• Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




    Verhaallijn: (grijs is al geweest c: )

    De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
    Een paar hybriden weten te ontsnappen, maar zijn al snel teruggevonden. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

    Tijdsprong van 9 maanden


    Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
    Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

    Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

    Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

    Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

    De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weet uiteindelijk ook te ontsnappen.


    Ontsnapperds uitstapje: Elliott, Stevie-Ann, Cloe, Myrcella.


    Regels:

    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geen Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...



    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
    De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


    Rol: (Hybride/onderzoeker/bewaking)
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: Paisley's zielsverwant, ingewikkelde relatie met Myrcella, vindt Eladore wel oké, sluit practisch iedereen buiten (mentaal).

    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Raffaël's vriendje, bevriend met Lavina, vindt iedereen op het eerste gezicht aardig, pas wanneer je het tegendeel bewijst heb je Alex tegen je (wat ook niet zo'n heel groot probleem is, overigens).

    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning - Rollenstory
    Relaties met anderen: Lucy's broer, voelde zich door Avalerion erg aangetrokken tot Stevie-Ann en is de vader van haar kindje, vond Lavina ooit geloof ik wel leuk (niet overdreven, of dat er daadwerkelijk iets mee gebeurde), vindt Alex vermoedelijk weird omdat deze op hem crushte, voor Raffaël.

    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Xionn - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Alex' vriendje, ongeveer bevriend met Lavina, maar dit kan omslaan in rivaliteit.

    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Xionn - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Is opgevoed door de onderzoekers en heeft met de andere hybriden weinig contact omdat hij slecht in staat lijkt te zijn tot sociale interactie.

    Galain Herpïon - 19 - Weer beïnvloeden - LordoftheAir - Rollenstory -
    Relaties met anderen: broer van Lydia.

    Andrew Forrest - 18 - Alles in menselijk vermogen in een keer kunnen/maken - jasonreina - Rollenstory -
    Relaties met anderen: bevriend met Lucy.

    Cain - 17 - Perfect zicht in het donker - Lunair - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn.


    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - Burglar - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Bevriend met Alex en Raffaël, verliefd op Alex.

    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn

    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - annickemiek - Rollenstory - Stand-by -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn.

    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: tweelingzus van Eladore, voelt zich aangetrokken tot Nathan (het is tot nu toe best wel een haat/liefde-relatie).

    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: kijkt op tegen professor Rosper en ziet hem als een soort vaderfiguur, Lucy's zielsverant, moeder van Elliott's kind.

    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: zusje van Elliott, zielsverwant van Stevie-Ann, bevriend met Andrew.

    Lydia Herpïon - 16 - Mensen in slaap zingen - Susye - Rollenstory -
    Relaties met anderen: zusje van Galaïn.

    Eladore Quaralena Baratheon - 24 - Mensen blij maken - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: tweelingzus van Myrcella, sort of bevriend met Nathan (voor zover hij daartoe in staat is).


    Onderzoekers:
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - Burglar - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ziet in Stevie-Ann zijn verloren zusje en behandelt haar ook zo, kan aardig met andere onderzoekers opschieten.

    Emile William Jack Starlek - 30 - annickemiek - Rollenstory - Stand-by -
    Relaties met anderen: kan aardig met andere onderzoekers opschieten. Heeft stiekem een oogje op Valesca, dacht ik.


    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion - Rollenstory -
    Relaties met anderen: kan met andere onderzoekers opschieten, heeft nauwelijks emoties en is hierom ook niet echt in staat tot het aanleggen van diepzinnige relaties.


    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir - Rollenstory -
    Relaties met anderen: is bevriend met medebewaker Ponne.



    Mensen die niet meer reageren en dus overgenomen of gedood kunnen worden:
    Als jij de bedenker van een van deze rollen bent, maar er wel mee door wilt moet je het vooral zeggen. Dan spijt het me dat ik je er te vroeg tussen gezet heb.
    Josephine Eve "Josy" Valo - Hybride - 19 - Hatsumomo - Rollenstory
    Caine Douglas Wayne - Onderzoeker - 32 - Miserere - Rollenstory
    Deana Collins - Onderzoeker - 24 - Cesaria - Rollenstory
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - Hybride - 20 - Incedunt - Rollenstory
    Nicole Lauraine Harvard - Bewaker - 31 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Hieronymos Yaromir Hertz - Onderzoeker - 78 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Guinevere Maeve "Gwynn" Warren - Hybride - 13 - Cesaria - Rollenstory
    Connor Marten McGary - Hybride - 21 - Creaturi - Rollenstory
    Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - Rollenstory
    Andrew Landon James - Hybride - 16 - Weet wat anderen van hem denken - xAlways - Rollenstory
    Hadley Maverie Pastor - Hybride - 17 - Nog geen gave ingevuld - Goldwing - Rollenstory
    Maere Rose Lostock - Hybride - 16 - Telekinese - Traitor - Rollenstory
    Paisley Marybell Couvler - 17 - Mensen aanvallen met hun eigen onzekerheden door haar blik - Interaction - Rollenstory - Zielsverwant



    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Story met alle posts

    Vorige linkjes c:

    [ bericht aangepast op 30 maart 2014 - 16:19 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Raffaël Seager
    Alex zijn zachte lippen raken mijn gezicht zachtjes aan, overal. Mijn blozende wangen worden mogelijk nog blozender, zo voelt het in ieder geval wel, gelukkig is Alex de enigste die het kan zien, of maakt die gedachte me nog meer aan het blozen? Omdat het Alex is?
    'Ik hou van je, Raff,' fluistert Alex zachtjes tegen mijn mond, met vlinders in mijn buik door die opmerking breng ik mijn hoofd omhoog en kus hem terug. Ik til Alex, omdat dat op het moment goed voelt, omhoog en zet hem boven op me neer, mijn vingers glijden zachtjes over zijn zachte huid en duwen hem dichter naar me toe. Ik tip mijn hoofd op en geef Alex een kusje in zijn nek, omdat ik niet verder omhoog kan trek ik Alex zachtjes wat omlaag, mijn lippen trekken een spoor over zijn huid omhoog naar zijn kin. Voor het laatste stukje naar zijn lippen moet ik overeind komen, wat haast onmogelijk is, zo met onze benen in elkaar verwikkelt, welke benen zijn van mij? Welke zijn van Alex? Ach het maakt niet uit! Ik duw Alex maar weer van me af, omdat ik geen betere manier weet om hem te kunnen kussen, rol met hem mee en blijf boven hem hangen. Ik grijns nu ik weer bij zijn gezicht kan, langzaam laat ik me zakken en geef de kus.
    'Ik hou ook van jou!'


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    [Miiiiiiiiiiiiih! Yay, het was awkward maar het lukte! *danst* ]


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    [Ik heb geen inspiratie, guys. >.<
    Het spijt me.
    Morgen beter, of heeeeel misschien straks.


















    Ik wil hier heen.... Concert (8
    Ook al ben ik al een keer naar Of Mice and Men geweest. p; ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {Oh, ik ben echt afgepeigerd bij het sporten.

    Klinkt leuk, Reina!}


    Tijd voor koffie.

    [Wat voor sport doe je dan?]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Valesca Tatiana Charina Raevenwood

    Aan dit object, Elanore Baratheon, valt niet veel te onderzoeken. Haar gave is puur geestelijk, en dat is niet mijn specialiteit. Dat moet een van de anderen binnenkort maar doen.
    Zonder pardon til ik haar volledig verdoofde lichaam op en leg het op de gang neer, waarna ik weer verderga met mijn eigen dagelijkse bezigheden, hoewel ik mijn gedachten er niet echt bij heb.

    [LIHIZZZZZZZZZ! Ik heb ook geen inspiratie, meanie. >.<]

    Nathan James Gibson

    Mokkend loop ik door de gang. Ik wil ontbijt.
    Onderweg kom ik langs de onderzoeksruimtes. Bij mentaal onderzoek blijf ik staan. Ik hoor Paisley’s stem, afgewisseld met die van een andere vrouw. Ook vang ik mijn eigen naam op. Helaas kan ik niet verstaan wat ze zeggen, maar toch is het fijn die mooie, bijna melodische klanken te horen.
    Wanneer er een stilte valt loop ik verder, maar struikel bijna gelijk over een lichaam op de grond.
    Myrcella? Haar heb ik lang niet gesproken. Ze is niet de enige. Ik heb de afgelopen maanden eigenlijk alleen maar mensen genegeerd of bevochten, en met Paisley is het helemaal vreemd. Daar wil ik niet eens over nadenken. Ik durf gewoon niet… Nee. Trek je muren op.
    De witblonde jonge vrouw ligt pal voor de deur van Lichamelijk, en hoewel ik me niet veel met anderen bemoei kan ik het idee niet aan dat deze zo tegen haar aan zal knallen, terwijl ze waarschijnlijk gedrogeerd is.
    Met een grom til ik haar op en neem haar mee naar de eetzaal. Hier pak ik een glas… wat het ook is. Water met rare stofjes erin die ongetwijfeld voor een of ander onderzoek bedoeld zijn.
    Plets. Over haar hoofd.
    Dan zet ik haar in een stoel, na zelf wat “ontbijt” verzameld te hebben, en neem plaats op het ding ernaast, waarna ik de kleine dichtbundel uit mijn achterzak haal en begin te lezen.

    Stevie-Ann Carter

    [Nee. Deze komt morgen wel ofzo. Ik heb liever eerst een Dean-post. >.< Sarruh.]

    Alexander Evan “Alex” Anderson

    Rollend word ik bewogen en beweeg ik zelf door het bed. Dan weer met mijn blik richting plafond -maar natuurlijk wel op Raffaël- gericht, dan weer richting bed. De jongen tilt me op en zet me op hemzelf neer. Ik denk dat ik net zo rood ben als hij. Het gevoel van zijn lichaam tegen het mijne stijgt me naar mijn hoofd -en naar iets anders- en ik heb het heet. Raffaël probeert me van onderaf te kussen, en lachend leg ik een hand op zijn strak aangespannen buikspieren. Niet overdreven sterk, maar ze voelen wel fijn.
    Wanneer ik zijn lippen in mijn hals, en zijn handen achterin mijn nek voel kom ik langzaam omlaag. Mijn volle, eerlijke lach die verdwenen was voor een aantrekkelijke grijns keert terug wanneer ik me dit laatste realiseer. Ik wil mijn vriendje net op dezelfde plek kussen als hij bij mij deed, maar voor ik ook maar iets kan doen zit hij opeens bovenop me, en bevindt zijn heerlijke mond zich weer bovenop de mijne.
    ‘Ik ook van jou.’ verklaart Raffaël, eindelijk, met die lieve stem die hij opzet als hij zulke dingen zegt.
    Gelukzalig fluister ik zijn naam, herhaal deze nog een keer of twee terwijl mijn handen onder zijn blouse rond glijden. Het is niet eerlijk dat hij zowel die blouse als een broek aan heeft. Die eerste schuif ik voorzichtig over zijn armen naar beneden, en kus zijn schouders, hals, jukbeenderen, voor zover dat gaat in deze positie. Dezelfde die Raffaël net noodgedwongen aannam. Die met de buikspieren.
    Zachte huid onder mijn vingers.
    Borst, buik, zij, middel, rug, borst, armen, hals, haren, wangen, hals, oren, lippen, waarna ik die weer beroer met mijn eigen mond.
    ‘Raff…’ Ik trek een sip, quasi-gepeinigd gezicht. ‘Ik moet eigenlijk douchen.’
    Ga je mee?
    Ik schrik van die gedachte. Voordat… Hoe kan ik over zulke dingen dromen zonder dat híj ervan weet? Zou hij dat zelf ook doen?
    Nog één keer pak ik hem stevig aan twee kanten van zijn hoofd om hem te zoenen, en vlucht dan de slotloze deur van de badkamer binnen. Hier verwijder ik mijn lippiercings en onderbroek -het enige dat ik droeg- en spring onder de ijs- en ijskoude douche.
    Brr.

    [Hij droeg toch een broek? Of niet? Anders verander ik het wel. n.n ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Compact. 8)]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Haha altijd toch xD,
    Typisch Nathan dingetje xd. Al zal Elaatje
    wel anders reageren als dat Myc zou hebben gedaan xd]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [Ik ben benieuwd.
    In welke situatie bevindt Myc zich nu?]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Halfdood in een afgesloten kamertje xd? stiekem is ze wakker, maar laat ze dat niet merken xD]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [Okay!
    Ik merk wel wanneer ze weer in beeld verschijnt ofzo. c: ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Raffaël Seager
    Met een pruillipje staar ik naar de badkamerdeur. Douchen. Waarom zou een mens eigenlijk moeten douchen? Het is totale tijdverspilling, naja, eten en slapen zijn dat eigenlijk ook.
    Ik mis Alex naast me, en luister naar het zachte gekletter van water wat uit de douche komt en via Alex op de koude stenen tegels terecht komt. Mijn hand dwaalt zonder dat ik het op het eerste gezicht door heb naar de plekken waar Alex me een kusje heeft gegeven.
    Met moeite krijg ik het pruillipje van mijn gezicht, nadenkend kauw ik op mijn lip. Als ik snel ben... ik heb een plan! Haastig sta ik op, doe mijn hemd dicht en trek mijn broek een beetje omhoog.

    Half vliegend, half rennend ren ik door de gang, twee dienstbladen balancerend op mijn handen, vervaarlijk wiebelend. Ik kan het me niet veroorloven langzamer te gaan, Alex kan elk moment onder de douche vandaan komen. Met mijn voet trap ik de hendel omlaag waarna ik met mijn andere been de deur open duw, vliegend weet ik me overeind te houden. Een blik op de lege kamer en ik haal blij adem. Nu snel nog even de opmaak neer zetten.
    Ik pak een reserve deken en gooi die over de vloer heen, als een picknickkleed, ik leg twee borden tegen over elkaar wikkel het bestek in goedkope servetjes, en zet twee plastic bekers naast de borden. Dan leg ik het bord met iets wat geloof ik tomaten soep, het is in ieder geval koude soep, is naast het bord met droge harde broodjes.
    Om het af te maken leg ik het beleg wat op de broodjes kan netjes geordend op het over gebleven bord.


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    {Hé hé, ik ga het gewoon proberen c:}
    {Even kijken. Lavina of Dean? Dean is nu belangrijker, maar ik heb veel inspiratie voor Vinaaaaaaaaa.
    Ik zie wel. Oh, are you ready to KNOW ABOUT DEAN'S PAST?!}


    Tijd voor koffie.

    Lavina Tara Carré
    De badkamer is leeg. Als er niet geslapen wordt, is het eigenlijk bijna altijd leeg. Mensen gaan niet vaak naar de Wc: Als je weinig te eten krijgt, heeft je lichaam ook weinig afval. Ik leun met mijn handen op een gele, verschoten wasbak. Er zitten hier en daar geel-witte vlekken op, die zich op de een of andere manier afscheiden van de rest van de wasbak. Het is vuilig. De waterpijp eronder is vuilbruin, de grond, die waarschijnlijk fel wit was, is nu een vieze kleur gebroken wit. Ik durf niet op te kijken. Daar, op ooghoogte van me, hangt een spiegel. En mezelf zien is het laatste wat ik wil. Ik weet nauwelijks waarom ik hier sta, ik heb de afgelopen negen maanden sowieso mezelf vermeden. Maar hoe ver je ook van jezelf wegrent, je komt altijd achter je aan. Ik zucht diep, ook inwendig. Langzaam kijk ik op.

