Demigod Academy || Topic 1 - Speeltopics

Alle kinderen van stervelingen en onsterfelijke ouders, kinderen van Egyptische goden en Griekse goden. Komen allemaal samen op een school dat ergens diep in de bossen van Amerika ligt waar vrijwel geen een mens komt. Hier krijgen de leerlingen les in van alles, in dingen wat ze op een gewone school leren en dingen wat alleen halfgoden leren bev, boogschieten, paardrijden hun krachten onder controle houden, vechten/verdedigen en dat soort dingen. Een leven in de stervelingen wereld zonder enkele bescherming is gevaarlijk voor een halfgod voornamelijk als hij zich zelf niet kan verdedigen monsters ruiken ze op meters afstand.
Ze leren dus daar om zich te verdedigen en te vechten voordat ze tussen de stervelingen gaan leven.
Soms zullen de leerlingen op een soort van queeste gestuurd worden, die hun schoolhoofd dus uitzoekt en overlegt met elk laatste jaar van elk een god (dus bev een laatste jaar van de god Ra, een van de godin Athena etc. wie er op die queeste mag. Hier voor moet je wel minstens in de vierde/vijfde klas zitten.



Eerste jaars
-Phyllis Neith Heathrow-Anubis Roth
-
-
-Arthur Jasper Jones-Ares xAlways
-
-

Tweede jaars
Meisjes
-Haley Isabella Karenin-Nemesis Aevitas
-
-
Jongens
-Asar-Osiris LyraPhoenix
-
-

Derde jaars
Meisjes
-Damianne Abigail Stavros-Poseidon Barnowl
-Selini Photini-Ouranos Penthesilea
-
Jongens
-Buneb Khnum the Second-khnum DancingKing
\ -
-

Vierde jaars
Meisjes VOL!
-Zoey Dawson-Ihy Penthesilea
-Cadence "Cate" Alma Chandler-Iris Leidenschaft
-Lauryn Catherina Valentine-Athena xMeCrazyMofo
Jongens
-Jongen gereserveerd door Incedunt
-
-

Vijfde jaars
Meisjes
-Dawnelle "Dawn" Mykaela Levins-Zeus Luminis
-Raven Luna Bloodheart-Hades ZaynNiall
-
Jongens VOL!
-Dastan Howard-SetBarnowl
-Edward "Edy" Lucas Beckett-Hephaistos Aevitas
-Kendall Francis Jackson-Poseidon Kendizzzzle

Zesde jaars VOL!
Meisjes
-Caelis Elle Allegiant-Apollo Roth
-Sharony Arione Ash Darkmandel-Hades LacieChan
-Viviane (Viv) Loise D' Coeur-Poseidon Timelesss
Jongens VOL
- Caine Jonathan Temple-Athena Kerspatchico
-Damon - Damen - Alex Larmora-Erebus ZaynNiall
- Seth Noah Eblis Vapula-Anubis Inferno

Zevende jaars
Meisjes VOL
-Rhea Karly Carric-Nyx Aurae
-Carleigh Eralis Hallaghar-Tartaros Number
- Lilisane (Lil) Susan Reid-Apollo VladiFerr
Jongens
-Dean Matteo Lifeless-Hades LyraPhoenix
-Damian Xifos Machon-Ares Delahaye
-




Leraren;


.
Lessen



Spellen
Af en toe wordt er een spel gehouden bevoorbeeld Vlaggenroof, waar je vecht technieken en strategie extra goed kan oefenen.

Queeste
Voor als er een queeste komt.


rollentopic
rollenstory



Invullijstje:
Rol:
Naam:
Leeftijd: [11-18] leraren vanaf 26 jaar.
Jaar:
Geslacht:
Ouder:
Uiterlijk:
Karakter:
Herkomst:
Beste vak/Slechtste vak:
Vakken die je graag wilt volgen:
Vakken die je het liefst niet wilt volgen:
Extra:


Regels
ABN praten
Minstens 5 zinnen
Naamsverandering doorgeven
2 personages per persoon
Jongens en meisjes gelijk houden
Niet de personages van andere bespelen
Reserveringen blijven 2 dagen staan
OOC tussen []{}
Geen perfecte personages
16+ mag
Goden mogen ook gespeeld worden
Vragen stellen mag.


Je begint thuis, op weg naar school of waar dan ook, je loopt eigenlijk naar een kleine verlaten station, waar vele rode auto's staan, de bestuurders van die auto's brengen je naar de bos rand waar de school zich bevindt aangezien de bos verder niet toegankelijk is voor de auto's staan daar paarden met en zonder strijdwagen te wachten die je verder naar de school brengen.

[ bericht aangepast op 24 okt 2013 - 19:09 ]

xMeCrazyMofo schreef:
Lauryn Catherine Valentine

Dawn wist niet hoe snel ze weg moest komen en ik keek haar beduusd na. 'Wow.' mompel ik. 'Die had haast. Wij moeten ook gaan. Jij moet je koffers nog uitpakken!' ratel ik achter elkaar in paniek. Ik word helemaal gestrest als er nog veel dingen moeten worden gedaan, en dat was nu ook het geval. Ik móést bij de toespraak zijn. Niet dat ik het schoolhoofd wilde dwingen om mij een queeste te geven of zoiets, nee, ik wilde gewoon weten wat er ging veranderen. Ik ben nu vierdejaars en dat zie ik als een soort "bovenbouw". 'Kom op Zoey!' roep ik en ik ren alvast de trap op, naar Zoey's kamer.

Zoey
'O, holy soda.' roep ik
Snel ren ik achter Lauryn aan naar mijn kamer. Ik zet mijn spullen neer in mijn kamer en leg de grootste koffer neer op het bed, ik kan niet zo naar het diner. Niet in deze vieze, bezweette kleren. Ik klik de koffer open en graai door de vele kledingstukken die erin zitten terwijl Lauryn een kleinere koffer opent met schoenen. Ik heb niet de tijd om een perfecte outfit uit te kiezen dus pak maar een paar dingen die ik snel tegen kom. Niet heel ontevreden kijk ik in de spiegel Het shirtje laat een randje van mijn buik bloot, maar gelukkig doet deze school daar nooit moeilijk over. Terwijl Lauryn er een paar schoenen bij zoekt haal ik snel een borstel door mijn haar en maak er dan in top tempo een vissengraat vlecht in. Terwijl ik de sandaaltjes schuif doe ik nog snel een hoedje op en dan rennen we richting de eetzaal. Als we uiteindelijk aankomen in de eetzaal zit bijna iedereen er al. Lauryn en ik gaan snel zitten en ik scan de ruimte op zoek naar mijn zusje. Al snel vind ik haar, alleen aan een tafeltje. Goedkeurend kijk ik naar haar outfit . Ze heeft duidelijk meer tijd gehad om iets uit te zoeken dan ik. Uit haar tas zie ik nog net haar spitzen steken. Die gaat natuurlijk gelijk dansen straks.
'Net op tijd he Lauryn, gelukkig gebeurt mij dit ook maar elk jaar' zeg ik lachend tegen Lauryn

Iemand die bij Selini gaat zitten?

---

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Lauryn Catherina Valentine

In een razendsnel tempo ga ik op een stoel zitten, waarna ik opgelucht ademhaal. Zoey is ook redelijk onder de indruk van onze prestatie. Ze kijkt naar haar zusje, die in een keurig net jurkje aan tafel zit. Ik ken Selini ook al een tijdje en weet dat ze graag danst. Haar spitzen steken net uit haar tas, wat bevestigt dat ze naar het eten waarschijnlijk ook gaat dansen.
'Net op tijd, hè, Lauryn?' lacht Zoey opeens. 'Gelukkig gebeurt dit mij ook maar elk jaar.' Ik lach om Zoey's droge opmerking en bekijk haar nog eens goed. De kleding die we even snel bij elkaar hebben gezocht, staat haar leuk, evenals het hoedje bovenop haar hoofd. Ik glimlach even lief naar haar, waarna ik me concentreer op mijn eigen kleding, die ik vanochtend al aanhad, toen ik nog dacht dat ik naar een nieuwe school ging. Mijn vader ook met zijn overbezorgde kwaaltjes.
'Oh!' roep ik dan opeens. 'Volgens mij beginnen ze!'

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

- Ik schrijf me toch uit, sorry -

---

That is a perfect copy of reality.

Seth Noah Eblis Vapula - Sixth Year - Anubis
Noahs ogen vonden Carleighs donkergroene exemplaren nadat Kate weg was gelopen en hij een sigaret had uitgehaald. Hij wilde Carleigh er wel een aanbieden, maar hij was niet zeker of het meisje rookt en eerlijk gezegd had hij geen zin om zijn sigaretten te delen, met wie dan ook. En daarbij, mocht Carleigh er een willen zou ze het toch vragen.
Het meisje haalde haar schouders op en kwam naast Noah lopen. Vanuit zijn ooghoeken keek hij haar aan. Haar bloedrode lokken dansten op en neer bij elke stap die ze zette en door de felle kleur leek haar huid onwerkelijk bleek. Carleigh was redelijk groot voor een meisje, maar nog steeds vijftien centimeter kleiner dan Noah. Hij vond het wel amusant om groter te zijn dan haar, maar Noah was groter dan de meeste mensen. Ze had mooie vrouwelijke rondingen en droeg vandaag een zwarte rok, een bloes en zwarte laarzen. Ze stond haar wel en ze leek er niet truttig mee, zoals het bij vele andere meisjes wel geweest zou zijn. Dat kwam waarschijnlijk ook door de laarzen en haar harde gezicht.
''Ik weet het niet,'' sprak ze vervolgens bedenkelijk. ''Het voelt alsof ze me uitdaagt.'' Noah knikte traag en instemmend. Hij blies de rook van zijn sigaret de lucht in en eventjes dacht hij het gezicht van zijn vader te herkennen in de rook, maar al even snel als de gedacht bij hem opkwam verdween hij. Hallucinaties. Noah had er wel vaker last van.
"Ze is jaloers," antwoordde hij. Het antwoordde was erg cliché, dat besefte hij. Maar hij was er ook van overtuigd dat het zo was. Kate had op een heel andere manier gesproken vóór Carleigh erbij kwam, dan erna. Hij had gemerkt dat ze zich aanpaste aan Carleighs houding en wilde even mysterieus overkomen. Wat Noah haar niet kwalijk kon nemen, want Carleigh was. Nu ja, hij wist dat velen haar wilden zijn of hebben.
Het meisje beet op haar onderlip en stak haar handen in de zakken van haar jas. ''Dus, nu kun je me eindelijk vertellen hoe jouw vakantie was.'' Ze stootte met haar elleboog voor de twee maal tegen die van Noah.
De jonge man trok een mondhoek op en keek Carleigh geamuseerd aan. "Oh, je weet wel. Mijn dagen waren gevuld met de liefde van mijn moeder en de afwezigheid van alcohol." Noahs stem drop van de ironie. Zoals gewoonlijk was mevrouw Vapula weer dronken geweest en het hoogtepunt van de vakantie was Noah die besloot dat het tijd werd om op zijn eentje te gaan wonen. Hij was tenslotte al achttien. "De jouwe?"
Toen ze een aantal meter in het bos waren en de lichten van het kasteel achter hen bijna niet zichtbaar meer waren, floot Noah tussen zijn vingers. In een mum van tijd verschenen twee lichtgevende ogen tussen het struikgewas en hoorde Noah het gehijg van zijn zwarte wolf.
Een zoon zijn van Anubis had zo zijn voordelen. Aangezien Anubis de god was van de doden en de begrafenis, kon Noah vuur opwekken in zijn handen -zogezegd om de doden te verbranden-. Waarom Noah dan nog een aansteker nodig had was voor velen een mysterie. Zelf vond het het voorwerp gewoon leuk om de versiering die erop was aangebracht en hij was ook te lui om het vuur op te roepen.
Hij had er geen probleem mee om in het donker door de bossen te lopen, maar een beetje licht was altijd handig. Noah opende zijn handpalm en een klein vlammetje verscheen, welke het gezicht van de man verlichtte en ook een de zijkant van dat van Carleighs.

[Vast verschrikkelijk geschreven, but whatever. ]

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 19:40 ]

---

kindness is never a burden.

Carleigh Eralis Hallaghar.
Sigaretten waren niet geheel haar ding te noemen. Toch verwachtten de meesten dat ze dagelijks een pakje weg rookte. Grappig, gezien ze absoluut niet van de smaak hield. Het was niet stoer, en paste niet bij haar imago. Want, wees nu eerlijk, wat was er nu onmenselijker dan een blanco verslavingslijst en toch zoveel donkere gedachten?
''Ze is jaloers.'' Het antwoord kwam zoals dat meestal in hun gesprekken ging: vaststellend, concluderend. Wellicht was Cate jaloers op het meisje met de rode lokken en de dode vloek, maar haar gedrag was allesbehalve tolerant. Ze begreep de roddels die jaarlijks opnieuw naar boven dreven. Carleigh was immers een duivelskind, verbannen door Lucifer zelf. Natuurlijk hechtte ze niet al te veel waarde aan die populariteit, maar het feit dat mensen je naam kenden nog voor je jezelf netjes had kunnen voorstellen wende. Tegenwoordig deed ze niet eens moeite meer. De mensen hier kenden haar. Sommige haatdragend, anderen vrezend. Natuurlijk, zij was het meisje dat de dood met zich mee bracht. Ze glimlachte om haar eigen gedachten.
Vanuit haar ooghoeken volgde ze Noah. In haar hoofd noemde ze hem nog altijd Seth, maar ze wist dat hij de bijbelse naam prefereerde. De gluipert.
Noah was kort gezegd alles waar een onschuldig meisje over fantaseren kon. Met zijn lokken van inkt en ogen die de hemel zouden kunnen openrijten was hij alles behalve onaantrekkelijk. Ook was hij lang, vijftien centimeter langer om precies te zijn. Ze kon zich nog herinneren dat het minder was, maar dat leek lang geleden nu.
De geamuseerde blik in zijn ogen liet haar lachen; dat had het altijd al gedaan. Noah was de enige die de spot met haar kon drijven, en er ongeschonden mee weg kwam.
''Oh, je weet wel. Mijn dagen waren gevuld met de liefde van mijn moeder en de afwezigheid van alcohol.'' De sceptische klank droop haast van zijn lippen. Beide figuren wisten dat hun vakanties nooit leuk, spannend of gezellig waren. Toch vroeg zij nog ieder jaar schromend hoe de zomerfinale verlopen was.
''De jouwe?'' De vraag kwam niet geheel onverwacht, toch duurde het even voor het meisje antwoordde. In plaats daarvan streek ze een lok achter haar oor en stopte ze haar handen diep in de zakken van haar open jas. Ze had het nooit echt ‘‘koud’’, maar de gewoonte was nu eenmaal gebleven.
''Doorgebracht onder een regenboog, met een goudpot aan mijn voeten en absoluut geen enkele misdaad.'' Heel even blonk er een engelengezichtje onder haar gelaat, al droop deze weg de seconde dat haar ogen op die van Noah gericht waren.
Feit was dat Hallaghar, de welbekende voogd, haar in de kelder had opgesloten nadat ze de vrouw bijna haar hartslag had ontnomen. Wellicht kampte ze nu voor de rest van haar grijze leven met hartkwalen. Arme dame. Ze schudde haar hoofd spottend waarna ze opnieuw opzij keek, naar de lichtgevende irissen ditmaal. Ze glimlachte halfjes terwijl ze door haar hurken zakte en haar hand vragend uitstak richting het struikgewas.
''Raum,'' prevelde ze zachtjes waarbij ze haar hoofd iets opzij kantelde.

---

x

[hello mensjes.
Ik heb hier al een tijdje niet meer gereageerd omdat ik misschien naar Kenia ga. Ik heb hier dus echt heel veel tijd in besteed en doe dat nog steeds. Daarom eb ik even niet gereageerd. Ergens in te weekend hoop ik te kunnen posten.]

---

"Rebellion's are build on hope"

[Ik ga vanavond of dit weekend schrijven met Noah. ]

[ bericht aangepast op 13 nov 2013 - 16:03 ]

---

kindness is never a burden.

- Loorea? -

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

[Sorry voor het ongemak, maar ik schrijf me helaas uit. Ik vind het echt een leuk idee, maar aangezien ik bijna geen tijd meer overheb, moet ik met een hoop RPGs stoppen.]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Seth Noah Eblis Vapula - Sixth Year - Anubis
Carleigh nam haar tijd om te antwoordden op Noahs vraag over haar vakantie. Ze streek een lok haar achter haar oor en stopte vervolgens haar handen diep in de zakken van haar jas. Onwillekeurig stak ook Noah zijn ene hand weg in zijn broekzak, terwijl hij zijn andere hand iets dichter bij zijn gezicht bracht, om af en toe een trek te nemen van de sigaret.
''Doorgebracht onder een regenboog, met een goudpot aan mijn voeten en absoluut geen enkele misdaad.'' Haar ogen keken in die van Noah en de jongeman grinnikte geamuseerd en begrijpend. Carleigh zelf schudde nurks haar hoofd.
Niet veel later verschenen twee gele irissen in het duister en het gehijg van een groot dier was te horen. Noah ontbood een vlam in zijn hand en de grote, zwarte kop van Raum werd zichtbaar. Glimlachend zakte Carleigh door haar knieën en stak haar hand uit naar het donkere struikgewas.
Noah keek toe. Raum was niet erg gesteld op andere mensen, maar het meisje droeg de geur van dood met zich mee en dat kon de zwarte wolf wel appreciëren. Zijn kop duwde hij tegen de slanke hand van Carleigh aan, maar met zijn ogen keek hij naar Noah als hij wilde zeggen 'Daar ben je nu eindelijk. Waar is mijn eten?'
Noah rolde met zijn ogen en haalde een stuk vlees uit zijn rugzak die hij naar het dier wierp. "Faule Tier," mompelde Noah in het Duits. Als een wolf zou Raum zelf zijn eten moeten vinden, maar blijkbaar had die daar vandaag geen zin in.

---

kindness is never a burden.

Carleigh Eralis Hallaghar.
Raum. Carleigh glimlachte bij het zien hoe groot en duister zijn kop afstak tegen de ranke, blanke vorm van haar hand. Zijn vacht voelde zacht en ruw tegelijk. Ze hield van de manier waarop haar gave hem niets deed. Hij was één van de weinigen.
Zijn tanden grauwden naar het stuk vlees dat Noah uit zijn rugtas had genomen. Het was duidelijk dat de zwarte wolf had gewacht op een dergelijk maal.
Een tijdlang staarde het meisje gebiologeerd naar het beest dat zijn voedsel verslond alsof het niets was. Hij was niet hongerig; hij was wreed. Opnieuw glimlachte ze, al kwam ze overeind om haar kleding af te kloppen en een blik opzij te werpen. Noah was nog geen centimeter verschoven.
Haar geloken ogen sloeg ze ten hemel, net lang genoeg om te zien hoe de lucht verkleurde in zwartig donkerblauw.
''We zouden terug moeten,'' begon ze zacht - alsof ze niet wilde dat het geluid van haar stem de doodse stilte in dit bos verstoorde -, '' maar ik wil niet.''
Haar laatste jaar op de academie. Ze vroeg zich af wat er zou gebeuren als ze klaar was. Niemand had haar ooit verteld wat haar zou overkomen na haar queeste. En die was toch alweer twee jaar geleden behaald.
''Wellicht heeft Raum plaats voor nog een dode ziel?'' Onwillekeurig liet ze haar vingertoppen zacht over zijn snuit glijden. Bovendien zou ze de regenboog iets aandoen als ze nu terug ging.

---

x

xMeCrazyMofo schreef:
Lauryn Catherina Valentine

In een razendsnel tempo ga ik op een stoel zitten, waarna ik opgelucht ademhaal. Zoey is ook redelijk onder de indruk van onze prestatie. Ze kijkt naar haar zusje, die in een keurig net jurkje aan tafel zit. Ik ken Selini ook al een tijdje en weet dat ze graag danst. Haar spitzen steken net uit haar tas, wat bevestigt dat ze naar het eten waarschijnlijk ook gaat dansen.
'Net op tijd, hè, Lauryn?' lacht Zoey opeens. 'Gelukkig gebeurt dit mij ook maar elk jaar.' Ik lach om Zoey's droge opmerking en bekijk haar nog eens goed. De kleding die we even snel bij elkaar hebben gezocht, staat haar leuk, evenals het hoedje bovenop haar hoofd. Ik glimlach even lief naar haar, waarna ik me concentreer op mijn eigen kleding, die ik vanochtend al aanhad, toen ik nog dacht dat ik naar een nieuwe school ging. Mijn vader ook met zijn overbezorgde kwaaltjes.
'Oh!' roep ik dan opeens. 'Volgens mij beginnen ze!'

[Sorry, heb het echt super druk gehad]
Zoey
Terwijl de laatste mensen, we waren niet eens de laatste, de eetzaal binnenkomen gaap ik een keer en kijk op de grote klok die aan de muur hangt. Selini en ik zijn vanmorgen heel vroeg vertrokken en dat begin ik nu wel te merken. Gelukkig beginnen de lessen pas overmorgen. Morgen krijgen we ons rooster en nog wat uitleg. We zijn nu vierde klassers wat inhoud dat we een beetje een richting moeten gaan kiezen, we moeten gebruik maken van de gave's die we hebben en besluiten hoe we die op een nuttige manier gaan inzetten.
"Hé Lauryn, al enig idee wat je wil gaan doen dit jaar qua vakken?" vraag ik nieuwsgierig

---

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

[ bericht aangepast op 17 nov 2013 - 21:11 ]

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

xMeCrazyMofo schreef:

Lauryn Catherina Valentine

'Hé, Lauryn. Al enig idee wat je wilt gaan doen dit jaar qua vakken?' ratelt Zoey. Ik denk na. 'Sowieso muziek en boogschieten.' mompel ik. Maar dan besef ik me dat strategie een van mijn vaste vakken is. 'O, en strategie natuurlijk.' zeg ik er snel achteraan. Soms wou ik dat ik een andere ouder had, als god. Van de muziek of zoiets, of Artemis, van het boogschieten, de jacht. Altijd als "de wijste" gezien worden en strategie als vast vak hebben. Maar ja, ik had ook gewoon een normaal schoolkind kunnen zijn en van mezelf weet ik dat ik echt niet de slimste ben, dus dat zou dan wel een mavo-diploma zijn. Maar hier voel ik me thuis. Ja, ik ben hier thuis.

Zoey
"Hopen dat ze ons dan weer bij elkaar zetten bij muziek, dan kunnen we meneer Conolly weer lekker gek maken." zeg ik lachend. Het is niet gemeen bedoeld, meneer Conolly is wel aardig, maar hij is nogal saai en ook niet opgeleid als muziek docent, hij geeft ook nog weerkunde. Ik volg dat vak niet, maar Selini wel. Zij vind hem wel aardig, maar ja Selini vind iedereen aardig. Hij deelt de vakken met meneer Canterburry die ook Egyptisch geeft. Meneer Canterburry is een stuk leuker, maar met meneer Conolly kan je lachen.

[ bericht aangepast op 17 nov 2013 - 21:43 ]

---

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa