• Naar het idee van Vexy


    Twee werelden. Het leven in de buitenwijken waarin de bende contúirt het voor het zeggen heeft. Zij onderleiding van Madelaine en Niall zijn de schrik van de hele omgeving. Er staat geld op degene die deze groep te pakken kan krijgen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Zodra je in aanraking komt met de groep, die onder andere bekend is met stalken, drugs, moord en pesten, is je leven niet veilig. Dat is een groep van rijke kinderen ook opgevallen. Op een dag had de bende het op hen verzien, want ze wilde wraak. Maar gaat dit hen ook lukken? Wie overleefd het gevaarlijke web van leugens en chantage? Raken mensen bevriend? Word het misschien nog meer ook? Of gaat het de andere kant op en word een van de twee groepen verraden? Of worden ze dat allebei? Kunnen de rijken kinderen meer dan contúirt had verwacht? Zijn ze meer dan alleen arrogant?


    Lijstje dat je in moet vullen :
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Extra:
    Bende of rijk:


    Rollen:
    De bendeleiders:
    - Madelaine Danelea Lockheart: Laoch
    - Niall James Horan: Velton


    De bende:
    - Alexis Roselle Johnson Velton/q]
    - Zayn Javadd Malik: [q]Roar

    - Louis William Tomlinson: Makeilon
    - Lilith Serena Alvera Dayanara Figueroa Rider
    - Scott Christian Renner KiliOfDurin




    De rijke kinderen:
    - Harry Edward Styles: Laoch
    - Ashlynn ''Lynn'' Brooke Quinn: Butera
    - Liam James Payne: Anthos
    - Gereserveerd: Ellison
    - Alexandrea Jadelyna Valencia HurtedHeart


    Regels:
    -Minimaal rond de 150 woorden per stukje.
    -Maximaal twee personages per persoon
    -Geen perfecte personage's!
    - Drie waarschuwing is out
    -16+ mag, maar hou het wel netjes.
    -Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
    -Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
    -Alleen Vexy en Hackus maken de nieuwe topics.
    -Geen ruzie buiten de RPG
    - Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!.


    Het bekendste huis van de buitenwijken is een grote plek waar ieder bendelid slaapt, eet en als vanzelfsprekend woont. Ieder heeft zijn eigen kamer en mag die inrichten zoals hij of zij dat zelf wilt, de basisprincipes zijn er al aanwezig. Met goede redenen hebben sommige mensen het voor elkaar gekregen om samen op een kamer te verblijven.
    Op de begane grond is een grote woonkeuken en een leefruimte waar iedereen samen kan zitten, ook al gebeurt dit niet vaak.
    Op de eerste verdieping liggen de slaapkamers en de bijbehorende badkamers, deze zullen gedeeld moeten worden.
    Op de tweede en laatste verdieping is het kantoor van Maddie en Niall, die alle opdrachten zullen uitdelen, mits iemand al iets anders te doen heeft. Al zal iedereen zich daar nu moeten melden voor een nieuwe opdracht. De opdracht van het omgooien van het doodnormale leven van de rijke tieners in de buurt. Degene waar elke stap duidelijk van is door onder andere de tijden van achtervolgingen.
    Verder is er op deze verdieping een wapenarsenaal te vinden, wat echt verschrikkelijk klein is. Ook is hier een aparte ruimte om te telefoneren, aangezien dit een van de enige plekken is waar je fatsoenlijke privacy kunt krijgen.

    [ bericht aangepast op 17 sep 2013 - 17:04 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    [Yey]


    Bowties were never Cooler

    [Mijn Topics.]


    But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

    Velton schreef:
    [Mijn Topics.]


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    HAAAAAAAAAAAI


    Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

    Scott Christian Renner
    Ik zat stil op mijn kamer. In de hoek in kleermakerszit met mijn rug in de hoek gedrukt. Mijn ogen waren dicht en mijn oren gespitst op het kleinste geluidje. Mijn handen lagen in mijn schoot. Zo kon ik soms uren zitten tussen de standaard zaken van de dag: trainen, eten, slapen. Hij tekende en schreef ook veel. Vaak en schriften en tekenblokken, maar ook de muren van zijn kleine kamertje waren vol gekliederd met magische wezens, piratenschepen, bossen, zeeën en al het andere wat ik alleen uit verhalen kende. Nu zat ik hier doodstil in de hoek te wachten op een teken van de grote baas. Het tape zat nog rond mijn voeten en handen van het trainen, al had ik wel gewoon mijn skinnyjeans en trui aan. Ik was nu aan de ene kant in een complete staat van rust en aan de andere kant ik een staat van ongeduldige afwachting. Ik wilde terug het veld in. Ik hield van de adrenaline die door mijn aderen zou razen en de smaak van het bloed van mijn tegenstanders op mijn lippen. Mijn hoofd was fier rechtop en mijn rug recht. Misschien kon ik zo wel wat gaan eten, al had ik nu nog geen trek.


    Bowties were never Cooler

    Zayn Javadd Malik

    De muren zaten vol graffiti en de deur was helemaal onder getekend. Dat was zo'n beetje mijn kamer. Natuurlijk nog wel wat meer. Bed, in de hoek een klein bureau met stoel zodat ik op een normale ondergrond mijn tekeningen kon maken en overal zo'n beetje kleren maar dat was het wel. Het was niet al te groot en een echte rotzooi kon je het niet noemen want er lag niet echt troep maar netjes was het ook weer niet. In een hoekje van de kamer zat ik onderuitgezakt met de snapback over mijn hoofd getrokken wat met een mesje in mijn hand en arm te snijden. Hele dunne sneetjes waar heel kleine beetjes bloed uitkwamen. Omdat ik me verveelde en niks anders te doen had. Een grijns kwam op mijn gezicht toen ik dacht aan hoe ik de vorige keer de ogen tot de mond van een jongen helemaal had uitgesneden en de mond zelf ook had uitgesneden. Dat ie schreeuwde van pijn maakte het nog beter. Wat me echter zwaar tegenviel was één van de leiders van ons. Leider noemde ik het eigenlijk niet, niemand bepaalde wat over mij. Madelaine. Het was een meisje, meisjes horen dit soort dingen niet te doen. Die moesten in winkels rondhangen en weet ik veel wat. Niet lid van een bende zijn. Nu moest ik bekennen dat ze niet slecht was maar ik bleef op mijn punt wijzen dat Niall het makkelijk alleen kon. Maar er zaten nog twee meisjes in de bende wat het eigenlijk wel minder erg maakte. Alleen Alexis en Lilith waren gelukkig niet erg. Van die Madelaine wist ik het zo net nog niet.


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Scott Christian Renner
    Na een tijdje opende ik mijn ogen en keek mijn kamer rond. Naast het matras in de andere hoek, het ondergetekende kastje met mijn kleren en spulletjes en de dummyzak aan het plafond was het kleine hok leeg. Ik zat er veel, maar had maar weinig nodig. Het buro wat er had gestaan had ik emt veel moeite en uiteindelijk wat hulp beneden gezet in het telefoonhok. Ik tekende wel op de grond. Aan de grond denkend keek ik omlaag naar de saaide betonne vloer. Daar had ik nog nooit op getekend omdat ik bang was het potlood en de stiften uit te laten lopen. Toch wilde ik het wel. Misschien dat Zayn me daarmee kon helpen. Hem beschouwde ik als een van mijn broers, net als de andere jongens in de bende. Ik sprong op mijn voeten en liep lichtvoetig en nogsteeds op mijn ingetapete blote voeten richting zijn kamer. Hij was anders dan de meesten, creatiever. Misschien wist hij wel hoe ik mijn probleem met mijn vloer kon oplossen. Bij de deur van zijn kamer stopte ik en klopte kort 4 keer. Ik klopte altijd hier. Mijn postuur was dan wel zelfverzekerd en recht, ik was nogsteeds een onderdeurtje en het kleine broertje van de groep. Daarbij hadden mijn ouders me wel opgevoed met een aantal normen en waarden, misschien anderen dan de rest van de wereld hanteerde, maar ik had ze en kloppen was er een van.


    Bowties were never Cooler

    [Mijn topics.]


    Reality's overrated.

    Er staat hoe de bende's moeten beginnen hoe moeten de rijken beginnen?


    Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

    [Jup]


    Bowties were never Cooler

    Zayn Javadd Malik

    Rustig met glazige ogen zat ik in een soort waas verder te snijden. Geconcentreerd gleed het mesje over de denkbeeldige lijntjes. Het deed me denken aan die trieste meisjes die zichzelf sneden. Waarom zou je dat doen? Dat is best wel zielig, gewoon omdat je geen aandacht krijgt. Waarom zou je daarvoor nou jezelf snijden? Kijk, uit verveling was een veel beter excuus. Net toen er geklopt werd -werd ik verstoord waardoor ik hard en diep in mijn pols sneed. Ik vloekte even binnensmonds en gooide het mesje maar op de grond. Ik besloot de sneer maar zo te laten, ondanks dat er redelijk veel bloed uitstroomde. Gefronst deed ik de deur open en zag Scott. 'Hé, Scott. Wat moet je?' vroeg ik wat chagrijnig. De jongen mocht wat mij betreft binnenlopen wanneer ie wilde dus ik snapte niet echt waarom ie klopte. Maar waarschijnlijk wist hij niet dat ie gewoon binnen mocht lopen, wat het wel verklaarde. Omdat ik dit keer geen zin had in ruzie of wat dan ook omdat ik al zo'n week niet echt geslapen had en nogal moe was plakte ik toch maar een klein glimlachje op mijn mond. Ik gooide de deur open en schopte het mesje wat weg omdat het in de weg lag en keek de jongen vragend aan.


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Scott Christian Renner
    Ik hoorde zacht gevloek achter de deur. Toch bleef ik staan. Niet veel later stond de jongen met het ravenzwarte haar voor me. Ik glimlachte licht, maar die verdween direct weer in een pokerface toen ik zijn vermoeide gezicht zag. Ik zag zijn arm bloeden en het bebloedde mes op de grond leggen. Niet weer. Ik deed twee stapjes naar binnen toen hij me naar binnen liep. "Heb je tips voor mijn vloer." Nu ik hier in zijn kamer stond en naar de graffiti op zijn muren. Opeens bedacht ik me de opdracht van vandaag. "Shit, vandaag is de nieuwe opdracht." kwam er zacht uit mijn mond. Ik was niet de persoon van veel woorden, maar wel was wel erg direct. Ik begon te entausiast trippelen. Ik had echt veel zin in de nieuwe opdracht. Natuurlijk had ik ook bergen huiswerk en school, maar dit was zo veel beter, al was de kans er vaak dat ik gewond raakte en naar het ziekenhuis moest. Ik aaide met mijn hand door mijn donkere krullen. Hij zou me wel voor gek verklaren, iedereen wel, maar dit was mijn leven in mijn wereld. Ik wilde het niet anders. Ik hield ervan en vond het normaal. Op school wisten ze er niet van, behalve dat ik er regelmatig niet was. Dan schreef een van de leiders weer een briefje over het ziekenhuis waar ik blijkbaar heen moest voor mijn nieren. Ik hield die waan maar op, veel makkelijker. Daarbij wilde ik niet naar een tuchtschool.

    [ bericht aangepast op 19 sep 2013 - 11:03 ]


    Bowties were never Cooler

    [Ik moet echt een abo nemen hierop o-o]


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    [Dan doe je dat]


    Bowties were never Cooler

    [Het spijt me, ik ga nu typen. Gister is er wat -voor mij- behoorlijk kuts gebeurd dus ik voel me niet zo honderd procent goed, maar ik doe mijn best]

    [ bericht aangepast op 19 sep 2013 - 19:25 ]


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."