Demigod Academy || Topic 1 - Speeltopics

Alle kinderen van stervelingen en onsterfelijke ouders, kinderen van Egyptische goden en Griekse goden. Komen allemaal samen op een school dat ergens diep in de bossen van Amerika ligt waar vrijwel geen een mens komt. Hier krijgen de leerlingen les in van alles, in dingen wat ze op een gewone school leren en dingen wat alleen halfgoden leren bev, boogschieten, paardrijden hun krachten onder controle houden, vechten/verdedigen en dat soort dingen. Een leven in de stervelingen wereld zonder enkele bescherming is gevaarlijk voor een halfgod voornamelijk als hij zich zelf niet kan verdedigen monsters ruiken ze op meters afstand.
Ze leren dus daar om zich te verdedigen en te vechten voordat ze tussen de stervelingen gaan leven.
Soms zullen de leerlingen op een soort van queeste gestuurd worden, die hun schoolhoofd dus uitzoekt en overlegt met elk laatste jaar van elk een god (dus bev een laatste jaar van de god Ra, een van de godin Athena etc. wie er op die queeste mag. Hier voor moet je wel minstens in de vierde/vijfde klas zitten.



Eerste jaars
-Phyllis Neith Heathrow-Anubis Roth
-
-
-Arthur Jasper Jones-Ares xAlways
-
-

Tweede jaars
Meisjes
-Haley Isabella Karenin-Nemesis Aevitas
-
-
Jongens
-Asar-Osiris LyraPhoenix
-
-

Derde jaars
Meisjes
-Damianne Abigail Stavros-Poseidon Barnowl
-Selini Photini-Ouranos Penthesilea
-
Jongens
-Buneb Khnum the Second-khnum DancingKing
\ -
-

Vierde jaars
Meisjes VOL!
-Zoey Dawson-Ihy Penthesilea
-Cadence "Cate" Alma Chandler-Iris Leidenschaft
-Lauryn Catherina Valentine-Athena xMeCrazyMofo
Jongens
-Jongen gereserveerd door Incedunt
-
-

Vijfde jaars
Meisjes
-Dawnelle "Dawn" Mykaela Levins-Zeus Luminis
-Raven Luna Bloodheart-Hades ZaynNiall
-
Jongens VOL!
-Dastan Howard-SetBarnowl
-Edward "Edy" Lucas Beckett-Hephaistos Aevitas
-Kendall Francis Jackson-Poseidon Kendizzzzle

Zesde jaars VOL!
Meisjes
-Caelis Elle Allegiant-Apollo Roth
-Sharony Arione Ash Darkmandel-Hades LacieChan
-Viviane (Viv) Loise D' Coeur-Poseidon Timelesss
Jongens VOL
- Caine Jonathan Temple-Athena Kerspatchico
-Damon - Damen - Alex Larmora-Erebus ZaynNiall
- Seth Noah Eblis Vapula-Anubis Inferno

Zevende jaars
Meisjes VOL
-Rhea Karly Carric-Nyx Aurae
-Carleigh Eralis Hallaghar-Tartaros Number
- Lilisane (Lil) Susan Reid-Apollo VladiFerr
Jongens
-Dean Matteo Lifeless-Hades LyraPhoenix
-Damian Xifos Machon-Ares Delahaye
-




Leraren;


.
Lessen



Spellen
Af en toe wordt er een spel gehouden bevoorbeeld Vlaggenroof, waar je vecht technieken en strategie extra goed kan oefenen.

Queeste
Voor als er een queeste komt.


rollentopic
rollenstory



Invullijstje:
Rol:
Naam:
Leeftijd: [11-18] leraren vanaf 26 jaar.
Jaar:
Geslacht:
Ouder:
Uiterlijk:
Karakter:
Herkomst:
Beste vak/Slechtste vak:
Vakken die je graag wilt volgen:
Vakken die je het liefst niet wilt volgen:
Extra:


Regels
ABN praten
Minstens 5 zinnen
Naamsverandering doorgeven
2 personages per persoon
Jongens en meisjes gelijk houden
Niet de personages van andere bespelen
Reserveringen blijven 2 dagen staan
OOC tussen []{}
Geen perfecte personages
16+ mag
Goden mogen ook gespeeld worden
Vragen stellen mag.


Je begint thuis, op weg naar school of waar dan ook, je loopt eigenlijk naar een kleine verlaten station, waar vele rode auto's staan, de bestuurders van die auto's brengen je naar de bos rand waar de school zich bevindt aangezien de bos verder niet toegankelijk is voor de auto's staan daar paarden met en zonder strijdwagen te wachten die je verder naar de school brengen.

[ bericht aangepast op 24 okt 2013 - 19:09 ]

Raven Luka Underwood

Ik keek toe hoe de wegen en bomen voorbij vlogen. Het was weer zover, ik ging weer terug naar school. Verveeld tikte ik met mijn nagels tegen het glas aan. Van mijn vader had ik al afscheid genomen. Hij liet me door iemand anders brengen. Iets wat ik al wel gewend was.
Langzaam kwam het station in zicht en nadat ik de onbekende bestuurder bedankt had, stapte ik auto uit om vervolgens naar een van de rode auto's te lopen en daar weer in te stappen. Zonder iets te zeggen begon hij te rijden. De tijd leek heel langzaam te gaan. Want naar mijn gevoel duurde het uren voordat we er waren. Zo snel als ik kon stapte ik de auto uit toen we er waren en bedankte de chauffeur. Waarna ik mijn bagage pakte en naar een van die dingen liep waar ik telkens de naam van vergat. Ik ging zitten en al snel kwam de school in zicht.

---

"Niall was about to hug a fan, but she said she wanted to hug me but I said I wanted to hug Niall." ~ Louis

Lauryn Catherine Valentine - Athena

Heel even moet ik denken waar ik ben, maar dan herinner ik het me weer. Demigod Academy! Ah, ouders. Mijn vader is een beetje overbezorgd en denkt dat ik de druk niet aankan om een Halfgod te zijn. Zijn woorden, niet de mijne. Aangezien hij in een laboratorium werkt, creëert hij in het diepste geheim een middel waardoor je alles vergeet. Dat heeft hij me weleens verteld, nadat hij het op me had aangebracht. Ik vroeg waarom, maar hij zei dat het goed was voor mijn eigen bestwil.
Ik voel mijn strijdgevoelens al weer opkomen en schud mezelf door elkaar.
Ik ben thuis.
Voor ik het weet ben ik alweer helemaal gewend. Voelen alle zwaarden weer als gegoten en het vechten als mijn lot.
'Lauryn! Lauryn!' Twee magere poten slaan om mijn nek en lachend wend ik me tot mijn belager. 'Thunder!' De jonge satyr kijkt me verwelkomend aan. Thunder bracht me vier jaar geleden naar het kamp, zoals alle satyrs bij een nieuweling deden. Dat is in de loop der jaren veranderd. Nu vervoeren de Rode Auto's de halfgoden. Thunder is na onze ontmoeting altijd mijn beste vriend gebleven. Ook hoort hij bij de populairdere satyrs, aangezien mijn vriend Zeus, god van lucht en de wind, heeft gediend en ook naar de kracht van de oppergod is vernoemd.
'Was je het weer vergeten?' vroeg Thunder. Ik knik. 'Ik snap niet waarom mijn vader dat allemaal doet. Ik mag mijn ware aard toch wel kennen?' De satyr is het volledig met me eens. Nadat we een volledig gesprek hebben gehad, merk ik dat meer mensen het Kamp hebben bereikt.
'Heb je Cate en Zoey al gezien?' vraag ik aan Thunder, die om zich heen kijkt en met zijn geitenpoot achter zijn oor krabt. 'Nee, volgens mij zijn ze nog niet gearriveerd.' Cate en Zoey zijn goede vriendinnen van me. Zij zitten ook in het vierde jaar.
'Sistaaah!' gilt iemand achter me. Caine! 'Brotaaahh!' roep ik terug, terwijl ik mijn twee haar oudere halfbroer om zijn nek vlieg. 'Ik heb je gemist! Nou ja… Eigenlijk ben ik je vergeten.'
'Heeft je vader het alweer geflikt?'
'Hé! Mijn vader wilt het alleen maar goed doen!'
'Laten we even bijpraten met wat eten en drinken.' Ik knik en we gaan aan een terrastafeltje zitten.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Dawnelle "Dawn" Mykaela Levins || Zeus || Vijfde jaars

Er stond een mistroostige glimlach op het gezicht van mijn moeder, terwijl ze mijn kleding nog even netjes deed. Meestal kon het mij vrij weinig schelen hoe het zat en dus vond ik het maar vervelend wanneer ze dit deed, maar ik liet haar begaan. Ze had er altijd moeite mee gehad dat ik naar een school zo ver weg van huis ging. We stonden dan ook op het vliegveld, waarvandaan ik met een taxi naar de rode auto's ging, waardoor ik naar bossen rondom de Academy gebracht zou worden. Mijn moeder zou dan nog een week voor haar werk in Amerika verblijven en daarna weer teruggaan naar het regenachtige Wales. Ik moest toegeven dat ik mijn thuis ook wel miste, wanneer ik op school zat, maar de meeste lessen waren zo vet en ik was dol op Amerika. Vandaar dat ik het voor geen goud zou willen missen. Ik was immers een halfgodin in hart en nieren en voelde mij thuis toch wel een buitenbeentje.
Vlug gaf ik mijn moeder nog twee zoenen, toen er een hard toeter-geluid klonk vanuit de wachtende taxi. 'Mam, ik moet nu echt gaan. Ik zie je in de vakantie wel weer. Zorg goed voor jezelf en kijk uit voor trucjes van Hera,' zei ik en sprong snel de taxi in voor deze met mijn tas en al wegreed. Ik hoopte maar dat dit jaar goed voor mijn moeder zou verlopen. Hera kon soms echt irritant zijn, hoewel ze toch meer jegens mij haar jaloezie uitte. Mijn vader scheen echt iets om mijn moeder te geven en daar was de godin niet heel erg blij mee. Maar ja, het zou ook wel. Als ze te irritant werd, kon ik mijn vader altijd vragen haar in de hand te houden. Ook al zag ik hem nooit en sprak hij nooit terug.
De reis naar de bossen duurde niet heel lang en mijn I-pod had dan ook amper vijf nummers afgespeeld, toen we er waren. Ik viste mijn grote rugzak uit de wagen en liep richting de paarden. Ik had het niet echt op de wagens, dus pakte ik het lichte paard met de donkere manen, hij deed mij denken aan Spirit uit de kinderfilm, en reed op mijn gemak richting de school. Daar aangekomen zette ik "Spirit" op de juiste plaats en liep richting de deuren van de school.
'Eindelijk thuis,' mompelde ik zachtjes.

(Iemand voor Dawn?)

[ bericht aangepast op 20 okt 2013 - 15:16 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Dean Matteo Lifeles-hades-7e jaar
Stromepeld met de koffer achter me aan, kwam de academy in zicht. Het kasteel was weer zoals het er altijd was geweest. Ik voelde dat er wat tranen mijn ooghoeken verlieten. Ik was buitenadem van het lopen en mijn eleboog waar ik aan geschaafd was, was het bloed al opgedroogd. Vermoeid zag ik het rode paard staan die zachtjes hinnikte. Ik keek hem kwaadaardig aan. Met een 'Ik krijg jou nog wel' gebaar bleef ik hem aanstaren.
Ik liep verder naar de deur als ik iemand bekends zie staan. Ze kwam me bekend voor. 'Hey Dawn,' riep ik naar haar en liep rustig naar haar toe. Ik klopte ondertussen het vuil van mijn kleren en liet een liefelijke glimlach zien.
'Hoe gaat het?' vroeg ik simpel.

Asar-Osiris
Ik stapte de auto uit, als ik mijn neef naar een strijdwagen zie lopen. Ik koos een van de vele koetsen uit en ging op de bok zitten met de tas naast me. Zingend liet ik me richting de academie rijden. Het liedje was een benend nummer dat mijn vader vroeger zong tijdens zijn wijnfeesten. De koets reed over een prachtg pad en langzaam kwam de academie in zicht. Ik schreeuwde het bijna uit van plezier en wilde er graag het laatste stukje rennen, maar hield me in.
De koets stopte voor de vele deuren van het grote kasteel, ik stapte uit en liep de grote deuren door de hal in. 'Hel yea, baby, Asar is in the house,' riep ik, waarbij een echo mijn woorden na spraken.

