RPG Starchildren - Topic 1. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 dec 2013 - 16:29 ]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

@Raccoon, sommigen weten inderdaad meteen dat ze naar Fae kunnen, anderen moeten hier nog achterkomen. De poorten zijn te vinden op plekken waar veel hoop en emoties zijn, zoals in kledingkasten in kinderkamers, discotheken enz.

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Quinn Brightwood//Schorpioen
Met het gerinkel van dobbelstenen in mijn hand en een gehaast gevoel, zat ik in een van de vele steegjes en keek recht in de ogen van de jongen die grijnzend voor
me zat. Een glimlach ontglipte mijn mond en ik besloot om het af te handelen. Ik had het geld hard nodig, aangezien ik zonder spullen door mijn ouders uit huis ben gezet. Ze waren gelovige ouders, die fel tegen homo's waren, daarbij was ik ook nog speciaal. Ze hadden gezegd dat ik binnen een uur het huis uit moest en nu zwerf ik op straat zonder een rode cent. Ik gooide de dobbelstenen op de kartonnen doos en er bleven positieve cijvers achter. 'Dat ik geluk voor mij,' zei ik, waarbij ik het geld grof in mijn handen gedrukt kreeg. Glimlachend ging ik staan en verliet het steegje met het geld in mijn handen.
'Op naar Wyldwoud,' zei ik in mezelf en zocht de plek uit waar ik zonder problemen erheen kon.

Ish//Ki Lin eenhoorn
Zachtjes trippelde mijn hoeven op de zachte bodem van Wyldwoud. De boswezens waren in rep en roer, ze voelde wat aan en ik kon me bedenken dat het vast met de sterrenkinderen te maken had. Het kleine vennetje waar ik rustig uit dronk verlichte de dorst die ik had.
Na genoeg gedronken te hebben, liep ik verder het bos in. Ik besloot om het in galop te zetten en drentelde over de bosgrond richting een plek waar ik goede overzicht had over het totale bos. Ver over de horizon was het land van zomer te zien en aan de andere kant het land van winter. Ik besloot om maar eens wat rust te gunnen, liet me rustig zakken op de grond en bleef rustig luisteren naar de geluiden om me heen. Getrippel van kleine konijnenvoetjes, het gekwetter van vogels.

(Maak straks een post voor Taroth)

Vampire + Servant = Servamp

Deryth schreef:
[ Ik had een vraag gezet in het rollentopic, als dat niet goed is dan pas ik deze post wel aan.]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Aaron Octavio Cox - Steenbok -Technologie
Zonder een blik achter zich te werpen liep Aaron de verlaten straat op. Zijn beanie trok hij iets verder over zijn hoofd, waarna hij voelde op zijn rugzak dicht was en nog steeds op zijn rug ging. Zijn handen duwde hij iets dieper in zijn zakken toen een kille bries opdaagde uit het niks. Het weerkaats van zijn schoenen klonk hard in de oren, want naast het geluid van de wind was het doodstil in de straat. Een hele tegenstelling tot het centrum van het roerige Bristol met discotheken en restaurants en straten vol taxi's. De buitenwijken van de Britse stad waren duizend maal rustiger, iets wat Aaron wel op prijs stelde. Uit zijn jaszak haalde hij een iPod tevoorschijn en koppelde daar zijn headset op aan. Na een aantal toetsen knalde keiharde techno zijn oren binnen en op die muziek ging de jongeman op weg naar zijn bestemming: het grote Wyldwoud, in het land van Fae.

[ bericht aangepast op 19 nov 2013 - 21:11 ]

kindness is never a burden.

(ik reageer morgen want ik ga zo slapen maar hoe moeten de sterre kinderen weten dat ze naar fae moeten?)

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Prinses Aleeha II Winterhof.
Net toen ik me met een boek in een zachte sofa had geplant gingen de zware deuren open en stapte mijn broertje Vince naar binnen. Zijn donkerblonde haar viel voor zijn voorhoofd en zijn blauwe ogen keken me aan. 'Goedemorgen,' glimlachte hij en op mijn gezicht verscheen een glimlach. 'Goedemorgen, Vince,' lachte ik hem toe, waarna ik mijn ogen weer over de tekst in het boek liet glijden. Ik kon echter niet in het verhaal komen en zuchtend sloeg ik het boek dicht. 'Ik verveel me,' kreunde ik, waarna ik me achterover op de sofa liet vallen. 'Er is hier nooit iets te doen.' Mijn ijsblauwe ogen gleden over de hoeveelheid boeken naar het plafond, waar een aantal kleine oogjes ons aankeken. Overal in het kasteel waren Fae te vinden, van veel verschillende soorten. Ze hielden zich meestal gedeisd of werken als bediendes. Voor enkele seconden sloot ik mijn ogen, om vervolgens overeind te komen. Mijn handen streken over mijn jurk om hem glad te strijken voor ik naar Vince toe liep.

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

JustLovegood schreef:
(ik reageer morgen want ik ga zo slapen maar hoe moeten de sterre kinderen weten dat ze naar fae moeten?)

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[ bericht aangepast op 18 nov 2013 - 22:14 ]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Taroth Salvador
Rustig zat ik op het skatepleintje dat we als groep gebouwd hadden. We woonde op het platteland en wij als boerenknechten hadden ook wel eens wat lol, daarbij besloten we om een skatebaan te maken, van oude planken en buizen. De boer had zelfs geholpen met het bouwen.
Ik luisterde naar mijn vrienden, over hoe ze het beste een populair meisje konden versieren, maar daarbij was ik nu even niet in de stemming. Ik ging staan en liep met mijn skateboard naar de grote helling, die was bevestigd aan een oud muurtje. Ik klom erop en liet mijn skateboard rustig over de rand vallen en keek even hoe
ik het beste aan de overkant zou komen. Ik schatte mijn doel in, zette een voet op de plank en zette vervolgens af, waarbij ik met een vaart naa beneden raasde, recht de enorme buis in, maar even had ik niet in de gaten dat er iets mis was met die buis. Een tintelig gevoel raasde over mijn lichaam en toen ik net de buis bereikte wist ik niet meer wat de werkelijkheid was en wat echt was.
Overal fonkelde kleine glinsteringen om me heen en ik was even van bewust dat ik totaal ergens anders was, want wat er van een asfaltplein is een totaal andere wereld open gegaan. Een wereld van ijs.

Vampire + Servant = Servamp

Zacharie 'Zach' Fawkes || zomerhof

De omgeving schoot voorbij terwijl ik me zo snel mogelijk probeerde voort te bewegen. De bretellen aan mijn lichtbruine broek zwierden heen en weer door mijn bewegingen en wat opgejaagd veegde ik de sneeuw van het donkeroranje shirt. Niet echt een combinatie die je snel zou tegenkomen, maar ik was dan ook niet heel modebewust en trok maar wat dingen uit de kast om daarna aan te trekken. Wat de sneeuw op mijn shirt, broek en in mijn donkere haren betrof, die hoorde daar eigenlijk niet te zijn. Ik hoorde thuis is het zomerhof waar het gewoon nooit sneeuwde. De conclusie die getrokken kon worden, was dus dat ik weer eens een van mijn stiekeme uitstapjes naar het winterhof had gemaakt, daar halsoverkop was moeten vertrekken en elegant in de sneeuw gevallen was doordat ik over een glad stukje was uitgegleden. Gelukkig voor mij smolt sneeuw snel en zou het helemaal verdwenen moeten zijn eenmaal ik bij het kasteel aankwam. Gustav zou me vermoorden als ik weer te laat zou komen, daarom dat ik ook weer was vertrokken van zodra ik door had gehad hoe laat het was geweest.
Ik had het einde van het Wyldwoud gekomen waarna ik nog maar een klein stukje zou moeten rennen toen ik over iets heen struikelde. Voor de tweede keer in korte tijd belandde ik languit op de grond, al was er nu geen zacht sneeuwtapijt om me op te vangen. Een zacht geluidje verliet mijn lippen van zodra ik de grond raakte en voor een kort moment bleef ik liggen om van de verrassing te bekomen. Na een paar seconden krabbelde ik langzaam overeind en wilde verder lopen, maar mijn nieuwsgierigheid van het toch van mijn lichte angst voor Gustav. Voorzichtig draaide ik me om, om me daarna direct terug op mijn knieën te laten vallen van zodra ik merkte dat ik over een persoon gestruikeld was. "Hallo? Hej, gaat alles wel goed?" Nee Zach, waarschijnlijk gaat niet alles goed, anders was ze waarschijnlijk nog bij bewustzijn geweest. Inwendig sloeg ik mezelf tegen mijn voorhoofd voordat ik het meisje op haar rug draaide en zachte tikken tegen haar gezicht gaf om haar zo wakker te krijgen.

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Cashby schreef:
Zacharie 'Zach' Fawkes || zomerhof

De omgeving schoot voorbij terwijl ik me zo snel mogelijk probeerde voort te bewegen. De bretellen aan mijn lichtbruine broek zwierden heen en weer door mijn bewegingen en wat opgejaagd veegde ik de sneeuw van het donkeroranje shirt. Niet echt een combinatie die je snel zou tegenkomen, maar ik was dan ook niet heel modebewust en trok maar wat dingen uit de kast om daarna aan te trekken. Wat de sneeuw op mijn shirt, broek en in mijn donkere haren betrof, die hoorde daar eigenlijk niet te zijn. Ik hoorde thuis is het zomerhof waar het gewoon nooit sneeuwde. De conclusie die getrokken kon worden, was dus dat ik weer eens een van mijn stiekeme uitstapjes naar het winterhof had gemaakt, daar halsoverkop was moeten vertrekken en elegant in de sneeuw gevallen was doordat ik over een glad stukje was uitgegleden. Gelukkig voor mij smolt sneeuw snel en zou het helemaal verdwenen moeten zijn eenmaal ik bij het kasteel aankwam. Gustav zou me vermoorden als ik weer te laat zou komen, daarom dat ik ook weer was vertrokken van zodra ik door had gehad hoe laat het was geweest.
Ik had het einde van het Wyldwoud gekomen waarna ik nog maar een klein stukje zou moeten rennen toen ik over iets heen struikelde. Voor de tweede keer in korte tijd belandde ik languit op de grond, al was er nu geen zacht sneeuwtapijt om me op te vangen. Een zacht geluidje verliet mijn lippen van zodra ik de grond raakte en voor een kort moment bleef ik liggen om van de verrassing te bekomen. Na een paar seconden krabbelde ik langzaam overeind en wilde verder lopen, maar mijn nieuwsgierigheid van het toch van mijn lichte angst voor Gustav. Voorzichtig draaide ik me om, om me daarna direct terug op mijn knieën te laten vallen van zodra ik merkte dat ik over een persoon gestruikeld was. "Hallo? Hej, gaat alles wel goed?" Nee Zach, waarschijnlijk gaat niet alles goed, anders was ze waarschijnlijk nog bij bewustzijn geweest. Inwendig sloeg ik mezelf tegen mijn voorhoofd voordat ik het meisje op haar rug draaide en zachte tikken tegen haar gezicht gaf om haar zo wakker te krijgen.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

(Jep x3)

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Aaron Octavio Cox - Steenbok -Technologie
Aaron liep door de verlaten straten van de achterbuurten van Bristol naar het huis van zijn makker Davidson. Toen hij eenmaal bij het rijtjeshuis was aangekomen, liep hij om het huis heen via de tuin naar het tuinhuis, welke hij en Davidson het 'Technohouse' genoemde hadden toen ze nog beiden kleine jongetjes waren. Aaron hoorde het bekend geluid van metaal en videospelletjes en klopte twee keer op de deur. Hij kreeg geen antwoord, dus klopte hij nogmaals, enkel dit keer luider. Het geluid hield stop en een luide stem schreeuwde: "In terms of doing things I take a fairly scientific approach to why things happen and how they happen." Waarop Aaron antwoordde: "I don't know if there's a god or not, but I think religious principles are quite valid." Aan de andere kant van de deur klonk geklik en geklak, waarna de deur open gleed en Davidson verscheen. Hij sloeg met zijn hand op de schouder van zijn vriend en trok hem binnen in hun hol. Maar het was helemaal geen hol meer. De omgeving veranderde en Davidsons hand verdween. Aaron wierp voorover en landde met zijn gezicht in het gras. Hij kreunde van de pijn, maar duwde zich al snel terug op en keek om zich heen. Even kon hij de omgeving niet plaatsen en toen drong een gedachte hem binnen. "Het Wyldwoud," mompelde hij luidop en keek gefascineerd om zich heen.

[Iemand voor Aaron?
Een praattopic zou trouwens handig zijn. (: ]

[ bericht aangepast op 19 nov 2013 - 21:12 ]

kindness is never a burden.

- Sanne wel, (: ik schrijf vanmiddag wat -

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

II Aride II Winterhof II

In mijn eigen tempo liep ik rustig door de, met een dikke laag bedekte, sneeuw heen. Hier en daar klonk het kraken van ijs, of het zacht vallen van een hoopje sneeuw. Het waren bekende, vertrouwde geluiden. Bedenkelijk keek ik om me heen, nam de sneeuw bedekte bomen in me op, waarop ik voor enkele secondes dacht aan het zomerhof. Ik zou er niet kunnen wonen, de enkele keren die we er kwamen was alleen tijdens het wisselen van het menselijke seizoen.
Het Elysium. Daar waar voor een dag even wordt vergeten hoe het er werkelijk aan toe gaat tussen de twee rijken. Ik was voornamelijk blij wanneer het de beurt was van het winterhof. Heerlijk om te zien hoe de zomerfae af en toe rilde van de kou, ook al kwam er altijd een grote vlaag van de zomer mee. Ik moest wel toegeven dat ik het niet kon helpen af en toe een streek uit te halen bij ze, of dat nou in mijn eigen hof was of dat van hun. En ik was niet de enige. Elke Fae loet niemand zich er van houden een lolletje te trappen op het andere hof. Elysium of niet, misschien iets minder dan normaal, maar het weg gedaan. Licht huiverde ik naarmate ik steeds meer nadacht over Zomer. Bloemetjes, bijtjes, warmte, noem het maar op. Nee, dat was niks voor mij. Ijs, kou, sneeuw en vries. Dát was het. Een glimlach verscheen op mijn lippen terwijl ik een klein beetje van mijn magie naar me toe haalde en wat sneeuwvlokjes naar beneden liet dwarrelen. Ondertussen nog steeds lopende in mijn eigen pas, draaide ik een klein rondje om mijn as en liet mijn magie weer los waarna het stopte met sneeuwen. Zacht grinnikend schudde ik licht met mijn hoofd, meer om mijn eigen gedrag dan wat anders. De weg naar het kasteel duurde nog even, het was geen schand af en toe wat gek te doen onderweg.

[Is er ook iemand voor Aride? ]

[ bericht aangepast op 19 nov 2013 - 10:59 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'