• Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




    Verhaallijn: (grijs is al geweest c: )

    De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
    Een paar hybriden weten te ontsnappen, maar zijn al snel teruggevonden. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

    Tijdsprong van 9 maanden


    Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
    Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

    Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

    Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

    Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

    De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weet uiteindelijk ook te ontsnappen.


    Ontsnapperds uitstapje: Elliott, Stevie-Ann, Cloe, Myrcella.


    Regels:

    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geen Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...



    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
    De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


    Rol: (Hybride/onderzoeker/bewaking)
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: Paisley's zielsverwant, ingewikkelde relatie met Myrcella, vindt Eladore wel oké, sluit practisch iedereen buiten (mentaal).

    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Raffaël's vriendje, bevriend met Lavina, vindt iedereen op het eerste gezicht aardig, pas wanneer je het tegendeel bewijst heb je Alex tegen je (wat ook niet zo'n heel groot probleem is, overigens).

    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning - Rollenstory
    Relaties met anderen: Lucy's broer, voelde zich door Avalerion erg aangetrokken tot Stevie-Ann en is de vader van haar kindje, vond Lavina ooit geloof ik wel leuk (niet overdreven, of dat er daadwerkelijk iets mee gebeurde), vindt Alex vermoedelijk weird omdat deze op hem crushte, voor Raffaël.

    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Xionn - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Alex' vriendje, ongeveer bevriend met Lavina, maar dit kan omslaan in rivaliteit.

    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Xionn - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Is opgevoed door de onderzoekers en heeft met de andere hybriden weinig contact omdat hij slecht in staat lijkt te zijn tot sociale interactie.

    Galain Herpïon - 19 - Weer beïnvloeden - LordoftheAir - Rollenstory -
    Relaties met anderen: broer van Lydia.

    Andrew Forrest - 18 - Alles in menselijk vermogen in een keer kunnen/maken - jasonreina - Rollenstory -
    Relaties met anderen: bevriend met Lucy.

    Cain - 17 - Perfect zicht in het donker - Lunair - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn.


    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - Burglar - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Bevriend met Alex en Raffaël, verliefd op Alex.

    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn

    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - annickemiek - Rollenstory - Stand-by -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn.

    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: tweelingzus van Eladore, voelt zich aangetrokken tot Nathan (het is tot nu toe best wel een haat/liefde-relatie).

    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: kijkt op tegen professor Rosper en ziet hem als een soort vaderfiguur, Lucy's zielsverant, moeder van Elliott's kind.

    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: zusje van Elliott, zielsverwant van Stevie-Ann, bevriend met Andrew.

    Lydia Herpïon - 16 - Mensen in slaap zingen - Susye - Rollenstory -
    Relaties met anderen: zusje van Galaïn.

    Eladore Quaralena Baratheon - 24 - Mensen blij maken - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: tweelingzus van Myrcella, sort of bevriend met Nathan (voor zover hij daartoe in staat is).


    Onderzoekers:
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - Burglar - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ziet in Stevie-Ann zijn verloren zusje en behandelt haar ook zo, kan aardig met andere onderzoekers opschieten.

    Emile William Jack Starlek - 30 - annickemiek - Rollenstory - Stand-by -
    Relaties met anderen: kan aardig met andere onderzoekers opschieten. Heeft stiekem een oogje op Valesca, dacht ik.


    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion - Rollenstory -
    Relaties met anderen: kan met andere onderzoekers opschieten, heeft nauwelijks emoties en is hierom ook niet echt in staat tot het aanleggen van diepzinnige relaties.


    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir - Rollenstory -
    Relaties met anderen: is bevriend met medebewaker Ponne.



    Mensen die niet meer reageren en dus overgenomen of gedood kunnen worden:
    Als jij de bedenker van een van deze rollen bent, maar er wel mee door wilt moet je het vooral zeggen. Dan spijt het me dat ik je er te vroeg tussen gezet heb.
    Josephine Eve "Josy" Valo - Hybride - 19 - Hatsumomo - Rollenstory
    Caine Douglas Wayne - Onderzoeker - 32 - Miserere - Rollenstory
    Deana Collins - Onderzoeker - 24 - Cesaria - Rollenstory
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - Hybride - 20 - Incedunt - Rollenstory
    Nicole Lauraine Harvard - Bewaker - 31 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Hieronymos Yaromir Hertz - Onderzoeker - 78 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Guinevere Maeve "Gwynn" Warren - Hybride - 13 - Cesaria - Rollenstory
    Connor Marten McGary - Hybride - 21 - Creaturi - Rollenstory
    Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - Rollenstory
    Andrew Landon James - Hybride - 16 - Weet wat anderen van hem denken - xAlways - Rollenstory
    Hadley Maverie Pastor - Hybride - 17 - Nog geen gave ingevuld - Goldwing - Rollenstory
    Maere Rose Lostock - Hybride - 16 - Telekinese - Traitor - Rollenstory
    Paisley Marybell Couvler - 17 - Mensen aanvallen met hun eigen onzekerheden door haar blik - Interaction - Rollenstory - Zielsverwant



    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Story met alle posts

    Vorige linkjes c:

    [ bericht aangepast op 30 maart 2014 - 16:19 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Andrew Forrest

    Nadat ik vroeg wat er was gebeurd begon ze te stotteren ‘Mijn broer…. Stevie… Ze deden… ze .. Ik hoorde haar denken. Ik… Ik…Ik…!!!’ Ik luisterde aandachtig naar haar, er was vast iets ergs gebeurd.
    ‘Het, het gaat wel weer. Ik wil er gewoon even niet over praten… Moeten we niet allang naar binnen?’
    ‘Uuhm… Ik heb geen idee. Ik denk dat ze ons wel komen halen.’
    ‘Laten we gewoon even hier blijven. Tot ze ons vinden of zoiets.’
    Ik knikte. Ze ging op de grond zitten. ‘Wie ben jij eigenlijk?’ Met haar hand klopte ze uitnodigend naast zich op de grond. Rustig nam ik plaats. ‘Ik dacht dat ik dat al had verteld. Ik ben Andrew. Eerst zat ik in een ander onderzoekscentrum, maar ik ben een paar dagen geleden overgeplaatst.
    En wie ben jij dan?’ vroeg ik zachtjes. ‘En al die mensen waar je het over had?’
    Plotseling nam ik een licht waar. Het kwam van achteren. Niet veel later hoorde ik ook voetstappen.
    Ik keek het meisje naast me aan. Wilde ze gewillig mee gaan, of moesten we vluchten?

    [Nahw, beetje laat, sorry, D: ]

    Blane
    ‘Van … van Lucy. We moeten haar vinden Blane … of Stevie … help me ze te vinden asjeblieft… help … me…' fluistert Elliott zwakjes.
    Bang staar ik hem aan. Ík moet iemand helpen? Ík? Wacht, waarom ik? Ik bedoel... Ík? Hij meent het? Wacht, natuurlijk: hij heeft alleen mij, want er is verder niemand. Maar hoe kan ik hem helpen? Ik kan niets zien. Ik ben blind, aan mij heeft hij niets.
    'Weet je zeker dat je mijn hulp wilt?' Vraag ik hem. Ik ben eigenlijk best wel trots dat iemand me om hulp vraagt, het geeft een prettig gevoel. Iemand vertrouwd in me. Natuurlijk weet ik dat hij niemand anders heeft, maar ik heb opeens zin om vrienden met hem te worden.
    Elliott heeft nog steeds geen antwoord gegeven.
    'Eh... hey... gaat het wel?' Ik por zachtjes in zijn wang. Maar hij beweegt niet meer. Is hij in slaap gevallen?
    'Niet slapen, wakker worden. We gaat Lucy helpen.' Oh, dat is eigenlijk best wel eng. Wij tweeën in dit enge bos. Buiten. In het donker. Iemand redden. Dit klinkt als een verhaaltje. Blane en Elliott redden de wereld.
    Geritsel. Voetstappen. Snelle gehaaste voetstappen, maar gericht. De persoon die nadert word niet in haar gezicht gemept door die akelige takken. De takken vinden haar wel aardig. Ik ben jaloers. De voetstappen komen dichterbij en een hand pakt die van mij en trekt me van mijn nieuwe vriend af.
    'Wacht, we moeten nog iemand redden!' Roep ik tegen de persoon die me mee trekt. Ik krijg geen antwoord, maar wordt gewoon meegesleept. In het donker kan ik niet zien of Elliott ook ontvoer word.
    En dan zie ik licht. Het veilige binnen. De toegang naar mijn warme dekens.
    Maar... mijn reddingsactie. Mijn vriend...


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    [Naaawh. XD
    Dat is echt een hele schattige post.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [*^* Thank you!]


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    Nathan James Gibson

    Terwijl ik daar zo verwachtingsvol sta te wachten -het doet bijna pijn-, begint Paisley op haar wang te kauwen, als een soort teken dat ze aan het nadenken is. Geduldig kijk ik naar haar, naar die beweging. Ze zucht beverig, maar blijft wel kalm. Gelukkig. Wanneer ik haar hoor spreken durf ik mijn hand tegen de zijkant van haar hoofd te leggen om het kauwen te stoppen. Straks maakt ze haar mond stuk, en ik denk niet dat ik nog één druppel van haar bloed zien kan. De reden dat ik dit durf zijn haar woorden, die eindelijk, voor de verandering sinds ze terug is, niet tegen mij gekeerd zijn.
    ‘Ik heb mezelf vermoord, hè?’
    Een brok bouwt zich op in mijn keel, en ik kan mezelf er enkel toe brengen langzaam te knikken.
    ‘Ik denk dat ik het begrijp.’
    Zo zachtjes. Ze kijkt me niet aan.
    ‘Hoe lang?’
    Het gevoel van haat dat ik, vermengd met verdriet, voor haar voelde komt terug. Vervormd. Dat wel.
    ‘Te lang.’ wil ik haar zeggen, en dat het zoveel pijn deed, maar er komt enkel een soort gejammer over mijn lippen. Ik sla mijn hand ervoor en knijp mijn ogen stijf dicht. Opeens wil ik haar weg hebben. Te dichtbij. Te plotseling. Ik kan dit niet. Zo lang heb ik haar moeten missen, en opeens is ze terug, doet ze alsof het allemaal mijn schuld was en dan opeens niet meer en en en… Ik laat mijn hand zakken. Traag.
    ‘Ik deed het voor jou, Nathan.’
    Ze kijkt me aan. Tranen lopen over mijn wangen. Ik, de jongen die nooit huilde. Dit gebeurt de laatste tijd veel te vaak. Schor zeg ik haar wat ik al zo lang heb willen vertellen. Mijn stem klinkt laag, hol.
    ‘Paisley. Je hebt me gebroken.’ Ik gebaar naar mijn gezicht. Mijn rode, waterige ogen die maar niet normaal willen doen. ‘Zie je dit? Zo ben ik nooit geweest. Dat zou jij moeten weten. Je dacht waarschijnlijk dat ik zo ongevoelig was als ik me voordoe, maar dit is hoe ik al die tijd zonder jou ben geweest. Ik dacht dat juist jij er wel doorheen had moeten kunnen kijken, maar blijkbaar heb ik me vergist.’
    Er is nog zo meer dat ik eraan toe wil voegen, maar ik doe het niet. Ik wil niet zwakker overkomen dan ik al doe. De eerste keer sinds thuis, sinds iedereen me begon te haten en te vermijden en ik dit masker opzette… De eerste keer dat ik me openstelde voor iemand, en dit is hoe je…’
    Ik breek mijn gedachten af wanneer ik me herinner dat ze me kan horen.
    Ze streelt mijn lippen met haar vingertoppen, maar ik neem haar hand in de mijne en trek ze weg.
    ‘Je hebt het nooit geweten, hè?’
    Ik weet niet wat ze bedoelt. Het feit dat ze nog leefde of dat ze het voor mij gedaan had. Misschien nog wel iets anders. Een antwoord kan ik niet bedenken. In plaats daarvan laat ik haar hand los.
    ‘Het spijt me. Ik heb tijd nodig. Het is allemaal zo plotseling, en… Ik moet nadenken.’
    Boos veeg ik de nattigheid van mijn gezicht en loop de deur uit. Ik was van plan naar buiten te gaan, maar helaas zie ik dat iedereen alweer binnen is. Bijna iedereen.
    Dan maar een boek. Ik pak er een uit de recreatieruimte (even geen poëzie, dit keer) en loop ermee naar de eetzaal. Hier schep ik een bordje prut op en neem plaats in een hoekje, waar ik me diep over de bladzijden buig. Hopelijk begrijpen de anderen dit signaal en zal niemand me storen.
    Hopelijk… Anders zwaait er wat.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Andrew, Cloe en Lucy moeten nog opgehaald worden. Kan Dean of Emile of allebei dat alsjeblieft snel doen? Ik weet dat ik zelf ook niet veel post, maar als we dit nu niet snel afronden wordt het vervelend. We zijn nu namelijk heel sloom en prut tot die tijdsprong, omdat de meesten nu niet echt meer iets te doen hebben. Weet iemand of Nicky/Traitor nog gaat reageren?]

    Valesca Tatiana Charina Raevenwood

    Weer een nieuwe emotie ervaar ik wanneer ik een van de missende stipjes zie verschijnen op mijn schermpje. Opluchting, na een overdosis ongeduld. Rusteloos heb ik een aantal minuten heen en weer staan wiebelen bij de ingang, maar wanneer het paarsige puntje oplicht spurt ik het donker weer in met mijn zaklamp, erop vertrouwende dat Tzin en Ponne de ingang goed in de gaten houden en dat de meeste hybriden hun eigen gang wel weer zullen gaan..
    Het duurt niet lang voordat ik Baratheon bereikt heb. Het object is volledig buiten westen en ik sleep haar achter me aan naar binnen. Ik ben niet sterk genoeg om haar op te tillen. Niet dat zij nou zo zwaar is, maar veel meer dan een kind van onder de tien jaar krijg ik niet van de grond. Oké. Dat is misschien een beetje overdreven, maar het zal niet veel schelen.
    Volledig onder de schrammen schuif ik haar het centrum lichamelijk onderzoek binnen en weet haar daar met moeite op een tafel te sjorren. Met vlakke handen pets ik op haar wangen. Ik gooi water in haar gezicht en spuit wat dingen in haar armen, maar niets zorgt ervoor dat ze bij wil komen.
    Dan gaat mijn telefoon af. Ik neem hem op en luister geduldig. Er staat iemand bij de ingang met een nieuwe hybride. Wie ze is weten ze niet, maar ze kwam hen bekend voor.
    Het object op mijn tafel alweer vergeten hol ik naar de ingang, die nog steeds half open is omdat er nog drie hybriden buiten zijn, en laat de leveranciers van onze onderzoeksobjecten binnen. Een klein, vrouwelijk lichaam met een zak over de bovenkant schuifelt achter hen aan, vastgebonden. Wanneer deze vrolijke decoratie van haar gezicht verwijderd wordt kan ik mijn verbazing niet verbergen. Baratheons evenbeeld! Zonder verder nog acht te slaan op haar brengers voer ik haar mee naar binnen. Dit wordt nog interessant.

    [De rest komt na de tijdsprong wel, lijkt me.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [ wanneer maken we de tijdssprong? Want ik wil met Eladore posten xD ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [Ik wil ooook tijdspringen, maar niet iedereen is binnennnnn!
    Dean of Emile moet de rest even naar binnen slepen, anders vind ik het zo slapjes voor de verhaallijn.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [ Ik kan wel posten anders, met Eladore, dan is er al een beginnetje? ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [Sure. c: ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [ Dus, voor of na de tijdssprong? ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [Ervoor. We hebben nog geen tijdsprong gehad. Dat kan pas nadat Sophie en/of Annick gepost heeft, en die zijn stilletjes. :c ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [ Aye Aye capt'n ]

    Eladore "Cutie " Baratheon.

    Ik was meegenomen, ik was -ookal was het me verboden- naar buiten gegaan omdat ik gezweerd had mijn tweelingzus gezien te hebben.
    Maar ik werd ontvoerd, want ja er kwam een zak over mijn hoofd. Ruw was ik zowaar meegesleurd en nu, nu stond ik stil, de zak werd van mijn hoofd gehaald en ik keek recht in de ogen van een vrouw. Mijn blik was, bang, bang dat ze me iets zouden doen. " Ik.. wat.. Wat doe ik hier?! " Mijn stem was hoog, en trillerig,
    Niet zoals die van mijn zus, Myc had een bevelende stem, een stem waarvoor menig mensen bang was.
    Niet dat ze dat niet moesten zijn , maar ze kon vaak uit haar slof schieten, ikzelf daar in tegen was een rustig en sociaal persoon. Mijn paarse ogen keken voorzichtig van links naar rechts, naar de bewakers die me vast hielden. Een haast smekende blik keek ik naar ze, mijn polsen deden pijn van het touw waarmee ze vast zaten. "Kunnen jullie me los maken, het touw doet zeer.." Ik zette puppyogen op en liet mijn gave naar ze over gaan. Van wat net twee sacherijnige bewakers waren hadden ze nu een glimlach op hun gezicht en werden de touwen weggehaald, maar werd ik wel op mijn knieën geduwd. Mijn lichtblauwe, luchtige jurk lag om me heen en voorzichtig ging ik met mijn handen over mijn polsen. Een aantal rode strepen liepen er over heen, maar ik maakte me er geen zorgen over, dat was toch over een dag of twee wel weg. " Bedankt." Zei ik vriendelijk en glimlachte naar de twee waarna ik naar de vrouw keek en voorzichtig opstond, mijn hand uitstekend en haar een stralende glimlach werp. " Eladore, Eladore Baratheon. En u bent?"


    Eladore die naar Ravenwood kijkt met een: Oh My God, HOW DID I CAME HERE - blik


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [ Nathan kan zomaar ineens de gang inlopen ( AA) ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [XD dat look !]