    Mijn haar is normaal fel, fel rood. Ik heb geluk gehad: Of ik het kam of niet, het blijft vaak best schoon steil hangen. Mijn ogen waren grijs, zo verschrikkelijk licht dat ze bijna wit zijn. Ondanks het feit dat we hier zwaar ondervoed zijn met zijn allen, bleef mijn gezicht gewoon gezond, kinderlijk.
    Dat was toen.
    Nu is mijn haar dof, het zit verschrikkelijk in de war. Het klit, en het zit verschrikkelijk. Mijn ogen zijn ook dof: Grijzig, het wit lijkt vals. Onder mijn ogen prijken diepe wallen, en mijn normale perzikentint is grauwig. De wallen onder mijn ogen lijken bijna blauwe plekken. Ook is mijn gezicht ingevallen, ik zie eruit als een magere nachtmerrie. Uiterlijk heeft me nooit geïnteresseerd, net zoals mode. Dit is dan wel heel erg. Hopeloos probeer ik mijn bekende grijns op mijn gezicht te toveren. Mijn ogen lachen niet mee, en al gauw zakken mijn mondhoeken weer naar beneden.

    Liefde heb ik nooit gekend. Zo, dat is eruit. Ik weet niet hoe het voelt, hoe het eruit ziet, wat het is, hoe, wie, wat, waar. Ik weet het niet. Nooit geleerd, nooit gehad. Maar liefde kan je wel bevechten, terughouden. Dacht ik. Als ik aan Alex denk voel ik zo'n diepe genegenheid dat het liefde wel móét zijn. Als ik hem zie, voel ik bijna wat liefde zou moeten zijn. Alleen waar andere mensen vlinders in hun maag voelen, voel ik motten. Motten die de binnenkant van mijn maag opvreten. Langzaam, pijnlijk.
    Wat haat ik liefde.

    Ik zak terug, mijn schouders gebogen. Dat was ik vergeten. Door mijn chronische slaapgebrek wrijf ik veel in mijn ogen. Ze zijn lichtelijk bloeddoorlopen. Ik wil mezelf op de grond laten vallen, maar ik verbied mezelf enige vorm van ontspanning. Toch kan ik een gaap niet weerhouden. Wat zou vandaag brengen? Waarschijnlijk hang ik weer rond Alex, meestal op de achtergrond. Ik kijk toe hoe hij en Raffaël het perfecte stel vormen. Ik zou ze voor geen goud uit elkaar halen, en ik heb ook geen hekel aan Raffaël, maar het steekt verschrikkelijk. Ik voel me een stalker, maar ik kan mezelf er niet van weerhouden. Dit is geen gewone liefde. Ik koester het gevoel, omdat het het eerste échte is wat ik in tijden voel. Deze pijn voelt echt. Ik omhels het, terwijl ik het wil wegduwen. Ik omhels een gloeiende plaat.
    Ik slaak een kreet van frustratie, en sla met mijn vuist de spiegel kapot. Ik stampvoet op de grond. Mijn hoofd is zo'n wirwar. Ik voel pijn, grijp naar mijn hoofd. Het is niet mijn hoofd die pijn doet. Ik kijk naar mijn vuist. Ik zak langzaam op mijn knieën. Er stroomt een straaltje bloed, van mijn vuist op de grond. De pijn die ik voel voelt echt. Maar niet zo echt als de pijn die Alex me laat voelen. Ik maak een geluid. Verdriet en pijn. Langzaam ontsnapt er een traan uit mijn ogen. Ik pak met mijn vinger voorzichtig een glasscherf uit mijn vuist, wat minder pijn doet dan ik had verwacht. Voorzichtig pak ik de andere, en daarna de laatste. Ik kijk om me heen, zie de schade, veeg ongeduldig een traan uit mijn oog en begin de glasscherven op te ruimen, en gooi ze in de vuilnisbak naast de wasbak. Als ik de rooie plekken op de vloer zie, voel ik me nog bozer. Zelfs het opruimen wilt niet lukken. Ik open de kraan, wacht tot ik zie dat het water de rand van de wasbak bereikt. Ik loop een paar stappen terug- De wasbak overstroomd, en de rooie vlekken verdwijnen in het putje. Ik loop snel weg, maar laat de kraan openstaan. De laatste glasscherven zullen zo opgeruimd zijn- Hopelijk mist niemand de spiegel.


    Tijd voor koffie.

    [Naaawh. >.<]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.