Mutant and proud || Rpg || Speeltopic 1 - Speeltopics

Begin

Het is de eerste schooldag op beide academies , vrienden zien elkaar terug en maken plezier ,sommige ontzien het om hun vijanden terug te zien. De eerste schooldag is een maandag ,maar de lessen zijn pas vanaf morgen. De leerkrachten houden een oogje in het zeil en helpen de nieuwe leerlingen. Iedere student krijgt bij binnenkomst een fiche ,bij de ene is dit bekender dan de ander. Het fiche heeft informatie in welke gang je slaapt ,in welke richting je ingedeeld bent en de kamer waar je slaapt. De lessenroosters en boeken zullen op je kamer te vinden zijn.

[ bericht aangepast op 19 okt 2013 - 17:11 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Paddo schreef:
(...)

{Je zit eigenlijk al op de school Dus zoeken naar een verstiging waar je kan verblijven enz hoeft niet, de school heeft je al aangenomen vanwege je kracht }

[ bericht aangepast op 13 okt 2013 - 15:46 ]

BarnOwl schreef:
(...)

[Ja, maar aangezien ik op vakantie ging zou ik dus als ik terug was beginnen dat ik dus nieuw was en ,mn persoon er pas achterkomt]

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

[Hartstikke leuk^^]

Damianne Abigail Stavros
Ik neem een klein slokje van mijn drinken, en ik kijk even rond of ik niet gevolgd word door een of andere enge vent, met een pistool of iets anders. Ik grinnik even bij die gedachten dat ik soms best wel een angsthaas kan zijn, maar ja tegenwoordig gebeuren er raren dingen op straat en kan je maar beter extra voorzichtig zijn. "Hi, ben je verdwaald?" ik schrik even op uit mijn gedachtes en kijk naar een jongen die naar me glimlacht, ik glimlach wat onzeker terug.
'Uhm, nou ja.' ik denk even na, ik was op zoek naar iets wat ik dus niet kon vinden. 'Een beetje, wel ja ik zoek eigenlijk een plaats waar ik me voor een tijdje ofzo kan vestigen, kan werken of studeren, maar zo te zien gaat mij dat hier niet lukken,' ik kijk even naar de grond.

[Mooi zo.(: Waar ben je heen geweest?]

Ryan "Ry" Lucas Ashford

Ze kijkt me aan en glimlacht wat onzeker terug. Voor even vraag ik me af wat ze hier doet, maar waarschijnlijk zou ik dat wel in haar antwoord horen.
'Uhm, nou ja.' even dacht het meisje na. Ze heeft blonde haren en is niet zo heel groot. Ik denk tussen de 1.60 en de 1.70 m. Dat is redelijk klein als je bedenkt dat ik in de 1.90 ben. 'Een beetje, wel ja ik zoek eigenlijk een plaats waar ik me voor een tijdje ofzo kan vestigen, kan werken of studeren, maar zo te zien gaat mij dat hier niet lukken,' ze kijkt even naar de grond. Volgens mij weet ik wel waar ze het over heeft, maar ik weet het niet zeker daarom zeg ik:
'Ben je een mutant? Want er is hier wel een mutantenschool. Daar zit ik op. Als je dat ten minste zoekt.' Ik kijk haar even vragend aan, om vervolgens met mijn hand bijna automatisch naar mijn vestzak te gaan om mijn sigaretten te pakken. Maar ik denk niet dat ze het op prijs stelt dat ik ga roken, dus daarom haal ik mijn sigaretten maar niet tevoorschijn.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

[Naar Italie.]

Damianne Abigail Stavros
'Ben je een mutant? Want er is hier wel een mutantenschool. Daar zit ik op. Als je dat ten minste zoekt.' zegt hij.
Ik schrik even van zijn eerste woorden. 'Ben je een mutant?' ik had totaal niet verwacht dat hij zo iets zou zeggen en er dus blijkbaar meer mensen waren zoals mij.
'Bestaat er dan een mutanten school?' vraag ik wat verbaast. 'Ik ben een mutant ja en alles is goed zolang ik maar onderdak heb en niet meer op straat hoef te zwerven,' ik gun hem nu een zekerdere glimlach.

Ryan "Ry" Lucas Ashford

Ik zie dat ze schrikt van mijn voorden. Eigenlijk weet ik niet helemaal waarom, maar ze zal wel zo haar redenen hebben.
'Bestaat er dan een mutanten school?' vraagt ze wat verbaast. Hierdoor moet ik even grinniken. Waarschijnlijk dacht ze dat ze de enige mutant was. 'Ik ben een mutant ja en alles is goed zolang ik maar onderdak heb en niet meer op straat hoef te zwerven,' Ze gunt me een zekerdere glimlach. Ik glimlach breed naar haar terug en kijk even naar de richting waar de school is.
'Nou, laten we dan maar naar de school gaan. Ik ben trouwens Ryan. En mag ik vragen welke gave jij hebt?" Zeg ik dan nieuwsgierig tegen haar terwijl ik mijn hand naar haar uitsteek. Ik glimlach naar haar en als ik haar aankijk zie ik dat ze blauwe ogen heeft.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Damianne Abigail Stavros
hij grinnikt even en om de een of andere reden moet ik dan ook even grinniken. 'Nou, laten we dan maar naar de school gaan. Ik ben trouwens Ryan. En mag ik vragen welke gave jij hebt?" Hij steekt zijn hand naar mij uit en ik pak die aan. 'Aangenaam, mijn naam is Damianne en ik heb nog al een best pijnlijke gave.' ik slik even en kijk hem recht in zijn ogen aan waar ik zie dat hij mooie blauw grijzige ogen heeft.
'Ik kan namelijk de pijn van iemand weg nemen, bevoorbeeld als jij een ernstige wond hebt of iets hebt gebroken hebt en dat doet heel erg pijn, dan kan ik die pijn bij jou weg halen en ervaar ik zelf die pijn voor even, wat voor gave heb jij dan?'

Casey Abel Day || Guillotine

"Dit is mijn eerste keer hier, mijn broer zei dat het goed voor mij zal zijn" vertelt Jay me, "ik heb er alleen niet echt zoveel zin in" Ik grinnik zachtjes en knik instemmend met mijn hoofd. "dus jij komt hier vaker?" ik maak een zacht geluidje om duidelijk te maken dat dit het geval is. "Dan ken je de meeste leerlingen en leraren vast wel, ofniet? Hoe zijn ze eigenlijk?"" Ik haal onverschillig mijn schouders op. "Ik herken de gezichten, ik weet hoe de leraren les geven. Vraag me alleen geen persoonlijke dingen over hen, want ik heb hier nooit echt vrienden gehad." Ik realiseer me hoe zielig dit klinkt. "Sommigen zijn vriendelijk, anderen zijn het niet. Zoals dit in de rest van de wereld ook het geval is eigenlijk." Ik een bittere glimlach verschijnt op mijn gezicht. "Sorry, aan mij heb je niet veel." zeg ik met een verontschuldigende glimlach.

Caution first, always.

LogitG27 schreef:
Marcus Franz Missen - Brighton - Nieuw

De bezorgdheid gaat van mn gezicht af en ik glimlach breed. "Is goed dan.. wees er maar voorzichtig mee, wil niet dat mensen zich hier gaan bezeren, komen alleen maar problemen van" zeg ik met een kleine glimlach. Dan vraagt ze of we mijn kamer gaan zoeken. "Ja, ja, ik was sowieso van plan te gaan zoeken natuurlijk, je mag ook uitpakken als je het liever hebt, maar als je meewilt hou ik je zeker niet tegen, lijkt me gezellig!" glimlach ik en loop de kamer uit, mijn koffer staat immers nog daar. Langzaam pak ik m op en kijk dan naar Feline. "Kom je?" vraag ik vriendelijk. "Vergeet niet je deur dicht te doen, je weet nooit.." zeg ik dan. Je weet nooit.. mensen zijn niet te vertrouwen..

[ bericht aangepast op 13 okt 2013 - 19:34 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Marcus Franz Missen - Brighton - Nieuw

Ik knik bij haar zin over wat er te verwachten valt. "Ik denk precies hetzelfde hoor.. Het zijn en blijven mensen, en die misbruiken hun macht graag.. Dus snel vertrouwen zal ik hier niet doen.." zeg ik zachtjes. Het zit ook gewoon in mn systeem dat ik mensen niet snel vertrouw, dus hier zeker niet.. Maar met Feline klikt het wel heel erg goed. Dan glimlach ik naar haar en pak mn koffer op. Langzaam begin ik te lopen. "K663.." mompel ik hardop en loop de gangen langs.. Gelukkig lopen ze nummer opwaards, dus ik zit bij de 6. "Dus.. Ken jij al mensen hier..? Ik niet, op jou na.." zeg ik, misschien dat ze vrienden/vriendinnen heeft die ook mutant zijn, wie weet, moet t gesprek een beetje voort houden..
Dan kom ik langs de gang waar de nummers met 6 beginnen en sla daar in.

It's high noon.

Feline Carroll § Nieuw § Brighton

"Ja, ik hoop gewoon dat de mensen hier wat meevallen. Maar het begin is toch al goed." glimlach ik
"Nee, ik ken hier niemand. Ik moet toegeven dat ik eerder bang was van mensen zoals... Ik. Het is een beetje in mijn systeem gestampt. Mijn vader heeft die angst en afkeer op me over gezet. Nu ik een van hen blijk te zijn ja. Ik besef me nu wel dat het ook gewoon mensen zijn. Ik voel me niet veranderd sinds mijn krachten zich geopenbaard hebben. Mijn moeder heeft haar mening ook veranderd. Mijn vader... is een ander verhaal, maar ik hoop dat hij ook snel de waarheid in ziet. Ken jij hier iemand?" vraag ik dan.
Ergens hoop ik van niet. Als hij niemand kent, kunnen we samen onze weg een beetje vinden, maar moest hij wel iemand kennen heeft hij het waarschijnlijk niet zo graag als ik me plots bij hem en zijn vrienden voeg. Dan moet ik nog nieuwe mensen proberen vinden om vrienden mee te maken en ik voel me net zo aangenaam bij hem. Het is net alsof ik alles meteen aan hem kan zeggen, of ik al bevriend met hem ben, en al met hem gesproken heb.

“To live will be an awfully big adventure.”

Marcus Franz Missen - Nieuw - Brighton

Ik luister aandachtig naar haar verhaal over haar ouders.. "Tja.. ik zie geen verschil tussen ons en mensen, behalve dat wij weer andere dingen kunnen, misschien iets meer, maar.. Kijk daarom niet anders naar mensen en ons.." zeg ik alsof t me weinig kan schelen.. Natuurlijk, ik voel me ook anders dan een normaal mens, maar ik probeer me gewoon zo normaal mogelijk te gedragen. Dan schud ik m'n hoofd en glimlach, volgens mij is ze moe, of let ze niet zo op, ach wat maakt t ook uit. "Zoals ik al zei, op jou na niemand" zeg ik vriendelijk en kijk glimlachend naar haar om. Ondertussen zijn we al de halve gang door en ik kom dan uit bij mn kamer. "Kijk aan, hier zijn we dan!" zeg ik en open meteen de deur. Op eerste zicht ziet het er nog leeg uit, wel staan er 2 bedden, dus waarschijnlijk komt er nog een tweede persoon bij, ach..
"Mijn kamer is ook terecht, bedankt voor het meelopen, was erg gezellig! Niet.. dat ik je weg wil hebben, je mag zeker hier nog even blijven.. Ik heb zo'n cakerol mee.. Ken je die? Die kan ik niet alleen op, die liggen best zwaar.. Wil je misschien.. Ook wat..?" zeg ik twijfelachtig.. Dat kwam echt over alsof ik haar al weg wou hebben, en probeer t dan goed te praten.. Ik zet mn koffer neer en ga op t bed zitten. Dan open ik mn koffer terwijl ik haar aankijk en wacht op haar antwoord.

It's high noon.

Feline Carroll § nieuw § Brighton

"Oei, sorry, ik ben soms wel eens in de war. Nja, goed dan kunnen we misschien... een beetje... samen blijven?" ik bloos een beetje. "Gewoon, alleen als je dat wat lijkt, maar ik loop liever niet alleen en zo..."
Zodra we zijn kamer bereiken wacht ik in de deuropening terwijl hij zijn koffer neerzet en op het bed gaat zitten. Ik glimlach wanneer hij zichzelf meteen verbeterd.
"Ik weet niet. Ik ken ze niet echt... denk ik. Misschien wel als ik ze zie, dat ik weet wat het is." haal ik mijn schouders op. Ik loop zijn kamer binnen en blijf dan twijfelend staan. Uiteindelijk doe ik de deur dan maar dicht. Een beetje onzeker stap ik verder naar voren.

“To live will be an awfully big adventure.”

Marcus Franz Missen - Nieuw - Brighton

Ik knik vrolijk als je voorstelt samen te blijven. "Da's een heel goed idee, dan zijn we beide tenminste niet meer zo nieuw en alleen.." zeg ik. Yes! gaat t in mn hoofd.. meteen de eerte dag een tof iemand ontmoet die zelf voorstelt een beetje bij elkaar te blijven de lesdagen! Dan doet ze de deur dicht en stapt wat naar mij toe. Ik graai even in mn koffer en haal dan de cakerol tevoorschijn. "Zoiets, gewoon.. Ja, cake, met chocola erop en aardbij vulling, is lekker, echt" zeg ik zo vriendelijk mogelijk. Ze ziet er wat onzeker en twijfelachtig uit.. Dan sta ik plots op en pak een stoel. "Hier kan jij op zitten, blijven staan is ook niet echt handig" glimlach ik en ga dan weer op t bed zitten. Ik open de verpakking en haal de rol eruit. Dan pak ik een mesje op mn broekzak en snij een stuk eraf voor haar. "Alsjeblieft" glimlach ik en neem zelf ook een stuk.
Ik prop een stuk in mn mond en glimlach een beetje knullig naar haar.. Dit ziet er vast niet uit, meteen schiet mn hand voor mn mond en ik "Ahum" even, als mn mond leeg is haal ik mn hand weg. "Best lekker toch?" glimlach ik. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen.. Als ik naar haar hobbies vraag lijkt het misschien al een date, net als de leeftijd.. "Best een leuk kamertje toch..?" zeg ik dan plots.. beter iets dan niets zeker..?

It's high noon.

Feline Carroll § nieuw § Brighton

Ik zucht opgelucht wanneer hij het een goed idee lijkt te vinden.
"Ja precies en dan hoef ik niet meer alleen te verdwalen." glimlach ik. Hij staat dan plots op en geeft me een stoel. Ik glimlach dankbaar en ga erop zitten, terwijl ik luister naar wat hij zegt over dat het lekker is. Zodra hij me een stuk aanbiedt, neem ik het aan en neem er een klein hapje van.
"Hmm, het is echt lekker idd." zeg ik zodra mijn mond leeg is en kijk dan naar hem op. Zijn mond zit een beetje heel vol en hij kucht verlegen. Ik hou mijn lach uit beleefdheid in. Als we elkaar langer gekend hadden, had ik hem hier zeker mee geplaagd, maar nu wil ik hem vooral niet afschrikken. Ik glimlach geruststellend en een beetje geamuseerd. "Ja, idd. Genoeg om in te leven." geef ik hem glimlachend gelijk.
"Het zal vreemd zijn, denk ik. Om plots zo lang weg te zijn van huis."

“To live will be an awfully big adventure.”