RPG - Atlantica - Topic 1. - Speeltopics

Rollen:


Uitverkorenen: Vol!
Zij zijn mensen, maar veranderen in meerminnen bij een aanraking met water.
-
- Damianne Abigail Darce - BarnOwl. 1,4
- Lavoir (Larv) Sharktale - LyraPhoenix. 1,3
- Lordeanne 'Lorde' Zeyra Callister - Bronze. 1,4

Onderzoekers: Mogen nog aangemaakt worden!
Zij zijn normale mensen, die enorm nieuwsgierig zijn naar Atlantica en haar mythen.
- Ethan Joshua Rosefield - Raccoon. 1,3
- Linn Severges - MinimuisBeta. 1,4
- Sam Winther - LyraPhoenix 1,6

Meerminnen: Mogen nog aangemaakt worden!
Zij zijn half mens, half vis. Ze zijn ook sirene van oorspronkelijk, waardoor ze allen een melodieuze zangstem hebben. Hiermee lokten ze vroeger mensen mee onder water, om ze te verdrinken.
Koning: Triton Ocean - Mag door iedereen bespeeld worden! 1,6
Koningin: Loretta Ocean - walkingfar. 1,4
Prinses: Sephora Eleonora Ocean - Pebble. 1,1
- Eloise Niamh LIandrindod - Regbo. 1,2
- Avalon 'Ava' Marina Royals - Aquari. 1,1
- Dealorian Khaleesi Elvira - Meliora. 1,2
- Michael David Cristal - Raccoon. 1,5
- Mako Christian Fin - Pebble. 1,5
- Thalia Rose Yae - Stillinski. 1,6

Regels:
- Geen oneliners! Minstens 7 regels.
- Het is geen sneltrein! Zorg dat het voor iedereen te volgen is!
- Reservaties blijven 24 uur staan, daarna vervalt deze!
- Schelden mag, maar houdt het gepast.
- Maximaal 2 personages per persoon.
- Het liefst al een beetje ervaren RPG'ers.
- Geen perfecte personages
- Melden als je een tijd niet kunt posten.
- Alleen ik, Pebble, maak nieuwe topics aan.

Begin:
De onderzoekers zijn een nieuwe onderzoeksreis aan het plannen.
De vier uitverkorenen komen achter hun gave of gaan op onderzoek uit.
Het onderwaterleven gaat gewoon door, maar er zijn roddels over uitverkorenen en mensen die op zoek zijn naar meerminnen.

[ bericht aangepast op 1 nov 2013 - 18:11 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Michael David Cristal || Meerman

Thalia knikte snel ,waardoor haar rode lokken vrolijk mee bewogen. 'Ja!' had ze er nog bij gezegd ,waardoor een klein glimlachje mijn lippen sierde. 'Het leek nog wel gisteren toen we in de te kleine lokaaltje zaten, met een stuk of 20 anderen.' zei ze met een lichte grijns en ik lachte zachtjes. "Ja en dat iedereen van de achterste rij vaak de leerkrachten plaagden." zei ik met een lichte grinnik. De oude muffe lokaaltjes van toen ,waren al helemaal omgebouwd naar nieuwe kleine lokaatjes en de kinderen van nu waren vast minder erg dan onze klas van toen, maar ik vond het toen wel een fijne klas. Ze draaide zich even om en keek richting de grot. Even volgde ik haar blik ,maar algauw keek ze weer naar mij en keek ik even in haar lilakleurige ogen, maar algauw wend ik mijn blik weer af. 'Ging je toevallig naar de grot?' vroeg ze me dan en ik keek haar even aan ,waarna ik knikte. "Ja het is daar best wel fijn zitten." Van de verschillende grotten was deze mijn favoriet gewoon omdat hij niet al te groot is en de klanken mooi echoën

(ps: niet de grot waar Sephoria en Larvs zitten)

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

Avalon bleef waar ze was en keek me even aan."Bewijs het dat je ons, en mij, niks aan wilt doen. En hoe kan ik iemand vertrouwen die ik niet ken? Laat staan een ander soort dan mij." zei ze dan en ik keek haar aan. "Laten we elkaar leren kennen dan, je mag me alles vragen wat je maar wil en ik beloof je dat ik alles vertel."beloofde ik haar dan. Ik hoopte hiermee te bewijzen dat ze me kon vertrouwen. Avalon zwom wat dichter bij de boot toe en sloot even kort haar ogen om die vervolgens weer te openen. "Ethan, hoe is het eigenlijk om een mens te zijn? Wat is er anders dan als een meermin zijn? Wat zijn de voordelen en nadelen? Is het leuk om een mens te zijn? Wat hebben jullie wat wij niet hebben?" vuurde ze meteen de vragen op me af ,waarna een onschuldige glimlach op haar gezicht verscheen."Wel een mens verschilt niet heel veel van jullie soort." begon ik en leunde tegen de zijkant van het bootje aan ,zodat ik wat dichter bij Avalon was. "We kunnen zowel op land wandelen als in het water zwemmen, maar we kunnen niet leven onderwater zoals meerminnen kunnen. Jullie zijn veel sneller onderwater en wij op het land. "begon ik. "Het enige nadeel aan het mens zijn is dat er vele niet te vertrouwen zijn en de meeste mensen deze wereld kapot maken." zucht ik en schudde zachtjes mijn hoofd. "En nog een nadeel is dat wij geen prachtige staart hebben zoals jullie." zeg ik dan met een glimlachje. "Helaas weet ik niet veel meer over jullie dus ik kan daar helaas niet veel mee vergelijken. " zei ik dan schouder ophalend en liet dan mijn ene hand in het warme zeewater zakken. Heel vlug zag ik die traumatische beelden weer van mijn jeugd en haalde ik mijn hand uit het water. "En hoe is het om een meermin te zijn? Of wil je daar niets over vertellen?"vroeg ik Avalon dan en keek haar vragend en nieuwsgierig aan.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Thalia Rose Yae ~ Meermin

Toen hij knikte wou ik hem bijna onderbreken, maar zette snel mijn kaken weer op elkaar voordat er weer iets mijn mond uitgleed. "Ja het is daar best wel fijn zitten." Zei hij. Ik knikte. 'OM eerlijk te zijn ben ik nooit naar die grotten geweest.' Biechtte ik eerlijk op. 'Ik heb nooit tijd gehad.' Vertelde ik er snel bij. Ik draaide weer even om naar de grot. Het was donker, iets wat ik altijd al gehaat had. 'Is het...' Ik dacht even na over het woord wat ik ervoor zou moeten gebruiken. 'Mooi?' Ik kon me niet voorstellen hoe een grot mooi kon zijn, Ik keek even snel naar beneden. Hoe laat zou het zijn? Die gedachte schudde ik snel weer van me af. Eloise's ouders waren toch niet thuis en ze hadden me geen opdrachten gegeven. Ik kon doen wat ik wilde. Toch bleef het toch maar een stukje in mijn achterhoofd zitten. Ondertussen bedekten een paar wolken de zon weer en werd het iets donkerder.

Avalon Marina Royals // Meermin.
"Wel een mens verschilt niet heel veel van jullie soort." begon Ethan en hij leunde tegen de zijkant van het bootje aan. Nieuwsgierig zwom ik nog een paar centimeter dichter bij. "We kunnen zowel op land wandelen als in het water zwemmen, maar we kunnen niet leven onderwater zoals meerminnen kunnen. Jullie zijn veel sneller onderwater en wij op het land. " vervolgde hij. "Het enige nadeel aan het mens zijn is dat er vele niet te vertrouwen zijn en de meeste mensen deze wereld kapot maken." zuchtte hij en schudde zijn hoofd. "Heel veel meerminnen zijn ook niet te vertrouwen hoor, dus daar staan beide werelden gelijk in." zei ik zachtjes. "En nog een nadeel is dat wij geen prachtige staart hebben zoals jullie." zegt hij dan met een glimlachje. "Die dingen zijn verschrikkelijk, het enige handige eraan is dat je snel en makkelijk kan zwemmen." "Helaas weet ik niet veel meer over jullie dus ik kan daar helaas niet veel mee vergelijken. " zegt Ethan dan schouder ophalend en liet dan zijn ene hand in het warme zeewater zakken, maar al snel haalde hij die er al uit. "En hoe is het om een meermin te zijn? Of wil je daar niets over vertellen?" vroeg hij en kijkt me nieuwsgierig aan. "Heel eerlijk? Het is verschrikkelijk en meer vertel ik er niet over. Ik haat het om een meermin te zijn, we zijn net halve vissen." zeg ik grijnzend waarna ik nieuwsgierig mezelf optrek aan het bootje en op de rand leun. "Hoe ziet het land eruit? En is het leuk om rond te kunnen lopen waar je maar wilt?"

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Michael David Cristal || Meerman

Thalia knikte even 'Om eerlijk te zijn ben ik nooit naar die grotten geweest.' vertelde ze dan en ik keek haar met een lichte glimlach aan. 'Ik heb nooit tijd gehad.' legde ze uit en ik knikte zachtjes. Ze draaide zich weer om en keek weer even naar de grot. 'Is het...' begon ze en leek achter het juiste woord te zoeken. 'Mooi?' zei ze dan uiteindelijk. Ik knikte weer even. "H-Heb je anders zin om mee te gaan?"vroeg ik haar. Ik baal er best van dat ik had gestotterd en ik keek even weg richting de grot. "Dan heb je eens de grot gezien, en hopelijk vind je het wel mooi."zei ik dan met een glimlachje. Ik zwom al een stukje richting de grot en keek Thalia weer even aan. "H-Hoe gaat het eigenlijk nog met je? "vroeg ik dan maar om het gesprek wet levendig te houden. De zon straalde levendig en de bronzen kleur van mijn staart kon je nu best wel goed zien onder het heldere water.Ik haalde even vlug een hand door mijn blonde haren en daarna ging ik kopje onder ,om zo naar de grot te zwemmen.

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

Avalon begon ook na mijn zin te vertellen."Heel veel meerminnen zijn ook niet te vertrouwen hoor, dus daar staan beide werelden gelijk in." vertelde ze en ik glimlachte licht naar haar. "Die dingen zijn verschrikkelijk, het enige handige eraan is dat je snel en makkelijk kan zwemmen." zei ze dan haar mening over haar staart. "Heel eerlijk? Het is verschrikkelijk en meer vertel ik er niet over. Ik haat het om een meermin te zijn, we zijn net halve vissen." Ergens vond ik het wel heel fascinerend wat ze vertelde. net zoals sommige dan in een ander lichaam willen zitten omdat het zo perfect lijkt ,willen hun dat ook. Avalon hees zichzelf op aan het bootje en leunde over de rand. We zaten nog niet eens een halve meter van elkaar af. "Hoe ziet het land eruit? En is het leuk om rond te kunnen lopen waar je maar wilt?" vroeg ze me dan. "Wel het is zeer groot. Ook bestaat de aarde uit verschillende continenten, waardoor er zoveel te zien is op het land. Gebouwen ,verschillende technologieën ,bomen en zeer veer verschillende mensen. Ook verschillende zoogdieren en ze kan ik maar verder gaan." zei ik dan en zuchtte even. "Ook heb je wel slechtere dingen hier. Misdaad ,moorden ,brand ,gebouwen dat instorten en natuurrampen. Oorlogen en zo kan ik ook wel verder gaan."mompel ik. Het water leek me gewoon zo veilig. Ookal kan ik zelf aan mens eraan dood gaan.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Linn Severges

