[RPG] Hogwarts: Rise of the Brave Tangled Dragons | Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 okt 2013 - 18:07 ]

kindness is never a burden.

Eugene Fitzherbert - Slytherin - Zevende jaar
Eugene pakte de reismand van Jessy van de stoel, zo voorzichtig mogelijk, zodat hij die zeurkous niet wakker zou maken, want dan zou de rode kater de hele bus bij elkaar mauwen. Eugene's hutkoffer zit verkleint, door magie natuurlijk, in zijn broekzak. Hij staat op en stapt de bus uit. Hij loopt van de bushalte onderhand al op automatisme richting perron 9¾, pakt onderweg nog zo'n karretje, legt daar de eeuwig slapende Jessy op, tovert in een hoekje zijn hutkoffer weer terug naar de normale grootte, en legt ook deze op het karretje.
Dan loopt hij met karretje en al de muur tussen perron 9 en 10 door, en komt zo aan tussen de grote groep tovenaars, jong en oud. Natuurlijk staan er ook wat muggles, de ouders van de muggleborns, maar die zijn toch duidelijk in de minderheid.
Hij knikt naar wat jongere Slytherins die hij herkent van de vorige jaren Hogwarts, maar maakt toch snel baan naar de knalrode Hogwarts Express, hopend nog een lege coupé aan te treffen, of eentje waar zijn vrienden in zitten. Hij tilt Jessy en zijn hutkoffer van het karretje, en worstelt zich dan de trein binnen. Hij was dit jaar gelukkig ruim optijd, in tegenstelling tot de vorige jaren, waar hij steeds moest rennen om de trein te halen, en vond al zeer snel een lege coupé. Hij legde zijn hutkoffer op het rek boven de stoelen, ging op een van die laatste zitten en zette Jessy, die ondertussen wakker was geworden van de commotie op het perron, naast zich neer, deed het deurtje van het reismandje open, haalde een dode muis uit zijn jaszak en gooide hem naar de kat.
"Alsjeblieft, lui beest," mompelde hij naar de rode kater.

En niet gewoon cool. Ook niet super cool. Maar dan wel Mega Super Cool!

- Iemand voor Vaneloppe? -

Vaneloppe von Schweetz - Zesde jaar - Hufflepuff

Met een zucht loop ik het perron van 9¾ met mijn uil op mijn schouder. Zojuist heb ik afscheid genomen van de personen van wie ik dat heb moeten doen. Niet veel dus. Met een zucht kijk ik om me heen, op zoek naar bekende mensen terwijl ik ondertussen de mensen probeer te ontwijken die me bijna omver lopen. Waarom ben ik ook alweer zo klein?
Als ik in het eerste oogopslag niemand zie die ik ken, loop ik naar de trein toe en stap in. Op zoek naar een lege coupé. Sommige mensen zien me niet en lopen me bijna omver. Wanneer ik eindelijk bij een coupé ben aangekomen slaak ik een zucht van opluchting. Ik zet mijn tas aan de kant en ga bij het raam zitten terwijl ik toekijk hoe mensen afscheid nemen van hun familie. Treurig kijk ik er een beetje naar. Dan richt ik me weer op het zoeken naar mensen die ik ken. Wat niet echt lukt. Mijn voeten bungelen boven de grond uit en ik schop wat heen en weer terwijl ik af en toe mijn uil aai.

[ bericht aangepast op 2 okt 2013 - 21:12 ]

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

[Er mag best wel iemand Jack of Ed lastigvallen, maar ik reageer pas morgen.]

help

Hiccup Haddock - Ravenclaw - Zevende jaar
Hiccup schrok zich een hoedje toen hij Astrids stem achter hem hoorde. "Zocht je mij?" Hij draaide zich razendsnel om en nam zijn in een ogenblik in zich op. Ze stond daar, met haar heup iets opzij naar haar nagels te kijken. Een typische Astrid houding. "Want ik sta hier," sprak ze vervolgens. Hiccup trok een mondhoek omhoog en schudde zijn hoofd. Hij zei: "Hoe overleef ik alweer een jaar met jou?" Astrid glimlachte. "Kom op big guy we hebben een trein te halen." Hiccup grinnikte, maar protesteerde niet en volgde haar naar het perron. Daar namen allerlei leerlingen van verschillende leeftijden afscheid van hun ouders en stapten met hun hutkoffers en huisdieren op de Hogwarts Express. Hiccup had geen huisdier, maar wel zijn hutkoffer. Hij nam Astrids hand vast en zei in haar oor om over het lawaai van het perron en de trein te komen: "Laten we coupé zoeken." Zonder op haar bevestiging te wachten, duwde hij zich door de massa naar de trein en sprong erop.

- Ik heb Jim voor iemand, but please guys, het praattopic! Het dient voor iets! -

[ bericht aangepast op 2 okt 2013 - 21:24 ]

kindness is never a burden.

Penelope 'Penny' Forrester//Eerste jaar//Ravenclaw
Eindelijk was het zover. Met een kloppend hart en ingehouden adem stond ik honderd meter van de muur verwijderd. Mijn ouders konden er jammer genoeg er niet bij zijn, want ze hadden een belangrijke afspraak. Mijn hond Bolt zat op mijn grote koffer die al sniffend om zich heen keek.
'Dit is het dan, maar nu weet ik niet hoe ik op perron 9 3/4 kom,' zei ik tegen de hond.
Blaffend reageerde hij, waarbij ik zachtjes in de lach schoot. 'Je hebt gelijk, we gaan het vragen.' Maar vragen was niet nodig. Een groepje mensen die waarschijnlijk ook naar Hogwart gingen, rende tussen perron 9 en 10 in en verdwenen. Ik keek ongeloofwaardig naar de muur, rolde de kar met mijn koffers in het midden van de muur.
Zachtjes hoopte ik dat ik er nog doorheen kon. Met een volle vaart rende ik naar de muur toe en zag alles om me heen vervagen en zich vervormde tot een prachtig perron waar een bijzondere trein stond te wachtten op vertrek. Snel liep ik achter de mensen aan naar de bagage ruimte en liet alles inladen. Gespannen keek ik onzeker om me heen waar ik nu heen moest.

Vampire + Servant = Servamp

[mijn topics]

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Charlotte "Lottie" La Bouff - zesde jaar - Hufflepuff
Tiana loopt naast me door het station op weg naar perron 9 3/4. 'Kun je echt niet blijven?' vraagt ze zachtjes en ik glimlach even breed. 'Tiana! Je weet dat ik moet gaan.' Als we een spiegel passeren kijk ik even of mijn haar nog goed zit. 'En Naveen zal je wel bezig houden.' grinnik ik. 'Trouwens ik mag mijn kansen toch niet mislopen? Wie weet is er daar wel Hoog Bezoek.' Ik knipoog even naar haar en ze rolt met haar ogen. 'Geloof je nu nog steeds in die sprookjes Lottie?' Ik glimlach breed. 'Waarom niet? Jij zei ook zoveel jaar geleden dat magie niet bestaat en kijk nu.' Ik zeg het iets te luid waardoor Tiana een shtt gebaar maakt. Ik grijns even schaapachtig en dan staan we voor de plaats waar ik door het muurtje moet lopen. 'Tot ziens Ti.' glimlach ik iets zwakker en ze slaat haar armen om me heen. 'Houd je goed. En stuur brieven ok! Dat is geen vraag maar een bevel.' eist ze en ik knik. 'Tuurlijk.' Dan laten we elkaar los, loop ik door het muurtje en daar sta ik weer. Ik sleur mijn koffers mee naar een leeg plekje. Ik haal Princess uit haar mandje. Ik heb haar al van toen ik klein was. Toen Tiana's moeder nog prinsessenjurken voor ons maakte. 'Kom Princess we gaan een wagon zoeken.' glimlach ik en steek haar terug in haar mandje. Ik pak mijn koffers en loop naar de trein. Ik stap op en loop door de gang en vind een wagon waar Vaneloppe zit. Ze zit in mijn jaar maar heel veel contact heb ik nog niet met haar gehad. Ik loop de wagon in. 'Erg als ik hier kom zitten?' glimlach ik.

[ bericht aangepast op 3 okt 2013 - 16:25 ]

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Russel Ahola | 1e jaar

'Doei, opa Fredericksen,' zeg ik terwijl ik opa een knuffel geef. Hij is niet echt mijn opa, maar het voelt wel zo, aangezien ik bijna bij hem woon en ik met opa beter kan praten dan met wie dan ook. Ik neem een stap achteruit en aai Dug, mijn pratende hond.
'Moet u nou huilen?' vraag ik.
'Nee,' snottert opa. Hij pakt zijn zakdoek en veegt daarmee onder zijn bril. Ik geef hem nog een knuffel, die snel wordt onderbroken door Dug.
'Doei, baas,' zegt hij en likt opa in zijn gezicht. Ik lach en loop dan door het hek.
Ik wordt meteen half omver gelopen door mensen. Ik loop Dug achterna, die ineens luid begint te blaffen. Ik zie een meisje met bruin haar en een grote, witte hond.
'Hoi, ik ben Dug,' zegt Dug en gaat naast de andere hond zitten.
Een klein meisje begint te gillen 'Het is een pratende hond!' Andere mensen lopen door, die zijn het waarschijnlijk al gewend. Ik graai in mijn zak en krijg dan een papiertje te pakken.
'Hallo, ik ben Russel,' lees ik voor. 'Ga jij ook voor het eerst?'
Opa Fredricksen heeft me verteld wat ik ongeveer moest zeggen, dus ik heb het opgeschreven en in mijn zak gestopt. Ik kijk het meisje glimlachend aan en hoop dat ze niet wegloopt.

-

Kenai Bear | Griffoendor | 7e jaar

Ik zie allemaal mensen langslopen, maar niemand die naar binnen komt. Ik spring op als ik Hiccup en Astrid herken. Ik schuif de deur open en stap het gangpad in.
'Hey, zoeken jullie nog een coupé?' vraag ik en wijs uitnodigend naar de coupé. Astrid heb ik altijd wel gemogen, maar ik vind Hiccup nogal creepy. Niet dat je me het ooit zal horen zeggen. Ik glimlach en doe een stapje opzij voor een paar gillende tweedejaars die elkaar achterna rennen. Een van de twee botst tegen me aan en kijkt met grote ogen naar mij.
'Hoi,' zeg ik en het jongetje rent geschrokken zijn vriendje achterna. Ik schop nog een keer tegen de deur aan als die dichtvalt en sla mijn armen over elkaar.
'Gaan we de coupé nog in of houden we hier een theekransje?' vraag ik en geef de deur nog een trap. Ik haat dat ding.

-

Rapunzel Artis-Ignotis
"En onthouden Rapunzel, dat- Let nou eens op!" Mijn blik, die afgedwaald was, keert abrupt weer terug naar de vrouw met lang , zwart krullend haar, die me met een strenge blik toekijkt. "Probeer zo min mogelijk contact te zoeken met andere mensen. Wees altijd op je hoede en schrijf iedere week een brief. Begrepen?" Ik knik afwezig, maar kan niet voorkomen dat mijn blik weer afdwaalt. Ondanks mijn toegewijdheid aan mijn moeder, kan ik het niet laten rond te kijken, nieuwsgierig en vrolijk. "Ga nu maar kind, ik zie je het eind van het schooljaar weer, oké?" Ik knik, maar nu niet afwezig. "I love you." Zegt ze, met een warme glimlach, en ik geef haar een dikke knuffel. "I love you more."
"I love you most."

Ik stap de trein in, en alhoewel ik veel gelach hoor, en mensen die wijzen naar mijn blote voeten, kan niks mijn stemming bederven. "Kom maar naar buiten, Pascal." Zeg ik zachtjes, en algauw komt Pascal uit mijn nek gekropen, waar hij verstopt zat. Opgetogen loop ik naar de dichtsbijzijnde coupé, en ga zitten.

Tijd voor koffie.

Astrid Hofferson - Zevende jaar - Gryffindor

Astrid voelde een lichte irritatie opkomen bij de Hiccup's nogal 'spastische' beweging. "Laten we een coupé zoeken!" roept hij er enthousiast tussendoor en sleurt haar de trein op. "Ok, ok! Een beetje rustig mag ook!" zegt Astrid berispend en geeft Hiccup een 'nooit meer doen' blik en loopt dan verder de grote stoomtrein op die op het King's Cross op platform 9¾ stond. Speurend naar een coupé worden ze tegengehouden door Kenai, die ook in Gryffindor zat, net als Astrid. "Hey, zoeken jullie nog een coupé?" vraagt hij uitnodigend en wijst naar de coupé. Ik kijk naar Hiccup, en haal mijn schouders op. "Gaan we de coupé nog in of houden we hier een theekransje?" vraagt Kenai dan ongeduldig. Ik denk een seconde of twee na en grijp dan Hiccup's hand vast. "Is goed voor mij, ik moet later toch nog vooraan gaan zitten voor een tijdje, je weet wel headgirlstuff," zegt ze luchtig en knijpt daarbij in Hiccup's hand. Hopend dat hij akkoord zou gaan. Niet dat hij iets te zeggen had over Astrid, ze had hem er toch liever bij. Ze draait zich om en kijkt hem smekend aan.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Vaneloppe von Schweetz ll Zesde jaar ll Ravenclaw

Ik kijk op als ik iemand de wagon hoor inlopen. 'Erg als ik hier kom zitten?' glimlacht ze. Ik kijk naar haar op en glimlach terug terwijl ik knik en er achteraan zeg:
'Tuurlijk, geen probleem.' Even gaap ik en wrijf dan met mijn kleine handen in mijn ogen. Al snel is iedereen ingestapt en begint de trein de rijden. Opgelucht kijk ik even naar het landschap dat voorbij schiet, eindelijk weer naar Zweinstein. Dan richt ik me weer op het meisje die zojuist het coupé binnen is gekomen. Ik glimlach naar haar en vraag een stuk vrolijker dan net:
'Heb je ook weer zin om naar Zweinstein te gaan?' Zelf heb ik er namelijk super veel zin in. Ik kan niet wachten tot we daar zijn. Vrolijk bungelen mijn voeten een stuk boven de grond en de glimlach wijkt niet van mijn gezicht af terwijl ik haar antwoord afwacht.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Charlotte "Lottie" La bouff - 6de jaar - Hufflepuff
Ik glimlach dankbaar als ze 'Tuurlijk, geen probleem.' zegt. Ik zet mijn koffers aan de kant en pak het mandje van Princess terug op. Ik trek de wagondeur dicht en laat haar dan vrij zodat ze haar benen kan strekken. Ze zit niet graag lang in die mand en ik kan het haar niet kwalijk nemen. Ik zou het ook niets vinden om in zo een kleine ruimte vast te zitten. 'Heb je ook weer zin om naar Zweinstein te gaan?' vraagt Vaneloppe me en ik glimlach. 'Ja al zal ik Londen wel missen.' glimlach ik. Ik hou van Londen, de kleine straatjes, de kleine winkeltjes én de grote winkels, de aanwezigheid van Tiana en mijn vader, ... 'Ik ben benieuwd wat we dit jaar zullen leren.' grinnik ik. 'Hopelijk laten ze ons de eerste week nog wat met gerust. En je hebt toch niets tegen katten hoop ik?' Ik kijk even bezorgt naar Princess anders moet ze de mand maar terug in voor een paar uurtjes.

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Penelope 'Penny' Forrester//Eerste jaar//Ravenclaw

Ik kijk geschrokken om als ik een apparte stem hoor. 'Hoi, ik ben Dug.' ik gilde en keek geschrokken de pratende hond aan. Hij liep naar Bolt toe en ging naast hem zitten. Bolt begon zachtjes te grommen. Het is een pratende hond!' zei een jongen dat vast het baasje moets zijn, waarbij ik opgelucht ademhaal. De jongen pakte uit de zak een briefje. 'Hallo, ik ben Russel.' Leest hij voor. 'Ga jij ook voor het eerst?' vroeg hij daarna.
Ik keek Bolt even kort aan en knikte. 'Ja ik ga voor het eerst,' zei ik vriendelijk. Bolt blafte nu eens hard en kwispelde opgewonden met zijn staart. 'Ik ben Penny, leuk je te ontmoeten.' Ik stak mijn hand uit.
'Grappige hond heb je daar, is hij van jou?' Ik wist dat het een onozele vraag was, maar ik moest gewoon wat sociaals vragen.

(xBoselfje ik denk dat jou stukje voor mij bedoeld was.)

Vampire + Servant = Servamp

Vaneloppe von Schweetz ll Zesde jaar ll Ravenclas

Charlotte glimlacht. 'Ja al zal ik Londen wel missen.' glimlacht ze. Ik knik. Ik woon zelf niet in London, maar het lijkt me daar wel leuk. Ik wil er wel eens naar toe. Jammer genoeg zal dat niet zo goed gaan. 'Ik ben benieuwd wat we dit jaar zullen leren.' grinnikt ze. 'Hopelijk laten ze ons de eerste week nog wat met gerust. En je hebt toch niets tegen katten hoop ik?' Charlotte kijkt even bezorgt naar haar kat. Ik grinnik even.
'Nee, ik heb niks tegen katten. Zolang ze mijn uil niet opeet heb ik niks tegen je kat,' zeg ik glimlachend tegen haar en aai mijn uil even. 'Ik ben ook benieuwd. Ik hoop nog meer Verweer Tegen de Zwarte Kunsten te leren. Dat is een van mijn lievelingsvakken. Ugh, ja, dat hoop ik ook. Ik heb geen zin om al met een bom huiswerk opgescheept te zitten.' Zachtjes grinnik ik en kijk even uit het raam. Dan kijk ik weer naar Charlotte.
'Jij zit in Huffelpuf, in de zesde toch? Ik zit in Ravenklauw, ook de zesde. Maar volgens mij wist je dat wel, al weet ik dat niet zeker. Want ik kan me voorstellen dat je denkt dat ik pas in de eerste zit door mijn lengte.' Zeg ik met een glimlach tegen haar terwijl mijn voeten nog steeds boven de grond bungelen omdat ik te klein ben om ze neer te zetten.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki