• Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




    Verhaallijn: (grijs is al geweest c: )

    De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
    Een paar hybriden weten te ontsnappen, maar zijn al snel teruggevonden. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

    Tijdsprong van 9 maanden


    Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
    Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

    Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

    Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

    Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

    De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weet uiteindelijk ook te ontsnappen.


    Ontsnapperds uitstapje: Elliott, Stevie-Ann, Cloe, Myrcella.


    Regels:

    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geen Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...



    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
    De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


    Rol: (Hybride/onderzoeker/bewaking)
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: Paisley's zielsverwant, ingewikkelde relatie met Myrcella, vindt Eladore wel oké, sluit practisch iedereen buiten (mentaal).

    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Raffaël's vriendje, bevriend met Lavina, vindt iedereen op het eerste gezicht aardig, pas wanneer je het tegendeel bewijst heb je Alex tegen je (wat ook niet zo'n heel groot probleem is, overigens).

    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning - Rollenstory
    Relaties met anderen: Lucy's broer, voelde zich door Avalerion erg aangetrokken tot Stevie-Ann en is de vader van haar kindje, vond Lavina ooit geloof ik wel leuk (niet overdreven, of dat er daadwerkelijk iets mee gebeurde), vindt Alex vermoedelijk weird omdat deze op hem crushte, voor Raffaël.

    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Xionn - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Alex' vriendje, ongeveer bevriend met Lavina, maar dit kan omslaan in rivaliteit.

    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Xionn - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Is opgevoed door de onderzoekers en heeft met de andere hybriden weinig contact omdat hij slecht in staat lijkt te zijn tot sociale interactie.

    Galain Herpïon - 19 - Weer beïnvloeden - LordoftheAir - Rollenstory -
    Relaties met anderen: broer van Lydia.

    Andrew Forrest - 18 - Alles in menselijk vermogen in een keer kunnen/maken - jasonreina - Rollenstory -
    Relaties met anderen: bevriend met Lucy.

    Cain - 17 - Perfect zicht in het donker - Lunair - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn.


    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - Burglar - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Bevriend met Alex en Raffaël, verliefd op Alex.

    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn

    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - annickemiek - Rollenstory - Stand-by -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn.

    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: tweelingzus van Eladore, voelt zich aangetrokken tot Nathan (het is tot nu toe best wel een haat/liefde-relatie).

    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: kijkt op tegen professor Rosper en ziet hem als een soort vaderfiguur, Lucy's zielsverant, moeder van Elliott's kind.

    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: zusje van Elliott, zielsverwant van Stevie-Ann, bevriend met Andrew.

    Lydia Herpïon - 16 - Mensen in slaap zingen - Susye - Rollenstory -
    Relaties met anderen: zusje van Galaïn.

    Eladore Quaralena Baratheon - 24 - Mensen blij maken - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: tweelingzus van Myrcella, sort of bevriend met Nathan (voor zover hij daartoe in staat is).


    Onderzoekers:
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - Burglar - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ziet in Stevie-Ann zijn verloren zusje en behandelt haar ook zo, kan aardig met andere onderzoekers opschieten.

    Emile William Jack Starlek - 30 - annickemiek - Rollenstory - Stand-by -
    Relaties met anderen: kan aardig met andere onderzoekers opschieten. Heeft stiekem een oogje op Valesca, dacht ik.


    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion - Rollenstory -
    Relaties met anderen: kan met andere onderzoekers opschieten, heeft nauwelijks emoties en is hierom ook niet echt in staat tot het aanleggen van diepzinnige relaties.


    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir - Rollenstory -
    Relaties met anderen: is bevriend met medebewaker Ponne.



    Mensen die niet meer reageren en dus overgenomen of gedood kunnen worden:
    Als jij de bedenker van een van deze rollen bent, maar er wel mee door wilt moet je het vooral zeggen. Dan spijt het me dat ik je er te vroeg tussen gezet heb.
    Josephine Eve "Josy" Valo - Hybride - 19 - Hatsumomo - Rollenstory
    Caine Douglas Wayne - Onderzoeker - 32 - Miserere - Rollenstory
    Deana Collins - Onderzoeker - 24 - Cesaria - Rollenstory
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - Hybride - 20 - Incedunt - Rollenstory
    Nicole Lauraine Harvard - Bewaker - 31 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Hieronymos Yaromir Hertz - Onderzoeker - 78 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Guinevere Maeve "Gwynn" Warren - Hybride - 13 - Cesaria - Rollenstory
    Connor Marten McGary - Hybride - 21 - Creaturi - Rollenstory
    Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - Rollenstory
    Andrew Landon James - Hybride - 16 - Weet wat anderen van hem denken - xAlways - Rollenstory
    Hadley Maverie Pastor - Hybride - 17 - Nog geen gave ingevuld - Goldwing - Rollenstory
    Maere Rose Lostock - Hybride - 16 - Telekinese - Traitor - Rollenstory
    Paisley Marybell Couvler - 17 - Mensen aanvallen met hun eigen onzekerheden door haar blik - Interaction - Rollenstory - Zielsverwant



    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Story met alle posts

    Vorige linkjes c:

    [ bericht aangepast op 30 maart 2014 - 16:19 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Dit kan voor le Alex doorgaan? C:
    Het is cute, en ik mag zijn shirt.
    Ik heb ook kleren van dat merk. p;



    I mean... Het heeft ongeveer dezelfde vorm gezicht, en dan vooral de kin; dezelfde kleur ogen (iets te donker) en haar (maar dan zonder witte stukken). I loves it! n.n ]

    [ bericht aangepast op 29 nov 2013 - 20:34 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    GreaterGood schreef:
    {Hé hé, ik ga het gewoon proberen c:}
    {Even kijken. Lavina of Dean? Dean is nu belangrijker, maar ik heb veel inspiratie voor Vinaaaaaaaaa.
    Ik zie wel. Oh, are you ready to KNOW ABOUT DEAN'S PAST?!}


    [Yes!]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Alexander Evan “Alex” Anderson

    Ik hoor een boel gerommel in mijn kamer, en mijn nieuwsgierigheid wint het van de drang me eerst aan te kleden. Ik ben nooit heel preuts geweest, over mijn lichaam tenminste. Mijn littekens zijn een ander verhaal, maar zodra iemand die eenmaal kent… Tja.
    Ik sla een handdoek om en open de deur. Daar zit Raffaël, met een heel trots gezichtje, op een deken waar op en omheen eten verzameld is. Ik heb het bijna niet meer. ‘Naaawh!’ Ik knijp lachend mijn ogen dicht, gelukzalig. Een vreemd gevoel verspreidt zich door mijn borst.
    ‘Een momentje, Raff. Ik trek even een broek aan.’ Met deze woorden duik ik de klerenkast in, en verdwijn dan weer de badkamer in, deur op een kier zodat ik nog net kan zien wat Raffaël doet. Die schat.
    Zachtjes grinnikend droog ik me verder af en hijs me dan in de veel te grote onder- en spijkerbroek. Ik mis mijn oude kleren. Strakke skinny jeans, bandshirts en riemen. Zo nu en dan een ander accessoire. Hier is alles vele malen te groot, en de kleren zijn stijf van de groene zeep die we krijgen om onze kleren te wassen. Nooit volledig uitspoelbaar. Ik moet repen stukgescheurd shirt door de lussen van mijn broek halen om te zorgen dat deze niet afzakt.
    Snel poets ik mijn tanden en pak mijn piercings op. Lachend loop ik mijn kamer weer binnen en sla mijn armen om Raffaël heen, de ene hand nog steeds een vuist om de metalen ringetjes niet te laten vallen, de andere plagend woelend door zijn haar.
    Mijn vriendje heb ik gevangen in een houdgreep van mijn benen. Speels hap ik hem in zijn neus, waarna ik een iets serieuzer gezicht opzet.
    ‘Nee, maar… Echt, Raff. Dit is ontzettend schattig.’ Verlegen glimlach ik, en kijk naar beneden.
    Ik vraag me af wat hij denkt als hij me ziet, zeker zo met ontbloot bovenlichaam. Zo slaap ik meestal wel, tegen hem aan, maar dan is het donker... Wat zou hij van de littekens denken? Zou het pijn doen om ernaar -naar mij- te kijken, of zou hij het als een deel van me beschouwen?
    Ik besluit het hem te vragen.
    ‘Raffaël? Wat denk je als je mij ziet? Mij en alles dat bij mij hoort…’
    Ik weet eigenlijk niet of ik het antwoord wel wil weten. Teder trek ik hem tegen me aan, en laat me achterover vallen, terwijl ik ervoor oppas dat we niet in het eten belanden. Om het uitstel van ontbijt maak ik me geen zorgen. Die soep is toch nooit warm.
    Met mijn hand om zijn kin geef ik Raff een kusje, en draai dan zijn gezicht richting mijn hand, die ik voorzichtig geopend heb. ‘ Voordat we gaan eten… Wil jij deze bij me proberen in te doen?’
    Waarom weet ik niet precies. Ik denk dat ik gewoon nieuwsgierig ben naar zijn reactie, en het voelt fijn wanneer hij mijn mond aanraakt. Het is ook een soort blijk van vertrouwen. Ik ben namelijk helemaal niet bang dat hij me pijn doet, om meerdere redenen. De puntjes van de ringetjes zijn niet scherp; ik prik zelf al jaren zo nu en dan mis; ik ben wel erger gewend, en bovendien weet ik dat er niemand zo voorzichtig is als deze jongen.
    Nog altijd glimlachend haal ik mijn lippen een stukje van elkaar, zodat hij er beter bij kan, sluit mijn ogen en laat mijn linkerhand -de lege- teder onder zijn shirt glijden, waar ik een beetje aan zijn klein opgevouwen vleugels friemel. Ik aai de donzige en ook de ruwere veertjes en laat ze tussen mijn vingers door glijden. Zo zacht.
    ‘Laten we een keer door de recreatiezaal vliegen.’ murmel ik.

    [ bericht aangepast op 29 nov 2013 - 21:14 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Hé, Sophie! Er schiet me opeens te binnen dat Lavina heel interessante dingen met haar transformatie zou kunnen doen. :Y) :'D ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Andrew Forrest

    Langzaam word ik wakker en kijk wazig naar het plafond. Ik murmel ‘Ik wil niet opstaan blehhh.’
    Waarna ik mijn deken op de grond gooi.’ Nu moet ik wel opstaan’ zeg ik tegen mezelf met dicht geknepen ogen.
    Het wordt koud. Ik rol uit bed en kruipt een stukje richting badkamer.
    Dit gaat te langzaam en het is koud. Toch maar lopen dan?
    Sloom sta ik op, loop ik naar de douche, zet hem aan en trek ik mijn kleren uit.
    Ik haal diep adem en spring onder de douche, wrijf ik snel over mijn hoofd en lichaam en spring er weer uit. ‘Waarom heb ik altijd koud water?!’ Met een handdoek wrijf ik mezelf droog en doe ik droge warme kleren aan. Ik zucht ‘zou Lucy al wakker zijn? Hoe laat is het eigenlijk?’ Zonder op een klok te kijken loop ik mijn kamer uit naar die van Lucy. Kloppend op de deur vraag ik of ze al wakker is en samen met mij wilt ontbijten.

    Cain

    Mijn ogen openen, ik kijk om me heen en ik kom erachter dat ik binnen ben. Ik spring overeind, ik zie dat mijn kleding veranderd is.
    Al mijn accessories is verdwenen. Ik voel de litteken die op mijn rug zit, er komt een intense pijn die door mijn hele lichaam gaat, bijna net zo zwaar als op de dag dat ik dat litteken heb gekregen. Ik schreeuwde alles uit, kwam op knieën tegen de grond.
    Schreeuwend zeg ik ''Waar ben ik! Ik weet dat ik niet alleen ben! Kom of ik kom naar jou!''
    Ik wil naar de deur toe rennen maar ik kan geen stap zetten, nu kom ik erachter dat er een enorme stroom bloed uit mijn heropende litteken komt.
    Voor normale mensen zouden ze buiten bewustzijn raken maar raar genoeg heeft mijn lichaam hier een gewenning voor.
    Ik wil alweer schreeuwen en roepen, maar er komt geen woord uit me. Tranen beginnen te stromen over mijn ogen, al in jaren niet meer gehad maar nu is de pijn gewoon veel te intens. Voor me zie ik de deur open gaan, door mijn wazige zicht van de pijn zie ik niks anders maar het beeld van een mens.

    {Welkom Lunair c:


    Bah, bah, bah. Echt, soms heb je van die perioden. Ik kan echt met niemand praten, wat het alleen maar erger maakt ><
    Reina, wat voor ideëen had je?}


    Tijd voor koffie.

    [Sophie? Mocht het nodig zijn: Ik ben er voor je in pb.

    En idunno. Als ze zich in iets kleins verandert kan ze spioneren (om wat voor reden dan ook), als ze zich in iets groots verandert kan ze juist weer andere dingen.
    Ik weet niet. Zoiets.
    Wil je binnenkort voor Dean posten, of zal ik maar gewoon beginnen met Stevie-Ann? Zonder kunnen we niet verder met het verhaal.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [kzal ff vragen of ik de px mag xd eigenlijk mag ik dat N niet, eigen schuld xd]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [ ;p ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [ yep 't is gelukt, ik zal voor Elaatje gaan schrijven :3 ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [Yay!]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Ik ben nog maar nieuw, ik hoor het allemaal vanzelf wwel :3]

    {Bedankt Reina, sorry voor mijn stomme reactie. Oké, ik ga aan Dean schrijven.}


    Tijd voor koffie.

    Dean Edward Collin Rosper
    Het is donker, maar ik ga de gordijnen niet opendoen. Ik lig op de bruine vloer met middelzachte vloerbedekking. Ik kreun zachtjes door de slechte nacht die ik heb gehad. De nachtmerries zijn terugkomen, wat niet meer gebeurt is sinds mijn jeugd. Negen maanden terug begonnen de nachten. Ik werp een blik op het bed waar iets in beweegt, maar maak haar niet wakker. Besluitvol sta ik kreunend op, strek me een keer uit, en begeef me naar mijn badkamer. De Hybriden delen een badkamer, de onderzoekers hebben een eigen. Ik stel persoonlijke hygiëne behoorlijk op prijs, dus ik ben blij dat we een eigen badkamer hebben. Het felle tl-licht verblind me vrijwel meteen, en ik kan niet zien voor de eerste paar minuten. Als ik langzaam met mijn ogen knipper, lijkt het een beetje minder te worden. Na een paar minuten besef ik me hoe slecht ik me voel. Ik ben moe, en lijk wel een kater te hebben. Meedogenloos tegenover mezelf was ik mijn gezicht met ijskoud water, en gooi het over mijn lichaam. Als ik me dan nog steeds niet beter voel, laat ik de kraan lopen, en dompel mijn gezicht onder, zodat de kraan overstroomt. Ik woel door mijn natte haar, bekijk mezelf in de spiegel. Ondanks het feit dat ik nog steeds behoorlijk knap ben, heeft mijn lichaam de laatste paar maanden behoorlijk geleden. Ik ben wat magerder, maar nog steeds gespierd. Mijn gezicht is bleek, en ik heb donkere wangen. Verder heb ik weinig aan te merken. Ik zucht, ik heb geen zin om te douchen, of iets anders. Eigenlijk heb ik helemaal nergens zin in. Langzaam probeer ik mijn gedachten te ordenen. Het onderzoekerscentrum, daar ben ik nu. Vind ik het leuk? Die vraag laten we open. De afgelopen negen maanden lijken alles veranderd te hebben. Onderzoekers. Valesca. De laatste tijd irriteer ik me alleen maar aan ze, Valesca is een psychotische neuroot, Starlek een labiele sul. En ik? Ik zit tussenin. Ik laat het niet merken: Ik weet wel beter. Het is grappig Valesca proberen los te laten komen. Maar eigenlijk vind ik het helemaal niet grappig meer.

    Ik ga verder. Hybriden. Zijn het monsters? Die vraag laat ik open. Stevie-Ann. Ik haal diep adem. Zij is de enige persoon om wie ik geef. De enige die ik heb. Zij is op dit moment mijn wereld. Ik dediceer mijzelf nu aan haar. Ik laat het zo min mogelijk merken aan de anderen, doe alsof ik haar onderzoek.
    Haar buik groeit, negen maanden al. Het kan ieder moment zover zijn. En dan? Ik heb Starlek en Raevenwood horen praten: De baby zal nooit veilig zijn. De onderzoeken zijn zo wreed, zo gewelddadig, zo vreemd- En ik ben een van hen. Ik zal proberen te vluchten. Ik neem Lizzie mee. Lizzie en ik-
    Geschokt open ik mijn ogen. Niet Lizzie. Stevie-Ann. Lizzie is er niet meer. Stevie-Ann wel. Lizzie heb ik niet gered. Stevie-Ann wel. Lizzie heb ik gered, Stevie-Ann niet. Nee, omgekeerd, Stevie-Ann is Lizzie, nee, Lizzie is iemand, niet Stevie-Ann. Wie is Lizzie? Stevie-Ann? Wie-

    Het is een mistige avond. Het weer is guur, alles raakt donker. De lantaarnpalen geven een schokkerig licht af. Het is een griezelige avond. Precies de avond uit een horrorfilm, maar ik hoef niet bang te zijn. We wonen niet bepaald in een gevaarlijke wijk, en bovendien is iedereen banger voor mij. Maar ik weet niet waar Elizabeth is. Mijn oudere zus, drie jaar ouder dan mij. Met onze ouders hebben we geen van beiden een band, die zijn toch niet thuis. Met elkaar wel, wij zijn elkaars houvast. We zorgen voor elkaar. Als Lizzie op kamers gaat, mag ik misschien wel met haar mee. Ik verheug me erop. Weg van thuis, samen met mijn zus, de enige die ik heb.

    {Het vervolg komt eraan c:}


    Tijd voor koffie.