je vriendjes je weer komen redden? Ach, wat zielig nou, moet je ons maar niet afluisteren he!' Snauw ik. 'Wat zullen we met ze doen, aangezien we er nu drie hebben, kunnen we ze allemaal op een verschillende manier martelen.' Zei ik met een gemene grijns, terwijl ik nu ook mijn staf op de andere twee richtte.

How far is far

Lily Devon
Daniëlle en Justin stapten naar buiten. Af en toe waren het toch zo'n kleine kinderen. 'Expelliarmus!' riep ik vanuit de coupé twee keer om hun te ontwapenen. Ik beende kwaad naar buiten. 'Nu naar binnen!' De bom in mij was weer gebarsten. Het kwam zo af en toe eens voor en helaas was dat nu. Of niet helaas, anders waren er slachtoffers gevallen. 'Jullie zijn zo kinderachtig als wat. Laat die Gyrffindors toch met rust!' Nu wendde ik me tot de Gryffindors. 'En jullie, denk maar niet dat ik het voor jullie ga opnemen. Jullie behoren hier niet te zijn. Ga terug naar jullie plaatsen en waag het niet ons nog eens lastig te komen vallen!' In de tussentijd had Ethan zich naar buiten geperst en was hij zwijgzaam achter me komen staan. Zijn aanwezigheid had me wat rustiger gemaakt, maar ik was nog steeds kwaad.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

[Is het nou de bedoeling dat ik reageer, of moeten we wachten op Roww? ]

How far is far

Strong minds discuss ideas, average minds discuss events, weak minds discuss people. - Socrates

Justin James Dark.

'Expelliarmus!' Hoorde ik iemand uit de coupé schreeuwen, en Daniëlle en ik werden ontwapend. Het was Lily, die de lol weer verpestte. Ze beende kwaad naar buiten, nu leek ze net mijn moeder als ze boos was. 'Nu naar binnen!' Schreeuwde ze. 'Jullie zijn zo kinderachtig als wat. Laat die Gyrffindors toch met rust!' Schreeuwde ze daarna. 'Moeten hun ons eerst maar met rust laten, en niet afluisteren!' Zei ik tegen Lily. 'Jemig Lily, waarom moet jij nou de pret weer verpesten?!' Zei ik kwaad. Later wendde ze zich tot de Gryffindors. 'En jullie, denk maar niet dat ik het voor jullie ga opnemen. Jullie behoren hier niet te zijn. Ga terug naar jullie plaatsen en waag het niet ons nog eens lastig te komen vallen!' Zei Lily tegen de bemoei zuchtige Gryffindors. Intussen had Ethan zich ook bij ons gevoegd, en stond er maar gewoon een beetje bij te kijken. 'Doe gewoon rustig en laat ons met rust, we hebben niks verkeerd gedaan. En wat zou je kunnen doen? De trein zit vol met docenten, als je ook maar één gevaarlijke spreuk uitvoert kun je zo van school getrapt worden. Ik zou het niet proberen als ik jullie was.' Zei een of ander kind die geloof ik uit Huffelpuf komt. 'Wat ga jij er tegen doen dan? Ik zou maar uitkijken, ik spreek er zo een over jou uit.' Zei ik, en keek haar kwaad aan. School boeit me toch niets, dus met me van school sturen doen ze me alleen maar een plezier mee. Even later verdwijnen ze allemaal. 'Ja, smeer m maar.' Snauwde ik ze na, en ging weer in de coupé zitten, om de preek van Lily, die waarschijnlijk ging komen, aan te horen.

How far is far

Daniëlle Melanie Johnson || Slytherin - Prefect
Achter me hoor ik hoe Lily begint te flippen en zich gedraagt als een Gryffindor, ze zorgt ervoor dat mijn wand uit mijn handen vliegt maar wanneer deze stil op de grond ligt pak ik hem zonder pardon gewoon weer op. Alleen richt ik hem nu niet meer op de Gryffindors en de Hufflepuff.
"Oh alsjeblieft zeg, Lily! Ik gedraag me niet kinderachtig! Dit kínd, dit Halfbloedje, zat ons af te luisteren" snauw ik naar Lily. Justin valt ook tegen haar uit dat ze een pretverpester is en ik kijk hem aan met een scheve grijns. Dan slaat Lily uit tegen de Gryffindors en de Hufflepuff, wat me een beetje verbaast. Het had me niets verbaast als ze het wel voor hen op nam.
"Maak een keuze, Lily, de Slytherins of de Losers" snauw ik vervolgens naar haar.
Als dan één van de drie losers tegen Justin en mij roept dat we van school gestuurd kunnen worden als we hen hadden behekst, Justin vraagt de Hufflepuffer-de grootste loser van allen- wat hij er aan zou willen doen en ik laat een lach klinken.
"Denken jullie nou écht dat ik ook maar iets geef om school? Ik kan toveren, dat laatste jaar boeit me nu echt niet meer hoor" lach ik sarcastisch. Als de één aan White vraagt of ze bij hen wil komen zitten lach ik zachtjes "Ja, neem die sukkel ook maar met jullie mee" lach ik vrolijk.
Net voor ze zich omdraaien schiet er een spreuk door mijn hoofd waardoor ik mijn wand optil en deze op de broek van de Hufflepuffer richt: "Aquamenti"
Het volgende moment is de broek van de Hufflepuffer nat waardoor een bespottende lach door mijn keel suist "Volgens mij heeft iemand de wc niet gehaald" roep ik lachend door de trein. Ik had natuurlijk wel iets ergers kunnen doen, maar dit vind ik nu toch wel de leukste spreuk.. iemand letterlijk en figuurlijk in de zeik nemen. Een stil lachje rolt over mijn lippen bij deze gedachtes.
"Nou, byebye losers" zeg ik met een glimlach vol sarcasme. Dan draai ik me om en doe de deur van de coupé dicht waarna ik me naast Justin laat ploffen, hij en ik begrijpen elkaar tenminste. Lily is gewoon een pretverpester en Ethan.. wel.. Ethan is duidelijk de loopjongen van zijn zusje. Ik mag die twee in een klap een stuk minder..

Zo, ook weer gereageerd x'D

Btw, Fenna, waarom doe je niet je post's in één als je met twee personages op één plek bent, dan is het voor ons ook een stuk makkelijker lezen want nu lees je twee keer hetzelfde met een paar andere dingetjes erbij x'd

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 20:53 ]

Little do you know

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Lily Devon
Er werden me verwensingen naar mijn hoofd geslingerd. En net toen ik naar binnen wil lopen om hen een preek te geven trok Ethan me mee naar het halletje van de treinwagon. 'Lily, kijk me aan,' commandeerde Ethan me, maar ik kon het niet opbrengen. 'Lily.' Zijn stem was nu dwingend en ik keek hem aan. Zijn bruine ogen boorde zich in de mijne. 'Er is niets aan de hand,' fluisterde hij op een bijna hypnotische manier. 'Je bent hier veilig, er is geen reden om boos te worden. Je vrienden zijn niet je vijanden en er is niets aan de hand.' Ik voelde mijn woede langzaam weg trekken en het maakte plaats voor een leegte van schaamte en spijt. Een gevoel van woede kwam weer in mij op. Hoe konden ze mij zo aanspreken?! Alsof ik de duivel was. 'Nee Lily, het maakt niets uit. Zij waren boos, je hebt ze gestopt, maar dat vonden zij niet leuk. Het ligt niet aan jou,' zei Ethan plots, alsof hij mijn gedachten kon lezen. Langzaam voelde ik mij rustig worden. Ik haalde even diep adem en liep toen weer terug naar de coupé waar ik stil bij het raampje ging zitten. Mijn gedachten zette ik op oneindig en nog maar weinig kwam tot mij door.

Ethan Devon (Vervolg)
Ik wenkte Daniëlle en Justin dichter bij. Ik kende de blik die mijn zusje nu in haar ogen had, maar het was toch maar beter om het nog stiller aan te doen. Ook al zou ze dit kunnen horen, zij vond het prettiger om toch te indruk te krijgen dat wij discreet te werk gingen. 'Luister jongens, jullie moeten het niet persoonlijk opnemen van Lily. Het is de hele zomer goed gegaan met haar driftbuien. Ik heb geen idee wat er nu is misgegaan, maar neem het alsjeblieft niet persoonlijk op. Zij kan er ook niets aan doen,' fluisterde ik. Alsof die Slytherins gingen luisteren. Ik kende mezelf. Ik zou ze zo lang waarschuwen en zij zouden zo lang niet luisteren, en dan werd Lily echt een keer kwaad en kwam er een van hen op de ziekenboeg. Maar dan was het ook hun eigen schuld.

Sam Grey
Raven denderde weer over dat ze als enigste meisje hier was en dat ze niet echt een meisje was. Hoe kon ze geen echt meisje zijn? 'Hoe kun je een van hen worden als je al een meisje bent?' vroeg ik retorisch. 'Meisjes zijn meisjes en voor mij is er geen verschil,' probeerde ik haar op te beuren. Maar ik was niet echt een mensenpersoon dus ik had geen idee of ik dat goed deed.

Katherine Sharp
'Oh, wel leuk. Met Mary gaat het heel goed, al is de dag van het overlijden van Rose in de vakantie, en de kleine meid haar moeder enorm mist was het een geslaagde vakantie geweest,' zei James. Dat was waar ook, hij had zijn vrouw verloren en hier zat ik dan blij te zijn over mijn vakantie. 'Wat er voor je,' zei ik serieus. 'Hoe gaat het met jou?' vroeg ik hem, maar voordat hij kon antwoorden ging de deur open en kwam Annie Mitchel binnen. 'Annie!' begroette ik haar vrolijk en ik gaf haar ook een knuffel. Mijn collega's waren gelukkig ook mijn vrienden, anders was ik het jaar niet doorgekomen. Ik ging weer op mijn stoel zitten en keek James toen aan, wachtend op zijn antwoord.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

[ bericht aangepast op 4 dec 2013 - 20:11 ]

Strong minds discuss ideas, average minds discuss events, weak minds discuss people. - Socrates

Annie Mitchel

Katherine was haar redelijk uitbundige zelf, ze was een super aangename collega. Ik ging aan tafel zitten. Deze tafel voelde als thuis, hier kon met de meest gezellige collega's praten.
'Hey Jamesy,' glimlachte ik vrolijk. Ik was langzamerhand wakker aan het worden, dan verbeterde mijn humeur ook altijd. Eigenlijk had ik altijd wel medelijden met mijn leerlingen van het eerste uur. 'Hoe gaat het met jullie?'

Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

Lucy-Ann Kashmere
Ik ga zitten op een stoel in de lege coupé. Er zijn leerlingen die rennen door de gangen en zuchtend sta ik weer op. 'Niet rennen! Daar komen alleen maar ongelukken van!' roep ik de gang op. Ze kijken achterom en remmen af, maar zodra ik me weer terugtrek hoor ik ze alweer schreeuwen. Waarom deed ik het überhaupt? Ze luisteren toch niet. Ik steek mijn hand door het deurtje van Billy's kooi en aai hem over zijn kop. Hij krast zachtjes en pikt liefdevol in mijn vinger. 'Luce!' hoor ik. Ik kijk op, al weet ik al wie het is. 'Colin!' zeg ik vrolijk. 'Ik heb je gemist,' zegt hij. Hij ploft neer op de stoel tegenover me en kijkt me aan. Ik kijk terug, voor ongeveer tien seconden. Dan barsten we tegelijk in lachen uit. Hij knuffelt me en we beginnen te praten over de vakantie.

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }