RPG - The House in the mountains [speeltopic] [7] - Speeltopics

Nieuwe regel: Alleen Patholoog, MissAlice en Appelboompje mogen nieuwe topics te openen. Als geen van hen online is en er 12 uur voorbij zijn gegaan, mag iemand anders een topic openen. Maar dan verwacht ik wel een link in mijn gastenboek + het praattopic. Dit geldt ook voor het praattopic.

[ bericht aangepast op 18 aug 2013 - 17:13 ]

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

ik maak hem extra mooi :'D en jaaah matty :'D
maar ik ga wel over op mobje nu dus even tandjes poetsen etc terwijl jij schrijvende bent :'D

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Ik denk dat het nog even duurt voor ik schrijvende ben :'c

Little do you know

:-C

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Ella Eve Montgomery Chachi Gonzalez.

"Ik weet het niet." Ik fronste mijn wenkbrauwen, maar schudde mijn hoofd toen ik me bedacht dat ze de waarheid waarschijnlijk gewoon sprak. Ik had maar al te veel momenten meegemaakt waarin ik niet kon zeggen of het goed met me ging. Ik zat te huilen en ik kon niet zeggen waarom. De meeste dagen haatte ik mezelf en wou zelfmoord plegen en op goede dagen haatte ik mezelf enkel. Ik moest toegeven dat het redelijk erg klinkt en ik zou ook niet geweten hebben hoe ik ervan af zou geraakt zijn op m'n eentje, dus ik wist maar al te goed dat ik mensen moest helpen als ik kon. Dat was ook precies de reden geweest dat ik verder de badkamer in liep en de deur achter me sloot om deze dan ook op slot te doen. Het was niet het moment om me te storen nu, ik ging serieus worden.
Het meisje, waarvan ik de naam eigenlijk niet kende, begon harder te wenen om een onbekende reden. Aan haar gezicht te zien, was ze aan het nadenken. Ik perste mijn lippen op elkaar en keek even naar boven. Het meisje deed me enorm veel denken aan mezelf, gewoon haar manier van doen, de uitdrukking op haar gezicht, volgens mij had ze misschien dezelfde gedachten. Minder erg waarschijnlijk, ik wist het niet, ik was ook altijd veel te snel in conclusies trekken en mijn eigen logica loste er niet veel mee op.
"Help, kun je me alsjeblieft helpen ?" Het was niet veel geweest. Geluid was er amper aan de pas gekomen, maar ik had haar gehoord. De woorden die velen niet durfden uit te spreken, bang dat ze stom zouden overkomen. Ik knielde bij haar neer met wat papieren doekjes die ik had genomen van naast de pompbak, "Natuurlijk wil ik je helpen," begon ik waarna ik haar gezicht wat begon af te vegen, ik voelde me echt een moeder nu maar goed, "Wat is er gebeurd ?"

[ bericht aangepast op 18 aug 2013 - 22:55 ]

WOOOH c:
Eindelijk, de laatste afleveringen van TVD zijn online c:
Oké, de laatste van seizoen 3 maar goed x'D
Nu heb ik weer wat te doen als niemand reageert x'd
Ik reageer nu écht met Matt x'D

Little do you know

he he
zo ik vind na zo veel beloftes en wachten dat ik dat mag zeggeb :'D

hihi
ik moet rrn.nieuwe serie vinden..

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Matt Johnson
Ze zegt dat Junky Rafael ook bij mabel mag en ik knik instemmend.
"Goed plan!" roep ik vrolijk.
Als ze dan verteld over haar lingerie grinnik ik zacht, en wanneer ze een kus op mijn mondhóek drukt kijk ik haar pruilend aan waarna ik op mijn lippen tik met mijn wijsvinger "Matt wil meer" fluister ik grinnikend terwijl mijn mondhoeken omhoog krullen.
"En als je zegt dat ik eruit moet blijven maak je het alleen maar interessanter voor me" zeg ik dan grinnikend.

Kort, maar ik heb geen inspiratie :'D

Little do you know

ik heb recht op een stukje roww
anders maak ik het uit
onze relatie is niet eerlijk op deze manier

hihi

laulautje Pearl

Matt stemt volmondig in met mijn idee om Rafael bij Mabel op de kamer te gooien zodat ik bij hem kan blijven slapen. Toch lijkt hij wat minder blij met die kus op zijn mondhoek, hij tikt met zijn vingers op zijn lippen en zegt dat hij meer wil. "Ik weet niet meer hoe dat moet... Ben ik vergeten.." zeg ik pruilend waarna ik een kus op zijn wang druk. "Kijk, Misschien moet je me dat even leren?"
"En als je zegt dat ik eruit moet blijven maak je het alleen maar interessanter voor me" Ik grinnik.
"Als jij het liever zo ziet liggen in mijn koffer dan wanneer ik het aan heb" en ik haal mijn schouders op "Oké ga je gang." wat me nogmaals laat grinniken.

[ bericht aangepast op 19 aug 2013 - 11:48 ]

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Lizzy Franklyn
"Help, wil je me alsjeblieft helpen?" zei ik zachtjes, nauwelijks hoorbaar. Ik wist niet waarom ik het meisje vertrouwde, maar ze zei: "Natuurlijk wil ik je helpen. Wat is er gebeurd?" Omdat ik haar vertrouwde vertelde ik haar het hele verhaal: "Ik was op een dag, 17 augustus 2011, was ik aan het winkelen met mijn zus. Mijn zus steekt de straat over en op dat moment start er een auto en rijd keihard op mijn zus in. Ze was opslag dood. Het was geen ongeluk, het was moord. Maar de buitenwereld geloofde mij niet. Ze dachten dat het een gewoon verkeersongeluk was. Sindsdien leef ik in enorme angst, doodsangst. Niet alleen voor de moordenaar, maar ook voor iedereen die mij niet geloofde. Ik ben zelfs bang voor mijn eigen ouders. Ik ben bang om te leven. Ik ben bang om dood te gaan. Ik ben bang voor de gehele wereld. En voor jouw ook een beetje." Zo eindigde ik mijn verhaal. Toen bedacht ik me dat ik dat beter niet had kunnen zeggen en zei snel: "Sorry." erachteraan. Mijn tranen waren op en ik keek het meisje met betraande ogen aan, ze was best mooi.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

John Hunter Bell
Ik glimlachte toen ik voelde hoe nat ze was en die grijns werd alleen maar breder door haar kreuntje. Ze was een meisje wat duidelijk vaker het bed deelde met anderen. Zo'n bezwaar was dat voor mij zeker niet. Onschuldige meisjes waren er genoeg, maar een meisje wie wist waar ze mee bezig was, was vaak nog veel fijner. Ik wilde eigenlijk protesteren toen ze mijn hand weghaalde, maar toen ze zich omdraaide was die gedachte direct verdwenen. Haar vinger legde ze op mijn lippen, waar ook een brede grijns op te lezen was. Mijn handen sloten zich weer om haar billen zodra haar lippen de mijnen raakten. Voor mij was het begin van de kus veels te zacht, maar gelukkig gibg ze snel verder. Ik tilde haar ondertussen van de grond en duwde haar met haar rug zo hoog tegen de deurpost dat ik zo ik haar kon glijden als ik of zij er zin in had. Ik beet zacht op haar onderlip en kneep met een hand in haar bil. Mijn geslacht was nu flink hard, gelukkig maar dat ik niets aan had, anders zou dat niet comfortabel meer zijn. Ik duwde haar nog iets steviger tegen de plank hout die de deurpost aan deze kant maakte en ging met mijn pinken heel licht over haar geslacht heen. Ik zou al genoeg lol beleven aan haar, dan mocht zij er ook wel wat lol in hebben, vond ik zo. Ik was dan wel John's roekeloze, wilde en gevaarlijke kant, ik had ook waarden, al waren die heel anders dan van de meesten. Daarnaast maakte haar opgewondenheid mijn opgewondenheid zeker niet minder. Ondertussen brak de kus die ze zo tergend zacht was begonnen tussen ons nogsteeds niet. Gelukkig was die nu wel een stuk ruwer en gepassioneerder.

Bowties were never Cooler

Matt Johnson
Als ik haar zeg dat ik meer wil zegt ze dat ze niet meer weet hoe dat moet, waardoor ik haar beledigt aan kijk.
"Je weet het niet meer, of je wil het niet meer?" vraag ik haar. Dat is het nadeel aan het feit dat mijn masker er niet meer is.. de Matt die ik vroeger was, is vaak onzeker.
"Als jij het liever zo ziet liggen in mijn koffer dan wanneer ik het aan heb" zegt ze schouderophalend "Oké ga je gang."
"Pff, nou doe je gewoon gemeen" zeg ik met een pruillipje.

Again.. no fkkng inspiration x'd

Little do you know

haha ;p ga maar inspiratie kweken dan :'D

Laurinda Pearl
"Je weet het niet meer, of je wil het niet meer?" zegt hij met een beledigde uitdrukking wat me laat grinniken en ik druk een vlinderlicht kusje op zijn mond.
Zodra ik hem verteld heb dat hij best in mijn koffer mag kijken als hij het liever daar ziet liggen begint hij te pruilen, "Pff, nou doe je gewoon gemeen".
Ik schiet even in de lach en kijk hem daarna zwaar onschuldig aan. "Sorry lieve Matty, hoe kan ik dat ooit met je goedmaken?" En ik druk again mijn lippen op zijn mond, "Komt dat in de buurt van meer btw?"

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Matt Johnson
Ze grinnikt en drukt haar lippen dan op mijn mond, wat me een brede glimlach bezorgt.
Dan als ik zeg dat ze gemeen is schiet ze in de lach.
"Sorry lieve Matty, hoe kan ik dat ooit met je goedmaken?" vraagt ze waarna ze opnieuw haar lippen op de mijne plant "Komt dat in de buurt van meer by the way?" vraagt ze dan vervolgens. Ik grinnik zacht en knik "Ja, misschien" zeg ik met een lach.
Ik druk mijn lippen op de hare en kijk haar daarna weer glimlachend aan.
"Maar nu heb ik honger" zeg ik grinnikend

Little do you know

ik was stagebedrijven zoeken
woensdag stagegesprek bij een paardenkliniek :'D

Lautje lau Pearl
Matt drukt zijn lippen op mijn mond en kijkt me aan met een glimlach. "Maar nu heb ik honger".
Een zucht rolt over mijn lippen, "vreetzak" en ik sta op met een Auw gezicht. "Gaat dat ooit weer weg...."
De handdoek die mijn naakte lichaam bedekt sla ik wat beter op en met voorzichtige stapjes, het was nog altijd pijnlijk om te veel te bewegen, verplaats ik me richting de hoek waar onze kleren liggen, ik ging dus geen spijkerbroek aandoen zonder onderbroek he...
Dus ik besloot eigenwijs zijn shirt van de grond te pakken, de handdoek te laten vallen en zijn shirt over mijn hoofd te trekken. Het was lang genoeg om halverwege mijn bovenbenen te rijken en ik draai me naar hem op.
"Staat wel toch" zeg ik met een grijns.

[ bericht aangepast op 19 aug 2013 - 15:04 ]

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Leuk leuk c:
ik moet ook nog even een nieuwe stageplek vinden, maar de volgende stageperiode begint pas over een paar maanden, aangezien de periode waar ik nu in zit eindigt in November, dus ik heb nog wel even x'D
Matt Johnson
Ze noemt me een vreetzak waardoor ik zachtjes lach. Als ze dan opstaat merk ik dat ze er last van heeft, ze vraagt of het ooit nog weg gaat en ik knik.
"Ja zeker, morgen ochtend zal het wel goed zijn.. maar ik raad u wel aan om even een paracetemol te slikken" zeg ik dokter-achtig waarna ik haar glimlachend aan kijk. Ze trekt mijn shirt aan en draait zich dan naar mij om.
"Staat wel toch" zegt ze met een grijns waarop ik heftig knik.
"Als je mee zou doen met een schoonheidswedstrijd met enkel mannen in de jury zou je zeker winnen" zeg ik grinnikend.

Little do you know