Het is natuurlijk het beste om haar aan te raden naar een psycholoog te gaan, maar helaas is dat een stap waarvan ik denk dat hij niet helemaal goed overkomt als een leeftijdsgenoot dat doet. Anders zou ik haar heel sterk aanraden eerst naar een vertrouwenspersoon op school te gaan - die hebben dat soort verhalen vaker gehoord, dat soort littekens vaker gezien, etc. Zij zullen dus niet van streek raken of boos worden oid, waardoor het fijner is om met hen te praten dan meteen op de ouders af te stappen. Bovendien kunnen vertrouwenspersonen meestal helpen met het stappenplan van 'wat nu' (naar de dokter, verwijsbrief, psycholoog, etc.). Dat is even wat makkelijker dan haar aanraden naar een psycholoog te gaan, want als ze echt 12/13 jaar is, kom je daar niet zomaar zonder je ouders iets verteld te hebben, en geloof me, het praten met je ouders is een kutgesprek. Dat doe je veel liever met een vertrouwenspersoon erbij. ><
Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.