Labelfactory || Celebrities [RPG] || 1 - Speeltopics

All those fairytails are full of shit - Maroon 5

Francisco Lachowski - Ontwerper

Mijn ogen schoten vluchtig naar Diana, die stilletjes naast Mia was gaan staan. Tevreden over hun timing ontspande ik mijn spieren weer, die lichtjes waren aangespannen zodat er een frons op mijn voorhoofd was verschenen. "Ik ben blij dat ik jullie nog op tijd heb kunnen treffen, aangezien we een kleine wijziging in het programma hebben," zei ik, waarna er een zachte zucht tussen neus en lippen ontsnapte. "Jullie styliste, Zoe, heeft haar vakantiedagen ingezet deze week, dus we zullen het de komende week zonder jullie vaste styliste moeten doen. Jullie weten vast en zeker dat de komende week verschrikkelijk belangrijk is voor het label en dat ik daarom nogal van slag ben. Ik weet dat Zoe haar werk altijd verschrikkelijk goed doet, en dat kan ik niet zeggen van alle stylistes."
Ik kruiste mijn armen voor mijn borstkas en keek van Diana naar Mia. Mia had een vreemde blik in haar ogen, alsof ze zich concentreerde op de verandering van haar blik, maar ik besloot er niet op in te gaan. Als één van mijn topmodellen problemen leek te hebben kon ik ze altijd nog spreken. Hoe graag ik ook wilde dat alles naar wens verliep, problemen van mijn modellen probeerde ik toch op te lossen. Anders zouden ze toch niet beter gaan functioneren.

Coco-Leigh Mason - Model

Ik keek toe hoe Justin betaalde, lichtelijk verbaasd dat hij muntgeld op de toonbank legde. Normaal gesproken deed ik niet eens de moeite om muntjes te gaan zoeken in mijn tas, vooral niet omdat ik wist dat ik toch een kwartier moest zoeken voordat ik een muntstuk had gevonden, en dan was het meestal ook nog eens een munt die ik niet kon gebruiken.
Ik glimlachte nog eventjes als dank naar het meisje achter de toonbank, voordat ik Justin als een puppy achterna liep en op het beklede stoeltje ging zitten, dat overigens nog comfortabel was ook. Ik speelde eventjes met het lepeltje dat naast het kopje thee lag, ook al had ik geen suiker erbij gedaan. Ik dronk nooit thee met suiker, het was dan veel te zoet.
"Patrick is een goed man, en ik ben er vrij zeker van dat ik daar voorlopig nog aan het werk kan blijven. Wisselen van label is wel leuk op z'n tijd, maar het bevalt me wel bij hem," beantwoordde ik zijn vraag, hoewel ik hem zo beantwoordde dat ik mijn mening op een neutrale manier overbracht. Ik omzeilde het antwoord waar hij in principe naar zocht, enkel omdat ik wist hoeveel Justin nog voor me kon betekenen in deze industrie. Wees eerlijk, hij had een bekend label en was daarbij ook nog een machtig man in de modewereld. Ik kon mijn opties het beste open laten staan, je wist maar nooit.
Ik keek eventjes naar mijn maaltijd en besloot om het gewoon met mijn handen te eten, aangezien het anders nog heel moeilijk zou gaan worden met mes en vork. Ik wist hoe onhandig ik kon zijn en had nou niet bepaald de behoefte om stukjes van mijn brood door de hele ruimte te zien vliegen. De thee zou ik een beetje laten afkoelen, hij was nog te heet.

[ bericht aangepast op 10 okt 2013 - 22:50 ]

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Patrick Stump
Ik luisterde naar hem, maar werd er niet vrolijker van. Ik wilde hem geen dreun verkopen, want dan kreeg ik ook problemen met Camila en de pers. "Je houd je neigingen maar mooi onder de duim, Cris." Mijn beleefdheid begon weg te glijden en dat voorspelde nooit veel goeds. Mijn vuisten klemden zich vast. Mijn grote ogen schoten heen en weeren toen weer naar hem. Een zacht gerommel kwam uit mijn keel. Opeens klonk een vrolijk deuntje door de backstage. "Die moet ik nemen." zei ik tegen de spanjaard. "Handjes thuis." waarschuwde ik hem nog voor ik naar buiten liep om mijn telefoon op te nemen. Dit kon erg belangrijk zijn. Ik werd maar weinig gebelt, dus dit moest echt belangrijk zijn. Ik sprak zacht met degene aan de andere kant van de lijn. Ik werd er niet vrolijker van. Mijn oma lag in het ziekenhuis. Ik had alleen geen mogelijkheid te komen. Ondanks dat ik het heel graag wilde. Dat was de vloek van het touren. Ik zou zo wel met haar Skypen. Dan kon ik haar toch nog een beetje zien.

Bowties were never Cooler

Cristiano Ronaldo

"Je houd je neigingen maar mooi onder de duim, Cris." zei hij en ik schud mijn hoofd lichtjes. 'Dat zullen we nog wel zien.' zeg ik. Mijn blik schiet naar zijn broekzak als een vrolijk deuntje door de ruimte klinkt. "Die moet ik nemen. Handjes thuis." zei hij voor hij naar buiten vertrok. Ik rol snel met mijn ogen en draai me met een brede grijns weer om naar de stylisten. Hij dacht toch zeker niet dat ik ging stoppen, was hij helemaal gek geworden.. Dit maakte het juist alleen maar leuker. 'Sorry sweethearts.. We werden even... Gestoord. But I'm back.' grijns ik. Ik leun al snel weer nonchalant tegen een muur en sla een arm om haar heen. 'Maargoed.. Nog plannen voor het weekend?' grijns ik...

El Diablo.

Christopher Lynn "Lil Twist" Moore

De peuk gooide ik op de grond waarna ik er even op trapte zodat ie uit zou gaan. Die ruimden de schoonmakers wel op. Toch besloot ik maar om naar Patrick te zoeken dus liep ik weer terug naar de stylisten. Een flirterige toon kwam voorbij. Daar aangekomen zag ik nog iemand, en hij kwam me wat bekend voor. Even bekeek ik de man, Cristiano Ronaldo om precies te zijn, en trok mijn wenkbrauw even op om hem ongeïnteresseerd aan te kijken. 'Laat die hoop maar vallen' grinnikte ik. 'Ga opzoek naar je eigen styliste, Ronaldo. Heb je zo te zien wel nodig' mompelde ik waarna ik een overdreven zucht liet horen. 'Waar is Patrick?' Eén van de meisjes wees richting buiten. Ik nam aan dat hij dus buiten stond of weg ging, dus achterna ging ik hem niet. Mijn telefoon had ik weer snel in mijn handen waarbij ik weer wat naar Crys stuurde. Ik had tenslotte maar één zus.

[Justin komt morgen. Moest vandaag invallen bij werk]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Cristiano Ronaldo

Het duurde helaas niet lang voor mijn gesprek weer werd gestoord. 'Laat die hoop maar vallen. Ga opzoek naar je eigen styliste, Ronaldo. Heb je zo te zien wel nodig' mompelde iemand die ik helaas al te snel herkende. 'Dat moet die gozer zeggen.. Wannabe ganster.' mompel ik geïrriteerd. Misschien moest ik ze even meenemen naar mijn huis, dan wist ik zeker dat ik niet weer gestoord werd.. 'Trek het je niet aan Cris, hij is gewoon jaloers.' voegt de brunette zich er nu in. Bella, die zegt ook eens wat. 'Ik weet het.. Maar wie is dat nou niet.' grijns ik. Tja, ik heb een groot ego. Daar kan ik gewoon niks aan doen.. 'Wanneer zijn jullie hier klaar?' zeg ik tegen de twee, duidelijk een stuk geïrriteerder dan eerst... 'Nu.' zegt de blonde Elena en ze doet haar koffer dicht. 'Hmh, wat zeggen jullie van een drankje? Ik trakteer.' grijns ik. 'Dat slaan we niet af.' grinnikt Bella en lachend loop ik met de twee naar buiten...

El Diablo.

Christopher Lynn "Lil Twist" Moore

Cristiano negerend ging ik weer verder. Een grinnik verliet mijn mond bij het woordje 'jaloers'. Met zulke meisjes zou ik nooit daten. Daar was ik veel en dan ook veel te goed voor. Maar van die Cristiano kon je het verwachten, als ie al werkte voor zo'n zelfde meisje hield 'ie vast zijn one night stands bij. Heel zielig en triest wat mij betrof. Maar dat was ie helemaal al dus dat maakte niet veel meer uit. De eerdere grinnik was echter ook bedoeld voor zijn bijnaam 'Cris'. Als iemand een korting van mijn naam gebruikte of mijn echte naam zou ik helemaal flippen. Het was Lil Twist, Twist of je mond houden. En dat zal ik graag nog eens goed duidelijk maken. Ik barstte in lachen uit bij de woorden van Cristiano. Het was echt zo belachelijk wat hij deed. Volgens mij zou Patrick hier niet zo blij mee zijn wat me alweer deed zuchten met een grijns dit keer.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Justin Drew Bieber

'Het spijt me dat ik steeds blijf doorvragen maar ik kan er gewoon niet over uit. Zo onrealistisch' mompelde ik. Het kon echt niet maar ik onderschatte Stump. Voor mij was het een label waarvan haast niemand wat kocht. Ik had dat helaas fout want zijn label was, hoezeer ik het ook wilde negeren, even groot als die van mij. Dat ergerde me nogal want twee andere waren ook even groot. Ieder had zo zijn stijl. Die van mij was puur voor mijn leeftijd. Ordinair, origineel en een hele hoop kleuren. Snel keek ik met een glimlach Leigh even aan. Vragen schoten door mijn hoofd die ik haar kon stellen over werk maar dat leek me nogal ongepast. Alsof ik een of andere spion was die alles van de vijand moest weten. Dus ik besloot haar maar persoonlijke vragen te stellen. Gewoon, omdat ik geïnteresseerd was naar haar leven. 'Dit is geen net uitje voor werk, het lijkt me nogal ongemakkelijk om daar alleen over te praten en enkel te eten' grinnikte ik. 'Dus.. Heb je broers of zussen?' begon ik met vragen. Het moest ergens beginnen en het leek me wel zo'n redelijk normale vraag. Een gezellig, lang gesprek met bij elke vraag een kort antwoord was duizendmaal beter dan een kort, zakelijk gesprek met bij één vraag een lang antwoord. Mensen leren kennen deed ik graag want zo kon ik ook nog eens wat leren van anderen. Iedereen had zijn eigen verhaal en hoe cliché het ook klonk, het was wel waar. En ik was echt benieuwd naar het verhaal van Leigh.

[Ik heb geen idee of dit lang genoeg is maar er is iets belangrijks waardoor ik maar heel even kon schrijven.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Patrick Stump
Na het telefoontje was ik helemaal niet opgewekt meer. Ik slenterde naar binnen en vond mijn gitaar weer. ik negeerde de rest die hier rondliep compleet. Ik pakte mijn gitaar en scharrelde wat rond opzoek naar een stil plekje om te spelen. onderweg kwam ik christopher tegen. "Kan ik nog wat dingen met je doorspreken, Chris?" Ik weigerde hem twist te noemen. Zijn ouders hadden hem niet voor niets Christopher genoemd. Ik vond eht erg oneerbiedig naar hen toe wat hij deed. tuurlijk, een stagename kon voor een artiest, maar om ook gewoon casual mensen je zo te laten noemen, nee. Daar kon ik niet inkomen. Hij had daar maar gewoon mee te leven. Ik wilde nu gewoon even met hem doorspreken dat nu mijn oma in het ziekenhuis lag ik de show iets soberder en minder vrolijk wilde houden. Ik had een heel aantal verschillende setjes om van te kiezen. vandaag was alles wat kleurrijker en vrolijker geweest, maar morgen zou het donkerder worden, niet alleen de make-up maar ook de kledingsetjes. geen vrolijk gebloemde jurkjes of shirts met felle printen. Liever een simpel zwart jurkje met was mooie details of een grijs met zand geblokte bloes. Ik had beide soorten kleren bij, gewoon omdat ik thuis niet had kunnen kiezen en ik onderweg veel had gemaakt. Het leek me alleen wel netjes om zowel hem als Leigh te laten weten waar ze aantoe waren.

Bowties were never Cooler

Christopher Lynn "Lil Twist" Moore

Het leek er niet op dat Crys nog zou reageren en zin om haar te bellen had ik ook niet echt dus liet ik het daar maar bij. Waarschijnlijk zou ik vanavond wel met haar Skypen zodat ik haar tenminste nog kon zien. Ineens hoorde ik een welbekende stem. Toen ik 'Chris' hoorde schoot mijn hoofd omhoog en fronsend keek ik Patrick aan. 'Het is en blijft Twist of Lil Twist, geen Chris en al helemaal geen Christopher' gromde ik. Dat was wel de vreselijkste naam ooit, als je het mij vroeg. Ik had mezelf niet Lil Twist genoemd, dat had mijn familie gedaan. Vroeger had ik altijd mijn haar in, tja, "twists". En toen kwam ik erachter dat ik enorm veel van rappen hield dus kwam dat goed uit. 'Mij best' antwoordde ik toch maar terwijl ik opstond. Ik vroeg me eerder af waar Leigh was. Als ze weg zou zijn had ik dat ook kunnen zijn, dan waren we beiden vrij om te gaan. Had ik dat maar gedaan. Maar zo erg vond ik het ook weer niet. Het was Patrick maar en die zou niet bepaald snel kwaad worden. 'Wat moet je?' vroeg ik maar aan hem. Ongeduldig schoten mijn ogen van het ene punt naar het andere punt. Geduld had ik al helemaal niet, alles moest meteen of je kon het wel vergeten vond ik.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Coco-Leigh Mason - Model

"Het is jouw mening, en ik denk dat ik daar weinig verandering in kan brengen," zei ik. Justin leek zich vanalles te bedenken, dus ik nam deze kans om op mijn gemak aan mijn broodje te beginnen en af en toe een blik te werpen op mijn hete thee, waar de damp nog steeds vanaf kwam. Ik had nogal wat nare ervaringen met kokend water, dus ik wachtte altijd totdat mijn thee lauwwarm was geworden zodat ik me niet zou kunnen verbranden. Onhandigheid en hete dingen gaan niet zo goed samen, daar was ik al achter gekomen.
De jongeman tegenover me glimlachte eventjes, waarna hij toch weer begon te praten. Ik luisterde, knikte tussen twee happen door en raakte uiteindelijk toch weer geïnteresseerd in ons gesprek. Ik hield van iets meer persoonlijkere vragen, vooral als ik ze zelf mocht beantwoorden. Het was fijn om te praten over je leven op bepaalde momenten.
"Ik heb nog één oudere broer, James, die dit jaar vierentwintig wordt. En dan heb ik nog een jonger zusje van zeventien, genaamd Kaitlyn," zei ik met een klein glimlachje, waarna ik eventjes op mijn onderlip beet. Ik had niet meer zo veel contact met mijn familie, maar dat betekende niet dat ik ze niet kon missen. Aan de andere kant zou ik voor geen goud terug willen naar mijn oude leventje. Het beviel me allemaal wel op deze manier. "Hoe zit het met jou? Vertel eens wat over je familie, als je wilt natuurlijk."

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Justin Drew Bieber

Aan haar blik zag ik dat ik beter niets kon vragen of ze nog veel contact had. Misschien maakte het niets uit maar ik hield er niet van om zo door te vragen. Dadelijk was er nog iets waarbij je op moest passen en zei je iets verkeerds. Bij haar vraag glimlachte ik weer. 'Mijn ouders zijn gescheiden toen ik een paar maanden oud was en ik ben bij mijn moeder opgegroeid. Ze was achttien toen ze mij kreeg en de relatie ging niet meer dus zijn ze uit elkaar gegaan. Ze zijn wel nog beste vrienden, geen ruzie als ze elkaar zien en een heel sterke vriendschap. Toen ik veertien was heeft mijn vader met een nieuwe vrouw een dochtertje genaamd Jazmyn gekregen die nu vijf is en waar ik zielsveel van houd, en een jaar later hebben ze een zoontje Jaxon gekregen die nu nog drie is en waar ik ook niet zonder kan. Jazzy en Jax zie ik niet zo heel vaak maar vaak genoeg om de typische grote broer uit te hangen' grijnsde ik. Als het over die twee kleintjes ging was ik te beschermend en overbezorgd. Gelukkig kwamen ze af en toe hierheen en kon ik redelijk vaak daarheen, of wanneer ik een dagje vrij had ging ik er meestal heen. Al was het bijna niet nodig en dwong ik haast om Jeremy en Erin ergens heen te laten gaan, ik wilde echt graag oppassen op mijn broertje en zusje. Wat inhield dat ze natuurlijk van mij dingen mochten die normaal niet bepaald gemogen zouden hebben. Het feit dat ze een andere moeder hadden maakte mij geen bal uit. Het waren míjn broertje en zusje, geen half. 'Welke tv-series kijk je graag, wat zijn je lievelingsfilms en wat is je meest favoriete muziek?' vroeg ik aan één stuk door en netjes wachtte ik weer op een antwoord terwijl ik een hap van mijn broodje nam.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Mia

Het nieuws dringt langzaam tot me door, gedachten flitsen door mijn hoofd. Ik de frons op Francisco zijn gezicht, waardoor ik weet dat hij dit echt een probleem vind. Ik snap hem wel, deze week is inderdaad belangrijk. Maar er zijn toch nog andere visagisten die goed werk leveren? Natuurlijk ben ik niet zo dom om dat te vertellen, mannen denken namelijk dat ze altijd alles beter weten en deze man moet ik te vriend zien houden.
'Dat is inderdaad geen goed nieuws, maar Diana en ik zullen helpen waar we kunnen'. zeg ik, terwijl ik Diana een por geef.

Ik ben gemeen xoxo

Patrick Stump
Hij begon weer over dat Twist gedoe. Ik weigerde het echt. "Je weet dat ik daar niet aan doe. Je hoeft het dus ook niet meer te zeggen." zei ik rustig. Na een tijdje kreeg ik toch een toestemming van hem dat hij zou luisteren. Dat Leigh er niet was, was niet handig, maar anders zocht ik die straks nog wel op in het hotel. Ik trok quasi gepikeerd mijn wenkbrauwen op door wat hij zei. "Wat respect alsjeblieft. Ik ben geen hondje." Ik was misschien wel een van de minst agressieve en meest vredelievende persoon ter wereld, ik wilde niet graag overgelopen worden. "Ik ga de kleding omgooien voor morgen. Er is wat gebeurt waardoor ik niet zo'n vrolijke show als vandaag kan laten lopen." zei ik rustig. De stylistes zou ik het ook laten weten en Leigh natuurlijk ook. Ik trok mijn shirt recht en hees mijn zwarte skinny nog wat op. Ik hoefde er echt niet bij te lopen als een of andere wannebee gangster rapper. Ik was Patrick en die had geen afgezakten broeken of ongepaste kleding aan.

Bowties were never Cooler

Christopher Lynn "Lil Twist" Moore

Dodelijk keek ik hem aan. Naar Chris zou ik niet luisteren en hij waagde het beter niet om me Christopher te noemen. 'Ik toon pas respect als jij dat hebt voor mijn naam' zei ik met een opgetrokken wenkbrauw. Respect kreeg 'ie, maar niet van mij. Omdat ik niet echt luisterde kreeg ik pas een halve minuut later door wat Patrick gezeg had. Het interesseerde me vrij weinig waardoor ik enkel mijn schouders ophaalde. 'Al trek je me een jurk aan' mompelde ik. De kleren die hij ontwierp waren niet verkeerd, ik droeg ze immers zelf ook. Weer eens wat anders dan al die standaard dingen die je in elke winkel zag. Even dacht ik na over wat er gebeurd zou kunnen zijn. Pas toen ik niets kon bedenken keek ik hem weer aan. 'Trouwens, Ronaldo is er met je stylistes vandoor, dat je het even weet' zei ik maar zodat hij ook weer op de hoogte was. 'Kan ik nu weer gaan zitten?' Zonder antwoord af te wachten liet ik mezelf voor de tweede keer in de stoel zakken. 'Of is er nog iets?' mompelde ik.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Patrick Stump
Ik luisterde naar hem en gniffelde zacht. "Daar hoef je niet bang voor te zijn." Ik ging met een hand door mijn haren. Ik was blij dat hij mijn keuzes in elk geval respecteerde en aanvaarde. Bij zijn woorden knarste ik met mijn tanden. "De schoft. Ik zei hem nog zo: handen thuis." Ik keek hoe hij ging zitten, zonder dat ik wat zei. "Heb je Leigh gezien? Ik wil het haar ook laten weten. Of Camila, want ik wil weten waar de stylistes uithangen." Ik krabte nog even aan mijn hoofd. Dit kon ik er niet bijhebben. Ik wilde de make-up even doorspelen en daarna stil en alleen liedjes schrijven en kleren ontwerpen op mijn hotelkamer. In een tourbus leven was echt veel fijner dan in een hotel, maar goed. Dat ging niet als ontwerper. Dan moest je nou eenmaal uit een koffer leven. Ik had mijn gitaar nogsteeds op mijn rug hangen. Die ging straks mee naar de hotelkamer. Nu ik me niet best voelde was het fijn haar in de buurt te hebben. Ondanks mijn eenzaamheid hier had ik toch altijd haar in de buurt, wat me toch wel erg geruststelde.

Bowties were never Cooler