Changes || One Direction || 01 - Speeltopics

C h a n g e s

Niall Horan, Harry Styles, Louis Tomlinson, Liam Payne en Zayn Malik. De populairste jongens van Rosewood Highschool. Badasses, niet te vertrouwen en boven alles players, hartenbrekers. En toch vallen veel meiden van Rosewood als een blok voor de jongens, de een erger dan de ander. Of sommige weer helemaal niet, gewoon omdat het simpelweg asshole's zijn.
Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn hebben een hekel aan nerds, brave, suffe of onschuldige meisjes en jongens. Maar wat gebeurd er als ze een weddenschap verliezen en hét suffe groepje met vijf nerds, onschuldige meisjes die geen vlieg kwaad doen, rebels moeten maken? Gaan de meiden erop in, werken ze mee of juist tegen? Maar wat gebeurd er als de meiden dan op hun beurt de jongens willen veranderen? Hoe ver gaan ze om de ander te veranderen. Lukt het ze eigenlijk wel?

[ bericht aangepast op 31 aug 2013 - 20:47 ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

(mijn topics)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Mijn topics]

"Family don’t end in blood”

[MT]

Yeah, and people in hell want Slurpees.

[MT]

Bowties were never Cooler

KiliOfDurin schreef:
[MT]

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

[Wat zijn jullie saai, zeg. "Mijn topics". Ugh. HAAAAAAAIII]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Appa schreef:
[Wat zijn jullie saai, zeg. "Mijn topics". Ugh. HAAAAAAAIII]

"Family don’t end in blood”

(Mijn topics)

Happy Birthday my Potter!

Gwen Lily Cooper
Ik liep met gestaagde pas van het klaslokaal naar de kantine. Mijn hakken tikten op de vloeg en mijn licht krullende haren sprongen wat op en neer met elke pas. Als eerste ging ik naar mijn kluisje, stopte al mijn boeken erin en haalde het pakje cigaretten eruit met mijn aansteker in het pakje. Ik rookte maar weinig, maar hoe meer stres ik had hoe meer ik rookte... En school was nou niet echt stresvrij. Ik stopte het in mijn tas en begon te lopen. Op mijn weg naar de gewoonlijke tafel kwam ik langs een paar bruggers. Ze probeerden zo snel mogelijk weg te gaan, maar het ging me niet snel genoeg. Met een korte uithaal van mijn hand duwde ik een van de kindjes om, waardoor er een soort kettingreactie begon, die eindigde in alle kindjes op de grond en ik die rustig doorliep. Gelukkig was geen van mijn keurig recht geveilde nagels gebroken. Ik haatte het wanneer dat gebeurde. In de aula haalde ik een appel bij het winkeltje en liep toen rustig door richting de tafel waar mijn vriendje en zijn vrienden altijd zaten.

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Mijn ademhaling versnelde terwijl mijn handen de wasbak omklemde. Deze kleurde langzaam wit door het fijnknijpen, maar ik voelde niets meer. Ik voelde niets meer en kreeg ook niets meer mee van iets om me heen. Zelfs de schoolbel kreeg ik niet mee, als teken dat het pauze was. Niet heel erg, want ik was toch het lokaal al ontvlucht naar de toiletten.
Via de spiegel keek ik naar mezelf en de angst die van mijn gezicht af te lezen was. Pure angst. Alleen mijn eigen beeld veranderde al snel naar zwart. Zo zwart als de nacht met hier en daar een flikkerend oranje lichtje. Mijn ogen werden groot terwijl ik een aantal stappen naar achteren zette, want ik herkende die plek. De plek die ik liever niet meer wilde zien, want daar had ik vroeger lang genoeg doorgebracht. Dat was mijn ergste nachtmerrie. Langzaam zette ik de stappen naar achteren tot het niet meer verderging. Toen liep ik me maar in de hoek zakken, om me zo klein en onopvallend mogelijk te maken, terwijl een ijselijke gil mijn mond verliet. Ik wilde het niet nogmaals meemaken.

[ bericht aangepast op 25 aug 2013 - 15:25 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Haaaaaaalloooooooooo!:]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Cherévah ''Cher'' Naomi Flair setje

Diep ademhalend nam ik de wc rustig in me op. Mijn luch at ik liever ergens waar niemand het zag. Ik weet niet precies wat de reden is dat ik word gepest. Of het nou om mijn zelfgemaakte kleding gaat of om mijn getinte huidkleur. Het maakte me bang en elke dag weer. Het was nooit goed genoeg voor de mensheid. Zette je make - upp was het niet goed. Was je appart was het ook niet goed. Had je krullen was het ook niet goed. Ik nam even diep adem en liep de deur uit. Ik werd niet zo vaak gepest maar als het - het geval was dat ik werd gepest kom mijn hart wel scheuren wat ze allemaal tegen me zeiden. Ik nam plaats bij de tafel waar ik altijd met mijn 4 vriendinnen zat. Deze tafel was dan ook door ons geclaimd. Toen wij hier voor de eerste keer kwamen zitten wou niemand hier meer zitten. Ook hun werden gepest. Het was een soort connectie van ons. We hadden iets gemeen wat niet veel mensen op deze school hebben. Ik keek even rond en kwam tot de conclusie dat ik de eerste was die hier was. Zuchtend opende ik mijn broodtrommel en hield mijn aandacht gericht aan de tafel.

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Asylinn Maze Parker.

Toen de bel ging dat het pauze was, was ik als eerste uit het lokaal. De les was hoogst saai geweest, maar zelf maakte me dat niet uit, ik had nu wel al mijn huiswerk al af. Bij mijn kluisje gooide ik mijn boeken er in, keek in welk lokaal ik les had en liep weer naar de kantine. Bijna niemand liep meer over de gang, tot ik een ijselijke gil hoorde komen uit de jongenswc. Mijn nieuwschierigheid won het van mijn instinct en ik duwde zacht de deur open. En daar stond, een van de grootste badasses van de school en mijn Crush. Niall Horan. "Ehh..Niall? Is alles oke?" Vroeg ik snel. Ik wou geen ruzie met hem, ookal was dit een erg gevaarlijke situatie. Daar kwam ik nu ook zelf pas achter, maar soms had ik nogal dwaze momenten. "Ik ga al.." Zei ik meer tegen mezelf als tegen hem en draaide me om -om weg te lopen van hem vandaan.

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Liam Payne
Na de les slenterde ik levenloos door de gangen. Ik had me zo dood verveeld dat het even duurde voor ik mijn levendigheid had teruggevonden. Plots hoorde ik een ijzige gil, die ik maar al te goed herkende. Ik liep snel richting de plek waar die vandaan leek te komen. De jongens wc op de eerste verdieping. Ik zag een meisje bij de deur staan, maar die draaide zich al weg. "De meisjes wc is ergens anders." siste ik haar na voor ik de wc's in liep. Daar vond ik de blonde jongen in de hoek. Ik hurkte voor hem neer en keek hem recht aan. "Wil je wat water?" vroeg ik rustig. Ik wist dat hij af en toe dit soort aanvallen kreeg, maar ik had nooit verder gevraagd. Als hij het wilde vertellen deed hij dat zelf wel. "We moeten zo wel naar de kantine. we krijgen de uitslag van de weddenschap te horen." Ik glimlachte een beetje, maar al snel was mijn bezorgde gezicht weer terug. Maar weinig mensen zagen me zo, maar hij was mijn vriend en ik was oprecht bang dat hij een keer zo erg in shock zou gaan dat zijn hart het zou begeven.

Bowties were never Cooler

Essie Alexis Johnson.
Een gilletje verlaat mijn mond als ik door een paar jongens hard tegen een locker word aan geduwt. Luid lachend lopen ze weg terwijl er tranen in mijn ogen verschijnen. Ik was erg blij dat ik waterproof mascara op had, anders had ik bijna dagelijks wel zwarte mascara strepen over mijn wangen lopen. Snel loop ik weg van de locker waar ik tegen aan geduwt werd en sla mijn schooltas beter om mijn schouder, die gesierd was met een grote witte tijgerkop. Een na snik verliet mijn mond terwijl ik naar het
tafeltje liep waar ik altijd zat met vier vriendinnen, daarbij ook mijn enigste. Zachtjes schuif ik de blauwe stoel naar achter en begroet Cherévah, die al aan de tafel zat. Ik laat me op de stoel zakken en leg mijn tas naast me op de grond nadat ik een zakje met brood eruit had gehaald. Een trillerige zucht verlaat mijn zachtroze lippen en verberg mijn hoofd in mijn handen.

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.