Ik haast me naar het gebouw. Ik kijk snel op mijn horloge, shit, weer te laat. Ik fiets zo snel als ik kan en als ik eindelijk aankom moet ik even stilstaan, even bijkomen van het gehaast. Ik haal wat haren uit mijn mond, die er door de wind in waren gewaaid, en haalde mijn pasje voor het schermpje langs. Ik vond het een leuk gevoel dat ik een officieel pasje had. Ook moest ik bij binnenkomst een witte jas pakken en aantrekken. Ik liep snel door en zag dat eigenlijk iedereen al met iets bezig was. Ik keek rond, gelukkig, geen Ethan. Ik had al gehoopt dat hij er niet was, aangezien ik hem nog niet helemaal was vergeten, werd ik altijd rood in zijn bijzijn en begon ik te stotteren. Ik ging op mijn stoel zitten en bekeek de papieren die mijn professor er voor me neer had gelegd. Als hij langsloopt steek ik mijn vinger op en hij komt vrijwel meteen naar mij toe. 'Sorry dat ik zo laat ben.' zeg ik en ik heb niet eens zin om smoesjes te verzinnen. Het was verdomme mijn schuld dat ik steeds te laat kwam. 'Maar, kunt u mij kort samenvatten wat er moet gebeuren en waarom we zo dringend moesten komen?' vraag ik. De professor loopt even weg en haalt zijn stoel op, gaat er comfortabel op zitten en begint mij allemaal dingen aan te wijzen. Ik kan eruit oppikken dat ze locaties hebben gevonden waar Atlantis kan liggen. Ook weet ik dat ze niet een plek maar vijf plekken hebben gevonden. De vraag aan mij of ik naar eentje toe wou varen. 'Natuurlijk' zeg ik blij, en van vreugde stoot ik bijna mijn koffie om. Hij wijst mij de plekken aan die nog niet bezet waren en ik koos er een vrij ver van de kust, jammer genoeg stonden er geen namen bij, anders had ik degene gekozen het verst van Ethan af.

Mijn Professor neemt mij mee naar de haven en wijst mij een bootje aan, het is niet groot, maar groot genoeg voor alle apparaten en mij natuurlijk. Ik stap in en krijg een spoed cursus hoe alles werkt. Ik wist het al lang, maar misschien werd er nog iets nieuws gezegd. Al snel was de spoed cursus klaar en mocht ik varen. Even weg van de bewoonde wereld, op zoek naar een bewoonde wereld. Ik vaar even en merk dat ik al op de helft ben. Het ging veel sneller als je aan iets anders dacht.

(sorry voor late post, wist niet dat het topic er al was en ik moest alles terug lezen)

---

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Avalon Marina Royals // Meermin.
"Wel het is zeer groot. Ook bestaat de aarde uit verschillende continenten, waardoor er zoveel te zien is op het land. Gebouwen ,verschillende technologieën ,bomen en zeer veel verschillende mensen. Ook verschillende zoogdieren en zo kan ik maar verder gaan." zegt Ethan als antwoord op mijn vraag en hij zucht even. "Ook heb je wel slechtere dingen hier. Misdaad ,moorden ,brand ,gebouwen dat instorten en natuurrampen. Oorlogen en zo kan ik ook wel verder gaan." mompelt hij. "Het lijkt mij geweldig om op het land te leven, alles beter dan in het water. Jammer genoeg ben ik zo geboren en moet het maar doen zoals het is." verlaat met een zuchtje mijn mond. Het leek me zo geweldig om op het land te leven, om dingen te kunnen ontdekken en niet jezelf te verstoppen voor de buitenwereld, jezelf geheim houden. Ik heb er een bloedhekel aan gekregen om me aan de regeltjes te houden van Atlantica, de regeltjes van Triton, Loretta en Sephora. "Ik wil weten hoe het land eruit ziet, Ethan. Hoe jullie zoogdieren eruit zien, de verschillende mensen, gebouwen, de natuur." Ik schud zacht mijn hoofd waarna ik Ethan weer aankijk met mijn turquoise, gele kijkers.

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Thalia Rose Yae ~ Meermin

Toen hij me vroeg of ik mee wou gaan aarzelde ik geen seconde. 'Ja, lijkt me leuk.' Straalde ik toen ik achter hem aanzwom. "H-Hoe gaat het eigenlijk nog met je? " vroeg hij daarna nog. 'Ik haalde mijn schouders op. 'Wel goed, denk ik. En met jou?' Micheal's staart glansde nog wat in de zon voordat hij het water weer indook.Toen ik voor de grotten eventjes tot stilstand kwam zweefde mijn haar voor mijn gezicht. Om dat te voorkomen deed ik het in een strakke staart, en vervolgens zwom ik weer Mike achterna. De grot was zoals ik had verwacht erg donker. 'Zijn we er al bijna?' Vroeg ik met een kort, ernstig glimlachje. Ik hield mijn ogen op Mike gericht, hij was nog steeds de een van de meermensen die hier de weg beter wist dan ik, maar al snel waren we er al. Ik wist niet wat voor geluid het was, maar het klonk prachtig. Ik ging op een rots zitten en sloot mijn ogen even. 'Waarom ben ik hier nooit eerder geweest.' fluisterde ik zachtjes terwijl ik tevreden zuchtte. 'Ga je hier vaker heen?' Vroeg ik aan mike en opende mijn ogen om hem aan te kijken.

[ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 21:33 ]

Sephora Eleonora Ocean II Mermaid.
Het lied was bijna op zijn eind toen ik vanuit mijn ooghoeken iets zag bewegen. Ik hield op met zingen en legde de kam die ik nog steeds ritmisch door mijn haren gehaald had, naast me neer. Het gezicht van een jongen die ik nog nooit eerder gezien had verscheen en geschrokken kwam ik overeind. Niemand had ooit mijn grot gevonden, laat staan iemand die niet uit Atlantica kwam.
Zijn parelmoerkleurige ogen boorden zich door me heen en zijn goudkleurige haar, een tint donkerder dan dat van mij, zweefde als een aureool rond zijn hoofd. 'Wie ben jij?' vroeg hij me, waarna een hoop bellen zijn mond verlieten. Dat betekende dat hij net boven water was geweest.
'Dat kan ik beter aan jou vragen,' vuurde ik fel terug, plots boos dat iemand mijn geheime plek gevonden had. 'Aan die bellen gezien ben je net boven water geweest, en dat is ten strengste verboden in de meermensenwetten.' Ik rechtte mijn rug en stak mijn kin iets wat rechter, waardoor ik strenger overkwam, ondanks mijn lengte.
Ja, ik kwam ook wel eens boven water, om bijvoorbeeld met Mako samen naar landmensen te kijken of om te zingen met het geluid van de golven die tegen de rotsen aan klotsten, maar dat ging ik niemand vertellen. Als mijn vader hier achter zou komen zou ik de rest van mijn leven in het paleis opgesloten zitten. Nu ik weer aan mijn vader dacht borrelde opnieuw woede in me op.
Omdat ik niet wilde dat hij mijn grot binnen kwam, zwom ik langs hem heen naar buiten en ging daar naast het koraal op een rots zitten. Verschillende visjes zwommen langs me af, waarvan verschillende mijn arm en buik raakten, wat een zacht, kriebelend gevoel gaf. Een kleine, korte glimlach verscheen op mijn gezicht, die weer verdween zodra mijn gouden ogen weer op de onbekende meerjongen vielen. 'Waar kom jij eigenlijk vandaan? Er is in deze oceaan geen ander meerminnenstad buiten Atlantica?' vroeg ik, mijn stem nog steeds streng, maar met een nieuwsgierige ondertoon. Mijn blonde haar weerkaatste in de zon die door het water heen scheen, waardoor het als een boel goud om me heen zweefde. Ik haalde er een hand doorheen en keek de jongen met een opgetrokken wenkbrauw aan, terwijl ik me afvroeg of hij nog antwoord ging geven.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Michael David Cristal || Meerman

'Ja, lijkt me leuk.' zei ze meteen ,waarna ze me achterna zwom richting de grot. Bij mijn vraag haalde ze haar schouders op 'Wel goed, denk ik. En met jou?' vroeg ze dan. "Ja gaat wel , ik werk af en toe ,maar meer niet." zei ik dan met een waterig glimlachje. Vlak voordat we de grot binnen gingen keek ik even achterom naar Thalia ,die ook even was gestopt om haar roodkleurige haren in een staart te binden. Als ze ongeveer klaar was ,zwom ik weer door de donkere grot in. Als we daar binnen waren ging Thalia op een rots zitten. Iets wat ik ook deed. Het was misschien donker ,maar in de avond ,was deze mooi verlicht door de maan. Nu ook met het vollemaans ritueel zou deze grot er vast prachtig uitzien. Het mooie geluid van de zee was weer zoals iedere keer adembenemend. 'Waarom ben ik hier nooit eerder geweest.' hoorde ik haar fluisteren en daarna zuchtte ze tevreden . 'Ga je hier vaker heen?' vroeg Thalia me plots en ik kijk haar even aan met mijn blauwe ogen. "Ja bijna iedere dag ben ik hier wel eens geweest" zeg ik dan zacht. "Vooral als het donker word ,dan is het hier echt prachtig." vervolg ik ,waarna ik ook even kort genieten mijn ogen sluit. Gewoon genieten van het geluid van de zee. "Het heeft me vooral inspiratie en weer een beetje hoop." zeg ik dan en open mijn ogen weer.

