Toen zijn mijn ogen opengegaan - Stamcafé

Zaterdagavond ben ik naar een feestje gegaan. Het was best gezellig tot ik me opeens niet lekker voelde, mijn hartslag was véél te snel en ik kon niet goed meer ademhalen. Ik ben toen met een glas water en enkele vrienden naar buiten gegaan, ben neer gaan zitten en op dat moment was ik er echt van overtuigd dat ik ging sterven.
Mijn hartslag ging namelijk niet trager, mijn hart klopte als een gek in mijn borstkas en het werd zelfs zo erg dat ik er steken van kreeg in mijn borst. Alles draaide, ik zag zwarte vlekken en ik kon nog steeds met moeite ademhalen. Ik voelde dat ik een hartaanval zou gaan krijgen, ik bleef maar tegen mijn vrienden zeggen dat ik een ambulance nodig had enzovoort. Ik had er zelfs vrede mee genomen dat ik zou gaan sterven die avond.
Vóór dat voorval zei ik altijd dat ik het niet zo erg zou vinden moest ik plots doodgaan, maar na dit zijn mijn ogen echt opengegaan. Ik wil helemaal niet zo jong sterven, ik heb nog een heleboel dat ik wil doen in mijn leven. Langs de ene kant ben ik dus blij dat dit gebeurd is, want nu wil ik het beste van mijn leven maken, je weet maar nooit.

Hebben jullie ook al eens iets meegemaakt waardoor jullie mening over iets totaal veranderde?

[ bericht aangepast op 25 sep 2013 - 13:21 ]

Wow.. Lijkt me Creepy om mee te maken.
Ik zou er idd niet blij van worden als er opeens een einde aankomt, maar als ik ooit mijn armen of benen nooit meer zal kunnen bewegen zou het voor mij niet meer hoeven hoor. Voor mij geen leven zonder boksen, dansen, creatief doen en muziek maken ^^

'The best way to predict the future is to create it'.

ja, ik lag vorig jaar zelf op sterven. ma als ik die nacht was overleden zeiden ze dat t waarschijnlijk in mn slaap was gebeurd. daarvoor zij ik ook altijd dat ik het niet erg zou vinden als t leven zou ophouden, ma als je dan je familie zo geschrokken ziet wil je dat ook niet meer. dus laten we nu maar gwn oud worden

loyalty takes yaers to build, only seconds to destroy

paniekaanvallen waar je denkt te gaan sterven zijn het ergst, bah, ben ik blij dat ik er nog maar 3 van zulke heb gehad.
Maar op zich zou ik het niet erg vinden te sterven, zolang het in mijn slaap is. Ik ben allergisch voor allerhande dingen, waardoor ik uitslag krijg en als die naar mijn nek slaat, sluit die mijn luchtpijp af, en da's wel pokkebenauwend. Vooral hatelijk als je dan incompetente verpleegsters hebt die niet weten hoe je een infuus aanbrengt als je ligt te stikken. Maar ik zou het niet erg vinden om te sterven, het zal dan zo wel voorgeschreven zijn neem ik aan.

Maybe we should doubt our fears instead our dreams.