I'm A Twin? || One Direction - RPG - || Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 31 okt 2013 - 19:41 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Harry Edward Styles

'Ik denk dat ik vast wel je muziek heb gehoord.' Antwoord ze op mijn vraag. Ik glimlach. Dit is voor mij wel een opluchting. Oke, ze zou kunnen liegen, maar dan zal het wel érg ver gaan. 'En, je zei dat je me mooi vond? Nog voordat ik je het vertelde. Wat vind je nu van me?' Ik merk dat mijn wangen rood worden. 'Je bent nog steeds mooi. Maar nu als... Ja... Snap je?' Ik lach even. 'Sorry, als ik nerveus ben ga ik me verps- versper..' Ik maak even een raar geluidje met mijn tong. 'Verspreken. En je bent gewoon nog steeds mooi, maar nu als mijn zus. Net zoals ik Chardientje mooi vind.' Zeg ik, en eindelijk zonder me te verspreken. 'Gaan je ouders me wel accepteren?' Vraagt ze. Ik denk even na over de mogelijkheden. 'Ik kan me eigenlijk niet echt voorstellen dat mijn - onze moeder je niet zou accepteren. Met mijn vader heb ik bijna geen contact meer. Op mijn zevende zijn ze gescheiden, en ik woon sinds toen bij mijn moeder- naja, tot ik uit huis ging natuurlijk. Maar ik kan wel weer contact met hem opnemen - als je mijn tweelingzus bent - om uit te zoeken wat er allemaal gebeurd is. Mijn ouders willen elkaar eigenlijk niet meer spreken. Dat is heel erg jammer, maar ik kan er niets aan doen.' Zeg ik, en ik merk dat de tranen bijna mijn ogen binnen schieten. We komen aan bij het gebouw. Ik vind het geen mooi gebouw, maar ja. Ik stap uit en doe de deur voor Lauren open.

Spoiler alert: you will save yourself

Liam James Payne

"Het zijn gewoon jou ouders, Liam. De mijnen wonen in Newcastle. Ik wil gewoon dit hoofdstuk in mijn leven kunnen afsluiten. Weten wie mijn biologische familie is en waarom ik ben afgestaan. Ik hou van mijn adoptieouders en had me geen lievere ouders kunnen wensen." Zei ze. "Maar als het binnenkort mogelijk is, heel erg graag." Ik knikte even langzaam om toen vervolgens naar mijn handen te kijken. Onder mijn wimpers keek ik haar toen weer aan.
"Wil je ze nu ontmoeten?" Vroeg ik haar langzaam om het nog even tot mezelf door te laten dringen dat ik een tweelingzus had. Opeens drong het met een bom echt tot me door. Ik had een tweelingzus, maar waar is onze tijd samen gebleven?
"Als je echt mijn tweelingzus bent, moeten we nog heel wat tijd samen inhalen," zei ik tegen haar en keek haar aan. Het was nog steeds vreemd te geloven, maar na een snelle check zag ik wel dat ze wat op me leek. Vooral haar ogen. En ook al ken ik haar net, en het nog steeds vreemd te geloven is dat ze mijn tweelingzus is, moet ik gewoon wat tijd met haar doorbrengen als tweelingbroer.

[Sorry voor de crappy post.]

"Niall was about to hug a fan, but she said she wanted to hug me but I said I wanted to hug Niall." ~ Louis

Victoria Neveah McCae.
'Ja, hè? Ik heb geen idee waarom. Het is gewoon een leuke dag, denk ik. Ik kan er maar beter van genieten, want ik durf te wedden dat dit niet zo vaak meer voor komt,' grinnikte Zayn en gooide de autosleutel omhoog, die met een boogje op mijn schoot belandde. Grinnikend pakte ik hem op. Er hing een sleutelhanger van de officiële One Direction merchandise, een poppetje van Zayn. Toen ik deze zag had ik zo hard gelachen, dat ik hem gewoon moest kopen. Ook hing er een foto van ons tweeën in, die we samen gemaakt hadden.
Ik stak de sleutel in het contact, wat ervoor zorgde dat de auto tot leven kwam en een brommend geluid verliet de motor. Zorgvuldig in de spiegel kijkend stuurde ik de auto achteruit de oprit af en richting het huis van Harry. Lopend zouden we binnen een kwartier bij Harry zijn, maar door Zayn's beroemdheid konden we niet lopend gaan, tenminste niet naar de huizen van de andere jongens.
De radio stond aan en zacht zong ik mee met liedje wat erop was, ook al was ik vreselijk in zingen.

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Lauren Meadow Aguilera

Ik zag dat zijn wangen roder werden, waardoor ik even zachtjes lachte en me focuste op zijn antwoord. 'Je bent nog steeds mooi. Maar nu als... Ja... Snap je?' Ik grinnikte en knikte. 'Sorry, als ik nerveus ben ga ik me verps- versper..' Ik begon wat harder te lachen en schudde mijn hoofd. ''Hey, ik ben het maar. Lauren, ik bijt niet dus je hoeft je niet ongemakkelijk te voelen.'' Ik glimlachte wat. 'Verspreken. En je bent gewoon nog steeds mooi, maar nu als mijn zus. Net zoals ik Chardientje mooi vind.' Ik fronste even mijn wenkbrauwen en keek hem schuin aan. ''Chardientje?'' glimlachte ik. Mijn zusje? Al was dat wel een wilde gok, want ik wist het nog niet zeker. 'Ik kan me eigenlijk niet echt voorstellen dat mijn - onze moeder je niet zou accepteren. Met mijn vader heb ik bijna geen contact meer. Op mijn zevende zijn ze gescheiden, en ik woon sinds toen bij mijn moeder- naja, tot ik uit huis ging natuurlijk. Maar ik kan wel weer contact met hem opnemen - als je mijn tweelingzus bent - om uit te zoeken wat er allemaal gebeurd is. Mijn ouders willen elkaar eigenlijk niet meer spreken. Dat is heel erg jammer, maar ik kan er niets aan doen.' Ik glimlachte zwakjes en zuchtte. ''Hey, het maakt me allemaal niets uit. Ik ga waarschijnlijk wel contact met onze vader opnemen, maar ook als jij dat wilt.'' Ik wilde namelijk dat hij er ook mee eens was, we waren immers tweelingen - als het echt waar was dan. Ik stapte uit de auto en gaf Harry een knuffel. ''Als de test ja zegt, dan heb je mij als je tweelingzus erbij. Ik weet niet of je het positief opvat, maar ik tenminste wel.'' grijnsde ik breed.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Lola Aideen Montez
Ik glimlachte in ongeloof toen hij vroeg of ik ze nu wilde ontmoeten. "Heel graag." zei ik zacht. Opeens veranderde zijn postuur. Ik keek afwachtend aan hem. Toen hij zijn woorden sprak verscheen er een oprecht vrolijke glimlach op mijn gezicht. "Als je wil, lijkt me dat heel gezellig." Ik haalde een hand door mijn nu stijle bruine haren. Ik keek naar het meisje op zijn schoot. Ze had ook bruinige haren. "Is zij ook een zusje, of niet?" Ik kende ze nou eenmaal niet. Mij kon nu vrij veel wijs maken over mijn familie. Ik wist wat namen: van mijn biologische ouders en mijn tweelingbroer, meer niet. Dat kon ik nou eenmaal niet vinden in de papieren en ik kreeg het niet te horen van de ziekenhuismedewerkers of de gemeentemedewerkers. Ik friemelde nog wat aan de rand van mijn jurkje. "Ik ben blij dat je het zo goed opneemt." zei ik oprecht. Hij had ook kunnen gaan gillen, boos kunnen worden en me eruit kunnen schoppen, ookal sprak ik de waarheid. Hij wist dat dus niet. Onze biologische ouders hadden blijkbaar alles achtergehouden, terwijl mijn adoptieouders altijd open waren geweest, al was ik zeker wel een volledig lid van de familie. Dan maar hopen dat ze me wel toelieten als ik met Liam voor de deur zou staan.

Bowties were never Cooler

Harry Edward Styles

'Chardientje?' Vraagt ze. Ik knik. 'Chardien. Ons zusje.' Ik heb besloten maar gewoon ons te zeggen, want anders gaat dit nog een hele lange dag worden. 'Hey, het maakt me allemaal niets uit. Ik ga waarschijnlijk wel contact met onze vader opnemen, maar ook als jij dat wilt.' Zegt ze. Ik knik. 'We zouden dan wel eerder onze moeder kunnen bellen, aangezien zij waarschijnlijk meer verteld. Dan kunnen we onze vader die informatie geven en vragen om nog wat meer informatie. Ik denk alleen wel dat Robert - de vriend van mijn moeder - dit niet echt leuk gaat vinden. Hij en mijn vader hebben altijd al ruzie gehad.' Leg ik uit. Ze stapt uit en geeft me een knuffel. Ik knuffel haar terug. 'Als de test ja zegt, dan heb je mij als je tweelingzus erbij. Ik weet niet of je het positief opvat, maar ik tenminste wel.' Ik grinnik. 'Ik zou je heel erg graag als tweelingzus hebben, en ik denk dat Chardien je een geweldige zus vindt. En ik natuurlijk ook. Ik heb net al een reservering geplaatst. De test duurt maar vijf minuutjes, als we allebei een haar uittrekken.' Zeg ik, en ik loop naar binnen. 'Hallo, we komen hier om onze DNA te laten testen. Onze reservatie staat onder de naam Styles.' Zeg ik. De receptioniste kijkt me even verbaasd aan. 'Dé Styles? Ik bedoel... Mijn zusje is GROOT fan van jou. Mag ik een handtekening?' Vraagt ze. Ik knik en zet even een handtekening. Ze wijst ons de weg naar de wachtkamer, en ik ga zitten.

Spoiler alert: you will save yourself

Lauren Meadow Aguilera

''Chardien. Ons zusje.'' zei Harry. Ik glimlachte even. ''Ik krijg meer familie dan ik dacht.'' lachte ik even. 'We zouden dan wel eerder onze moeder kunnen bellen, aangezien zij waarschijnlijk meer verteld. Dan kunnen we onze vader die informatie geven en vragen om nog wat meer informatie. Ik denk alleen wel dat Robert - de vriend van mijn moeder - dit niet echt leuk gaat vinden. Hij en mijn vader hebben altijd al ruzie gehad.' Ik haalde mijn schouders op en beet wat op mijn lip. ''Dan doen we het stiekem. Ze hoeven het toch niet te weten?'' zei ik met een glimlachje rond mijn lippen. Thuis deed ik bijna alles stiekem, ze wisten nog geen eens van mijn tattoo's af. Ach ja. Het kon ze waarschijnlijk niets schelen. Hij knuffelde me terug en grinnikte.' Ik zou je heel erg graag als tweelingzus hebben, en ik denk dat Chardien je een geweldige zus vindt. En ik natuurlijk ook. Ik heb net al een reservering geplaatst. De test duurt maar vijf minuutjes, als we allebei een haar uittrekken.' Ik grijnsde breed en zuchtte gelukzalig. Mijn leven zou vele malen beter zijn met mijn biologische familie. Dan zou alles veel beter en gelukkiger zijn, inclusief ikzelf. We lopen naar binnen en Harry zei iets tegen de vrouw achter de balie - eerder een meid, maar ja. 'Dé Styles? Ik bedoel... Mijn zusje is GROOT fan van jou. Mag ik een handtekening?' Ik lachte zachtjes en liep achter hem aan naar de wachtkamer. ''Ik wist niet dat je zo beroemd was.'' lachte ik nu wat harder, nu we toch alleen waren. Niet veel later kwam er een dokter aan, die onze naam riep, waarna ik toch achter hem naar een kamertje liep.

I don't want you to die, I want you to suffer.

[@KiliOfDurin: Ik zal of nog morgen in de late ochtend/begin middag reageren. Of anders zondag pas omdat ik bij een vriendin ben. En nu ga ik mijn bed in duiken.]

"Niall was about to hug a fan, but she said she wanted to hug me but I said I wanted to hug Niall." ~ Louis

[Weltruste. Doe rustig aan want ik moet nu echt met mijn proefwerkweek gaan beginnen]

Bowties were never Cooler

(sorry dat ik al eventjes niet heb gereageerd maar ik weet niet echt wat te doen mijn karakter is aangekomen en wacht op niall moet ik hem zelf laten komen of moet ik wachten)

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

[Anders stuur je haar naar Zayn, want die heeft nog geen zus]

Bowties were never Cooler

KiliOfDurin schreef:
[Anders stuur je haar naar Zayn, want die heeft nog geen zus]

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

[Dan wordt Niall's zus die van Zayn. Niall reageert niet en Zayn's zus is nog niet eens ingevuld, dus zo kan het worden opgelost als geen van beiden het erg vind]

Bowties were never Cooler

Roth schreef:
Elissa Jill Heathrow
Ik liep de deur van mijn ouderlijk huis uit, om dan in de auto te stappen om zo naar het feest te kunnen. Nu zou ik eindelijk kunnen zeggen tegen Louis dat ik zijn bloed eigen tweelingzus was, al zou hij me waarschijnlijk in mijn eigen gezicht uitlachen, want zeg nou zelf? Wie gelooft zoiets? Als ik bij het huis van Harry aan kom, zie ik een auto die ik heel goed herken. Laurens auto. Wat doet Lauren hier? Is ze ook uitgenodigd? Ik haal mijn schouders op en parkeer mijn auto ook. Ik loop het huis binnen en zie dat Lauren er daadwerkelijk is. Ik stuur haar een berichtje Sta je lekker met Harry te flirten? :')
Dan loop ik door naar Louis. 'Hi Louis, je zult vast niet geloven wat ik nu ga zeggen, je zult ook vast raar opkijken als je dit hoort, maar ehm.. Eh..' zeg ik tegen hem en dan stop ik met praten. Hoe moet ik dit ooit zeggen tegen hem?

That is a perfect copy of reality.

KiliOfDurin schreef:
[Dan wordt Niall's zus die van Zayn. Niall reageert niet en Zayn's zus is nog niet eens ingevuld, dus zo kan het worden opgelost als geen van beiden het erg vind]

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins