**Once upon a Hogwarts story** ~Speeltopic~ - Speeltopics

Strong minds discuss ideas, average minds discuss events, weak minds discuss people. - Socrates

We beginnen bij het weggaan van de Hogwarts express.

Strong minds discuss ideas, average minds discuss events, weak minds discuss people. - Socrates

main topieks

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

[MIOS TOPICOSSSS]

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

[MT]

James Ethan Skye:

Hier stond ik dan weer op perron negen drie kwart. Ik zou weer met de Hogwarts Express meereizen naar Zweinstein. Voor mij, en vele andere kinderen, thuis. Ik ben een modderbloed, want tja, mijn ouders waren geen van beide tovenaar, maar dat boeide me niks, zolang ik maar kontoveren, en avonturen kon beleven op Zweinstein vind ik het goed. Ik heb een hekel aan mensen die pesten, alsof hun zelf zo goed zijn. Mijn ouders hadden het druk met hun werk, dus ik ben hier alleen naar toe gekomen. Zo erg vond ik dat niet, ik had gister al gedag tegen ze gezegd. Ik zat nu in het 7de jaar op Zweinstein, dus ik weet hoe alles werkt. De Hogwarts Express stond er al, dus ik besloot maar alvast in te stappen om een plekje te bemachtigen. Ik wurmde me tussen eerst, tweede, derde jaars enz. door. Eindelijk stond ik dan in de Express. Een aantal coupés waren al bezet, dus ik liep naar een lege, en ging daar in zitten, om vervolgens naar de kinderen buiten te kijken.


Justin James Dark:
Geweldig, ik moest weer naar school. Als ik ergens een ontiegelijke hekel aan heb is het wel school. Ik weet niet waar het nou aan ligt, aan de lessen, of aan al die irritante modderbloedjes die me steeds in de weg lopen. Gelukkig was ik een volbloed, en ik was er trots op. Mijn ouders zijn beide zeer goede tovenaars. Maar veel aandacht besteden ze niet echt aan me, maar ja, je kunt niet alles hebben. Ik liep verveeld naar de Hogwarts Express om in te stappen, en een plaats te zoeken. Ondertussen beukte ik een paar eerste klassers aan de kant. Bijna alle coupés zaten al vol, dus ik liep naar achteren, en zag dat er een nog niet vol zat, waar ik vervolgens in ging zitten, en verveeld uit het raam keek.

[ bericht aangepast op 24 nov 2013 - 18:51 ]

How far is far

Lily Devon
Met een brok in mijn keel geef ik mijn vader nog een laatste keer een dikke knuffel. We hadden een fantastische zomer achter de rug gehad, maar nu moesten we weer naar Hogwarts. De Hogwartsexpress fluitte nog een keer en Ethan en ik stapten gauw in. 'Dag mam!' riep ik vanuit de nog openstaande deur. 'Dag pap!' De Hogwarts express begon al te rijden en Ethan trok mij weg van de deur en knuffelde me. 'Het is gauw genoeg kerst en je zult ze vaak schrijven,' stelde hij me gerust. Ethan wist precies hoe ik mij nu voelde. 'Dank je,' fluisterde ik. Ik hees mijn handtas terug over mijn schouder en we liepen de trein door. Hij zat in het zevende jaar nu en ik zat in het zesde jaar, wat betekende dat we veelal dezelfde vrienden hadden, wat wel leuk wat. Opeens zag ik Justin in een coupé zitten en Ethan en ik gingen naar binnen. 'Justin!' riep Ethan vrolijk en ik glimlachte alleen maar.

Katherine Sharp
Ik gaf Richard nog een laatste kus op zijn lippen en snelde toen de Hogwartsexpress in die toen op dat moment vertrok. Dat was nog maar net op tijd. Ik opende het raampje van de deur en zwaaide hem na. 'Ik ga me missen!' riep ik hem toe. 'Ik jou ook!' antwoordde hij en we zwaaiden naar elkaar. Toen het perron helemaal uit het zich was, zuchtte ik verveeld. Hoe moest ik dat doen. We hadden net samen een magische zomer doorgebracht en nu moest ik weer gaan. Waarom in hemelsnaam was ik op Hogwarts gaan werken? Oh ja, Hogwarts was amazing. Ik liep vanuit helemaal voor in de trein naar helemaal achterin. Het was verfrissend om al die leuke leerlingen weer te zien. Wat waren ze allemaal zo vrolijk! Toen ik mijn ronde had gedaan, besloot ik een van de andere leerkrachten eens te zoeken.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Justin James Dark:

Ik keek nog steeds verveeld uit het raam naar alle hulpeloze eerste jaars. Er struikelde er een paar over elkaar, waardoor ik de slappe lach kreeg, ik vond het geweldig om mensen te zien leiden, dat had ik eigenlijk gewoon van mijn ouders geleerd. Ik heb nooit iets aan school gevonden, maar ik moest van mijn ouders, groten deels ook omdat ze me dan bijna een jaar kwijt waren waarschijnlijk. Ik had best veel vrienden in Slytherin, en als het geen vrienden van me waren kenden ze me meestal toch wel. Ik keek op toen ik mensen mijn coupé in hoorde komen. Het waren Ethan, en zijn een jaar jongere zusje Lily Devon. 'Justin!' Riep Ethan vrolijk. 'Hey Ethan!' Riep ik.

How far is far

Ethan Devon
'Hey Ethan,' begroette Justin mij. 'Justin!' riep ik weer vrolijk terug en gaf hem een mannelijke knuffel. 'Wat doe je hier, man! Ik dacht dat je me niet meer wilde. Oh nee, wacht, dat was ik,' grapte ik en lachte hard. Zo waren Justin en ik altijd geweest. 'Jonge, Justin, hij heeft de hele zomer je naam zitten zuchten, alsof hij op je verliefd is,' grapte Lily erachteraan en mijn hoofd werd onwillekeurig rood. Ik had het zo nu en dan wel eens over Justin gehad, net zoals mijn andere vrienden, maar dat wilde niet zeggen dat ik op Justin was. Oh nee, Justin wist wel dat ik op meisjes viel. 'Lily,' vroeg ik toen quasi serieus. 'Was jij dat niet?' En Lily schudde lachend haar hoofd. De sfeer was weer aanwezig en ik had er zin in.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

[Mes topics]

Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

Challie Newton

De Hogwardsexpress stond weer voor mijn neus, voor het zevende jaar oprij. Er was zo veel veranderd sinds toen, al die jaren geleden was ik klein, angstig, braaf en gehoorzaam geweest. In het zesde jaar was ik veranderd, ik durfde meer, beet van me af en ik was en kwam veel sterker over.
Het laatste jaar ging geweldig worden, ik ging afstuderen, ik had mijn slechte vakken uit mijn pakket gehaald en hier stond ik dan. Klaar om mijn laatste jaar door te brengen op de plek die zes jaar lang mijn thuis geweest was.
Furr, mijn langharige grijze pluizenbol, liep langs mijn been, ik zuchtte diep, weer haar op mijn kleren.
'Furrbal, hoe moet ik dat nu weer wegkrijgen. Niet dat jij gaat helpen, ik zal het wel doen en jij mag gewoon verder al je pluizen verspreiden!' mopperde ik luidop. Ik moest echt op gaan letten met dat tegen mezelf praten, ik keek angstig om me heen of niemand me tegen mijn kat had zien praten. Dat is nooit goed voor je reputatie, hoewel ik ondertussen genoeg mensen afgebekt had om ervoor te zorgen dat de slytherins me met rust lieten.

[ bericht aangepast op 24 nov 2013 - 20:26 ]

Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

Justin James Dark:

Hij gaf me een mannelijke knuffel 'Wat doe je hier, man! Ik dacht dat je me niet meer wilde. Oh nee, wacht, dat was ik,' Grapte hij, en lachte vervolgens hard. 'Ja, eigenlijk wel, maar nu ben je hier al dus nu maakt het niks meer uit' Grapte ik lachend. 'Jonge, Justin, hij heeft de hele zomer je naam zitten zuchten, alsof hij op je verliefd is,' Grapte Lily. 'Hmm, moet je me niet iets vertellen Ethan?' Grapte ik. Ik zag dat hij rood werd, en daardoor deed ik het bijna in mijn broek. Ik wist natuurlijk wel dat Ethan gewoon op meisjes viel, maar ik kon het gewoon niet laten om er om te lachen, dit ging hem waarschijnlijk het hele schooljaar achtervolgen, maar dat waren we wel gewend van elkaar. 'Lily,' Probeerde hij daarna serieus te zeggen. 'Was jij dat niet?' Vroeg hij toen aan Lily. En ze schudde lachend haar hoofd. Iedereen lachte nu. Ik houd dan wel niet va school, maar va mijn vrienden houd ik zeker wel.

How far is far

[ bericht aangepast op 24 nov 2013 - 20:33 ]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Raven May Winter || Ravenclaw
Met mijn rugtas op mijn rug en een glimlach rond mijn lippen stap ik de Hogwarts express in. Ik draai me nog een laatste keer om naar mijn familie en zwaai ze vrolijk uit. Ik ben blij weer naar Hogwarts te mogen, eindelijk rust. Eindelijk weer leren, meer dingen te weten komen en meer Potions leren maken, meer spreuken kunnen oefenen en misschien zelfs wel meer vrienden maken. Dat laatste is me de voorafgaande jaren ook wel goed gelukt, maar jammer genoeg niet uit andere afdelingen. Ik ben alleen maar bevriend met Ravenclawers tot nu toe, en ik zou graag wat meer mensen uit andere afdelingen leren kennen. Dat zou heel fijn zijn..
Als ik na een tijdje lopen nog steeds geen lege coupé of een coupé gezien heb waar vrienden van mij in zitten trek ik de éérste coupé open die ik tegen kom. Een jongen met licht bruin haar zit daar alleen. Ik heb hem nog nooit tijdens de lessen gezien dus hij zal wel uit een ander jaar komen.
Als ik merk dat ik aan het staren ben schud ik meteen mijn hoofd verontschuldigend naar hem.
"Ehm, hoi, ik ben Raven.. is het erg als ik hier bij kom zitten?" ik kijk de jongen vragend aan en een glimlach siert automatisch mijn lippen weer.
Dan valt het me op dat de jongen niet de enige in de coupé is, Nelson Smith staat ook in de coupé. Hij is Seeker van ons QuidditchTeam, ik zelf ben een Chaser, een titel waar ik best wel trots op ben..

Raven heeft het tegen James d:

Teamin Jace Sangue || Hufflepuff
"Dit is het dan, jongen" begint mijn vader met een trotse glimlach "Je laatste jaar op Hogwarts! Ik ben trots op je" hij trekt me in een omhelzing en mijn moeder glimlacht breed naar ons.
"Ik ben ook trots op je, Teamin" zegt ze met eenzelfde glimlach.
"Dankje mam, pap, maar ik moet nu echt gaan" zeg ik grinnikend als ik de trein hoor fluiten, het sein dat hij elk moment kan vertrekken.
"Oke, jongen, veel plezier!" roept mijn vader me toe. Ik knik en spring vervolgens de trein in. Ik loop naar achteren waar de gezamelijke coupé's zijn en loop naar de coupé van Hufflepuff, op een hoop éérste jaars na zit er eigenlijk nog niemand.. gezellig dit.

Daniëlle Melody Johnson || Slytherin
Met een diepe, verveelde zucht stap ik de trein in. Paps en mams zijn zoals gewoonlijk te druk met hun werk dat ze mij niet eens kunnen uitzwaaien. Denk maar dat ik ze nog ga schrijven. Ze zullen me toch niet missen, dus als ik nu wel of niet schrijf ze zullen het toch niet door hebben. Ik zou net zo goed dood kunnen zijn, het zou ze nog geen ene moer schelen. Het enige wat ze dan droevig maken zal is dat ze hun pronkstuk kwijt zijn.
Als ik na een tijdje een coupé tegen kom waar Justin, Ethan en het zusje van Ethan, Lily in zitten open ik de deur met een glimlach vol sarcasme.
"Is het niet geweldig? We gaan weer naar Hogwarts! Hooray" roep ik, de sarcasme druipt er bijna letterlijk vanaf.
Lily mag dan wel het zusje zijn van Ethan, ik ga wel veel met haar om buiten de lessen. Vooral omdat ze maar een jaar jonger is dan ik scheelt het niet veel.
Ik plof met een hoorbare zucht neer op het bankje in de coupé, niet in staat te wachten op een uitnodeging dat ik erbij kan komen. Nee, zo zijn wij Slytherins niet. Wij gaan en staan waar we willen, of een ander dat nu wil of niet. Gelukkig weet ik van deze mensen dat ze me niet verafschuwen ofzo, dus ik kan gewoon mezelf zijn bij hun, iets wat enorm fijn is. Al ben ik niet hélemaal mezelf, ze denken namelijk allemaal dat mijn familie één grote Slytherin groep is, maar mijn vader was een Gryffindor, mijn moeder was een Ravenclaw. Dus mijn in familiegeschiedenis ontbreekt een generatie aan Slytherins. En ik ben hier om die fout recht te zetten, niet dat mijn ouders blij zijn dat ik ook zo'n 'gedrocht' ben als mijn voorouderen. Ze verachten me omdat ik een Slytherin ben, vreselijke mensen noem ik dat. Ze zouden trots moeten zijn.
"Dus, hoe was jullie vakantie?" vraag ik de drie anderen die in de coupé aanwezig zijn.

Zo, alleen James nog een eerste reactie van maken, maar dat doe ik morgen wel ofzo x'D

[ bericht aangepast op 24 nov 2013 - 20:40 ]

Little do you know

-Hehe, Done ^-^ -

[ bericht aangepast op 24 nov 2013 - 20:41 ]

Little do you know

James Ethan Skye:

Ik keek nog steeds naar buiten, nu was bijna iedereen de Express ingestapt. Ik had nog steeds niemand in mijn coupé, wat best logisch was, want ik zat helemaal achteraan, en iedereen wou zo dicht mogelijk bij de uitgang zitten om de opstopping te voorkomen als de trein is aangekomen bij Zweistein. Ik hoorde dat ieman de deur van de coupé open deed, het was een zesde jaars jongen uit Ravenclaw geloof ik. 'Hai, James.' Lachtte hij. 'Ken je me nog? Nelson Smith, Zoeker van Ravenklauw? Kan ik hier komen zitten?' Zei hij daarna. 'Hey, Nelson. Ja, tuurlijk ken ik je nog, en tuurijk mag je hier komen zitten.' Zei ik met een glimlach. Even later kwam er ook een meisje onze coupé in. "Ehm, hoi, ik ben Raven.. is het erg als ik hier bij kom zitten?" Vraagt ze met een glimlach, volgens mij kwam ze uit Ravenclaw. 'Hoi, ik ben James, leuk je te ontmoeten. En nee, tuurlijk mag je hier ook zitten.' Zei ik met een glimlach.

[ bericht aangepast op 24 nov 2013 - 21:07 ]

How far is far

Challie Newton

Ik deed mijn eerste ronde van het jaar, het was meteen ook mijn laatste jaar als prefect. Mijn koffer stond al in de coupé van de prefects, dus daar moest ik niet meer op letten. Ik liep een beetje verloren door de trein, het zou vreemd zijn als er nu al relletjes zouden ontstaan, maar je wist nooit dat er een eerstejaars van het bagagerek gehaald moest worden.
'Teamin, je hoeft niet op de ukkies te passen hoor, let maar op de laatstejaars, die gaan iets misdoen,' lachte ik naar mijn collega van Huffelpuf. 'Ga je mee naar onze coupé of ga je hier socialisen?'

[ bericht aangepast op 24 nov 2013 - 20:45 ]

Everybody wants forever, I just want to burn up bright...