---

Vampire + Servant = Servamp

Dawnelle "Dawn" Mykaela Levins || Zeus || Vijfde jaars

Ik genoot nog heel even van de aanblik van het prachtige gebouw, voor ik mijn hand op de deurklink legde om naar binnen te gaan. Ik stopte echter abrupt met handelen, toen ik iemand achter mij hoorde. 'Hey Dawn.' Ik draaide mij om en zag dat Dean Lifeless, zoon van Hades en zevende jaars, aan kwam lopen. Hoewel, het was meer strompelen te noemen. Hij zag er werkelijk waar niet uit. Blijkbaar had hij iets aan zijn één van zijn voeten -gekneusd, gebroken of een enkelband ingescheurd, het kon allemaal- en was zijn elleboog geschaafd. Aan zijn ogen was te zien dat hij zich niet al te best voelde, want deze glinsterden alsof er zich tranen ophielden en er liep ook een glinsterend spoor vanuit zijn ooghoeken. Hij was vast gevallen of zo, of aangevallen...
Hij liep rustig naar mij toe en klopte wat van het vuil van zijn kleren. Een lieflijke glimlach stond op zijn gezicht. 'Hoe gaat het?' Ik grinnikte zachtjes om zijn vraag, gezien hij er zo belabberd bijliep.
'In ieder geval beter dan met jou. Wat is er in vredesnaam gebeurd?' Ik bekeek de schaafwond op zijn elleboog even en besloot hem een arm aan te bieden, gezien hij dan wat op mij kon steunen bij het lopen.

[ bericht aangepast op 20 okt 2013 - 20:25 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Dean Matteo Lifeles-hades

'In ieder geval beter dan met jou, wat is er in vredesnaam gebeurd?' zei Dawn. Ik keek weg, veegde mijn tranen uit mijn ogen. 'De strijdwagen waar ik op reed, was de wiel ervanaf gevallen. As helemaal doorgebroken, en kwam lelijk op het pad terecht, waarbij ik volgens mij een voet gebroken heb en mijn eleboog nu geschaafd is,' zei ik en ze bood een arm aan. ik schaamde een beetje hoe ik bij haar aankwam.
'Bedankt, maar het lukt me wel,' zei ik. Ik strompelde verder naar de deur en opende het voor haar.
'Dames eerst,' zei ik vriendelijk en vergat even de pijn.

---

Vampire + Servant = Servamp

Damian Xifos Machon - Ares - 7de jaars

De rit door het bos is rustgevend. Het paard gaat niet al te hard, waardoor ik rustig om me heen kan kijken, zonder dat alles maar snel voorbij flitst. Alle bladeren in het bos zijn nog groen en het geeft me een prettig gevoel. Maar ik weet dat al snel genoeg de herfst zal invallen die de mooie groene bladeren bruin en rood doet kleuren. Iets wat ook een mooi gezicht is, maar toch prefereer ik het groen. Even voel ik me volledig ontspannen in de strijdwagen, enkel het geratel van de wielen van de strijdwagen verstoren mijn tevreden gevoel een beetje. Een van de redenen dat ik liever op een paard rijd. Het geluid van paardenhoeven heeft nog iets natuurlijks, het geratel van wagenwielen niet.
Als de wagen over een hobbel heen rijdt, waarschijnlijk een boomwortel of iets dergelijks, hoor ik een luid gebonk in de wagen. Nog net weet ik mijn laptoptas met mijn voet tegen te houden, voordat deze uit de wagen valt. Ik voel even een schok in mijn hart. Mijn laptop is mij heilig en daar mag niks mee gebeuren! Ik laat het paard wat rustiger gaan, want ik wil echt niet dat dit nog een keer gebeurd en mijn laptoptas er dan wel uitvalt. Ookal valt hij waarschijnlijk niet erg ver, zulke dingen zijn nooit goed voor een laptop, ookal zit deze beschermd in een tas.
Dan hoor ik het geluid van paardenhoeven achter me. Ik kijk gauw om en zie Lil op een paard mijn richting komen rijden. Zij zit in mijn jaar en opzich vind ik haar wel aardig. Niet zo'n nors type in ieder geval zoals enkele anderen in mijn jaar wel zijn. Al gauw rijdt ze naast me en ze begroet me vrolijk. 'Hoe gaat het?' vraagt ze daarna.
'Hee, Lil, fijn je weer te zien,' zeg ik en ik draai mijn hoofd naar haar. Toch houd ik in een ooghoek mijn paard in de gaten. 'Maar met mij is alles oké, niks bijzonders in de vakantie gebeurd. Heb jij een fijne vakantie gehad?'
In de verte zag ik het kasteel al opdoemen, een kasteel dat al zoveel jaren mijn echte thuis was, ookal vond ik het bij mijn moeder ook erg fijn. Maar toch voelde dit kasteel meer als thuis aan dan bij haar. Ik wist niet echt waarom, het was echter een gevoel dat niet makkelijk uit te leggen was.
'We zijn er trouwens bijna,' zeg ik nog tegen Lil, maar ik denk dat ze dat ondertussen ook al opgemerkt had.

---

Stenenlikker

Dawnelle "Dawn" Mykaela Levins || Zeus || Vijfde jaars

Hij draaide zijn hoofd en veegde langs zijn gezicht, waarschijnlijk om de sporen van tranen uit te wissen. 'De strijdwagen waar ik op reed, was de wiel ervanaf gevallen. As helemaal doorgebroken, en kwam lelijk op het pad terecht, waarbij ik volgens mij een voet gebroken heb en mijn eleboog nu geschaafd is,' vertelde hij, waarop ik knikte. Dat was gewoon puur pech en de reden dat ik liever geen gebruik maakte van strijdwagens. Ik vond ze onbetrouwbaar en daarbij ook nogal ouderwets. Op zich was het idee wel cool dat er vroeger races mee werden gehouden, maar daar bleef het bij mijn idee ook bij. Dan reed ik liever zelf op het paard.
'Bedankt, maar het lukt me wel,' zei hij, waarop ik lachend mijn hoofd schudde, maar niet aandrong. Ik wist dat er een tijdje terug heel lullig tegen hem gedaan was en dat het heel goed mogelijk was dat zijn ego een beetje gekrenkt was en aangezien ik niet echt een bitch was en als het écht nodig was mijn mond nog wel kon houden, had ik geen commentaar op zijn niet al te slimme maar logische besluit.
Hij opende de deur voor mij, waarop ik dankbaar glimlachte. Ik ging dus duidelijk op zoek naar een leraar of lerares die hem kon helpen, tot ik er eentje gevonden had. Hopelijk meteen ook eentje die hem gewoon kon helen, want dan zat hij niet meer met die gebroken voet.
'Dude, ik ga je zo wel dwingen ergens te gaan zitten, zodat ik iemand kan halen die je heelt. Dat je er alvast op voorbereid bent dat ik je ga helpen en ik je mijn hulp niet laat weigeren,' zei ik hem en keek al om mij heen of ik een leraar kon vinden.

---

Happy Birthday my Potter!

Dean Matteo Lifeles

Dawn liet een glimlach achter als dank en ik volgde haar de hal in. Ik vroeg me af waar ze naar opzoek was, toen ze zich omdraaide.
Dude, ik ga je zo wel dwingen ergens te gaan zitten, zodat ik iemand kan halen die je heelt. Dat je er alvast op voorbereid bent dat ik je ga helpen en ik je mijn hulp niet laat weigeren,' zei ze en een geschikt plekje uit om te zitten. Ik kon nergens wat vinden en besloot maar om op mijn koffer (die ik nog mee kon slepen) zitten. Voorzichtig begon ik de veters van mijn schoen los te peuteren.
Ik beet op mijn tanden toen ik voorzichtig de schoen over mijn voet trok. Shit, dacht ik, het bot tussen mijn vreef en de onderbeen stond wat scheef en bleek ook nog mijn verbrande been te zijn. 'Dawn je hoeft echt niemand te halen, dit lukt me zelf wel,' zei ik waarbij ik mijn voet en de uiteinde van mijn onderbeen vast pakte en ze rustig op de goede plek begon te zetten. Eigenlijk was ik best wel blij, want aangezien ik best vel vaak dingen had met deze voet, alleen er kwam er dit keer geen beweging in.

---

Vampire + Servant = Servamp

Dawnelle "Dawn" Mykaela Levins || Zeus || Vijfde jaars

Ik keek even toe hoe hij besloot om op zijn koffer te gaan zitten, voordat ik mijn ogen de hal weer af liet speuren naar mensen die een god of godin als ouder hadden die bekend stond om zijn of haar geneeskunst, het liefst een professor met veel ervaring. Het was echter vrij rustig op af en toe wat leerlingen na die aankwamen na. 'Dawn, je hoeft echt niemand te halen, dit lukt me zelf wel,' hoorde ik Dean ondertussen zeggen. Ik zuchtte om zijn tegengesputter.
'Ik heb nog nooit een zoon of dochter van Hades gezien die zelf botbreuken kon he-' Ik stopte abrupt bij het zien van zijn voet. Helemaal verbrand. Het was geen verse wond, maar toch schrok ik mij er helemaal rot van. 'Oh my,' bracht ik uit. Hij droeg natuurlijk altijd schoenen. Ik had er nooit bij stilgestaan dat daar zo'n voet onder zou kunnen zitten, helemaal verwoest door vlammen. Snel richtte ik mij weer op het zoeken van een professor en kon wel juichen, toen professor Amello de kleine bibliotheek uit zag komen. Ze was weliswaar lerares Latijn, maar haar moeder was Isis. Een Egyptische godin waarvan ik wist dat zij bekent stond om haar magie en geneeskunst -het was dat ze een hele belangrijke en bekende godin was, anders had ik het echt niet geweten.
'Professor Amello!' riep ik dan ook naar de zwartharige dame. Ze draaide zich in onze richting en op haar gezicht verscheen dezelfde warme glimlach die ze meestal droeg, wanneer ze leerlingen aansprak. Tenzij ze irritant waren of zich niet aan de regels hielden. Ik gebaarde naar de jongen op de koffer en haar blik dwaalde naar Dean. Ze leek helemaal niet te schrikken van zijn voet, maar kwam wel met vlugge passen op ons afgelopen.
'Voet gebroken, meneer Lifeless?' vroeg ze vriendelijk, waarna ze bij zijn voet neerknielde. 'Ik kan hem wel even voor je helen als je wilt? Dan heb je er geen last meer van en kun je er weer gewoon volledig op steunen,' bood ze aan, waarna ze hem vragend aankeek. Mijn blik was gefixeerd op de zwaar aangetaste voet. Ik verbaasde mij er nog steeds over. Had niemand dat dan voor hem kunnen fixen?

---

Happy Birthday my Potter!

Lauryn Catherine Valentine ~ Zeus ~ Vierde jaar

Thunder en ik moesten natuurlijk nog bijpraten over de afgelopen twee maanden, die voor mij "vakantie" betekenden. In Thunders geval bestonden die twee maanden uit werken, werken en werken.
We lopen net over een akker waar kinderen van goden en godinnen van de landbouw druk bezig zijn met het verzorgen van hun moestuinen, als de satyr een gil geeft. Verschrikt kijk ik op. 'Thunder!' roep ik geschrokken, maar het arme wezen staart alleen naar een groepje mensen. Vaag herken ik Dawn, een vijfdejaars die soms iets aan me heeft uitgelegd in de afgelopen jaren. Ze hangt met een medelijdend gezicht over iemand heen. Ook onderscheid ik Professor Amello, dus iemand zal wel iets gebroken hebben, aangezien de zwartharige halfgodin vaak wordt opgeroepen voor dat soort problemen. Thunder kan blijkbaar wel zien over wie Dawn heen hangt, dus ik verplaats me naar zijn positie en schrik me dood; halleluja, die arme jongen heeft vast een heftig ongeluk gehad! Als ik beter kijk, zie ik dat het Dean Lifeless is. Dat had ik nóóit verwacht. Ik kijk best tegen hem op. Wie eigenlijk niet, Dean is groot, gespierd, zoon van Hades en zit in de laatste klas. Hij lijkt bijzonder veel pijn te hebben aan zijn voet, wel logisch als je de grote brandwonden, blaren en de breuk ziet. Voorzichtig ga ik erbij staan met Thunder op mijn hielen. 'Gush, wat is hier aan de hand?' vraag ik.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Dastan Howard
Als ik bij de paarden ben ga ik in een strijdwagen zitten en brengt de paard me snel naar de Academy, een glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik de school al in zicht ze. Ik zag nog een paard met een meisje, ik keek even goed wie het was maar aangezien ze een klein beetje verder weg rijdt met de paard waar ze bij zit kan ik het niet goed zien, mijn paard een witte merrie, stopt bij de poorten en de andere paard komt ook hier heen dan zie ik dat het de vijfde jaars Raven is volgens mij was ze een dochter van Hades maar dat weet ik niet meer zeker, ik heb haar nooit echt veel gezien en nooit echt gesproken, wel heeft iemand me wel eens over haar verteld, ik besluit maar even om hoi te zeggen.
'Hey Raven.'

Lilisane Susan Reid - Dochter Apollo - 7de jaars.

Ik blies wat haar uit mijn gezicht en keek naar Damian.
Hee, Lil, fijn je weer te zien,' zegt hij en hij draait zijn hoofd naar mij. Ergens moest ik omhoog kijken omdat hij haast tien centimeter groter was dan ik. 'Maar met mij is alles oké, niks bijzonders in de vakantie gebeurd. Heb jij een fijne vakantie gehad?'
Ik haal mijn schouders op.
'Ik heb veel geholpen op de kinderboerderij van mijn ouders,' zeg ik. 'Voor de rest geoefend met schieten en vechten.'
Ik til mijn knieën iets op zodat de koffer daar op rust. In mijn ooghoeken zie ik het kasteel opdoemen.
'We zijn er trouwens bijna' zegt hij. Ik kijk nu goed naar het kasteel. De torens steken machtig uit en het is zoals altijd prachtig om te zien.
'Ja ik zie het,' zeg ik. 'Ons laatste jaar alweer. Ik denk er de hele tijd over na wat we hierna gaan doen.'
Ik zucht even en we rijden het grote erf op.
'We zijn er' zeg ik glimlachend. Ik gooi de koffer op de grond en stijg af. Ik adem even diep in als ik naar de omgeving kijk.
'Owh wat heb ik dit gemist' zeg ik vrolijk. Ik grijp de koffer stevig tussen mijn handen en grijns naar Damian.
'Nou schiet op,' grinnik ik. 'Dan kunnen we naar binnen.'

---

"Rebellion's are build on hope"

[Ik weet niet hoe lang deze post is omdat ik het op mijn mobiel typ]

Raven Luna Bloodheart

Even blijf ik staan en geniet van de wind die door mijn haren blaast, totdat ik gestoord wordt door een stem die zegt:
'Hey Raven.' Ik kijk op en zie een jongen staan die volgens mij Dastan heet. Snel neem ik hem in me op en bedenk me waar ik hem eerder heb gezien. Volgens mij zit hij in hetzelfde jaar als ik. Dan kijk ik hem aan en glimlach een beetje.
'Hi Dastan,' begroet ik hem. En kijk naar hem op omdat hij een stuk langer is dan ik ben. Een nadeel van 1.68 m te zijn. 'Hoe was jouw vakantie?' Vraag ik dan aan hem en probeer een gaap te onderdrukken. Vanachter had ik niet echt goed geslapen. Lang leve de personen die je wakker houden omdat je de volgende dag vertrekt. Not.

[ bericht aangepast op 21 okt 2013 - 11:48 ]

---

"Niall was about to hug a fan, but she said she wanted to hug me but I said I wanted to hug Niall." ~ Louis

Carleigh Eralis Hallaghar.
Soepel gleed ik van de rug van het trotse dier dat me netjes tot de academie bracht. Met een zuinig glimlachje rond mijn lippen sloeg ik mijn tas over mijn schouder, alvorens ik met rechte passen de hal in beende. Er waren nieuwelingen, jonge en onwetende kinderen. Kinderen van ouders die amper noemenswaardig waren. Ik snoof lichtelijk terwijl ik de mensen voorbij beende, op zoek naar een bekend gezicht. Niet dat het de moeite waard was, maar toch. Bekende gezichten waren een stuk beter gezelschap dan het opgewonden volk dat nu door de hal drentelde.
Een verveelde zucht verliet mijn lippen terwijl ik een hand door mijn lokken haalde. De vakantie was buitengewoon saai geweest, maar tipte niet aan de weinige conversatie die op de academie plaatsvond. Nutteloos, zinloos.
Nogmaals gleden mijn ogen door de overvolle welkomshal. Als er al kinderen van duistere Goden waren, waren het er geen die ik kende. Vreemd. Vorig jaar was leuk geweest. Rafaël was er geweest. Een zoon van de god van de vergetelheid. Maar hij was toen al een zevende jaars geweest, en zou dit jaar niet meer terug komen. Eenzaamheid zou op de planning staan. Wellicht zou het jaar wat minder leuk worden.

---

x