I'm A Twin? || One Direction - RPG - || Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 31 okt 2013 - 19:41 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Lauren Meadow Aguilera

Zuchtend plofte ik neer in mijn auto en deed de sleutel in de contact, ik had de route naar het huis uit mijn hoofd geleerd - anders moest ik mijn navigatie van mijn mobiel gebruiken en dan raakte ik afgeleid, maar dat wilde ik natuurlijk niet. Ik was op weg naar mijn biologische tweelingbroer, die blijkbaar in een wereldberoemde band zat. Dat dat maar gebeurde in je leven. Ik deed de radio aan en ging de weg op, neuriënd met het liedje dat nu op de radio stond - Radioactive van Imagine Dragons. Aan de andere kant had ik er zin en ja, want kon ik anders verwachten van iemand die ik jaren niet ken, maar opeens mijn tweelingbroer is? Ik hoopte maar dat er geen ruzie van kwam, ik zou anders wel boos zijn als een vreemdeling in je leven kwam en je vertelde dat ze je tweeling was. De buurt die ik kende van Google Streetview kwam in mijn gezichtsveld en ik parkeerde een paar meter van het huis af en streek outfit glad. Ik had niet mijn best gedaan, maar ik wilde er wel net eruit zien. Dus ik had me een beetje voorbereid op twee soorten feesten - een saaie ontmoeting en een heftig feest met veel drank. Stiekem hoopte ik op de tweede, maar je wist maar nooit. Mijn pleegouders wisten niet dat ik hier was, alleen dat ik op een feest was van een vriendin. Ik drukte op de bel en al gelijk werd er opengedaan door een jongen die zich voorstelde als Jared, waarna ik me voorstelde als Lauren en plofte neer op een bank. Mijn telefoon haalde ik uit de zak van mijn jurk en speelde er wat mee.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Chardine Styles
Een glimlach gevolgd door een vragende blik kreeg ik als reactie van de jongen toen zijn naam over mijn lippen rolde. Zijn reacties waren een van de vele redenen dat ik juist hem als mijn knuffelbeer had verkozen. Daarbij was de jongen gewoon zo lief als een knuffelbeer. Het was dan ook goed om te weten dat hij er niets op tegen had, want dan hadden we toch een probleem gehad. Ja, wij allebei.
Nadat hij zijn telefoon had weggestopt, stak de jongen zijn armen naar me uit, om me op te tillen en op zijn arm te zetten wat Liam wel vaker deed. Ik wierp hem een glimlach terug en sloeg mijn armen om hem heen. De jongen wist precies wat ik wilde en op uit was. Hij was als een tweede broer voor me.
"Wat is er Sardientje?" Vroeg hij met een glimlach. Mijn mondhoeken krulde omhoog bij mijn bijnaam terwijl mijn greep toch nog wat verstrakte.
'Ik wil gewoon een knuffel,' murmelde ik terwijl ik me als een koalabeer aan hem vastklampte. Niet alleen omdat de jongen het op een lopen zette, omdat we nu dus echt terug naar Harry gingen, maar ook omdat het iets was van mij.
'Daarbij zorgt je wel dat mijn grote broer niet boos word, toch?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam James Payne

Chardine had me een glimlach toegeworpen en haar armen om me heen geslagen zoals ze altijd deed. Een glimlach had mijn gezicht gesierd omdat het heel vertrouwd aanvoelde.
Haar mondhoeken waren omhoog gekruld toen ik Sardientje zei terwijl haar greep toch nog wat verstrakt was.
'Ik wil gewoon een knuffel,' murmelde ze terwijl ze zich als een koalabeer aan me vastklampte. Ik grinnikte even toen ik dacht aan die keer dat we op de foto hadden gemoeten met een koala. 'Daarbij zorgt je wel dat mijn grote broer niet boos word, toch?' Oké, nope. Harry wist dus niet dat ze bij mij was. Dat is al wel vaker gebeurd.
Ik grinnikte en keek haar hoofdschuddend aan maar kon een glimlach toch niet verbergen.
'Heb je alweer niet tegen hem gezegd dat je bij me was?' Zeg ik grinnikend tegen haar. Daar zal Harry niet zo blij mee zijn, maar hij weet wel dat ze in goede handen is bij mij. Ik keek haar even aan voordat ik haar in de bijrijdersstoel zette en de gordel bij haar vast deed.
'Natuurlijk zorg ik daar voor,' zei ik toen met een glimlach. 'En anders zeg je maar dat het mijn schuld was.' Ik deed de autodeur dicht en ging achter het stuur zitten.
'Op naar Harry.' Mompelde ik voordat ik de auto startte en de straat uit reed. Al snel waren we bij het huis van Harry en liep ik naar de deur van Chardine toe om die open te doen, haar gordel los te maken en haar weer op te tillen. Snel deed ik de deur dicht en klikte de auto op slot. Toen liep ik naar de voordeur toe en keek haar aan.
'Ben je er klaar voor?' Vroeg ik toen aan haar.

"Niall was about to hug a fan, but she said she wanted to hug me but I said I wanted to hug Niall." ~ Louis

Harry Edward Styles

'Wat is er van de hand, Harry?' Vraagt Louis. Blijkbaar hebben de jongens geen zin meer om te antwoorden. 'Ach, ze zijn een clubje begonnen zonder ons, Lou. Wij zijn buitengesloten en nu heb ik zelfmoordneigingen.' Zeg ik grappend, en er stromen al wat meiden binnen. 'Hebben jullie alleen maar mooie meiden uitgenodigd?' Vraag ik aan Max, die grijnzend staat te kijken naar alle meiden die binnen komen. Ik loop weer terug naar Lou. 'Nou, die gasten kunnen er wat van. Hebben ze alleen maar mooie meiden uitgenodigd. En ons nog wel voor de gek houden en zeggen dat het een 'mannenavondje' zou worden. Lekker dan, hebben we net de dranktafel vol bier gezet!' Zeg ik terwijl ik Lou met een pruillip aankijk. Ik laat me weer naast hem vallen en drink wat van mijn cola. Ik had me niet voorbereid op meer dan vijf gasten, en nu stroomt het al binnen.

Spoiler alert: you will save yourself

Lauren Meadow Aguilera

Er kwam een sms'je van mijn vriendin binnen die me succes wenste, dat ze hoopte dat Harry me geloofde. Wel, daar was ik nog geen eens honderd procent zeker van. Misschien nog geen eens vijftig. Zuchtend stopte ik mijn telefoon weer in de zak van mijn jurk - daar was ik mijn jurk dankbaar voor, het had een zak, dat was ook één van de redenen waarom ik deze jurk best vaag droeg. Ik herkende de bos krullen van de foto’s en besloot maar iets te ondernemen, voor het te laat was en ik bezopen van de alcohol die hier werd geserveerd. Zuchtend stond ik op van de bank en streek mijn jurk weer glad voor ik naar de jongeman liep. Ik perste een glimlach op mijn gezicht en keek hem aan. ‘’Lauren,’’ zei ik. ‘’Er is een rede dat ik hier ben en ik denk niet dat je blij mee bent, maar het is de waarheid,’’ Ik haalde een diepe teug adem en ademde uit. ‘’Ik.. Wel, denk jij dat jij het weet?’’ Een glimlach kwam rond mijn lippen en een zacht lachje verliet mijn mond. Ik deed mijn haar even goed en voelde mijn mobiel trillen, maar dat negeerde ik.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Chardine Styles
Een grinnik rolde over Liam zijn lippen toen ik me als een koala aan hem vastklampte en stiekem vroeg ik me toch echt wel eens af wat er in zijn hoofd rondspookte. Net als toen een grinnik zijn mond verliet toen ik vroeg of hij zou zorgen dat mijn broer niet boos werd. Ergens had ik verwacht dat Liam daar toch wat over zou zeggen, maar volgens mij was hij het ondertussen ook wel gewend.
'Ik vind het gewoon gezellig bij je,' murmelde ik zachtjes toen hij me hoofdschuddend aankeek, maar de glimlach bleef toch ook niet onopgemerkt.
'Heb je alweer niet tegen hem gezegd dat je bij me was?' Zeg hij grinnikend tegen me. 'Ik zal de moeite besparen en maar gewoon nee zeggen,' zei ik zachtjes, want anders waren de andere woorden ook niet nodig. Al was het toch wel een voordeel dat Harry wist bij wie ik zou zijn.
Hij keek me even aan voordat ik niet veel later, met de gordel om, op de bijrijdersstoel zat.
'Natuurlijk zorg ik daar voor,' zei hij toen met een glimlach. 'En anders zeg je maar dat het mijn schuld was.' Ik schudde mijn hoofd, ondanks hij dat niet zou zien. Ik wachtte dan ook met antwoorden tot de jongen achter het stuur zat. 'Nee, niet jou schuld, maar je bent wel lief,' verliet mijn mond.
De stilte viel heel even, maar het duurde niet heel lang. Misschien kwam dat ook omdat we heel snel weer bij mij thuis waren, dus ook heel dicht weer in de buurt van Harry zaten. Ik klemde me dan ook dicht tegen de jongen aan toen ik mijn armen had uitgestoken, om niet veel later weer opgetild te worden door Liam. 'Eigenlijk niet, maar we kunnen niet heel veel anders, hé?' vroeg ik twijfelend.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
'Ach, ze zijn een clubje begonnen zonder ons, Lou. Wij zijn buitengesloten en nu heb ik zelfmoordneigingen.' Zeg ik grappend waardoor ik de jongen een tik tegen zijn achterhoofd gaf. 'Niet heel lief van ze, maar die neiging zet je maar heel snel uit je hoofd,' grinnikte ik zachtjes en keek naar de mensen die langzaam binnen kwamen lopen. Ik had dan ook wel kunnen nagaan dat ik snel alleen zou zitten, maar Harry kwam zoals verwacht toch ook snel weer terug. 'Hazza, had je het anders verwacht? Die blikken zeiden toch wel genoeg?' vroeg ik lachend terwijl ik een hand door mijn kapsel haalde. Misschien hadden we onze monden toch wel open moeten trekken tegen de jongen, maar het verbaasde me dat hij niet wist hoe of wat. Niet dat ik het wist, maar ik had mijn vermoedens toch wel gehad. Ik wilde mijn mond weer opentrekken, maar deed het niet toen er iemand niet veel later voor zijn neus stond. Ik keek even de kamer rond, opzoek naar ander gezelschap, want ze wilde me er vast niet bij hebben. Daarbij leek het me ook niet een gesprek waar ik bij moest zijn.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Edward Styles

Er komt opeens een meisje naar me toe gelopen. Ik bekeek haar even. Ze zag er helemaal niet uit alsof ze me wil versieren of zo. 'Lauren,' zegt ze. Ik mag haar nu al. 'Er is een rede dat ik hier ben en ik denk niet dat je blij mee bent, maar het is de waarheid,' ze haalt even adem. O, het is zo'n type. Iemand die mij iets wijs wil maken. 'Ik.. Wel, denk jij dat jij het weet?’' Vraagt ze. Ik glimlach. 'Waarom zou ik dat in godsnaam weten, Lauren? Mooie naam trouwens. Je lijkt me aardig, maar ik heb al teveel mensen gehad die me allemaal onzin vertelden om daarna met me om te kunnen gaan. Je moet dus echt bewijs hebben, anders moet ik je helaas vertellen - hoe mooi je ook bent - waar de deur is, en aangezien dit mijn huis is weet ik goed waar die zit.' Zeg ik emt een knipoog.

Spoiler alert: you will save yourself

Alexis Alette Dubois

Ik stapte heel erg zenuwachtig in een taxi die me richting het feestje ging rijden. Ik was echt heel erg aan het twijfelen of dit wel een goed was. Ik bedoel ik wist zeker dat Niall mijn broer was ik had de officieel papieren gezien maar toch kon ik het zelf niet echt geloven dus waarom zou hij het wel geloven. Ik zuchte terwijl ik nog wat uit het raam keek. Na een halfuur rijden kwam ik aan op de juiste bestemming. Ik betaalde de taxichauffeur stapte uit en keek of mijn outfit er nog fatsoenlijk uit zag. Ik nam een grote teug lucht waarna ik richting de deur liep en aanbelde. Een jongen die blijkbaar Jared heten begroete me en liet me binnen. Ik bedankte hem en ging wat verlegen tegen de muur staan met mijn ogen zoekend naar mijn broer bang voor wat er komen ging.

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Elissa Jill Heathrow
Ik liep de deur van mijn ouderlijk huis uit, om dan in de auto te stappen om zo naar het feest te kunnen. Nu zou ik eindelijk kunnen zeggen tegen Louis dat ik zijn bloed eigen tweelingzus was, al zou hij me waarschijnlijk in mijn eigen gezicht uitlachen, want zeg nou zelf? Wie gelooft zoiets? Als ik bij het huis van Harry aan kom, zie ik een auto die ik heel goed herken. Laurens auto. Wat doet Lauren hier? Is ze ook uitgenodigd? Ik haal mijn schouders op en parkeer mijn auto ook. Ik loop het huis binnen en zie dat Lauren er daadwerkelijk is. Ik stuur haar een berichtje Sta je lekker met Harry te flirten? :')
Dan loop ik door naar Louis. 'Hi Louis, je zult vast niet geloven wat ik nu ga zeggen, je zult ook vast raar opkijken als je dit hoort, maar ehm.. Eh..' zeg ik tegen hem en dan stop ik met praten. Hoe moet ik dit ooit zeggen tegen hem?

That is a perfect copy of reality.

Lauren Meadow Aguilera

'Waarom zou ik dat in godsnaam weten, Lauren? Mooie naam trouwens. Je lijkt me aardig, maar ik heb al teveel mensen gehad die me allemaal onzin vertelden om daarna met me om te kunnen gaan. Je moet dus echt bewijs hebben, anders moet ik je helaas vertellen - hoe mooi je ook bent - waar de deur is, en aangezien dit mijn huis is weet ik goed waar die zit.’ Ik rolde met mijn ogen. Als hij niet wist dat ik zijn verdomde tweelingzus was, zou hij me zeker aflebberen. Dat zou me eigenlijk helemaal niks verbazen, maar ach ja. Dit ging een lang verhaal worden. ‘’Houd die charmes maar in je, want ik ga iets zeggen wat je nooit gaat geloven..,’’ Mijn mobiel ging trillen en dit keer pakte ik het ding wel uit mijn zak. Elissa. Sta je lekker met Harry te flirten? :’) Ik rolde met mijn ogen en typte wat terug. Nee dankje, hij zit met mij te flirten. Wish me luck x Ik stopte mijn mobiel weer in mijn zak en zuchtte diep. ‘’Misschien moeten we ergens privé even praten.’’ Ik keek om me heen en pakte Harry’s arm, om hem naar boven te trekken in een slaapkamer en de deur op slot te doen. Dit moest er vast raar uitzien. ‘’Ik heb genoeg bewijs weet je. Je noemt me mooi, maar je weet niet wie ik werkelijk ben. ‘’Ik ben Lauren Meadow Aguilera, ik ben geadopteerd en ik ben geboren op één februari. Toeval? Ik dacht het niet, op mijn geboorteakte staat duidelijk, Lauren Meadow Styles. Verklaart dat alles?’’ Ik pakte een kopie van mijn geboorteakte uit mijn tasje en gaf het aan hem.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Lola Aideen Montez
Ik stond in de kamer en keek rond. "Lola" stelde ik me kort voor met mijn zware Spaanse Geordie accent. Het was hier echt saai en de jongen die mijn broer zou moeten zijn zag ik niet eens. Straks kwam hij niet. Nouja, een van de jongens had het wel over mooie meiden gehad en zo lelijk was hij niet, dus anders was er altijd nog een plan B. Er kwamen anderen binnen. Die namen direct de anderen in. Ik pakte dus maar een biertje van de tafel en haalde aan de rand de dop eraf. Ik nam een slok en ging op de achterkant van een van de stoelen zitten. Ik streek mijn korte jurkje glad en keek rond. De jongens waren druk. De andere paar waren wat aan het mompelen, maar ik mengde me er niet in. Ik speelde wat met mijn haren en wachte nu toch lichtelijk nerveus op mijn tweelingbroer, die ik nog nooit had gezien. Een uur na de geboorte was ik afgestaan volgens de papieren. Ik had hem wel gegoogled, maar het was onzeker of hij me ging geloven of niet. In mijn jas had ik wat kopieën van papieren zitten, maar meer had ik ook niet. Achter me volgde ik de gesprekken van de andere meisjes, maar mijn spanning werd er niet minder om.

Bowties were never Cooler

Liam James Payne

'Ik vind het gewoon gezellig bij je,' had ze zachtjes gemurmeld toen ik haar hoofdschuddend aan had gekeken. Ik had zacht gegrinnikt waarna ik had gezegd:
'Ik vind het ook gezellig met jou, Sardientje.' Chardine had gewacht met antwoorden tot ik achter het stuur zat.
'Nee, niet jou schuld, maar je bent wel lief,' verliet haar mond. Ik had haar een glimlach geschonken waarna ik weg was gereden.
'Eigenlijk niet, maar we kunnen niet heel veel anders, hé?' vroeg ze twijfelend toen ik vroeg of ze er klaar voor was. Ik keek haar met een klein glimlachje aan en knikte beamend. Toen maakte ik de deur open. Het was handig dat ik de sleutel had. Met Chardine op mijn arm liep ik naar binnen toe en deed die al snel weer achter me dicht. In de woonkamer aangekomen zag ik dat Harry en Louis er al waren met nog wat meiden die ik niet kende. Misschien kende Louis en Harry hun wel.
Ik liep naar de bank toe waar Harry en Louis waren en ging er toen op zitten. Chardine zette ik op mijn schoot neer en een warm gevoel ging door me heen. Niet dat ik verliefd op haar was, maar ik had altijd al een klein zusje willen hebben. En zo voelde Chardine ook voor me.
'Als we niks tegen Harry zeggen, zegt hij er misschien ook niets van.' Zei ik zacht in de oor van Chardine en grinnikte toen even zacht. Harry leek toch druk bezig te zijn met een meisje en Louis. Opeens trok het meisje Harry mee en waren ze weg. Met een glimlach keek ik het meisje op mijn schoot aan.
'Daar hoeven we ons nu ook even geen zorgen over te maken.' Zei ik vrolijk tegen haar en begon haar te kietelen.

"Niall was about to hug a fan, but she said she wanted to hug me but I said I wanted to hug Niall." ~ Louis

[Mijn topics. Mijn rol staat nog in het rollentopic, voor diegenen die het willen zien.]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Lola Aideen Montez
Na een tijdje zag ik een jongen binnen lopen met een klein meisje die op de fotos leek. Had mijn broer al een dochter? Ik had veel gelezen over hem, want blijkbaar was hij bekend, maar had nooit ergens iets gelezen over een dochtertje. Ik nam nog een slokje van het biertje in mijn hand. Ik duwde me af en liep naar hem toe. Hij was echt heel lief met het kindje. "Liam?" vroeg ik rustig. Mijn Geordie accent probeerde ik te onderdrukken, maar mijn zwoele Spaanse accent ging niet, terwijl ik officieel niet eens Spaans was. Zo voelde ik me wel, zo was ik nou eenmaal opgevoed, al was ik wel erg benieuwd wie mijn biologische familie was. Ik ging naast hem zitten, zette het biertje weg en streek mijn kortje jurkje nog eens glad. Normaal was ik druk, onbezorgd en spraakzaam, maar nu was ik best gespannen. Nu ik dichterbij zat zag ik dat het meisje meer op de krullenbol leek dan op mijn tweelingbroer. Hoe ik hem dit ging vertellen? Dat racete door mijn brein. Ik was getinter dan hij, met donkerder haar, maar ik zag zelf ook dat we dezelde ogen hadden. Mijn haren waren ook stijl, maar dat kwam door mijn stijltang. Een glimlach straalde wel op mijn gezicht. Die stond er vaak op, vooral als ik mensen goed gezind was en het hielp toch mijn nervositeit wat te verbloemen, die de neuzen van mijn hakken naar elkaar liet trekken. "Kunnen we eventjes praten?" vroeg ik toch enigsinds voorzichtig. Dit bleef namelijk een gevoelige questie en ik had geen idee of hij wist dat hij een tweelingzus had, zoals dat ik altijd heb geweten dat ik geadopteerd was, of niet.

[ bericht aangepast op 29 okt 2013 - 6:59 ]

Bowties were never Cooler