Mutant and proud || Rpg || Speeltopic 1 - Speeltopics

Begin

Het is de eerste schooldag op beide academies , vrienden zien elkaar terug en maken plezier ,sommige ontzien het om hun vijanden terug te zien. De eerste schooldag is een maandag ,maar de lessen zijn pas vanaf morgen. De leerkrachten houden een oogje in het zeil en helpen de nieuwe leerlingen. Iedere student krijgt bij binnenkomst een fiche ,bij de ene is dit bekender dan de ander. Het fiche heeft informatie in welke gang je slaapt ,in welke richting je ingedeeld bent en de kamer waar je slaapt. De lessenroosters en boeken zullen op je kamer te vinden zijn.

[ bericht aangepast op 19 okt 2013 - 17:11 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Kendall- Brighton:

Rustig rookte ik mijn sigaret op, en hoorde dat Shadow antwoord gaf "Same, zit hier ook al een tijdje". Ik keek grijnsend naar beneden toe hoe alle hulpelose eerstejaar met hun tassen en koffers aan het slepen waren. "Wat voor een gave heb je eigenlijk? Want je word niet zomaar op deze school gezet" Hoorde ik Shadow zeggen. Ik aarzelde of ik wel antwoord zou geven op die confronterende vraag, niemand wist dat ik deze gave had. Ik besloot toch antwoord te geven op zijn vraag "Weetje ik praat er eigenlijk nooit over en niemand weet het, omdat niemand te vertrouwen is, maar jij lijkt me wel òke." Zei ik waarop mijn antwoord volgde. "Ik kan mensen laten doen wat ik wil als ik ze recht in hun ogen kijk" Zei ik grijnzend. Ik heb het nooit erg gevonden dat ik deze gave had, want ik had er altijd profeit van gehad. "En wat voor gave heb jij dan eigenlijk? Vroeg ik en ik nam een hijs van het laatste stukje van mijn sigaret en gooide hem daarna ook uit het raam.

How far is far

Shadow

Rustig laat ik mijzelf wat naar beneden zakken waardoor ik meer leun om mijn armen,
Als ik merk dat die toch antwoord geef grijns ik even,
"Weetje ik praat er eigenlijk nooit over en niemand weet het, omdat niemand te vertrouwen is, maar jij lijkt me wel òke."
Hij nam een korte pauze waarna die verder ging,
"Ik kan mensen laten doen wat ik wil als ik ze recht in hun ogen kijk"
Grijzend kijk ik hem even aan waarna ik glimlach.
"En wat voor gave heb jij dan eigenlijk?"
Zijn vraag zat er aan te komen, waarom ook niet eigenlijk,
Ik kijk hem grijzend aan waarna er binnen een seconde een zwaard in mijn rechter hand lag,
Nog geen seconde later verdwijnt hij weer net zo snel.
'Ik kan alles maken wat ik wil met mijn gedachtes. Niets is te moeilijk, zolang ik mij maar goed focus'
Grijzend laat ik mijzelf op het bed vallen waarna ik hem aankijk,
'Maar het is maar een gave, het werkelijke werk van mijn kracht is de mentale kracht die ik bezit om het tot werkelijkheid te maken'
Ik sluit mijn ogen weer terwijl ik gewoon rustig afwacht hoe dit gesprek door zal gaan.

Ik zag dat hij grijnsde naar me waarop een glimlach volgde. Hij grijnsde en binnen een paar seconde verscheen er een zwaard in zijn rechter hand, en na een paar seconde verdween hij weer. Ik grijnsde naar hem. "Ik kan alles maken wat ik wil met mijn gedachtes. Niets is te moeilijk, zolang ik mij maar goed focus." Zei hij terwijl hij ich grijnzend op zijn bed liet vallen waarna hij mij aan keek. "Maar het is maar een gave, het wekelijke werk van mijn kracht is de mentale kracht die ik bezit om het tot werkelijkheid te maken" Hij sloot zijn ogen blijkbaar wachtend op wat ik zou zeggen. Ik was nooit goed geweest in gesprekken voeren, niet dat ik vaak tegen iemand praat naast mijn zus en paar vrienden uit de stad. "Hoe ben jij eigenlijk achter je gaven gekomen?" Vroeg ik terwijl ik op mijn bed ging zitten.

How far is far

[mijn topics]

"Do you believe monsters are born or made?"

Daveney Coye Florinda
Leunend tegen de poort keek ik toe hoe de rook langzaam in de koele lucht verdween. Mijn ogen waren neergeslagen naar de grond, mijn roodbruine, lange haar verborg mijn gezicht voor wanneer er iemand anders stond. Dat kon makkelijk zo zijn, ik zou het niet doorhebben.
Mijn eerste dag als lerares was een slechte dag, dat had ik gemerkt sinds ik op was gestaan. Roken leek niet bij me te passen, en ik voelde die behoefte ook enkel bij slechte dagen. Dagen dat ik me alleen voelde, geen uitweg meer wist. Misschien was lesgeven wel niks voor mij.
Ik haalde diep adem, en nam een lange trek van de sigaret. Waarom vandaag?

Calendae Myah Limentina
De teleurstelling dat ik een kamer moest delen was groot, aangezien ik vorig jaar het geluk had gehad dat het niet had gehoeven. Dit jaar was er jammer genoeg een even aantal, en had niemand eraan kunnen ontkomen.
Ik liep de gemeenschappelijke ruimte in, waar hier en daar een leerling stond of zat. Leerlingen die me vaag bekend voorkwamen, maar meer ook niet. Ik hoefde dan ook geen vrienden, die behoefte had ik niet. Ik redde me prima alleen, dus waarom zou ik andere mensen binnen laten?

"Do you believe monsters are born or made?"

Shadow

Zekerheid had ik niet, over het feit dat mijn kamergenoot een prater was of niet,
Maar blijkbaar was die dat niet,
Het duurde even voordat die verder ging met het gesprek, wat een heerlijke stilte op leverde.
"Hoe ben jij eigenlijk achter je gaven gekomen?"
Die vraag onderbrak de stilte, maar het was niet erg,
Het was een vraag die normaal was... Onder onze soort.
'De eerste keer was toen ik nog jong was, het leek als een droom... Maar ondertussen was het werkelijkheid. Ik zat in een wereld... Die ik blijkbaar zelf gemaakt had, die vanuit mijn gedachten tot werkelijkheid was gekomen. Dat was mijne eerste keer. Sindsdien ben ik van die wereld gaan houden, en bezoek ik hem zelfs soms nog'
Ik grijns even waarna ik hem aankijk,
'En de jouwe dan? Wanneer wist jij het?'
Grijzend kijk ik hem even aan vanaf mijn bed.

William Alexander Tyson || Leraar Guillotine

De eerste schooldag is weer begonnen , oude en nieuwe leerlingen bleven toestromen en ietswat verveeld haf ik blaadjes uit. Ik was dan ook erg blij dat mijn uur om was en iemand anders het saaie werk van me over nam. Ik ging veel liever met de leerlingen praten of ze desnoods helpen. Ik besloot richting het internaat te gaan ,daar zouden de meeste leerlingen wel zitten. Of leraars. Ik miste mijn sociale contacten wel deze vakantie ,dus ik zou erg blij zijn als ik een collega tegen kwam. En tot mijn geluk vandaag zag ik Cathelina staan. Een glimlach vormde zich rond mijn lippen en ik liep rustig naar haar toe. "Dat is lang geleden Miss.Jurado" glimlach ik tegen haar en ga dan voor haar staan.

Olivier Jackson Skyes || Academie of Guillotine

De stilte bleef maar killer worden en op mijn vraag had ze alleen maar kort geknikt. "Ik ga naar mijn kamer, mijn spullen een beetje uitpakken enzo."zei ze dan met een glimlach "Bye." zei ze daarna om vervolgens op te staan en weg te gaan. "Doei." had ik er nog achterna gezegd,maar dat was het ook weer. Ik at rustig mijn broodje op en stond dan ook op. Ik hield niet echt van alleen zitten ,alleen op mijn kamer vond ik dit gezellig. Wat verveeld slenter ik weer rond. Misschien was er wel iemand in de gezamelijke ruimte. Het was daar wel cool ,dus vond ik het geen probleem om daar naartoe te gaan. Eenmaal ik daar ben grijns ik licht en loop naar Calendae toe. "Hey ,hoe gaat 'ie " zei ik met een glimlach tegen haar. Ik kwam er af en toe wel goed overeen met haar ,dus een gesprek beginnen kon wel leuk worden.

[ bericht aangepast op 7 okt 2013 - 20:19 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Kendall:

