[RPG] The White Panel ~ Rollentopic - Rollentopics

Walkure schreef:
Rol:
Boy.
Status:
nieuw
Naam:
Adrian Zachary Mars
Leeftijd:
18
Uiterlijk(+foto):

Adrian heeft een lichte, normale huid die redelijk gevoelig is aan de zon. Hij heeft het huidtype dat vereist ingesmeerd te worden met factor 30 indien de zon te hard durft stralen. Zijn warrige donkerbruine haar zet hij altijd met wax omhoog, tenzij hij één van zijn donkere dagen heeft. Dan laat hij het liefst gewoon voor zijn ogen vallen, zodat hij zich erachter kan verschuilen. Adrian heeft zachtblauwe ogen, het enige kenmerk waarvan hij weet dat hij het geërfd heeft van zijn vader. Soms haat hij zijn ogen omwille van het feit dat ze zo makkelijk en overduidelijk zijn emoties kunnen portretteren. Daarom verstopt hij ze graag achter een zonnebril.Zijn lichaam is eerder aan de slankere kant. Het is niet omdat hij weinig spieren heeft, dat hij daarom niet fit is. Zijn conditie is uitstekend en kan enorm hard sprinten. Het gebrek aan spieren zorgt voor een kleine deuk in zijn zelfvertrouwen. Vooral nu hij recentelijk 18 is geworden, voelt hij zich vaak beperkt door zijn jongensachtige figuur. Adrians beide armen zijn bedekt met tatoeages, waarvan hij de eerste illegaal liet zetten op vijftienjarige leeftijd. Sindsdien is het zetten van tattoos een soort van verslaving geworden. Achter elke tattoo schuilt echter een betekenis, al kan die vaak heel klein zijn.
Aan de hand van zijn kledingstijl probeert hij zijn zachte, kwetsbare aard zoveel mogelijk te verstoppen. Zwart is een basiskleur dat je bijna altijd bij hem terugvindt. Ook houdt hij ervan om zijn tatoeages te tonen, omdat hij denkt dat dit hem er meer ‘dreigend’ laat uit zien. Ook leren vestjes, losse pulls of simpele tshirts en een pakje sigaretten behoren tot zijn standaard garderobe. Aan zijn voeten draagt hij meestal een paar afgetrapte vans of veterboots. Ondanks dat hij deze stijl voornamelijk heeft om zijn kwetsbare kant achter te verstoppen, voelt hij zich er heel comfortabel en zelfverzekerd in.
Karakter:
Adrian is een redelijk teruggetrokken jongen. Hij houdt er liever van om op zichzelf zijn en houdt zich liefst zo stil mogelijk wat hem vaak mysterieus laat overkomen. Zijn teruggetrokken houding komt door het feit dat hij op zijn 15e voor zichzelf moest beginnen zorgen. Hierdoor heeft hij nooit echt normale vrienden gehad wat zijn sociale skills niet ten goede is gekomen. Zelf op school heeft hij nooit echt goed in een groep gelegen. Tijdens de pauze stond hij meestal gewoon alleen in een hoekje. Dit alles heeft ertoe geleid dat hij muren rondom zich heeft gebouwd. Adrian heeft het hierdoor heel erg moeilijk om zich open te stellen. De enige persoon tegenover wie hij echt zichzelf is, is zijn kleine zusje Kaya. Bij haar bloeit hij helemaal open.
Adrian is iemand die enorm beschermend en trouw is. Voor zijn halfzusje zou hij werkelijk alles doen en plaats haar dan ook voor zijn eigen behoeftes. Zelf zijn moeder kan hij niet haten, ook al heeft ze hem zo slecht behandeld. Ze is en blijft familie. Dat is ook de reden dat hij moeilijk dingen los kan laten. Als hij iets heeft, klampt hij zich daar snel aan vast. Adrian kan ook soms last hebben van een moodswing waarin hij zich enorm down en depressief voelt. Dan krijg je amper een woord uit hem. Hij probeert die moodswings zoveel mogelijk te controleren.
Het is niet dat Adrian volledig asociaal is. Als je een gesprek met hem begint zal hij wel reageren. Dit gebeurd meestal op een nonchalante, zelfverzekerde manier zodat de mensen zijn echte problemen over het oog zouden zien. Dit is een houding die hij de laatste tijd zo geperfectioneerd heeft dat bijna iedereen het gelooft. Daarom blijft hij zich ook zo stoer en gevaarlijk mogelijk naar buiten toe te gedragen, zodat mensen ook minder geneigd zijn sociaal contact te zoeken met hem. Eenmaal je echter zijn vertrouwen hebt gewonnen, is het alsof hij openbloeit. Zijn lieve, meer sociale kant komt dan naar boven. Als hij zich op zijn gemak voelt is hij heel leuk en makkelijk in de omgang. Je hoort hem niet vaak luidop lachen, meestal kan er slechts een kleine glimlach vanaf.
Ondanks Adrian maar tot zijn 15e naar school is gegaan, is hij geen domme jongen. Op vlak van de standaard schoolvakken is hij echter niet de slimste, maar hij ziet makkelijk een oplossing voor een probleem en weet logisch te redeneren.
Extra:
Adrians moeder Mercedes is een goedkope hoer in de letterlijke en figuurlijke betekenis van het woord, een geheim dat hij zo angstvallig mogelijk geheim probeert te houden naar de buitenkant toe. Toen Adrian 13 was, beviel zijn moeder echter van een tweede kind, een meisje genaamd Kaya. Aangezien het ‘gezin’ het vanaf het begin al niet breed had, zorgde een tweede kind voor teveel last. Mercedes besloot de zorg voor Adrian uiteindelijk op te geven. Hij was 15 toen hij op zijn eigen benen moest beginnen staan.
Adrian weigerde echter permanent weg te blijven van zijn ‘gezin’, daarvoor was hij veel te gehecht geraakt aan Kaya en hij wilde niet dat zij hetzelfde leven zou kennen als hij. Hun appartement bevond zich in een zeer lugubere, criminele buurt waar iedereen iedereen wel kent. Adrian werd voor de eerste keer opgemerkt door het hoofde van een criminele bende nadat hij – slim genoeg om zijn gezicht verbergen te houden - een ring had gestolen bij een juwelier en toen hij uiteindelijk betrapt werd er zo snel vandoor ging dat niemand hem kon bijhouden. Sindsdien moest hij vaak kleine opdrachten vervullen voor de bende, wat hem goed geld opleverde zodat hij voor zichzelf en zijn zusje kon zorgen. Hij was echter niet oud genoeg om een effectief lid te zijn, dus bleven die opdrachten ook miniem. Toen hij enkele dagen geleden 18 werd, werd hem eindelijk het voorstel gedaan. Helaas werd hij niet veel later door de sekte meegenomen.