I'm A Twin? || One Direction - RPG - || Topic 1 - Speeltopics

Rollen:


Zayn Javadd Malik: Arratay
Niall James Horan: Aquari
Louis William Tomlinson: Spooklinson
Harry Edward Styles: xAlways
Liam James Payne: ZiallLilo



De broers/ zus van de jongens:
- Tweelingzus Louis: Elissa Jill Heathrow: Roth
- Tweelingzus Harry: Lauren Meadow Aguilera: Daddario
- Tweelingzus Zayn: Gereserveerd: Cambiare
- Tweelingzus Niall: Alexis Alette Dubois: JustLovegood
- Tweelingzus Liam: Lola Aideen Montez: KiliOfDurin


Overige Rollen; ( denk hierbij aan vrienden, familie)
- Klein zusje Harry: Chardine Dawnella Styles: Spooklinson
- Vriendin Harry: Gereserveerd: Bronze
- Vriendin Louis: Jessica Rose Matthews: xAlways
-

Regels:
-Minimaal rond de 150 woorden per stukje.
-Maximaal twee personages per persoon
-Geen perfecte personage's!
- Drie waarschuwing is out
-16+ mag, maar hou het wel netjes.
-Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
-Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
-Alleen xAlways en Spooklinson maken de nieuwe topics.
-Geen ruzie buiten de RPG
- Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!

Begin:
Een paar vrienden van 1D (gewoon personen die niet belangrijk zijn. Omdat het misschien handig is om te weten wie het zijn, dit zijn de namen: Jared, Tom, Max en Thomas) hebben een feest georganiseerd met het doel om de tweelingen en 1D kennis te laten maken. Het is bij Harry thuis.

[ bericht aangepast op 31 okt 2013 - 19:41 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Victoria Neveah McCae.
Vluchtig rende ik door het grote appartement die ik deelde met Zayn. Hoewel hij de huur betaalde, betaalde ik de boodschappen en de overige kosten. Ik was zeker niet met Zayn voor zijn geld of zijn roem, zoals sommige fans beweerden.
'Zayn!' Mijn hoge stem galmde door het huis, terwijl ik in onze slaapkamer voor de spiegel stond. Ik was net bezig met mijn sieraden, wat het laatste was om mijn outfit compleet te maken. Zayn daarentegen was nog steeds druk in de weer in de badkamer.
'Schiet nou eens op, we moeten zo bij Harry zijn!'
Ik zakte neer op ons grote bed en trok mijn schoenen aan, voor ik opnieuw mijn make-up in de spiegel checkte. Alles zat goed. Nog snel haalde ik een hand door mijn gekrulde blonde haar en stopte ik nog wat belangrijke spullen in mijn tasje, voor ik naar de keuken liep en de afwas in de vaatwasser laadde.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Chardine Styles
'Ik vind het ook gezellig met jou, Sardientje.' Het waren woorden die zorgde voor een glimlach op mijn gezicht, ondanks ik toch diep van binnen wel angstig was voor de reactie van Harry straks. Als het hem tenminste op zou vallen dat ik niet thuis zat. Het antwoord op het laatste wat door mijn gedachten spookte, zou snel beantwoord worden, want het duurde niet heel lang voor we aangekomen waren bij ons huis. Liam knikte beamend bij mijn woorden, maar liet een glimlach zien die me toch wat geruststelde. Eenmaal binnen klampte ik me dan ook nog ietwat dichter tegen de jongen aan terwijl ik mijn blik langs de mensen liet glijden die binnen waren. Voornamelijk mijn broer en Louis die op de bank zaten waar Liam ook plaats opnam.
'Als we niks tegen Harry zeggen, zegt hij misschien ook niets van.' Zei hij zacht in mijn oor en grinnikte toen even zacht. Mijn blik ging naar de krullenbol, die ik mijn broer noemde, die druk bezig leek. Louis zat ook met een verwarde en licht afwachtende blik af te wachten naar het meisje dat tegenover hem stond. Hoogstwaarschijnlijk wachtende op haar volgende woorden.
'Mondje dicht dan,' grinnikte ik zachtjes terwijl mijn blik weer naar Liam ging.
'Daar hoeven we ons nu ook even geen zorgen over te maken.' Zei hij vrolijk begon haar te kietelen. 'Nee, dat klopt,' zei ik voor mijn schaterlach door de ruimte klonk en ik me uit de greep van Liam probeerde te wurmen. Ik was daar zo op gefocust dat ik de helft al niet meer meekreeg van alles.

( Meh, mijn toets/ examen week is begonnen, dus ik zal minder reageren.)

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Edward Styles

'Houd die charmes maar in je, want ik ga iets zeggen wat je nooit gaat geloven...' Blijkbaar is haar mobiel belangrijker dan ik, dus ik wil net weglopen als ze weer begint te praten. 'Misschien moeten we ergens privé even praten.' Zegt ze, en ze pakt mijn arm vast om me mee naar boven te trekken, mijn slaapkamer in, en die op slot te doen. Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog. 'Ik heb genoeg bewijs weet je. Je noemt me mooi, maar je weet niet wie ik werkelijk ben. Ik ben Lauren Meadow Aguilera, ik ben geadopteerd en ik ben geboren op één februari. Toeval? Ik dacht het niet, op mijn geboorteakte staat duidelijk, Lauren Meadow Styles. Verklaart dat alles?' Zegt ze, en ze pakt een papier uit haar tasje en geeft het aan mij. Ik lees het door, en bekijk het goed. Óf ze moet professioneel vervalser zijn, of het is waar. Ik bekijk haar even, en zoek naar vergelijkingen tussen ons. Vreemd genoeg kan ik er wel een paar vinden. 'Oke... Ik geloof je wel, maar het is allemaal gewoon erg veel, snap je? Anders geef ik je mijn nummer en dan bel je me na het feest een keer?' Vraag ik, en ik pak al een papiertje en een pen om mijn nummer op te schrijven.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Lauren Meadow Aguilera

Hij trok zijn wenkbrauwen op. Iets wat ik me volledig kon voorstellen. Harry keek me opeens geconcentreerd aan, nadat ik hem mijn geboorteakte liet zien. 'Oke... Ik geloof je wel, maar het is allemaal gewoon erg veel, snap je? Anders geef ik je mijn nummer en dan bel je me na het feest een keer?' Ik zuchtte diep en haalde een hand door mijn haren. ''Ik woon zeg maar aan de andere kant van Engeland, plus mijn pleegouders denken dat ik even weg ben naar een feestje van een vriendin van me. Het heeft zeg maar anderhalf uur geduurd om hier te komen.'' zei ik en zuchtte opnieuw diep. Helaas was mijn huis ver weg, maar ik was volwassen dus ik begreep eigenlijk niet waarom ik nog bij mijn pleegouders was. Ik studeerde, natuurlijk, maar misschien kon ik overgeplaatst worden naar een universiteit dichter in de buurt? Alhoewel, ik wilde namelijk wel de hele situatie uitzoeken. Waarom ik werd geadopteerd, waarom mijn pleegouders me het niet vertelde en nog zo veel meer dingen. ''En ik heb geen makkelijkere oplossing dan van universiteit verhuizen en verhuizen. Ergens in deze buurt, maar daar ben ik financieel niet in staat.'' Wauw, mijn leven werd eens interessant.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Harry Edward Styles

'Ik woon zeg maar aan de andere kant van Engeland, plus mijn pleegouders denken dat ik even weg ben naar een feestje van een vriendin van me. Het heeft zeg maar anderhalf uur geduurd om hier te komen.' Zegt ze. Ik denk even na. 'En ik heb geen makkelijkere oplossing dan van universiteit verhuizen en verhuizen. Ergens in deze buurt, maar daar ben ik financieel niet in staat.' Ik knik en kijk haar even aan. 'Oke... Ik dacht... Kunnen we misschien zo'n DNA test doen? Dan hebben we zekerheid en zo.' Stel ik voor, en ik pak mijn mobiel en zoek er even op. 'Er is hier in deze stad een of ander bedrijf die DNA testen doet. Ik betaal de test wel, en daarna kijken we wel verder?' Stel ik voor. Ik stop mijn mobiel met veel moeite in mijn broekzak. Die skinny jeans ook...

---

Spoiler alert: you will save yourself

Lauren Meadow Aguilera

'Oke... Ik dacht... Kunnen we misschien zo'n DNA test doen? Dan hebben we zekerheid en zo.' Ik knikte begrijpelijk, daar had ik wel aan gedacht. 'Er is hier in deze stad een of ander bedrijf die DNA testen doet. Ik betaal de test wel, en daarna kijken we wel verder?' Ik glimlachte licht en knikte. ''Voor mij is het goed. Ik wil mijn échte familie vinden, niet dat ik mijn pleegfamilie niet leuk vind, maar ik denk wel dat je me begrijpt.'' zei ik met een glimlach rond mijn lippen. ''Dus, nu of morgen? Of wanneer?'' vroeg ik. Ik friemelde wat aan mijn jurk en keek naar Harry. Zijn krullen zaten alle kanten op, ik kende het probleem, ik moest mijn haar wel elke dag stijlen, anders werd het een chaos en dan werd ik weer eens kwaad. Wat wel een slechte eigenschap is dat ik nogal ijdel ben, maar dat is iedereen wel toch?

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Harry Edward Styles

'Voor mij is het goed. Ik wil mijn échte familie vinden, niet dat ik mijn pleegfamilie niet leuk vind, maar ik denk wel dat je me begrijpt.' Ik knik. Dat snap ik. Familie is alles voor me, en ik zou het vreselijk vinden als ik wist dat mijn familie niet mijn echte familie is. Nu is het omgekeerd. 'Dus, nu of morgen? Of wanneer?' Vraagt ze. Ik kijk haar even aan met een grijns op mijn gezicht. 'Waarom niet gewoon nu? Ik ga even tegen Lou zeggen dat ik weg ben, en dan kunnen we gaan.' Zeg ik, en ik ren naar beneden. 'Lou, ik ben zo terug. Even iets belangrijks, leg het je later uit. Wil jij even opletten dat mensen niks stuk maken?' Vraag ik, en ik wacht niet op zijn antwoord, want ik ben nieuwsgierig geworden naar wat er nou aan de hand is. Opeens bedenk ik me dat dit natuurlijk het plan was. Dat hielden ze voor me geheim! Ik loop weer naar Lauren. 'Zullen we gaan dan?' Vraag ik/

---

Spoiler alert: you will save yourself

Lauren Meadow Aguilera

Hij keek me even met een grijns op zijn gezicht aan, wat me een beetje bang maakte. 'Waarom niet gewoon nu? Ik ga even tegen Lou zeggen dat ik weg ben, en dan kunnen we gaan.' Ik lachte even en knikte. ''Dat kan ook ja,'' lachte ik. Harry rende naar beneden, waarna ik mijn mobiel uit mijn zak haalde en Elissa sms'te. Straks ging ze naar mij zoeken en dat wilde ik niet, dan kon ze me namelijk niet vinden. Ik ga even een DNA-test doen. Bye x. Ik stopte mijn mobiel in mijn zak en keek op, waar ik Harry zag staan. ''Zullen we dan gaan?'' vroeg hij. Ik knikte vrolijk en rende zowat de trap af. Eindelijk, dit was het moment waar ik bijna drie jaar op heb gewacht. Het duurde zo lang om contact met hun vrienden te krijgen, maar het was het allemaal waard. Ik hoopte dan maar dat mijn geboorteakte niet loog en onze gelijkenissen.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Zayn Javadd Malik

Net toen ik op mijn gemak mijn haar weer kon goed doen hoorde ik Victoria. Een klein beetje geïrriteerd ging ik door maar realiseerde ik me wel dat een half uur voor de spiegel staan voor enkel je haar een beetje lang was. Toch werkte ik alles tot in, letterlijk, de puntjes even uit en kwam toen eindelijk de badkamer uit. 'Het geeft niets of we nu drie of dertig minuten te laat zijn, het is Harry. Die vermaakt zich wel met Louis of met meisjes' mompelde ik. Simpel had ik mijn Nirvana shirt aangetrokken, spijkerblouse overheen en een zwarte broek aan. Mijn gympen waren weer wat lichter zwart dan de broek, net zoals het shirt. Even keek ik rond en zag toen Victoria bij de vaatwasser. 'Gek, dat hoef je niet nu te doen' grinnikte ik toen ik naar haar toe liep. Ik wilde het heus wel van haar overnemen en alles nu of dadelijk zelf doen maar als er een ding was dat ik niet wist hoe het werkte, was het de vaatwasser wel. Ik durfde het niet uit te proberen vanwege dat ik waarschijnlijk alles verkeerd deed en dat ding binnen de kortste keren stuk was.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Alexis Alette Dubois

Ik zuchten terwijl ik me los makten van de muur en nog wat rond keek. Ik makten een geïrriteerd geluidje toen dat ik Niall mijn soort van nieuwe oude broer niet kon vinden en liep richting de drank tafel waar ik iets te drinken pakten en verder op zoek ging naar Niall mijn soort van nieuwe oude broer. Ik ging maar terug tegen de muur staan precies op de zelfde plek als ik net stond terwijl de moed me in de schoenen begon te zakken. Misschien kwam hij wel niet en wat als hij kwam hij zou me toch niet geloven hij zou het vreemd vinden een leugen een stunt om aandacht. En nou ja hij zou groot gelijk hebben als hij dat dacht ik bedoel het was wel heel vreemd dat na 20 jaar iemand naar je toe komt gelopen en zegt ‘hey ik ben jou tweeling zus.’ Nee het slaat echt nergens op. Ik zuchten terwijl ik nog eens rond keek en de moed me echt in de schoenen zakten.

---

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Victoria Neveah McCae.
'Het geeft niets of we nu drie of dertig minuten te laat zijn, het is Harry. Die vermaakt zich wel met Louis of meisjes,' hoorde ik Zayn mompelen vanuit de badkamer, maar verstond de helft maar. Wat is wel wist is dat hij aan het mopperen was, waardoor er een grinnik mijn lippen verliet. Zijn voetstappen klonken luider toen hij naderde, waarna zijn stem volgde. 'Gek, dat hoef je niet nu te doen.' Zijn stem klonk geamuseerd, maar ik had alles al ingeladen. Ik drukte het goede knopje in en drukte de vaatwasser dicht, die meteen begon te brommen. Hierna draaide ik me om naar Zayn, die achter me stond.
'Ik moest iets doen terwijl jij je haar goed doet,' plaagde ik hem, waarna ik op mijn tenen ging staan om hem een kus op zijn wang te geven, ondanks dat ik hakken droeg. Hij droeg zijn Nirvana shirt, samen met een zwarte broek en donkere gympen. Het was simpel, maar het stond hem geweldig. 'Laten we gaan, voor je nog make-up wilt dragen en ik het hele huis schoon moet maken,' grinnikte ik en greep mijn zwarte tasje van het aanrecht.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Liam Payne

'Mondje dicht dan,' had ze zachtjes gegrinnikt terwijl haar blik die net naar Harry was gegaan weer naar mij ging. Ik had beamend geknikt en geglimlacht.
'Nee, dat klopt,' zei ze voor haar schaterlach door de ruimte klonk en ze zich uit mijn greep probeerde te wurmen. Chardine leek erg gefocust. Ik moest lachen om haar. Zij kon me altijd wel vrolijk maken.
Opeens kwam een meisje naast me zitten en zette een biertje weg. Misschien moet ik er op letten dat Chardine aan het eind van de avond niet te veel dronken mensen ziet en hun haar niet... Eerst gaf ik geen aandacht aan het meisje dat naast me kwam zitten en ging door met kietelen van Sardientje. Ik lachte vrolijk
totdat het meisje opeens vroeg:
"Kunnen we eventjes praten?" Lichtelijk verbaasd keek ik het meisje naast me aan en stopte met het kietelen van Chardine. Ik trok haar recht op mijn schoot en keek het meisje naast me toen vragend aan.
"Ehm, tuurlijk?" Zei ik meer als een vraag. Ik begreep niet echt waarom ze met me wou praten. "Over wat gaat het?" Hoe het meisje deed leek me niet echt op flirtgedrag dus ik denk niet dat ze iets met me wilt gaan drinken of zo. Niet dat ik daar op in zou zijn gegaan. "Ik ben trouwens Liam...." Zei ik er toen achteraan omdat ik me bedacht dat ik dat niet gezegd had.

---

"Niall was about to hug a fan, but she said she wanted to hug me but I said I wanted to hug Niall." ~ Louis

Lola Aideen Montez
Mijn tweelingbroer zette het meisje stil op zijn schoot. Ik luisterde naar zijn vragen en toen naar zijn naam. Ik grinnikte zacht. "Lola, maar ik denk dat als je al iets van me weet, je me onder een andere naam kent." zei ik vriendelijk, mijn accent bleef vrij zwaar, al probeerde ik het te onderdrukken. Ik draaide een lok rond mijn vinger. "Het is een beetje een lang verhaal en ik weet niet of je er al een deel van hebt gehoord of niet. Ik zou er maar even goed voor gaan zitten." Ik sloeg mijn benen over elkaar en draaide me wat naar haar toe. "Onderbreek alsjeblieft niet tot ik klaar ben." vroeg ik hem voor ik mijn keel schraapte en hem met mijn bruine ogen in zijn gelijke bruine ogen aankeek. Ik ademde rustig uit en begon toen met een snelle zachte tongval te spreken: "20 jaar geleden op 29 Augustus in het ziekenhuis van Wolverhampton werd een tweeling geboren, een jongen en het meisje. Een uur later verlieten de ouders het ziekenhuis met een kindje, de jongen. Het meisje bleef achter en ging naar een weeshuis. Daar bleef ze 3 dagen voor een Spaans gezin uit Newcastle met 6 jongens haar adopteerde. 20 jaar later zitten ze samen op een bank in het huis van een vriend van de jongen. De namen van de kindjes waren Liam en Aideen. Haar adoptiefouders veranderden haar eerste naam in haar tweede en voedde haar op als hun biologische dochter, zonder er ooit een geheim van te maken." Ik hield hem de hele tijd goed in de gaten om te weten hoe hij zou reageren en of hij me kon verstaan. Hopelijk werd hij niet boos.

---

Bowties were never Cooler

Zayn Javadd Malik

Victoria drukte op een of ander knopje waardoor er een bepaald geluid uit de vaatwasser kwam, wat verdacht veel leek op mijn gesnurk. 'Dit is een kapsel dat veel tijd nodig heeft' zei ik overtuigd van mezelf, waarna ik een snelle hand door mijn haar haalde. Toen ze een kus op mijn wang drukte maakte ik een verontwaardigd geluidje. 'Zijn mijn arme lippen niet goed genoeg?' Ik pruilde even als een klein kind van drie maar daarna trok ik mijn wenkbrauwen op. 'Wat zijn we toch lekker aardig vandaag. Geen zorgen, ik heb geen mascara nodig' glimlachte ik waarna ik overdreven met mijn wimpers knipperde. Opgewekt pakte ik de autosleutel die op de salontafel in de woonkamer lag en liep weer terug om de deur uit te lopen, achter ons dicht te doen en buiten het slot op de auto openmaakte doormiddel van het knopje op de sleutel in te drukken. 'Uw koets wacht, mevrouw' sprak ik deftig me een duidelijk bekakt accent tegen Victoria en huppelde overenthousiast naar de auto. De grote vraag was waarom ik zo blij was. Misschien had ik mijn dag wel vandaag, het was mooi weer en een feestje bij Harry thuis met de lads en natuurlijk mijn geliefde vriendin leek me leuk.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Victoria Neveah McCae.
'Dit is een kapsel dat veel tijd nodig heeft,' verdedigde Zayn zichzelf, waardoor er een glimlach op mijn gezicht verscheen. Hij pruilde toen ik hem een kus op zijn wang drukte, in plaats van op zijn lippen. 'Zijn mijn arme lippen niet genoeg?'
Plagend liepen we naar de voordeur die Zayn achter ons sloot. Hij huppelde naar de auto. 'Uw koets wacht, mevrouw,' sprak hij met een deftig accent. Een kort gegiechel verliet mijn mond, waarna ik mijn jurkje bij de zijden pakten en een deftige buiging maakten. 'Dank u wel, mijnheer. Dat stel ik zeer op prijs,' sprak ik terug, met hetzelfde deftige, bekakte accent.
Ik weet niet waarom hij zo vrolijk was, maar ik vond het geweldig wanneer hij in zo'n bui was. Glimlachend liep ik naar de bestuurderskant van de auto, waar ik plaatsnam. 'Wat ben je vrolijk,' merkte ik op, waarna ik me naar hem toe boog. 'Iets zegt me dat dit een leuk feestje gaat worden,' grinnikte ik.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel