Geef je personages een persoonlijkheid. - Story problemen

Ik heb de verhaal lijn het plot, het idee, de wil om eindelijk een verhaal af te schrijven. Let's write.
Zo begon ik dan ook vol goede moed aan mijn verhaal. Pen en papier er bij, een nieuw leeg word document. Begin ik vrolijk te tikken op mijn toetsen bord fouten te verbeteren zinnen aan elkaar lijmen.
Maar na 2 weken las ik het allemaal nog eens terug. Ik merk dat er niet heel veel mis mee is (voor zo ver mijn schrijfwerk gaat). Maar het probleem zit het in de personages. Dus nu baal ik heel hard. Want het is allemaal enorm onpersoonlijk. Vooral omdat het in de ik-vorm is geschreven is het natuurlijk een uitdaging om niet de lezer alleen het hoofdpersonage te leren kennen.
Omdat dit zoon verhaal is waar er ook wel een keertje iemand dood kan gaan op zijn tijd is het belangrijk dat de anderen personages ook een persoonlijkheid krijgen. Dus heeft iemand tips hoe maak ik de lezer meer gehecht aan mijn personages.
Alvast heel erg bedankt.
x.

[ bericht aangepast op 6 sep 2013 - 21:18 ]

''Every child is an artist. The problem is how to remain an artist once we grow up.''

Poor you, na een dag nog steeds geen reacties.

Some people are art and do art at the same time

Ik zou 'ns op in een apart document op Word of op een fel papier, schrift etc. elk personage stuk voor stuk uitwerken. Simpele informatie, zoals volledige naam, leeftijd, uiterlijk, woonplaats e.d. En later karaktertrekken, likes en dislikes. Door eerst een fundament te vormen en die steeds verder op te bouwen (als een huis), vorm je personages.
Oftewel: divergeren, convergeren, divergeren, uitpunten. Ik heb geleerd dat je dit kunt aannemen als: eerst ga je een personage globaal opschrijven, het kan alle kanten opgaan. Je hebt een intentie, zoals een schuchtere jongen met zangambities. Dat is dus ,,concentreren" in die richting van een schuchter personage met muzikale ambities. Daarna ga je dat weer breed uitschrijven, want je kunt nog steeds alles kanten op kant. Daarna ga je weer ,,concentreren" om vervolgen te ,,uitpunten": oftewel: je personage completeren met van alles wta je kan verzinnen en erbij vindt passen. Leef je uit!

"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

Filettino schreef:
Ik zou 'ns op in een apart document op Word of op een fel papier, schrift etc. elk personage stuk voor stuk uitwerken. Simpele informatie, zoals volledige naam, leeftijd, uiterlijk, woonplaats e.d. En later karaktertrekken, likes en dislikes. Door eerst een fundament te vormen en die steeds verder op te bouwen (als een huis), vorm je personages.
Oftewel: divergeren, convergeren, divergeren, uitpunten. Ik heb geleerd dat je dit kunt aannemen als: eerst ga je een personage globaal opschrijven, het kan alle kanten opgaan. Je hebt een intentie, zoals een schuchtere jongen met zangambities. Dat is dus ,,concentreren" in die richting van een schuchter personage met muzikale ambities. Daarna ga je dat weer breed uitschrijven, want je kunt nog steeds alles kanten op kant. Daarna ga je weer ,,concentreren" om vervolgen te ,,uitpunten": oftewel: je personage completeren met van alles wta je kan verzinnen en erbij vindt passen. Leef je uit!

''Every child is an artist. The problem is how to remain an artist once we grow up.''

Incedunt schreef:
(...)

It think this can be really usefull (:.

"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

Om lezers echt mee te laten voelen met iemands dood moet je zorgen voor een goede opbouw.
Neem tijd veel tijd om de lezer eerst je personages te leren kennen voor je ze vermoord.
Het beste om zoiets te doen is ze eits geven waardoor de lezer een zwak krijgt voor een personage.

Een paar voorbeelden zijn,
- Een personage heel vriendelijk maken naar iedereen, dat ze altijd heel lief is en zorgzaam en van alles voor iemand over heeft, ook goede, morale dingen doet als bijvoorbeeld een vader en zoon weer bij elkaar brengen of een ruzie tussen vrienden oplossen als zo'n personage sterft op een gegeven moment dan denkt de lezer van awww das dat leuke personage die er altijd was voor iedereen en dan vinden ze het egt jammer dat zo iemand sterft, maar dat komt vooral door de opbouw die er vooraf aan is gegaan.

- Nog een voorbeeld kan zijn dat je een personage als de bad guy laat overkomen en hem tot het moment dat hij dood gaat, laat spelen dat hij de antagonist is en zo, maar dat na zijn dood blijkt dat hij eigenlijk alles deed om zijn geliefde te beschermen. Hij moest dit doen, omdat anders zij niet samen meer mochten zijn en daarom zette hij zijn hele leven op het spel om haar te beschermen. Dan heb je de opbouw natijd en leg je alles uit, waardoor de lezer natijd een gevoel krijgt van: Hij had niet mogen sterven!

Het doel van een goede schrijver(ster) is om de gevoelens ook erg geloofwaardig te maken, dus let daar ook goed op. Probeer ook dingen niet te perfect maken, personages zijn net mensen en die maken nou eenmaal fouten keer op keer. Ik hoop dat je dit een beetje begrijpt en dat ik het een beetje heb kunnen uitleggen, want dit is een lastig punt waar je eigenlijk ook de feeling voor moet hebben om het goed te kunnen.

Ps.
Nog een goede tip om personages persoonlijker te maken, is ze bepaalde dingen te laten doen die hen karakteriseren. Bijvoorbeeld dat een personage altijd knippert wanneer die een leugen vertelt of dat die graag rondhangt bij een bepaald park waar hij is opgegroeid of dat hij altijd aan zijn trouwring draait als er iets mis is met zijn huwelijk of thuis problemen heeft.

Veel succes!

"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.

Ik denk dat ik er nu wel wat van kan maken.

''Every child is an artist. The problem is how to remain an artist once we grow up.''

Succes met schrijven dan, ik hoop dat het wordt zoals je graag wilt.

"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife