Demigod Academy || Topic 1 - Speeltopics

Alle kinderen van stervelingen en onsterfelijke ouders, kinderen van Egyptische goden en Griekse goden. Komen allemaal samen op een school dat ergens diep in de bossen van Amerika ligt waar vrijwel geen een mens komt. Hier krijgen de leerlingen les in van alles, in dingen wat ze op een gewone school leren en dingen wat alleen halfgoden leren bev, boogschieten, paardrijden hun krachten onder controle houden, vechten/verdedigen en dat soort dingen. Een leven in de stervelingen wereld zonder enkele bescherming is gevaarlijk voor een halfgod voornamelijk als hij zich zelf niet kan verdedigen monsters ruiken ze op meters afstand.
Ze leren dus daar om zich te verdedigen en te vechten voordat ze tussen de stervelingen gaan leven.
Soms zullen de leerlingen op een soort van queeste gestuurd worden, die hun schoolhoofd dus uitzoekt en overlegt met elk laatste jaar van elk een god (dus bev een laatste jaar van de god Ra, een van de godin Athena etc. wie er op die queeste mag. Hier voor moet je wel minstens in de vierde/vijfde klas zitten.



Eerste jaars
-Phyllis Neith Heathrow-Anubis Roth
-
-
-Arthur Jasper Jones-Ares xAlways
-
-

Tweede jaars
Meisjes
-Haley Isabella Karenin-Nemesis Aevitas
-
-
Jongens
-Asar-Osiris LyraPhoenix
-
-

Derde jaars
Meisjes
-Damianne Abigail Stavros-Poseidon Barnowl
-Selini Photini-Ouranos Penthesilea
-
Jongens
-Buneb Khnum the Second-khnum DancingKing
\ -
-

Vierde jaars
Meisjes VOL!
-Zoey Dawson-Ihy Penthesilea
-Cadence "Cate" Alma Chandler-Iris Leidenschaft
-Lauryn Catherina Valentine-Athena xMeCrazyMofo
Jongens
-Jongen gereserveerd door Incedunt
-
-

Vijfde jaars
Meisjes
-Dawnelle "Dawn" Mykaela Levins-Zeus Luminis
-Raven Luna Bloodheart-Hades ZaynNiall
-
Jongens VOL!
-Dastan Howard-SetBarnowl
-Edward "Edy" Lucas Beckett-Hephaistos Aevitas
-Kendall Francis Jackson-Poseidon Kendizzzzle

Zesde jaars VOL!
Meisjes
-Caelis Elle Allegiant-Apollo Roth
-Sharony Arione Ash Darkmandel-Hades LacieChan
-Viviane (Viv) Loise D' Coeur-Poseidon Timelesss
Jongens VOL
- Caine Jonathan Temple-Athena Kerspatchico
-Damon - Damen - Alex Larmora-Erebus ZaynNiall
- Seth Noah Eblis Vapula-Anubis Inferno

Zevende jaars
Meisjes VOL
-Rhea Karly Carric-Nyx Aurae
-Carleigh Eralis Hallaghar-Tartaros Number
- Lilisane (Lil) Susan Reid-Apollo VladiFerr
Jongens
-Dean Matteo Lifeless-Hades LyraPhoenix
-Damian Xifos Machon-Ares Delahaye
-




Leraren;


.
Lessen



Spellen
Af en toe wordt er een spel gehouden bevoorbeeld Vlaggenroof, waar je vecht technieken en strategie extra goed kan oefenen.

Queeste
Voor als er een queeste komt.


rollentopic
rollenstory



Invullijstje:
Rol:
Naam:
Leeftijd: [11-18] leraren vanaf 26 jaar.
Jaar:
Geslacht:
Ouder:
Uiterlijk:
Karakter:
Herkomst:
Beste vak/Slechtste vak:
Vakken die je graag wilt volgen:
Vakken die je het liefst niet wilt volgen:
Extra:


Regels
ABN praten
Minstens 5 zinnen
Naamsverandering doorgeven
2 personages per persoon
Jongens en meisjes gelijk houden
Niet de personages van andere bespelen
Reserveringen blijven 2 dagen staan
OOC tussen []{}
Geen perfecte personages
16+ mag
Goden mogen ook gespeeld worden
Vragen stellen mag.


Je begint thuis, op weg naar school of waar dan ook, je loopt eigenlijk naar een kleine verlaten station, waar vele rode auto's staan, de bestuurders van die auto's brengen je naar de bos rand waar de school zich bevindt aangezien de bos verder niet toegankelijk is voor de auto's staan daar paarden met en zonder strijdwagen te wachten die je verder naar de school brengen.

[ bericht aangepast op 24 okt 2013 - 19:09 ]

Lauryn Catherine Valentine ~ Athena ~ Vierde klas

Nadat de voet van Dean genezen was, zei ik gedag tegen Thunder en probeerde ik wat meer leerlingen te vinden. Ik zag Damianne, die een jaar jonger was dan mij, praten met een persoon dat ik niet goed kon zien. Ik verplaatste me meer naar de zijkant, zodat ik kon ontdekken tegen wie de dochter van Poseidon stond te praten. Shit, Kendall. Niet dat ik iets tegen hem had, maar ik keek nogal tegen hem op. Hij is ouder dan mij en ook een zoon van de Grote Drie, iets waar ik wel eens van droomde. Behalve Caine was ik ook het enige Athena-kind hier en dat vond ik redelijk irritant. Ik bleef het tweetal aankijken, totdat ik besefte dat ik actie wilde ondernemen. Ik gooide mezelf tussen de twee Poseidon-kinderen in en zei: 'Hé jongens! Kennen jullie me nog? Ik ben Lauryn.'

[ bericht aangepast op 22 okt 2013 - 14:41 ]

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Damon - Damen - Alex Larmora ll Erebus ll Zesde jaar

Met een zucht was ik opgestaan om vervolgens als een lopende zombie naar beneden te lopen. Het was weer zo ver. Ik moest terug naar school. Niet dat ik daar veel zin in had. Ik had zo goed als niks iets met die school. Maar goed ik was dan ook de "gekke" Damon zoals sommige me noemden. Het maakte me niet veel uit wat ze over me dachten.
Geïrriteerd omdat ik weer naar beneden school moest was ik de auto in gestapt en had de hele rit geen woord gezegd. Waarna ik al snel bij het station arriveerde. Zonder iets te zeggen was ik uitgestapt om vervolgens in een van die rode auto's die er stonden in te stappen. De rit naar de school ging voor mijn gevoel veel te snel voorbij. En al snel zat ik in een van die wagens om het laatste gedeelte naar de school af te leggen. Te vroeg naar mijn zin stond ik weer met mijn voeten op de grond. Voor de school. Jippie. Please kill me. De eerste persoon die ik in zicht kreeg was een meisje van hetzelfde jaar als ik. Haar naam begon met een c, maar ik kon me niet herinneren hoe ze helemaal heette. Alleen wist ik dat ze me geen gekke Damon noemde. Nou ja, niet in mijn gezicht ten minste. Misschien zei ze het wel als ik er niet was. Maar het maakte me niet veel uit hoe ze me nou noemde. Het enige wat me uitmaakte was dat ik me aan het vervelen was. Daarom liep ik naar het meisje toe en zei:
"Hi C," eigenlijk praatte ik nooit uit mezelf met iemand. Maar dit was een uitzondering. Als ik dan toch met iemand moest praten, praatte ik liever met haar dan met iemand anders.
Even liet ik mijn ogen over de omgeving gaan om C daarna aan te kijken. "Hoe was jouw vakantie?" Ik vroeg het omdat ik niets anders wist om te zeggen.

---

"Niall was about to hug a fan, but she said she wanted to hug me but I said I wanted to hug Niall." ~ Louis

Dawnelle "Dawn" Mykaela Levins || Zeus || Vijfde jaars

Professor Amello zette met haar geërfde krachten de voet weer recht, terwijl Lauryn en ik toekeken. Ondertussen legde Dean uit wat er gebeurd was, hoewel het leek alsof het meisje eerder doelde op de geheel verbrandde voet, iets wat niet met zekerheid viel te zeggen. Eigenlijk was ik ook wel benieuwd naar hoe hij daar aan was gekomen, maar ik vond het een beetje ongepast om daar nu op door te vragen. Vooral omdat de rest van de school het wel geweten had, als hij niet zo zijn best had gedaan om het te verbergen, wat betekende dat hij liever niet had dat de hele wereld zijn voet zag. Ik deed dan ook mijn best om het hele gebeuren een beetje af te schermen, zodat er hier zich geen horde nieuwsgierige leerlingen zouden verzamelen.
Uiteindelijk was de professor Latijn klaar en maakte ze een opmerking over de strijdwagens. Ik kon niets anders dan daar sarcastisch op te reageren, om mij daarna weer bezig te houden met Dean, die ondertussen stond. Ik vroeg meteen of het had gewerkt.
'Ehm..' begon hij en zette wankelend een aantal passen. 'Jep het heeft geholpen. Bedankt proffesor.' Tevreden keek ik naar hoe hij zijn schoen weer aantrok. Ondertussen was Lauryn weer verdwenen. Die kon ook niet stilstaan.
'Graag gedaan. Ik ga weer verder,' zei Amello voor ze weer verdween.

---

Happy Birthday my Potter!

Damian Xifos Machon - Ares - 7de jaars

'Ik heb veel geholpen op de kinderboerderij van mijn ouders,' vertelt ze over haar vakantie. 'Voor de rest geoefend met schieten en vechten.' Ahja, oefenen voor school zal natuurlijk ook altijd blijven in onze vakanties. Zelf heb ik ook nog veel geoefend in het vechten. Het blijft me altijd zo'n heerlijk gevoel geven om daarmee bezig te zijn.
'Ja ik zie het,' zegt ze dan over het feit dat we er bijna zijn 'Ons laatste jaar alweer. Ik denk er de hele tijd over na wat we hierna gaan doen.' Ik knik en zucht dan om haar woorden en voel me even een beetje leeg vanbinnen. Ik vind het hier echt ongelofelijk fijn en het idee dat dit mijn laatste jaar is, staat me niet echt aan. Ook ik denk er wel eens over na. Niet veel eigenlijk, omdat ik er niet over wil denken. Ik weet gewoon niet wat ik wil. Zal ik me gewoon onder de mensen gaan begeven en met wat ik hier geleerd heb een baan proberen te vinden? Of zal ik me wijden aan het najagen en doden van monsters. Dat laatste zal me sowieso een voldaner gevoel geven, maar mijn moeder vind het geen fijn idee. Ze wilt niet dat ik telkens weer mijn leven in de waagschaal zet om met monsters te vechten. Ze weet dat ik het leuk vind, dat het mij een voldoening geeft maar toch lijkt ze me daarin niet echt te brgrijepen.
Al gauw rijden we onder de poort door en het erf van het kasteel op. 'We zijn er,' zegt Lil glimlachend en ik voel me warm vanbinnen worden door de vertrouwde aanblik die het kasteel geeft. 'Owh wat heb ik dit gemist,' zegt ze vrolijk en mijn gevoel is precies hetzelfde. Ik ben helemaal vervuld van vreugdo door het feit dat ik hier eindelijk weer ben. Ik stap van de strijdwagen, hang eerst mijn laptoptas over mijn schouder en dan slinger ik mijn backpack over mijn rug. Het liefst zou ik hem maar aan één hengel aan mijn schouder hangen, maar gezien zijn gewicht, moet ik hem toch echt goed op mijn rug doen, wil ik geen hernia krijgen.
Lil heeft ook haar spullen bijeen, maar dan in een koffer. Ik zie die dingen als vrij onpraktisch om mee te nemen. Meestal loodzwaar en volgeprot en zonder echt goude houvast, waardoor je er maar onhandig mee loopt te slepen. Enkel van koffers op wieltjes zie ik nog enig nut in, maar daar ben ik niet zo dol op.
'Nou schiet op,' grinnikt het meisje. 'Dan kunnen we naar binnen.'
'Jaja, ik kom al,' lach ik en ik volg haar naar binnen de grote hal in. 'Ik ben ook echt blij om hier weer te zijn,' zeg ik als we naar binnen lopen. Daar zie ik Dean op zijn koffer zitten en Cleo, de latijn lerares, naast hem zitten. Een hoop mensen met engiszins ongeruste gezichten zie ik erom heen staan.
'Laten we later maar vragen wat er met Dean aan de hand is,' zeg ik tegen Lil en ik wend mijn blik weer af van het tafereel om toch weer na al die jaren de prachtige aanblik van de grote hal te beschouwen.

[ bericht aangepast op 22 okt 2013 - 16:41 ]

---

Stenenlikker

[Sorry dat ik dit zo laat zie... Zijn er al lessen begonnen? Ik post zo snel mogelijk]

---

The mind is not a book, to be opened at will and examined at leisure - Severus Snape

Kerspatchico schreef:
[Sorry dat ik dit zo laat zie... Zijn er al lessen begonnen? Ik post zo snel mogelijk]

{Zo ver ik weet is nog iedereen bezig met aankomen.}

---

Stenenlikker

Asar-Osiris-2e jaar
Ik liep met mijn grote tas de hal door, als ik mijn neef met een meisje naar binnen zie strompelen. Hij had duidelijk iets. Eerst negeerde ik, want er kwamen wat meer mensen de hal binnen, maar al snel kwam er een ander meisje erbij staan. Nieuwschierig, liep ik naar hem toe. Als snel zag ik dat er een proffesor bij was, en ook nog degene die latijns gaf. Ik drong tussen de goden door, naar mijn neef die coorzichtig begon te staan en voorzichtig een paar passen deed en zijn schoenen
weer aan begon te doen.
Ik zei even niks toen ik nog meer studenten, waaronder een aantal bekende zag staan, ik hoop niet dat iemand zijn voet gezien had.

---

Vampire + Servant = Servamp

Kerspatchico schreef:
[Sorry dat ik dit zo laat zie... Zijn er al lessen begonnen? Ik post zo snel mogelijk]

Die zijn nog niet begonnen eerst komt er een speech van de directeur savonds als iedereen er zo ongeveer is bij het avond eten een speech en klein beetje uitleg over de queeste de volgende dag zijn dan de lessen^^

[ bericht aangepast op 22 okt 2013 - 18:20 ]

Seth Noah Eblis Vapula - Sixth Year - Anubis
Noah stapte uit de rode wagen, zwaaide zijn sporttas over zijn schouder en sloeg de deur met een harde klap dicht. De chauffeur zuchtte geërgerd en reed weg. Zelf was Noah niet erg geïnteresseerd in de mening van de man over Noahs houding. Uit zijn broekzak haalde de jonge man een mp3-speler en zette zijn Skullcandy headset op. Meteen klonken de eerste noten van Filters Hey Man, Nice Shot door Noah oren. Aangezien hij geen zin had om te paard te gaan, besloot Noah zoals elk jaar te voet naar de academie te lopen. De kans was groot dat hij te laat zou aankomen, maar er waren dingen die hem meer interesseerden.
      Na een tijdje floot hij tussen zijn vingers en verscheen Noahs grote, zwarte wolf, Raum naast hem. Glimlachend legde Noah een hand op de rug van zijn vriend en streek over diens kop. Raum was noch dood, noch levend; een eigenschap die Noah perfect vond voor zijn enige vriend, want hij kon het namelijk niet echt vinden met de doden en al helemaal niet met de levenden.
      "Auf in die Hölle, mein Freund," sprak hij zacht in het Duits. Raum gromde instemmend. Ook al sprak hij niet en betwijfelde Noah of hij Duits begreep, leek te wolf altijd te weten wat zijn mensenvriend bedoelde. "Aber wir haben einander." Alweer gromde de wolf en met één mondhoek opgetrokken gebood de man dat de wolf mocht gaan als die wilde.

      Noah wist niet hoe lang de tocht van de stallen tot de academie had geduurd, maar hij gokte op een goed halfuur. Helaas was de toespraak van het schoolhoofd nog niet begonnen en kon Noah dus ook zijn spectaculaire entree op zijn buik schrijven. Hij vind het altijd wel lachen om de verbaasde, geïrriteerde en bewonderende blikken toegeworpen te krijgen. Vooral die bewonderende. Hij wist van zichzelf dat hij niet de lelijkste was en had dus ook wel aantrek bij het ander geslacht. Maar daar ging Noah nimmer op in. Hij prefereerde het breken van harten, in plaats van omgekeerd.

[Jemand für Noah? Of iemand voor Noah, in het Nederlands? (;]

[ bericht aangepast op 22 okt 2013 - 17:53 ]

---

kindness is never a burden.

Caine Jonathan Temple -Athena -Zesde jaars
De autorit was snel vooruit gegaan en in het bos hadden enkele mensen me opgewacht. Ze hadden me gezegd dat ik met een paard verder moest gaan door de bossen, dus had ik een hengst bestegen. Yggdrasill, dacht ik dat de naam van het zwarte paard met de witte manen was. De rit was vlot verlopen, het paard had een goede uithouding. Toen ik eindelijk in het kamp was aangekomen, was ik afgestegen en had ik mijn grote schoudertas met mijn schamele bezittingen meegesleurd richting het terrein. Zoekend naar waar ik heen moest - ik had de geweldige gave de beginnen van de vorige academyjaren te vergeten - kwam ik uit coor het hoofdgebouw, waar ik gokte dat ik daar moest zijn. De schoudertas zette ik voor mijn voeten op de grond en ik keek om me heen, zoekend naar een bankje of een zitplek. Toen ik die niet vond, zakte ik neer op de tegels op de grond en strekte mijn benen ontspannend voor me uit. Ze deden pijn van het lange staan en het zitten op het paard, dus wou ik ze even rust gunnen. En ondertussen zou ik de mensen kunnen bestuderen.

---

The mind is not a book, to be opened at will and examined at leisure - Severus Snape

Cadence "Cate" Alma Chandler - Iris - 4e jaar

'Blijf van m'n haar af!'
'Geef dan terug, Maggie! Maggie!'
Ik greep mijn neefje om zijn middel en trok hem naar me toe om te voorkomen dat zijn zwaaiende armen blijvend letsel bij zijn zusje veroorzaakten. M'n tante zat wild rokend achter het stuur terwijl mijn oudste neef Maggie tot rust maande. Ik lachte hard om het feit dat ik deze doodnormale familiesituaties zou moeten missen voor de volgende maanden. De auto remde abrupt toen Tante merkte dat we omringd waren door de goede, oude rode auto's.
Ik gaf iedereen een droevige afscheidskus en verliet ze uiteindelijk met moeite toen Tante me met haar verdrietige stem plagend wegjoeg:
'Goed, scheer je weg! Probeer deze keer minder sokken kwijt te raken!'
'Vergeet mijn pijlen niet!' riep mijn neefje, Colin, nog schril.
Gekken. Maar wat kon ik daaraan doen? Het leven was nou eenmaal een gekkenhuis. Gek, gek, gek. Dat was werkelijk de enige gedachte die bij me opkwam, die hele reis in de rode auto. Waarom nou weer rood? Dat was zo opvallend.
Het was pas op het moment dat ik me op het paard, mijn trouwe, onmachinale voertuig, hees dat ik de vertrouwde sfeer van de school voelde. Neuriënd als een idioot kwam ik aan op het terrein waar ik zoekend rondkeek, opzoek naar bekenden.
De eerste die ik herkende was die Duitser, ene Noah Vepula, als ik me niet vergiste. Ik kende hem heel oppervlakkig, ik had hem ooit weleens gesproken, dat wist ik wel zeker. Hij mocht geen mensen, dat kon ik al alleen maar uit zijn cynische blik opmaken. Maar ik was niet in de stemming om eenzaam te zijn, dus slenterde ik naar hem toe en glimlachte nonchalant.
'Hallo. Vertel me iets over je vakantie, Noah,' was de zin die bij me naar de oppevlakte dreef.

---

Fuck the government.

Dawnelle "Dawn" Mykaela Levins || Zeus || Vijfde jaars

Ik merkte dat er steeds meer mensen zich rondom ons verzamelden, gewoonweg omdat ze wilden weten wat er aan de hand was. Mijn ogen vonden Dean zijn neefje ook tussen de menigte, waardoor ik besloot dat het nu wel weer genoeg was. Ook hij leek namelijk te hopen dat al die mensen de verschroeide voet niet hadden gezien en aangezien Dean nog druk bezig was met zijn sokken en schoenen aan te doen, zou ik ze wel even wegjagen. Ik voelde kleine elektrische vonkjes overspringen tussen mijn handen en rechtte mijn rug. Wanneer ik iets voor elkaar wilde krijgen bij een menigte, veranderde mijn houding altijd geheel. Mijn moeder zei dat ik dan ontzettend op mijn vader leek, maar ikzelf durfde hier niet over te oordelen. Ik had hem immers nog nooit gezien.
'Oké, hier is helemaal niks te zien. Allemaal doorlopen dus,' beval ik het publiek. De meesten reageerden meteen, mij herkennend als de dochter van Zeus. Anderen leken even te twijfelen, maar bij het zien van de kleine bliksemschichtjes die tussen mijn vingertoppen heen en weer dansden, besloten ze toch ook maar weer door te gaan met hun eigen bezigheden. Ik wachtte nog even tot iedereen ook daadwerkelijk weg was, voor ik mij omdraaide naar Dean.
'Zo, das ook weer geregeld. Ik ga denk mijn spullen naar mijn slaapkamer brengen. Zie je wel weer,' zei ik met een glimlach, voor ik mij omdraaide en naar de trappen liep.

---

Happy Birthday my Potter!

Seth Noah Eblis Vapula - Sixth Year - Anubis
Noah dumpte zijn sporttas op de grond en leunde nonchalant tegen de armleuning van de trappen. Terwijl hardrockmuziek nog steeds door zijn headset klonk, speurden zijn ogen de ruimte af op zoek naar een interessant persoon, met name zijn broeder, Westin, welke ook een zoon van was Anubis en de enige was waarmee Noah overeen kwam. Of dan toch een beetje. Westin was een warmer persoon dan Noah was, en liep dus ook vaker bij de meisjes dan hij.
      Toen een persoon in zijn richting kwam lopen, zuchtte Noah geërgerd. Die persoon bleek een meisje te zijn. Ze zag er niet ouder uit dan zeventien en Noah herinnerde vaag dat hij haar al eens had gesproken. Hij meende te herinneren dat ze Kate noemde. De nonchalante glimlach die op Kates gezicht verscheen stond hem niet aan. Dat wilde zeggen dat ze zin had in een gesprek en dat was wel het laatste wat Noah nu wilde.
      "Hallo. Vertel me iets over je vakantie, Noah."
      De jongeman trok een wenkbrauw op. Ze klonk veel te bevelend naar zijn zin. "Nee," antwoordde hij bot terug. "En spaar me de details van jouw zonder twijfel kleurrijke vakantie." Noahs stem liep over van het sarcasme.

[Ik weet dat het Cate is trouwens, maar Noah niet. ]

---

kindness is never a burden.

Kendall Francis Jackson-Poseidon:

'Mijn vakantie was best wel leuk ja.' zei ze glimlachend. Het was al best laat, dus ik bedacht dat we misschien beter naar binnen konden gaan. "Mooi, maar misschien kunnen we beter naar binnen gaan" Zei ik. De lucht was aardig grijs dus waarschijnlijk duurde het niet lang voor dat het begon te regen.

---

How far is far

Cate Alma Chandler - Iris - 4e jaar

'En spaar me details van jouw zonder twijfel kleurrijke vakantie,' zei hij sarcastisch.
Ik grinnikte laag en smeet mijn tas op de grond.
'Geen probleem, die "kleurrijke details" uit mijn vakantie bestaan toch niet, gelukkig kan ik ze altijd nog verzinnen. Wel heeft m'n tante me verslaafd gemaakt aan sigaretten. Heb je er toevallig eentje voor me? Je ziet eruit als een roker.'
Ik leunde afwachtend tegen de muur naast de trapleuning terwijl ik hem met een zachte blik priemend aanstaarde.

[ bericht aangepast op 23 okt 2013 - 15:21 ]

---

Fuck the government.