Na een paar seconde antwoordde hij "De eerste keer was, het leek als een droom... Maar ondertussen was het werkelijkheid. Ik zat in een wereld... Die ik blijkbaar zelf gemaakt had, die vanuit mijn gedachten tot werkelijkheid was gekomen. Dat was mijn eerste keer. Sindsdien ben ik van die wereld gaan houden, en bezoek ik hem zelfs soms nog" Zei hij. Hij grijnsde en keek me daarna aan "En de jouwe dan? Wanneer wist jij het?" Vroeg hij, en zoals ik al verwachtte vroeg hij hetzelfde aan mij. Ik kon mij mijn aller eerste keer nog herrinneren als gister. "De eerste keer was toen ik voor de eerste keer geschorst werd in groep 7 van de basisschool, Mijn Vader is nogal van de regels, en vond dit dus totaal niet leuk. Hij haalde me op van school en was pislink op me, hij heeft de hele rit naar huis niks anders gedaan dan tegen me geschreeuwt over "wat me wel niet bezielde" en "Waar is het toch misgegaan met jou?". Toen ik eindelijk thuis was moest ik op de bank gaan zitten om vervolgens door alle twee mijn ouders uitgescholden te worden, maar dat vond ik dus geen goed plan en ik verzette me en schold hun net zo hard uit, mijn vader accepteerde dit natuurlijk niet, en haalde uit om me te slaan, en toen ik hem in zijn ogen keek met sterke haat gevoellens voor hem trok hij zijn vuist terug, en ging naar zijn kantoor rustig zitten werken alsof er niks gebeurd was, precies zo als ik gehoopt had." Ik grijnsde en checkte mijn mobiel of Jade me al terug had gesmst, wat dus niet het geval was, en dus wachtte ik op zijn reactie..

How far is far

Daveney Coye Florinda
Ik sloeg mijn armen even over elkaar heen, rilde. Misschien was het toch verstandig geweest om een jas aan te doen. Met een hand streek ik mijn lange, krullende haren uit mijn gezicht, maar had nog steeds niet echt besef van de wereld om me heen. In mijn hoofd was het ook aardig stil, vreemd genoeg. Af en toe passeerde een gedachte, één die ik liever niet had willen horen.
Nadat ik de sigaret op de grond had gegooid, stak ik meteen weer een nieuwe op. Het bracht enige rust, ontspannenheid in de verwarring die zich anders zou afspelen in mijn hoofd. Halverwege de sigaret liet ik hem weer vallen, bracht mijn slanke handen omhoog om mijn haar weer op te binden.
Vervolgens draaide ik me om naar het gebouw. Waarschijnlijk ging ik verdwalen. Ik schudde even zacht met mijn hoofd, liet een zucht ontsnappen langs mijn lichtroze lippen. Na een loshangende pluk achter mijn oor te hebben geduwd, liep ik naar de ingang. Ik was nog niet eens binnen geweest, mijn spullen waren al naar mijn kamer gebracht.
De andere leraren kenden elkaar uiteraard al, wat me een echte buitenstaander maakte dit jaar.

Calendae Myah Limentina
Vanuit mijn ooghoeken keek ik naar degene die aan was komen lopen. Ik was kieskeurig qua gesprekspartners, soms reageerde ik totaal niet of wierp ze een korte blik toe waaruit duidelijk werd dat ik niet geïnteresseerd was in een woordenwisseling. Vaak gebeurde dat laatste bij van die huppelkutjes, aangezien die niet weg te negeren waren.
"Wel prima," antwoordde ik, terwijl ik opkeek naar Olivier. Ik had het veel slechter kunnen treffen. Rustig sloeg ik mijn benen over elkaar heen, met een zucht - nog steeds geërgerd over het hele kamergenoot ding - streek ik mijn donkere haar uit mijn gezicht.
"En met jou?"

[ bericht aangepast op 7 okt 2013 - 20:25 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Shadow ~~ Brighton

Rustig luisterde ik naar zijn verhaal,
Het had niet lang geduurd voordat die het verteld had, in tegen stelling tot zijn kracht,
Als die klaar is met praten glimlach ik even,
Zijn verhaal was boeiend, dat was het inderdaad,
Maar wat hij had, had ik niet... Een werkelijke familie...
'Wees tenminste blij met wat je had, zou ik zeggen. In een echte familie opgroeien is veel beter dan wegduiken in je eigen wereld... Omdat je geen familie had'
Ik glimlach even naar hem waarna ik naar het plafond begin te staren.
Het werkelijke gevoel van een familie hebben was anders... Iets wat andere gevoeld hebben, maar nooit werkelijk zagen,
'Maarja... Wie ben ik om daar eigenlijk over te beginnen'
Ik grijns even waarna ik mijzelf omhoog help.

Olivier Jackson Skyes || Academie of Guillotine

Ze leek me te willen negeren ,wat ik dan echt vervelend vond, maar ik bleef staan ,noch steeds wachtend op een antwoord. "Wel prima," antwoorde ze dan uiteindelijk en keek dan op. Ik besloot ook maar te gaan zitten en plofte dan naar op een van de zetels."En met jou?" kaatste ze dan de vraag terug. "Gaat wel."zeg ik dan met een glimlach. Ik had wel door dat ze niet bepaald enthousiast was over iets. "Ergens niet tevreden over?" gokte ik dan. Ik kon het toch altijd vragen. Ik keek even rond. Er zaten hier en daar wel wat bekende mutanten ,maar ook heel erg veel nieuwe gezichten.
(sorry wat kort :x)

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Marcus Missen

Terwijl ik langzaam door de gang slenter, naar de kant waar ik dacht dat ik heen moest, komt er plots een meisje naar me toe. Ze laat haar tas vallen en kijkt me aan. Dan zegt ze dat ze nieuw is en de weg niet weet.. Ik denk even na wat ik precies moet zeggen, ze ziet er verlegen uit. Ik zal haar proberen te helpen.. "Uhm.. Nou ja, ik ben zelf ook nieuw hier heh.. Heb alleen de e-mail uitgeprint met het adres en de kamer waar ik moet zijn.. K663 dacht ik.. Misschien dat je in de buurt zit? Ik heb gewoon een voorgevoel dat ik hierheen moet.." zeg ik zo vriendelijk mogelijk zodat ze zich gemakkelijker voelt. "Misschien vinden we onze kamers samen sneller? Als we mijne eerst vinden help ik wel met naar jouwe zoeken hoor, da's geen probleem, we hebben tijd zat niet?" glimlach ik. "Samen lopen..?" vraag ik dan voorzichtig en knik snel.

It's high noon.

Calendae Myah Limentina
Ik sloot mijn ogen even en zuchtte diep, waarna ik wat rechterop ging zitten. Mijn nagels gleden onwillekeurig over de donkerrode stof van de stoel.
"Ik heb een kamergenoot," zei ik op een toon die niet veel aan de verbeelding overhield. Ik was gesteld op mijn eigen ruimte, en ik wist hoe ver - of beter; hoe dicht bij - die bedden uit elkaar stonden. Slechts een paar centimeter. En dat was het ook nog maar de vraag met wie ik in die kamer was geplaatst. Mogelijk met zo'n huppeltje, die door zou zeuren over d'r make-up tot m'n oren gingen bloeden.
(ik ben ook niet zeer geïnspireerd voor Calendae )

"Do you believe monsters are born or made?"

Alexandria Katherina Valencia || Academie of Brighton
Ik knars zacht tussen mijn tanden als ik het terrein op loop. Mijn grijze beanie op mijn hoofd. Mijn kleding was voor mijn gevoel simpel. Ik had Blauwe Vans een lichtblauwe met scheuren spijkerbroek en een wit topje met daarop mijn legerkleurig jasje. Het was basic voor mij. Ik kijk rond over waar mensen staan, maar ik spreek niemand aan. Ik was niet bepaald iemand die goed was in vrienden maken. Ik bijt op mijn lip en loop via de buitenkant naar Een gebouw. Ik had een kaartje gekregen en er was mij vertelt waar alles was, maar ik wist bijna niets meer. Ik kijk naar mensen om me heen. Bij sommige zag je het echt maar bij mij niet. Ik voelde mezelf er slecht voor. Ik had er uiteindelijk alleen maar voordelen aan afgezien dat ik mijn gave of kracht niet kon controleren aangezien het bij dreiging zichzelf activeren waardoor ik of juist diegene opgesloten zat en er niet uit kon. Het voordeel aan mijn kracht was wel dat ondanks iedereen hier kon ik niet pijn gedaan worden of gaves op mij uitgeoefend worden aangezien mijn gave mij ervoor beschermt. Iets waar ik eigenlijk wel blij mee was aangezien er soms wel gemene mutanten konden zitten. Nu mocht ik dus gaan ronddwalen om mijn kamer te vinden. Kamer 140. Ik had geen idee met we ik deze kamer deelde, maar ik hoopte op een aardig iemand. Je kan toch altijd hopen?
[Ik doe Jace later. heb 1 PW en een SO morgen dus ik ga even studeren (:]

[ bericht aangepast op 7 okt 2013 - 20:56 ]

I'm finally back, Finally after a Year break

Olivier Jackson Skyes || Academie of Guillotine

Ze sloot haar ogen en zuchtte diep ,wat me licht deed fronsen. Ik zag hoe haar nagel ,over de stof van de zetel gingen. Nog even en ze zat er door.
"Ik heb een kamergenoot," zei ze dan. Aan de toon van haar stem ,was ze er zeker niet tevreden mee. "Ah ja dat probleem heb al ik eens gehoord vandaag."mompel ik. "Is het van een Brighton studente of van onze school?" vroeg ik haar dan. Meestal vallen diegene van onze school best wel mee ,maar soms heb je ook weer aparte gevallen. Ik ging even met een hand door mijn haar en keek haar dan weer even aan.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH