RPG - The house in the mountains [speeltopic] [6] - Speeltopics

Aangezien Patoloog en Missalice op vakantie zijn heb ik voor nu het 6de topic aangemaakt

In een huis, diep in de bergen, wonen Gregory McEwan en Anna Sharp. Zijn zijn bereid om een aantal jongeren in huis te nemen die het nodig hebben om terug op de rails te komen, die extra aandacht nodig hebben, die niet in de maatschappij passen of gewoon jongeren die een break nodig hebben van de hele wereld. De vorige groep jongeren heeft besloten om samen te gaan reizen, dus is nu is het de beurt aan een heel nieuwe groep.
Zullen zij net zo'n hechte groep vormen, of zullen ruzies en liefdesaffaires de groep uiteen drijven?'

Lees alle regels even door, dat bespaart weer een hele hoop werk, commentaar, etc.
Wij doen het namelijk net iets anders als alle andere RPG's.

RPG-regels:


Regels en gang van zaken binnen het huis:


Het niet opvolgen van de regels resulteert in een ban van het RPG.

Personages: (-/20 vrij)


De groepen:


Het huis


Praattopic
Rollentopic

Veel plezier!

Op vakantie:
-Pom
-KiliOfDurin
-MissAlice
- SeaWaves
Alleen besturen waar nodig. Zodra ze terug reageren, stop je met het besturen van hen.
Tips; raak niet in een gesprek met hen, laat de personages met rust en rond huidige gesprekken af.



topic 7

[ bericht aangepast op 15 aug 2013 - 12:41 ]

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Matt Johnson
Ik hoor Laurinda bij de deur en niet veel later komt ze naast me zitten op het bed.
"Wel, Matt, ik spreek je later nog wel aangezien iemand daar mij niet de kans heeft gegeven om naar binnen te komen, als je weer wegloopt, loop dan naar mij, ik moet je nog iets zeggen." hoor ik Ella haar stem van af de andere kant van de deur. Vragend kijk ik ernaar. Wat moet ze me zeggen dan? Ik ga zo wel even naar haar toe dan maar.
Dan begint Laurinda te praten:
"Sorry oke? Ik doe niet of het me allemaal wat interesseerd matt het interesseerd me ook. Maar ik was kwaad omdat je me niet bwgreep"
Kort kijk ik haar aan, het interesseerd haar dus allemaal wel wat ik doe? Ik zucht.
"Snap je het dan niet? Je komt te dichtbij.." begin ik zacht "Je komt te dicht bij de oude Matt" ga ik verder met tranen in mijn ogen, snel wend ik mijn blik op mijn schoenen.. "De Matt die iedereen hoort te kennen huilt niet.. en nu zit ik gewoon hier te huilen terwijl er iemand bij is" zeg ik nors "je komt gewoon te dichtbij en dat kan ik niet riskeren.." zeg ik zacht met mijn gezich naar de grond "Ik wil niet om mensen geven.. uiteindelijk zul je toch afscheid van ze moeten nemen" een eenzame traan rolt over mijn wang, mijn masker is zojuist gevallen en gebroken..
Ik laat de tranen gewoon stromen, ik huil nu toch al. Het heeft geen zin om alles met veel moeite tegen te houden. In stilte stromen de tranen over mijn wangen als kleine watervalletjes..

[ bericht aangepast op 12 aug 2013 - 14:20 ]

---

Little do you know

ahww

Laurinda Pearl
"Snap je het dan niet? Je komt te dichtbij.. Je komt te dicht bij de oude Matt" Zegt hij en ik zie zijn ogen glinsteren van het vocht.
"De Matt die iedereen hoort te kennen huilt niet.. en nu zit ik gewoon hier te huilen terwijl er iemand bij is je komt gewoon te dichtbij en dat kan ik niet riskeren.. Ik wil niet om mensen geven.. uiteindelijk zul je toch afscheid van ze moeten nemen"
Nu al, te dicht bij, was ik er echt zo door heen gebroken?
"Sorry Matt. Maar misschien is het wel goed dat dat gebeurd, misschien moet je dat masker laten vallen en je zelf zijn. Afscheid nemen hoort bij het leven, dat weet jij, dat weet ik . Je zult van iedereen uit eindelikj een keer afscheid moeten nemen, en je zult toch ooit om iemand gaan geven, en die gene gaan missen. En ik weet dat je nog steeds van Camille houd, en ik weet dat je haar mist, en ze zal absoluut een geweldige liefde zijn geweest, en dat dat pijn doet snap ik ook. Maar er zijn er meer en Camille had vast niet gewild dat jij je zo opkropt in plaats van het te verwerken en verder te leven"
Zodra Matt begint te huilen schuif ik dichter bij en sla beide armen om de jongen heen.

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Matt Johnson
"Sorry Matt. Maar misschien is het wel goed dat dat gebeurd, misschien moet je dat masker laten vallen en je zelf zijn. Afscheid nemen hoort bij het leven, dat weet jij, dat weet ik . Je zult van iedereen uit eindelikj een keer afscheid moeten nemen, en je zult toch ooit om iemand gaan geven, en die gene gaan missen. En ik weet dat je nog steeds van Camille houd, en ik weet dat je haar mist, en ze zal absoluut een geweldige liefde zijn geweest, en dat dat pijn doet snap ik ook. Maar er zijn er meer en Camille had vast niet gewild dat jij je zo opkropt in plaats van het te verwerken en verder te leven"
Ik haal haperig adem en kijk haar dan aan "Ik wil geen afscheid moeten nemen, niet weer" zeg ik zacht "Als dit gebeuren hier voorbij is moet ik ook afscheid nemen.. Dat kan ik gewoon niet" vervolg ik zuchtend..

I nearly cried :')

---

Little do you know

KiliOfDurin schreef:
Loki Laufreyson
Ik glimlachte oprecht bij haar woorden, iets wat ik maar weinig deed. Het stelde me gerust en maakte me op mijn gemak op een of andere manier. Ik beet zacht op mijn lip toen ze over gisteravond begon. De gevoelens staken zich weer de kop op, maar omdat ik niet moe was kon ik ze terug duwen en waren ze alleen even in mijn ogen te zien, want mijn glimlach verdween niet. "Ja, hoor. De nacht maakt me altijd wel rustig." Ik haalde een hand door mijn zwarte haren. Aan de onderkant krulden ze wat doordat ik vandaag had gedoucht. Ik zag haar ook een los plukje wegvegen, al stond het wel speels en rebels zo'n losse lok. Ik nam nog een slok thee en volgde haar ogen naar mijn mok. Opeens werd ik meegesleurd naar de keuken. Daar zette ik mezelf naast haar neer op het aanrecht en dronk het laatste beetje thee op. "Dus, weet jij wat we gaan doen vandaag?" vroeg ik luchtig. Ik hoopte dat we binnen bleven, want ik had geen zin in gezeur over kou. Al had ik ook weer zin om in de sneeuw buiten rond te banjeren. Je kon zo veel leuks doen met sneeuw. Ik keek even naar Abby en duwde de volgende losse pluk met een van mijn lange vingers achter haar oor. Op dat moment kookte de waterkoker. Ik gleed van het aanrecht af voor ik water in allebei onze mokken goot en er thee van maakte. In de mijne deed ik nog wat melk voor ik haar haar mok gaf en weer naast haar ging zitten.

Abigail Pierce
Toen ik eenmaal op het aanrecht zat zette Loki zich naast me. "Dus, weet jij wat we gaan doen vandaag?" Ik schud mijn hoofd van mee, "Nope maar ik heb geen zin in gezeur... eigenlijk heb ik geen zin in groepsactiviteiten, groepen betekend Matt, en Matt betekend ruzie..." En sneeuw was nat en koud..
Zodra er een hand naar mijn gezicht reikt schrik ik op maar het is Loki die een tweede pluk haar achter mijn oor strijkt. Slecht geweten, en Echt? Ging het nu al los!
Loki springt van har aanrecht af en doet in beide mokken warm water en maakt er twee van waarna hij mij een mok geeft en weer naast me komt zitten.
"Dank u." Ik hou de mok in een hand en schuif wat beter op het aanrecht waarna ik naar Loki kijk. "Zelfs zittend ben je groter..." stomme 1.65...

Laurinda Pearl
"Ik wil geen afscheid moeten nemen, niet weer Als dit gebeuren hier voorbij is moet ik ook afscheid nemen.. Dat kan ik gewoon niet" zegt hij en ik knik. "Ik weet dat Matt, maar als je je de hele 'vakantie' zo af gaat sluiten dan ga je het er voor jezelf niet gezelliger op maken. " Daarbij wil dat zeurmens net iets te graag je aandacht hebben geloof ik voeg ik er in mijn hoofd aan toe, maar ik besluit dat het niet verstandig is om het hard op te zeggen.
Ik laat een arm van hem afglijden en strijk met die hand de tranen voorzichtig van zijn wangen.
Arme Matty toch en ik trek hem opnieuw in een knuffel.

[ bericht aangepast op 12 aug 2013 - 15:41 ]

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Matt Johnson
"Ik weet dat Matt, maar als je je de hele 'vakantie' zo af gaat sluiten dan ga je het er voor jezelf niet gezelliger op maken" zegt ze dan tegen me.
Ze veegt mijn tranen weg en zo blijven mijn wangen weer droog, de tranen zijn gestopt met rollen, en ze trekt me in weer in een knuffel.
"Als ik mezelf ben ben ik net als Pete.. dan heb je tien keer sneller pijn" zeg ik zuchtend "Ik wil geen pijn meer" fluister ik vervolgens.
Ik haal diep adem en laat dan alle lucht er in één keer weer uitkomen in een diepe zucht.
"Ik wil gewoon geen pijn meer. Twee keer een geliefde verliezen is genoeg, meer dan ik aan kan" zeg ik hoofdschuddend "Eerst Camille, en toen twee maanden later mijn vader omdat we op vakantie gingen om Camille te vergeten" tranen springen weer in mijn ogen "Op onze terug reis stortte dat kut vliegtuig neer en die tering piloot kreeg het vliegtuig niet meer omhoog" ga ik verder waarna ik mijn kaken stijf op elkaar zet en boos voor me uit staar.
"Het enige geluk was dat mijn vader geen pijn had hoeven lijden" zeg ik na een tijdje als ik weer wat rustiger ben.

---

Little do you know

Laurinda Pearl

"Als ik mezelf ben ben ik net als Pete.. dan heb je tien keer sneller pijn. Ik wil geen pijn meer" en hij zucht een keer.
"Ik wil gewoon geen pijn meer. Twee keer een geliefde verliezen is genoeg, meer dan ik aan kan. Eerst Camille, en toen twee maanden later mijn vader omdat we op vakantie gingen om Camille te vergeten. Op onze terug reis stortte dat kut vliegtuig neer en die tering piloot kreeg het vliegtuig niet meer omhoog. Het enige geluk was dat mijn vader geen pijn had hoeven lijden" ik glimlach en veeg een nieuwe traan weg.
"Het komt wel goed Matt, echt wel. Dat gevoel dat jij mee maakt, dat maken we allemaal een keer mee. De een wat vaker dan de ander. Maar je kunt je er niet geheel voor afsluiten. Je hebt mensen nu die om je geven... Ik weet precies hoe jij je voelt nu, ik heb daar ook last van gehad rond het overlijden van mijn moeder. De persoon van wie ik het meest hield liet me achter toen terwijl ik juist die steun nodig had." ik glimlach. 'Het komt wel goed. Maar je moet daar zelf voor zorgen."

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

HAHAHA x'D
This is WHY Pewds is so Genius :')