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

"Het lijkt mij geweldig om op het land te leven, alles beter dan in het water. Jammer genoeg ben ik zo geboren en moet het maar doen zoals het is." zei ze ,waarbij een zucht haar smalle lippen verliet. "Ik wil weten hoe het land eruit ziet, Ethan. Hoe jullie zoogdieren eruit zien, de verschillende mensen, gebouwen, de natuur." zei ze terwijl ze zacht haar hoofd schudde en daarna keek ze me weer aan met haar mooie speciale ogen. "Avalon ,je weet ook niet half hoegraag ik meer te weten zou komen over Atlantica. zei ik met een zacht lachje. Ergens zou ik best wel van leven willen ruilen met haar,maar het zou nog veel fijner zijn om haar de wereld te laten ontdekken en zij me alles leert van Atlantica. Ik liet mijn hand weer in het water gaan en sloot even kort mijn ogen. Ik hoefde niet bang te zijn. Ergens vertrouwde ik Avalon wel en had ik het gevoel dat ze me wel zou helpen als ik het water in tuimel of zou verdrinken. "Weet je wat. Als ik je nog eens zou kunnen zien ,dan neem ik wel iets mee van het land en zal ik die aan je tonen. Is dat een deal?"vroeg ik haar dan met een glimlachje.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Avalon Marina Royals // Meermin.
"Avalon ,je weet ook niet half hoe graag ik meer te weten zou komen over Atlantica." zegt hij met een zacht lachje. "Geloof me, Atlantica is echt niet zo bijzonder als het klinkt. Enkel wat meerminnen, zogenaamde huizen, het kasteel van Triton, Loretta en Sephora en dat soort dingentjes."
Ethan laat zijn hand weer in het water gaan en kort sluit hij zijn ogen. "Weet je wat. Als ik je nog een zou kunnen zien, dan neem ik wel iets mee van het land en zal ik die aan je tonen. Is dat een deal?" vraagt hij dan met een glimlachje op zijn gezicht. Mijn ogen begonnen te twinkelen, "Natuurlijk is dat een deal! Dan neem ik iets kleins voor je mee uit Atlantica, wat je mag houden van mij." zeg ik met een brede glimlach op mijn gezicht waardoor mijn rechte, hagelwitte tanden te zien zijn. "Maar, hoe kunnen we elkaar dan opnieuw zien? Misschien kan ik naar land gaan, maar dat is teveel risico voor mij."
Ik had het er heus wel voor over, maar wat als iemand anders mij ziet wie niet Ethan is? Dan had ik een groot probleem, maar dan ook echt groot.

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Larvior Sharktale
Het meisje dat op de rots in de grot zat stopte met waar ze mee bezig was, toen ik vroeg wie ze was.
'Dat kan ik beter aan jou vragen,' vuurde ze fel terug. Ik zwon wat achteruit. Aan die bellen gezien ben je net boven water geweest, en dat is ten strengste verboden in de meermensenwetten.' ze liet een strenge houding zien, door haar in wat op te trekken. Ze zwom naar buiten en nam plaats op een andere rots. Waar kom jij eigenlijk vandaan? Er is in deze oceaan geen ander meerminnenstad buiten Atlantica?' vroeg ze nog steeds streng. Ze was een bijzonder meisje, dat moets ik wel zeggen. 'Oke, ik ben Larvior, weet niks van die Meermensenwetten of hoe het genoemd mag worden en ik ben ineens in wat ik ook mag zijn veranderd, en als mijn stiefvader er achter komt dat ik zo ben, dan...' Ik hield halverwege op toen er een klein gekleurd visje langs mijn ogen voorbij zwom, dat was vast het teken dat ik moest ophouden. Zuchttend liet ik me naar de bodem zakken. 'En ik ben nu te ver gegaan zeker?' Was mijn vraag. Ook al kende ik haar niet. 'Maar vertel eens, wie ben jij, eigenlijk?' Vroeg ik. Ik moest denken aan mijn stiefvader, want als hij er ineens achter zou komen dat ik er zo uitzag, dan was ik voer geweest voor de plaatselijke krant of een leuk enkele reisje naar de kamers van het onderzoeksgebouw.

---

Vampire + Servant = Servamp

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

"Geloof me, Atlantica is echt niet zo bijzonder als het klinkt. Enkel wat meerminnen, zogenaamde huizen, het kasteel van Triton, Loretta en Sephora en dat soort dingentjes." vertelde ze en ik grinnik zachtjes ,waarna ik haar met een glimlachje aankeek. "Nou het is vooral de vele verhalen van jullie dat me het meest interesseren. Jullie gewoontes en ik wil weten hoe intelligent jullie zijn. Uit verschillende verhalen weet ik dat jullie veel intelligenter zijn en zelf met vissen en zeezoogdieren kunnen communiceren. " zei ik dan met een glimlach. "Ik heb niet voor niets 3 jaar Mytologie gestudeerd."grinnikte ik. "En is het waar dat jullie adembenemendmooi kunnen zingen?"vroeg ik haar dan nieuwsgierig. Ik zou het echt fantastisch vinden als ze wat voor me zou willen zingen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Sephora Eleonora Ocean II Mermaid.
'Oké, ik ben Larvior, weet niets van de Meermensenwetten of hoe het genoemd mag worden en ik ben ineens in wat ik ook mag zijn veranderd en als mijn stiefvader erachter komt dat ik zo ben dan-' ratelde de jongen door, die ineens stopte toen er een visje voor zijn gezicht door zwom. Een verbaasde uitdrukking verscheen op mijn gezicht en ik keek naar de jongen, die zich naar de bodem liet zakken. Zijn staart was anders dan die van de mensen uit Atlantica, merkte ik op, maar hij had het over veranderen. Wat bedoelde hij daarmee?
'En ik ben ik te ver gegaan zeker?' vroeg hij. Wat? 'Maar vertel eens, wie ben jij eigenlijk?'
Ik perste mijn lippen op elkaar en sloeg mijn armen over elkaar heen voor mijn borsten, die bedekt werden door twee grote, zilvergrijs kleurige schelpen.
'Sephora,' antwoordde ik op zijn laatste vraag, niet meer weggevend dan mijn naam. 'Ik heb geen idee waar je het over hebt. Wie ben jij en wat doe jij hier? En wat bedoel je met veranderen?' vuurde ik op hem af, terwijl ik hem met een neutraal gezicht in me op nam. Hij had interessante ogen, maar ik liet me niet door hem verleiden. 'En hoezo weet je niet wat Meerminwetten zijn? Iedere meermin of -man weet ervan,' vroeg ik daarna, hem nieuwsgierig aankijken.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

(Iemand voor linn??)

---

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Avalon Marina Royals // Meermin.
Ethan grinnikt zachtjes ,waarna hij me met een glimlachje aankijkt. "Nou het is vooral de vele verhalen van jullie dat me het meest interesseren. Jullie gewoontes en ik wil weten hoe intelligent jullie zijn. Uit verschillende verhalen weet ik dat jullie veel intelligenter zijn en zelf met vissen en zeezoogdieren kunnen communiceren. " zegt hij dan met een glimlach. "Ik heb niet voor niets 3 jaar Mytologie gestudeerd." grinnikte hij. "En is het waar dat jullie adembenemend mooi kunnen zingen?" vraagt hij dan tenslotte. "Dat is wel lang, of valt dat mee? En op je vraag, sommige kunnen mooi zingen maar ik ben barstens slecht in zingen. Zo zie je maar weer dat we niet allemaal even zo perfect zijn als ze zeggen." zeg ik met een kort lachje.
"Ethan? Heb je misschien nu toevallig iets bij je wat ik niet ken? Iets typisch wat jullie, mensen, dagelijks gebruiken?" vraag ik nieuwsgierig waarna ik op de rand van de boot ga zitten.
Als het goed is zal geen andere boot langs varen, hier kwamen immers bijna nooit boten. Zo wel, had ik een probleempje en moest ik snel weer onderwater.

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.