• Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




    Verhaallijn: (grijs is al geweest c: )

    De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
    Een paar hybriden weten te ontsnappen, maar zijn al snel teruggevonden. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

    Tijdsprong van 9 maanden


    Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
    Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

    Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

    Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

    Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

    De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weet uiteindelijk ook te ontsnappen.


    Ontsnapperds uitstapje: Elliott, Stevie-Ann, Cloe, Myrcella.


    Regels:

    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geen Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...



    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
    De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


    Rol: (Hybride/onderzoeker/bewaking)
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: Paisley's zielsverwant, ingewikkelde relatie met Myrcella, vindt Eladore wel oké, sluit practisch iedereen buiten (mentaal).

    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Raffaël's vriendje, bevriend met Lavina, vindt iedereen op het eerste gezicht aardig, pas wanneer je het tegendeel bewijst heb je Alex tegen je (wat ook niet zo'n heel groot probleem is, overigens).

    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning - Rollenstory
    Relaties met anderen: Lucy's broer, voelde zich door Avalerion erg aangetrokken tot Stevie-Ann en is de vader van haar kindje, vond Lavina ooit geloof ik wel leuk (niet overdreven, of dat er daadwerkelijk iets mee gebeurde), vindt Alex vermoedelijk weird omdat deze op hem crushte, voor Raffaël.

    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Xionn - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Alex' vriendje, ongeveer bevriend met Lavina, maar dit kan omslaan in rivaliteit.

    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Xionn - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Is opgevoed door de onderzoekers en heeft met de andere hybriden weinig contact omdat hij slecht in staat lijkt te zijn tot sociale interactie.

    Galain Herpïon - 19 - Weer beïnvloeden - LordoftheAir - Rollenstory -
    Relaties met anderen: broer van Lydia.

    Andrew Forrest - 18 - Alles in menselijk vermogen in een keer kunnen/maken - jasonreina - Rollenstory -
    Relaties met anderen: bevriend met Lucy.

    Cain - 17 - Perfect zicht in het donker - Lunair - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn.


    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - Burglar - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Bevriend met Alex en Raffaël, verliefd op Alex.

    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn

    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - annickemiek - Rollenstory - Stand-by -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn.

    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: tweelingzus van Eladore, voelt zich aangetrokken tot Nathan (het is tot nu toe best wel een haat/liefde-relatie).

    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: kijkt op tegen professor Rosper en ziet hem als een soort vaderfiguur, Lucy's zielsverant, moeder van Elliott's kind.

    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: zusje van Elliott, zielsverwant van Stevie-Ann, bevriend met Andrew.

    Lydia Herpïon - 16 - Mensen in slaap zingen - Susye - Rollenstory -
    Relaties met anderen: zusje van Galaïn.

    Eladore Quaralena Baratheon - 24 - Mensen blij maken - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: tweelingzus van Myrcella, sort of bevriend met Nathan (voor zover hij daartoe in staat is).


    Onderzoekers:
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - Burglar - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ziet in Stevie-Ann zijn verloren zusje en behandelt haar ook zo, kan aardig met andere onderzoekers opschieten.

    Emile William Jack Starlek - 30 - annickemiek - Rollenstory - Stand-by -
    Relaties met anderen: kan aardig met andere onderzoekers opschieten. Heeft stiekem een oogje op Valesca, dacht ik.


    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion - Rollenstory -
    Relaties met anderen: kan met andere onderzoekers opschieten, heeft nauwelijks emoties en is hierom ook niet echt in staat tot het aanleggen van diepzinnige relaties.


    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir - Rollenstory -
    Relaties met anderen: is bevriend met medebewaker Ponne.



    Mensen die niet meer reageren en dus overgenomen of gedood kunnen worden:
    Als jij de bedenker van een van deze rollen bent, maar er wel mee door wilt moet je het vooral zeggen. Dan spijt het me dat ik je er te vroeg tussen gezet heb.
    Josephine Eve "Josy" Valo - Hybride - 19 - Hatsumomo - Rollenstory
    Caine Douglas Wayne - Onderzoeker - 32 - Miserere - Rollenstory
    Deana Collins - Onderzoeker - 24 - Cesaria - Rollenstory
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - Hybride - 20 - Incedunt - Rollenstory
    Nicole Lauraine Harvard - Bewaker - 31 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Hieronymos Yaromir Hertz - Onderzoeker - 78 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Guinevere Maeve "Gwynn" Warren - Hybride - 13 - Cesaria - Rollenstory
    Connor Marten McGary - Hybride - 21 - Creaturi - Rollenstory
    Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - Rollenstory
    Andrew Landon James - Hybride - 16 - Weet wat anderen van hem denken - xAlways - Rollenstory
    Hadley Maverie Pastor - Hybride - 17 - Nog geen gave ingevuld - Goldwing - Rollenstory
    Maere Rose Lostock - Hybride - 16 - Telekinese - Traitor - Rollenstory
    Paisley Marybell Couvler - 17 - Mensen aanvallen met hun eigen onzekerheden door haar blik - Interaction - Rollenstory - Zielsverwant



    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Story met alle posts

    Vorige linkjes c:

    [ bericht aangepast op 30 maart 2014 - 16:19 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {Haha, ik bedoelde eigenlijk schrijven. Is de tijdsprong al geweest? Ja toch?}


    Tijd voor koffie.

    [ YUPP :3 ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [Oooh! XD

    En ja, die is geweest. c: ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [ Trololo Verhaal samen met een vriendin http://www.quizlet.nl/stories/128360/i-wanted-to-be-a-hero-but-became-a-villain--thor-and-loki/
    En Reina (AA) ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    Pwettyness schreef:
    [ Trololo Verhaal samen met een vriendin http://www.quizlet.nl/stories/128360/i-wanted-to-be-a-hero-but-became-a-villain--thor-and-loki/
    En Reina (AA) ]


    [Leuk. c: ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [ Yeah well, Merel zegt dat ik goed schrijf maar volgesmij suck ik erin ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [Nope. Dat is niet waar. Je hebt alleen soms kleine foutjes in de grammatica/spelling/interpunctie, maar de woordkeuze en alles is mooi (which I personally think is the most important part).]

    [ bericht aangepast op 27 nov 2013 - 21:37 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Raffaël Seager
    Ik probeer het zachte gemurmel net als elke ochtend daarvoor te verstaan en begrijpen, maar ook deze keer lukt het me maar met moeite een paar woordjes te onderscheiden. Alex heeft een zachte schoren stem 's ochtends. Ik onderscheid vol trots het woord "wakker" dus ik ga er maar van uit dat hij dat niet wilt worden. Ik geef een kusje op zijn warrige slaap-haar, hij hoeft zich geen zorgen te maken, ik wil deze kamer ook nog niet uit. Niet dat als ik zou willen zou kunnen ontsnappen: zijn benen en armen zijn overal. Ik geloof niet dat ik me ooit tussen ze uit kan komen. Niet dat ik dat wil. Ik ben zo blij dat hij nu van mij is. Echt van mij. Hij de mijne, en alleen van mij. Mijn vingers gaan over de zachte huid van zijn rug heen, zachtjes aaiend.
    Ondertussen is Alex bezig met zo dicht tegen me aan kruipen, zijn hoofd wrijft over mijn blote borst. Van mij, alleen van mij. Mijn. Bezitterig druk ik hem nog dichter tegen me aan. Alex zachte tere hoofd gaat omhoog, zijn zachte lippen getuit. Een blos schiet over mijn wangen heen.
    Al die maanden later en ik ben hier nog steeds niet aan gewend. Knuffels oké... maar...
    Ik geef mezelf iets meer ruimte om bij zijn gezicht te komen. Mijn ogen sluiten, ik raak Alex wang aan met mijn lippen. Langzaam verplaats ik mijn lippen over zijn huid naar de zijne. Ze vinden doel en ik kus Alex zachtjes. Een van de nu roerloze handen op zijn rug komt omhoog en aait zachtjes door zijn haar, maakt het haar mogelijk nog warriger. De ander blijft roerloos, nutteloos op zijn rug liggen. De kus duurt voort.

    [ bericht aangepast op 27 nov 2013 - 21:48 ]


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    | Alvast sorry voor de diep trieste, rommelige sloppy-heid van deze post. Ik heb het heel druk gehad en Paisley is zo'n beetje fucked up. Deze post was nodig om het voor haar op een rijtje te zetten. Excusez-moi. |

    Paisley Marybell Couvler.
    Tik. Tik. Tik. Het ritmische getik dat de ovale klok aan mijn slaapkamermuur teweeg bracht werkte op mijn zenuwen. Wellicht was het omdat het geluid mijn gepijnigde gedachten overstemde. Ik had het idee alsof iemand met lood door mijn hoofd hakte; steentje voor steentje in een eindeloze diepte.
    Ik weet nog dat ik Nathans kamer had verlaten en me naar mijn eigen vertrek had weten te brengen. Eenmaal daar wilden mijn handen maar niet stoppen met trillen, en voelde het alsof de plotselinge koorts die me verorberde nooit zou breken. Ik vroeg me af of ik om hulp moest roepen, maar voelde mijn greep rond de stoelleuning verstrakken als ik het daadwerkelijk wilde doen. Ik had het idee dat ik van binnenuit werd opengesneden om vervolgens opnieuw dicht te worden genaaid: steeds opnieuw, alsof de marteling nooit zou eindigen.
    Mijn keel voelde droog en mijn onderlip had ik stukgebeten in een poging mezelf te kalmeren. Verloor ik het? Was dit de manier waarop mensen een krankzinnige inzinking kregen? Ik voelde mijn hartslag stijgen en dalen: ongezond en pijnlijk snel. Ik dacht dat ik dood zou gaan, maar iedere keer op het laatste moment gered werd met een nieuwe golf van pijn.
    ***

    ''Paisley? Kun je me horen?'' Ik kreunde, al klonk het meer als een jammer kreet. Ik voelde koelte tegen mijn wangen, een deppend doekje tegen mijn voorhoofd. Mijn ademhaling schoot met schokjes langs mijn lippen.
    ''Rustig, kalm aan.'' Het was een vriendelijke vrouwenstem die me voorzichtig terug in de lakens duwde. Toen ik mijn vingers probeerde te strekken merkte ik dat er pijnscheuten door mijn handen schoten. Was mijn grip zo stevig geweest?
    ''Kun je - je nog herinneren wat er gebeurd is?'' Ik probeerde mijn ogen af te schermen tegen het felle licht, maar merkte al vrij snel dat, dat een onbegonnen zaak was. Was het mogelijk dat je ziek was om te praten? Ziek van altijd maar hetzelfde te moeten zeggen? Wel, ik voelde me ziek. Ik voelde me ziek van het niet-weten, van het alles moeten missen. Van het vertrouwen waarvan ik niet eens wist of dat rechtvaardig was.
    Ik voelde me ziek. Waarschijnlijk was ik gewoon doorgedraaid in al die eenzaamheid.
    ''Paisley?'' De vrouwenstem klonk nog altijd vriendelijk, maar op een kinderlijk soort manier. Alsof ze een klein kind tot iets probeerde aan te zetten. Ik voelde me gewoon onnodig.
    ''Ik heb gehoord dat je vlak voor.. het ongeluk langs Nathan Gibson bent geweest. Kun je daar iets over zeggen?'' Woestijndroog. Als ik kon omschrijven hoe mijn mond voelde zou ik dat willen zeggen. Ik voelde de intentie niet eens meer om te antwoorden. Waar zou het mij brengen? Ik antwoordde haar vragen en zij liet mij achter met nog meer valse hoop.
    ''Ik weet dat jij een heel sterke jongedame bent, Paisley. Hybriden als jij zou ik graag vaker zien. Sterk, jong en onverschrokken. Ik begrijp dat het een tragedie is om je geheugen kwijt te zijn. Probeer er voordelen in te zien. Herinneringen roepen onnodige vragen op. Waarom zou je de afgelopen paar maanden weg willen gooien? Is het iets wat Nathan heeft gezegd?'' De donkergroene ogen van de vrouw staarden me gretig aan. Ik wist niet wie het was die de knoppen in mijn hoofd, mijn hart en mijn lichaam overnam - maar het werkte.
    Ik zette mezelf rechtop in het bed en glimlachte rozig. Het holle gevoel in mijn hoofd werd groter, net als in mijn romp overigens. Ik zag niemand, ik voelde niets en ik dacht aan niks anders dan het zoete gevoel dat zich in mijn lichaam uitspreidde.
    Ik hoefde niets te zeggen, want ik hoorde niets te zeggen. Dat was wie ik hoorde te zijn. Ik had naar antwoorden gezocht, maar in plaats daarvan had ik mezelf gevonden. Een miljoen gebroken scherven, onmogelijk te lijmen. Nathan was niet de enige die gebroken uit de strijd was gekomen.
    Maar er was iets - een sterkere kracht met een hoger doel - die mijn lichaam opnieuw had gevuld met hoop. Een halve herinnering, een stukje van wat ooit was.
    Ik was Paisley, dat was niets nieuws. Maar nu wist ik wat het betekende om haar te zijn - om mij te zijn. En ik besloot dat mijn reden om mezelf te doden, de reden om Nathan te laten leven zou moeten zijn. Dus begon ik bij het begin, speciaal voor hem. Speciaal voor mijn zielsverwant.
    Ik wist hoe ik hem moest vinden; als ik mijn ogen sloot kon ik zo achter die droevige ogen reiken. En ik deelde het met hem. Ik deelde ieder moment van iedere herinnering die ik gemist had. Mijn hele leven, al mijn gedachten. Alles waarvan ik had gedacht dat het verloren zou gaan als ik maar lang genoeg zou zwijgen. Omdat ik wilde dat hij het wist; ik wilde dat hij het wist en dat hij het begreep. Hij moest het begrijpen, Nathan. Want als hij wist wat ik wist zou hij me vergeven. Hij zou me niet meer haten omdat hij eindelijk zou weten wie ik echt was. En ik zou hem lijmen. Ieder stukje van ieder miljoen.
    Omdat ik van hem was, zoals hij van mij was.


    • Life is hypocrite and you are just selfish.

    [ Reinapou, wil je voor Reavenwood schrijven :3 ? ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    Alexander Even “Alex” Anderson

    In plaats van me gewoon meteen op mijn mond te kussen legt Raffaël zijn lippen tegen mijn wang, kaaklijn, daar ergens. Ik huiver bij het gevoel van zijn warme adem tegen mijn huid, en vergeet het tuiten van mijn lippen. Mijn ogen vallen langzaam dicht en wanneer ik Raff’s zachte lippen de mijne raken ontsnapt er een trillerige zucht uit mijn mond. Ik kus hem niet gelijk terug, maar geniet eerst even van het fluweelzachte gevoel. Een hand glijdt mijn haar in, wat voor mij het startsignaal is.
    Teder duw ik zijn lippen een stukje van elkaar met de mijne en beroer de volle onderste met mijn tong. Mijn benen zijn verstrengeld met de zijne en mijn handen bevinden zich op respectievelijk zijn slanke zij en tegen zijn achterhoofd, woelend door zijn blonde piekerige lokken. Zo trek ik hem dichter naar me toe en geef me tegelijkertijd over.
    Ik maak mijn mond los en geef kusjes op al zijn gezichtsdelen. Voorhoofd, neus, neusbrug, ogen, slapen, wangen, oren, kaaklijn, kin en weer terug naar zijn mond.
    Zachtjes lach ik tegen zijn gezicht. ‘Misschien is wakker worden toch niet zo erg.’
    en iets later: ‘Ik hou van je, Raff.’
    Misschien moest ik me maar eens naar de douche begeven.
    Nee.
    Nog héél even.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Pwettyness schreef:
    [ Reinapou, wil je voor Reavenwood schrijven :3 ? ]


    [Oké!
    En dan voor Nathan.
    En dan voor Stevie, als Sophie dan nog niet voor Dean gepost heeft.
    Als ze dat wel gedaan heeft eigenlijk ook. o.o
    En tussendoor voor Raff, I guess, mocht dat zo lopen. c:
    RPG-day!]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {Gurgle. I want to write, maar ik heb het echt verschrikkelijk druk. Moet echt héél hard werken aan een opdracht D:}


    Tijd voor koffie.

    [Geeft niet. Ik ken het. ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Ik ben met mijn surprise bezig, maar het faalt.
    Het moet een..... -Ha! Zeg ik lekker niet. Mette en Myrthe zitten in hetzelfde groepje.- worden, maar maar maar... ja.
    Het is lastig.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.