Ik had 2 jaar een relatie met mijn (inmiddels) ex vriendje.
Vanaf vorig jaar zomer vakantie ging het uit.
omdat (uit mijn ogen) hij me liet zitten bij zijn/mijn vrienden en me zwart maakte. terwijl ik 4 weken bij mijn en zijn familie zat ging hij weg met zijn vrienden en liet mij alleen. ik ging ook wel eens mee. maar ik mocht de jongens niet zo.
het is toen voor het eerst uit gegaan...3 uurtjes en het was weer aan. we waren weer gelukkig.
2 maanden daarna ging het weer mis. ik leek vervangen te worden door het skaten en drummen (zijn hobby's)
Ik had altijd zoiets van tussen een man en zijn hobby's en vrienden moest je niet inkomen. en ik zij altijd dat hij de dingen moest doen die hij wilde. maar hij liet me meer links liggen en wilde alleen soms ff knuffelen. maar daarna was het ook meteen naar zijn drumstel. hij wilde dat ik altijd langs kwam. en ik kwam ook altijd. maar het stomme was. wanneer ik kwam wilde hij zijn hobby's gaan beoefenen. Ik stond altijd mee te kijken vanaf de zijlijn hoe hij met zijn vrienden ging skaten. en drummen. natuurlijk deed ik ook wel eens mee. maar niet altijd want mijn intresse's lagen heel ergens anders.
Ik vond een midden weg in alles. ik ging niet skaten, ik ging longboarden, dat vond hij super leuk en ik ook. ik ging niet drummen, ik ging gitaar spelen. ik dacht...misschien voor een band.
de ruzies werden groter,en het ging steeds vaker uit. mijn ouders vonden het niet leuk maar paste zich aan. Zijn ouders gingen anders doen. ze deden schijnheilig en keken me als ik met iemand anders was met een vuile blik aan. Toch hield ik van hem en probeerde we de relatie opnieuw en opnieuw. maar het werkte niet. de ruzies gingen om niets. ik wilde NIET opgeven !! IK hield van hem. ik wilde blijven proberen. ooit zou het toch wel goed komen? toch ?
Mijn beste vriendin begon zich te irriteren aan het feit dat het aan en uit ging (ik gaf har groot gelijk want het was telkens hetzelfde. en ze bleef me maar troosten en met me praten...uren en dagen lang. Ik ben zo blij met iemand die me zo veel steun gaf ! en geduld had) Maar ik bleef elke keer dat het uitging huilen en huilen.
Hij veranderde. hij wilde later per se in het leger. ver weg. Hij wilde naar de corps mariniers. (wat ik gehoord heb een heel heftige plaats in het leger )
Hij wilde later in het huis van zijn ouders wonen.
hij had allerlei dromen en wist precies hoe hij alles in ging richten. hoe hij zijn leven wilde opbouwen en eindigen. Daarbij wilde hij een vrouw die thuis voor het eten en het huishouden zorgde. en later een zoon.
Vaak als hij zijn wensen opnoemde dan zij ik van: 'Hé, ik ben er ook nog hoor.'
meestal met een grapje zodat hij niet gelijk boos erom zou worden.
Hij zij ja, jij bent die vrouw die achter het aanrecht staat.
Het was geen grapje, hij meende het.
Ik vond dat zo rot. hij had bepaalde trekken waarbij hij alleen aan zichzelf dacht, zoals dit.
of dat hij nog maar 2 euro had en toch nog een ijsje ging kopen voor zichzelf terwijl we met 4 personen waren. hij kon een ijsje voor 0.50 halen voor iedereen maar hij wilde liever het grootste ijsje voor hem zelf.
Ondertussen ging het een stuk of 6/8 keer aan en uit.
maar deze vakantie ging ik weer met hem mee. 2 weken. 2 weken lang zat ik of in het zwembad of bij de tent. Het was geen top camping.... Ik verveelde me en kreeg heimwee naar mijn vriendinnen.
mijn ouders belde me en zijden dat ze ook een week op vakantie gingen. en mijn vriend mocht ook mee. net als vorig jaar.
Dus ik vroeg: wil je mee? het antwoord was nee, hij moest werken.
ik vond het best stom. ik was 2 weken met hem mee en had me dood verveelt. nu ging ik nog en week en hij ging niet mee. (hij wilde dat ik met hem mee ging op vakantie) terwijl ik voor hem mee ging op vakantie, zo liet hij mij in de steek naar mijn vakantie.
nou ja al goed we kwamen thuis. en ik ging e spullen alweer pakken voor de volgende vakantie. maar s'avonds kregen hij en ik ruzie via sms. Ik zou op vakantie gaan en hij zou gaan skaten met zijn vrienden een dorp naast onze vakantie bestemming. Ik voelde me best rot. Hij moest toch werken.
Ik zij dat ik het niet eerlijk vond. en hij zij dat ik niet telkens zo moest zeiken over alles. ik werd boos en zij: 'ik ging met jouw mee op vakantie, 2 weken lang, voor jouw. nu ga ik op vakantie en je gaat lekker doen wat je zelf wilt met de smoes dat je moet werken.'
waarop hij weer zij:'je moet niet altijd zo zeuren en je zo achtergesteld voelen want dat ben je helemaal niet. je wil gewoon dat i mezelf weg cijfer en alles doe wat jij wilt.'
Ik werd enorm kwaat. hij schold erg veel in de zinnen die hij zij. en gaf mij het gevoel dat ik super gemeen was en nooit iets goed genoeg vond, en verwend was, dat ik niet beter kon krijgen dan hem. toen heb ik iets gezegd waar ik later veel spijt van had. 'je kan dood vallen.' ik was zo kwaad. ik wilde hem raken zoals hij mij raakte maar dan met nog een gemener iets. hij zij 'het boek is over tussen ons, ik wil nooit mer wat van je horen en ik wil je nooit meer zien bekijk het allemaal maar.'
ik heb die avond 2 uur gehuild. en met verdriet de volgende dag op vakantie gegaan. ik voelde me zo rot. betekende ik niets bijzonders dat hij het zo klap bam uit maakte. ik bedoel ja we hadden ruzie. een erge. maar als je echt van iemand houd... moet dat toch niet uitmaken en komt het toch goed ?
3 dagen later hield ik het niet meer en belde ik hem. hij deed heel normaal en we legde de ruzie bij en zijden alle 2 sorry. we hebben 2 uur aan de telefoon gehangen. en het leek erop dat het goed ging komen. ik was weer happy.
maar...wilde ik dit nog een keer...deze tranen. het werd me duidelijk (na veel praten met mijn vriendinnen en ouders) dat we veel van elkaar hielden, maar een relatie nergens op sloeg. het beëindigde altijd hetzelfde. hij wilde verder maar ik zij tegen hem 'willen we dit wel opnieuw?' en hij was het er mee eens dat we stopte met onze relatie...het had geen nut meer.
in het begin voelde het een steek in mijn hart. Later werd ik blij. ik was verlost van verdriet en een irritante relatie. ik was vrij om te gaan en te staan waar ik wilde. ik kon probleem loos met vriendinnen afspreken en mijn aller beste vriend weer meer zien. ik voelde me prima perfect en heb me in 3 jaar nog nooit ZO goed gevoeld.
Ik mis hem nu nog steeds, elke dag, hij heeft alweer afspraken met meisjes en gaat nu ook uit (wat best wel stom is want zoiets wilde hij nooit met mij doen omdat hij een metal-muziek-lover was en alleen naar dat wilde luisteren) dusja...blijkbaar was zijn liefde voor mij toch net iets anders.... this een goede keuze geweest maar het deed wel pijn. nog steeds eigenlijk.
Natuurlijk was hij niet degene die altijd fout was. ik was ook niet bepaald perfect.
Hier in kon ik eindelijk even mijn gebroken liefdes verhaal kwijt.
Mijn tip is ook naar iedereen:'als het niet gaat, dan gaat het (blijkbaar) niet.'
xx
Everybody wants happiness nobody wills pain, But you can't have a rainbow without a little rain <3