Mutant and proud || Rpg || Speeltopic 1 - Speeltopics

Begin

Het is de eerste schooldag op beide academies , vrienden zien elkaar terug en maken plezier ,sommige ontzien het om hun vijanden terug te zien. De eerste schooldag is een maandag ,maar de lessen zijn pas vanaf morgen. De leerkrachten houden een oogje in het zeil en helpen de nieuwe leerlingen. Iedere student krijgt bij binnenkomst een fiche ,bij de ene is dit bekender dan de ander. Het fiche heeft informatie in welke gang je slaapt ,in welke richting je ingedeeld bent en de kamer waar je slaapt. De lessenroosters en boeken zullen op je kamer te vinden zijn.

[ bericht aangepast op 19 okt 2013 - 17:11 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

William Alexander Tyson || Leraar

Daveney trok een wenkbrauw omhoog. "Waarom vraag je dat nog?" zei ze ,waarna ze haar donkerrode jas aandeed. Ik lachte zachtjes en haalde mijn schouders op."Nee, ik ben er nog niet zo lang. Nou ja, nog niet zo lang binnen." antwoorde ze dan en liep langs me heen ,de gang op en ik volgde haar, waarna we samen de hang opliepen ,op weg naar buiten. "Als je wilt kan ik je een rondleiding geven?"stelde ik dan voor. Ik was al blij dat haar negatieve gedachten telkens stiller en stiller werden ,als ik ze bijna niet meer hoorde ,sloten mijn krachten zich automatisch. Vooral om energie te sparen ,maar ook omdat ik de rest niet hoef te weten. Het geluid van Daveney's hakken echoden door de gang heen ,de meeste leerlingen waren vast op hun kamer of ook buiten. "Op welke academie heb je vroeger gezeten?"vroeg ik haar dan. Ik moest er een beetje rekening mee houden dat ik ook Brighton zou moeten tonen aan haar, maar eigenlijk verdwaal ik daar zelf soms. Toen we buiten waren sloot ik even kort genietend mijn ogen en deed ze daarna weer open. Het was redelijk fris ,maar gelukkig kon ik goed tegen de kou.

Evelynn Josephine Heartman ||Nieuwe leerlinge || Academie of Brighton

Eve keek me even aan ,voordat ze haar mond opendeed en antwoord haf."Ik ben in staat om de hersenfunctie uit te schakelen die je uit gevaarlijke situaties houdt. Soms loopt dit uit de hand bij een heftige emotie, en bij kleine wezentjes als het iets minder heftig is." vertelde ze ,om zich vervolgens om te draaien naar het raam. Verbaasd knipperde ik even en keek haar aan. "Dat was dus een vogeltje." zei ze ter bevestiging en liep dan naar het rood en zwarte bed om er vervolgens op neer te ploffen. "Dat is echt een...Unieke gave."zei ik zacht. Eng wilde ik niet zeggen ,want ik was bang ,dat ik straks zou eindigen als dat arme vogeltje. Op mijn vraag knikte Eve "Dit is mijn tweede jaar hier, en het bevalt me prima. Jij bent dus nieuw, neem ik aan?" zei ze dan en ik knikte even. "Ja en ik ben best enthousiast. Het ziet er hier echt zo leuk uit." zei ik dan met een glimlachje.

Olivier Jackson Skyes || Academie of Guillotine

"Ik heb het hele kind nog niet gezien, misschien heb ik geluk en is ze verdwaald geraakt of zo."zei Calendea en keek me even kort aan.Ze legde haar hand ,die ze bijna door de zetel had gekregen op haar jeans. Ergens begon dit gesprek nogal gênant te worden aangezien ik niet echt wist wat te zeggen. Ze was sowieso al geen sociaal persoon. "Nou ik ga maar eens ,nog wat andere mensen zoeken. Zie je later!" zei ik dan ,waarna ik opsta en de ruimte uitliep. Ik liep op de gang en fronste even toen ik een nogal bekend figuur zag. Ondanks dat het een Brighton leerling was ,deed het me een goed gevoel geven. "Rose?" vroeg ik en liep in een wat sneller tempo naar haar toe.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Daveney Coye Florinda - Elements

De frisse lucht sloeg tegen de huid van mijn gezicht aan. Een korte tel voelde het ijskoud, maar daarna was het enkel verfrissend en helder. De behoefte aan een sigaret was met mijn depressie aardig weg gezakt, maar ik stond nu toch al buiten. Nadat ik de sigaret op had gestoken, inhaleerde ik de eerste trek. Het ging allemaal veel gemakkelijker, een slecht teken.
"Ik heb nooit op een academie gezeten."
Ik streek mijn roodbruine haar uit mijn gezicht, draaide een kwartslag naar hem toe zodat ik vol in de wind stond en mijn lange lokken niet steeds voor mijn ogen dansten. Ik hield de sigaret tussen mijn lippen, knoopte de jas snel dicht. "Dat wilde mijn vader niet."
Wat ik kon, had ik mezelf moeten leren. Waarschijnlijk daarom werd aarde nooit goed ontwikkeld, omdat niemand me aanspoorde om ook dat element perfect onder de knie te krijgen. Mijn grootste interesse lag in vuur, en wanneer ik daar niet mee bezig was, oefende ik met water. Lucht was ook lang niet verkeerd, maar niet mijn favoriet.

"Do you believe monsters are born or made?"

[ bericht aangepast op 9 okt 2013 - 20:59 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Marcus Franz Missen - Brighton - Nieuw

De bezorgdheid gaat van mn gezicht af en ik glimlach breed. "Is goed dan.. wees er maar voorzichtig mee, wil niet dat mensen zich hier gaan bezeren, komen alleen maar problemen van" zeg ik met een kleine glimlach. Dan vraagt ze of we mijn kamer gaan zoeken. "Ja, ja, ik was sowieso van plan te gaan zoeken natuurlijk, je mag ook uitpakken als je het liever hebt, maar als je meewilt hou ik je zeker niet tegen, lijkt me gezellig!" glimlach ik en loop de kamer uit, mijn koffer staat immers nog daar. Langzaam pak ik m op en kijk dan naar Feline. "Kom je?" vraag ik vriendelijk. "Vergeet niet je deur dicht te doen, je weet nooit.." zeg ik dan. Je weet nooit.. mensen zijn niet te vertrouwen..

It's high noon.

June Dominique Rossi - Studente aan Guillotine

De jongen die op het muurtje zat leek niet de behoefte te hebben om zich voor te stellen. Ik besloot me op Kendall te richten. Als die jonen nog de behoefte had om zichzelf voor te stellen hoorde ik het wel.
Allebei steken de jongens een sigaret op. Ik had nooit echt de geur van rook geroken. En het beviel me al gelijk niet. Ik laat een soort van schild met frisse lucht om me heen gaan zodat ik er geen last van had.
'Dus je bent nieuw hier' zegt Kendall. Ik knik.
'Ja en ik zit bij Guillotine,' zeg ik. 'Ik woonde eerste in een weeshuis.'
Bij woonde klinkt mijn stem spottend. Ik had daar nooit echt gewoond. Ik was daar eerder een blok aan het been.

"Rebellion's are build on hope"

Shadow ~~ Brighton

Rustig luister ik naar de twee terwijl ik van mijn sigaret geniet,
Als ik het meisje Guillotine hoor zeggen spring ik op waarna ik Kendall even aantik en mee trek,
'Je snapt dat dat de school is... Die TEGEN de mensheid is he?!'
Fluister ik bij Kendall in zijn oor waarna ik weer naar het meisje kijk,
'Hoe erg ik zelf de mensen haat, die school zijn regels zien niet in dat mutant en mens samen kunnen wonen!'
Nog steeds had ik een fluister stem op, net hard genoeg zodat Kendall het kon horen en June niet.
Mijn hand lag nog steeds op Kendall's zijn schouder terwijl mijn ogen op June gericht waren,
Oke... Ze kwam uit een weeshuis, so what... Maar de academie Guilotine nemen?!
Dat is gekken werk! Zelfs voor iemand van een weeshuis.
Mensen uitmoorden was iets wat niet kon, want met kracht komt grote verantwoordelijkheid...

Ik rookte rustig mijn sigaret op terwijl ik luisterde naar wat June zei 'Ja en ik zit bij Guillotine, Ik woonde eerste in een weeshuis.' Ze leek wel te spotten bij het woord woonde, het had natuurlijk ook mijn verbeelding kunnen zijn, want ik had vandaag al zat raars gezien... Ik knikte, en zei "ik en die jongen daar zitten bij Brighton." Terwijl ik naar Shadow wees. "Hij is niet echt spraakzaam" Fluisterde ik een beetje lachend. Ik was niet goed in mezelf voorstellen, en ik was al helemaal niet sociaal, maar als het op meisjes aan kwam wist ik ineens hele verhalen op te hangen, wat ik eigenlijk best vreemd vond.

How far is far

Ik schrok me dood toen Shadow ineens achter me van het muurtje afsprong, en zijn hand op mijn schouder legde. Vervolgens fluisterde hij iets in mijn oor 'Je snapt dat dat de school is... Die TEGEN de mensheid is he?!' Ik nam het even in me op wat hij zojuist gezegt had, tegen de mensheid... Dat betekent inderdaad niet veel goeds nee.. 'Hoe erg ik zelf de mensen haat, die school zijn regels zien niet in dat mutant en mens samen kunnen wonen!" "Gast rustig man, je hoeft niet zo te stressen, het is maar een meisje, en bovendien is ze nieuw dus zoveel zou ze nou ook niet van dat, "tegen de mensheid ding" weten.... hoop ik tenminste..." Fluisterde ik terug.

How far is far

Shadow ~~ Brighton

"Gast rustig man, je hoeft niet zo te stressen, het is maar een meisje, en bovendien is ze nieuw dus zoveel zou ze nou ook niet van dat, "tegen de mensheid ding" weten.... hoop ik tenminste..."
Misschien had Kendall gelijk, ze was nieuw...
Maar alsnog... Guilotine?!
Zelfs mijn ziel zou ik er niet voor geven om op die school te moeten zitten.
Ik knik even naar Kendall wannaar ik weer terug op het muurtje ga zitten,
Maar mijn ogen bleven op haar, Kendall en ik zaten beiden op Brighton,
Guilotine was de tegenpartij van onze school, precies het tegen over gestelde!
Mijn kracht had ik deels actief staan, voor als ze wat wilde flikken,
Het was het zekere voor het onzekere zal ik maar zeggen.
Want een vekeerde beweging en ik onderneem zelf actie.

Shadow knikte naar me, en ging weer terug op het muurtje zitten. Wat moet June wel niet van ons denken, dat we hier ter plekken over haar staan te roddelen ofzo.. "Maarre, hoe ben je dan eigenlijk op deze school terrecht gekomen?" Vroeg ik aan June. De rust werd verstoord door het getril van mijn mobiel, eerlijk gezegt werd ik er nu ook wel een beetje gek van. Ik pakte hem uit mijn broekzak, en keek van wie het smsje was, wat natuurlijk weer van Jade was die zij dat ze terug van de stad was, en ze vroeg dus waar ik was. "Hey, Lonertje, waar zit je? ik ben weer terug van de stad." Ik zuchtte, ik had nu echt geen zin om te antwoorden, want als ik zou zeggen dat ik buiten was, zou ze me meteen komen bespieden, want zo´n virus was ze wel... Dus ik stopte mijn mobiel teug in mijn broekzak. En wachtte totdat June zou antwoorden.

How far is far

June Dominique Rossi - Studente aan Guillotine

'Ik en die jongen daar zitten op Brighton,' zei Kendall. 'Hij is niet echt spraakzaam.'
Hij maakte de zin fluisterend af met een glimlachje. Plots springt de jongen van het bankje af en trekt hij Kendall mee.
Een stekend gevoel komt in mijn maag. Wat had dit nou weer te betekenen? Was ik zo eng dat hij met Kendall over me moest praten?
De jongen bleef me continue aankijken en ik probeerde me te herinneren of ik iets verkeerds had gezegd. Was het omdat ik op Guillotine zat?
Daar was toch niks mis mee? Of wel. Kendall fluistert hevig terug en ik voel me onzekerder worden met de minuut. Dit was dus het ding wat ik niet wilde. Dat mensen gelijk vooroordelen over me zouden hebben.
Dan lijkt de jongen gerust te zijn en gaat hij weer terug op het muurtje zitten. Toch blijft hij me in de gaten houden en het zou me niks verbazen als zijn mutatie in één seconde op mij kon worden gebruikt.
'Ik kan ook gaan hoor,' zeg ik. 'Als je dat fijner vind.'
'Maarre, hoe ben je dan eigenlijk op deze school terrecht gekomen?' vraagt Kendall, maar ik was nu te kwaad om daarop te antwoorden.
Ik kijk van Kendall naar de andere jongen en weer terug.
'Weet je ik heb net best een rot leven achter de rug waar ik continue werd veroordeeld,' zeg ik dan. 'En dat als ik vertel dat ik op Guillotine zit jij al gelijk flipt is toch wel heel erg. Het kon me namelijk niks schelen bij welke school ik kwam als ik maar weg was van dat rot weeshuis!'
De laatste woorden schreeuw ik bijna en de wind steekt hard op. Ik zucht.
'Sorry,' mompel ik er snel nog achterna. 'Ik kan nog wel eens last hebben van een temperament.'

[ bericht aangepast op 9 okt 2013 - 21:50 ]

"Rebellion's are build on hope"

'Weet je ik heb net best een rot leven achter de rug waar ik continue werd veroordeeld, En dat als ik vertel dat ik op Guillotine zit jij al gelijk flipt is toch wel heel erg. Het kon me namelijk niks schelen bij welke school ik kwam als ik maar weg was van dat rot weeshuis!' Zei ze bijna schreeuwend, en de wind stook hard op. "sorry,ik kan nog wel eens last hebben van een temperament." Zei ze. "Het is niet erg, maar we hadden het niet over jou hoor, als je dat soms dacht." Zei ik rustig om June gerust te stellen.

How far is far

Roselle 'Rose' Ellie Johnson // Brighton.
Nadat ik mijn spullen op mijn kamer had gedumpt, het boekenpakket had uitgepakt en het lesrooster had bekeken liep ik door de gangen, opzoek naar een bekend figuur om bij te praten. Die ik helaas niet zo een, twee drie kon vinden. Ik zag veel nieuwe leerlingen, mensen die ik wel eens had gezien en wel wat bekenden, maar tegen wie ik niet zoveel te vertellen had. Dus veel schoot het niet echt op. Ik had eerder gehoopt dat ik een goede vriend of vriendin tegen zou komen. Ik loop verder door het gebouw en een gefrusteerde zucht verlaat mijn mond, dit was gewoon bloedirritant.
"Rose?" hoor ik maar eennal te bekende stem zeggen. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik draai me om waar ik Olivier zie. Hij was al jaren lang mijn beste vriend, ookal zat hij op Guillotine. We kende elkaar al van kleins af aan. Hij versnelt zijn pas wat, en ik begin ook naar hem toe te lopen. Als ik bij hem ben sla ik mijn armen om hem heen en trek hem in een knuffel. "Ik heb je gemist, Sukkeltje," grijns ik en laat hem weer los.

[Oei, slecht stukje :b. Ik ga nu slapen.]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Olivier Jackson Skyes || Academie of Guillotine

Het meisje draaide zich glimlachend om en ja hoor ,het was Rose. Ze liep naar me toe en haf me een knuffel. Ik lachte even en sla dan ook even mijn armen om haar heen. "Ik heb je gemist, Sukkeltje," grijnsde ze en liet me dan los. Ik grijnsde en woelde door haar haren ,waardoor ik haar kapsel in de war haalde. "Ik jou ook hoor Miss.Perfect" grijnsde ik. Het was echt veel te lang geleden dat ik haar nog gezien had. We kenden elkaar al van kinds af aan en ookal zit ze op een andere school ,die ik eigenlijk echt niets voor haar vind... Is ze nog steeds mijn beste vriendin. Ik sloeg mijn arm over haar schouder heen en keek haar glimlachend aan. "Ik ben echt blij je te zien. Het is hier echt zo saai." mompel ik dan en trek een zielig gezichtje.

William Alexander Tyson || Leraar

Toen we buiten waren ,stak Daveney een sigaret op. Ondanks dat ik het spijtig vind dat ze toch rookt ,neem ik ook mijn pakje sigaretten uit en stak ik ook een peuk op. Ja ik had zo ook mijn minpunten."Ik heb nooit op een academie gezeten." antwoorde ze op mijn vraag en ik kijk haar licht verbaasd aan.
Ze deed haar haren uit d'r gezicht en knoopte ook haar jas toe ,zodra de wind wat harder begon te blazen. "Dat wilde mijn vader niet." vervolgde ze.
"Oh, das best wel rot. Maar ik vind het echt bijzonder dat je ,toch voor lerares van deze mutanten gekozen hebt. " zei ik dan met een glimlachje. "Welke elementen kun je eigenlijk sturen?"vroeg ik haar dan nieuwsgierig.

[ bericht aangepast op 10 okt 2013 - 17:39 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Shadow ~~ Brighton

Als ze begint over hoe zwaar ze het heeft gehad en t zat is om mensen zoals "ons" te ontmoeten begin ik te grijnzen,
Blijkbaar kende ze de helft van de wereld nog niet,
Mensen zoals "ons" zijn vaker op deze wereld dan de mensen die zij wilt vinden,
Als ik merk dat t weer iets veranderd, kijk ik dr even goed aan,
Het was blijkbaar een temperament die ze had,
Grijzend kijk ik dr even aan, dit kon nog leuk worden!
Mijn gedachtes stonden op scherp terwijl ik haar goed in de gaten hield.