RPG - The House in the mountains [speeltopic] [3] - Speeltopics

Hallo peepz, ik ga op vakantie tot 12 augustus.
-Tijdssprongen worden unaniem gedaan.
-Links van nieuwe topics in mijn gastenboek, please.
-Besturen van mijn personages alleen waar nodig. (:
Hopelijk tot gauw! Xx

[ bericht aangepast op 1 aug 2013 - 9:38 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

[Mijn topics]

Laatste posts.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

John Hunter Bell
Ik liep met haar mee naar de kamerlijst en keek vlug. We zaten met nog twee jongens. Direct begon ze te vloeken en te tieren. Ik legde zacht mijn handen op haar schouders om haar hopelijk wat te bedaren. "Rustig maar, het geeft niet. Ik snap dat je liever bij andere meisjes had gezeten." Ik liep daarna met haar mee naar de kamer met mijn handen weer in mijn zakken. In de kamer stonden mijn rugzak en pjunjebaal al en wat haar spullen moesten zijn. Op twee van de bedden lagen ook al spullen. Ik gniffelde zacht toen ze vroeg welk bed ik wilde. "Hetgeen wat over is." Ik pakte mijn zooi en legde het op het enige overgebleven lege bed. Ik ging ernaast zitten en keek haar aan. "Heel erg bedankt dat je dit wil doen. Als jij ergens moeite mee hebt wil ik je graag helpen." Ik keek haar aan van onder mijn lange donkere wimpers. Ik haalde een klein speeldoosje uit mijn tas en zette het op het nachtkastje. "Nog een ding: Als Hunter echt in psyco seriemoordenaar modus gaat, hoef je alleen maar dit te laten spelen en hij zal bedaren, genoeg om hem te kunnen overmeesteren. Gebruik eht alleen alsjeblieft niet te vaak, want dan ben ik bang dat het niet meer zal werken." Ik keek haar nog even aan en liet me toen languit op mijn bed vallen.

Thomas William Laufreyson
Ondanks dat Abby zei dat het geen probleem was gingen ze toch door. Het rood was ondertussen weer van mijn kaken verdwenen en ik was terug op mijn nu lege bed gaan zitten. Ik keek naar hoe ze min of meer in elkaar lagen elkaar te plagen. Dit liep echt nog eens uit op sex, of ik er nou was of niet. James was het blijkbaar met me eens en zei dat het een probleem was. Abby zei weer van niet, maar ik kende mensen langer dan vandaag en had ook al vaker gezien dat dit soort dingen snel veranderde in sex, of ik er nou was of niet. Ik viste een dik boek van uit de laden van mijn nachtkastje over kwantummechanica. Ik trok mijn benen op op mijn bed en sloeg het open op de pagina waar ik gebleven was. "Zolang jullie maar op dat bed blijven en ik niets te zien krijg achter mijn boek is het best." mompelde ik. Ik was al erg verrast dat ze me leken te horen, al wist ik uit ervaring dat ze er waarschijnlijk toch niets mee zouden doen.

Bowties were never Cooler

mijn topics

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

[MissAlice, je vergeet een deel op het einde.]

Grogry McEwan
Fijn, nu moest ik met die hoop papperassen die trap o, ik zuchtte even onder het gewicht en liep de trap dan maar op, ik hoopte maar dat de kinderen niet door de traphal aan het renen ware, anders zouden ze me mooi mogen helpen.

Was jouw post na de mijne..

"Ik liep de trappen op naar boven, naar onze kamer, waar ik mijn t-shirt met vest verving voor een lekker warme hoodie. Ik zag dat Gregor al verlekkerd naar mij keek en ik liep lachend naar hem toe." Hiermee eindigde ik mee.
Kun je dat aanpassen?

[ bericht aangepast op 30 juli 2013 - 20:14 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Ella Eve Montgomery. || Groep 2.
Huis.

"Polka doots !" hoorde ik iemand vrolijk roepen. Die iemand was Matt, het kon niet anders. Ik liep naar de plaats waar zijn stem vandaan kwam en zag mijn koffer staan. Ik klapte vrolijk in mijn handen en gooide mijn koffer op 1 van de 2 bedden die er stonden. Vlug opende ik mijn koffer en haalde er mijn pyjama uit, waarna ik naar me omdraaide naar Matt en 1 wenkbrauw op trok.
"Zoals je kan zien heb ik géén aparte badkamer en zoals je ook kan opmerken heb ik mijn pyjama vast, klaar om deze aan te doen, dus als je je nu zou kunnen omdraaien ?" Ik glimlachte liefjes naar hem en gebaarde dat hij zich moest omdraaien. Het kon me niet schelen dat hij in dezelfde kamer stond, als hij niets zag was het goed voor mij.

[ bericht aangepast op 30 juli 2013 - 20:25 ]

{Mijn Topics}

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

James Yaser
"Zolang jullie maar op dat bed blijven en ik niets te zien krijg achter mijn boek is het best." zegt Loki.
"Het spijt met echt dat je bij mij op de kamer ligt." zeg ik oprecht tegen Loki als die achter zijn boek verdwijnt.
Misschien moesten we toch wat rustiger aan gaan doen, was het zo af te lezen van ons. Maar ik wil niet rustiger aan doen. Dus ik begin nog een keer met kietelen. Gewoon omdat ik het leuk vind.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Sam Davis - Kamer 5
Ik loop in mijn eentje naar mijn kamer toe, nadat ik had gelezen bij wie ik in de kamer zat. Ik kende niemand en dat vond ik eigenlijk wel jammer. Niet dat ik tot nu toe veel mensen heb ontmoet, maar toch. Ik was een van de laatsten die naar zijn kamer toe liep, maar dat maakte me niet veel uit. Ik had geen behoefte om een speciaal bed uit te kiezen, ik slaap toch wel. Ik liep de twee trappen op, wat voor mij best zwaar was, en vond al snel de kamer waar ik in zat. Ik deed de deur open en ging in de kamer staan. 'Hoi,' zei ik zachtjes. Een meisje lag op bed en een ander meisje was aan het slapen. 'Waar kan ik gaan liggen? Of maakt dat nu niet meer uit?'

[Ik had de personages van Pom overgenomen, ze heeft mij een korte samenvatting gestuurd van wat haar personages gedaan hadden/dachten, dus ik weet hopelijk wat ik moet schrijven.]

Lilith Stone - Kamer 7
Ik keek naar de kamerindeling en zag dat ik bij Ella op de kamer zat. Ik had al meteen geen zin meer om naar mijn kamer te gaan, ze leek me niet zo heel aardig. Ik irriteerde me eraan dat ze om de tien seconden over haar lippen heen likt. Het was ook nog eens op de tweede verdieping en ik had geen zin om elke keer twee trappen op en af te lopen. Het liefst had ik op een kamer gelegen met vier mensen, dat zou een stuk gezelliger zijn. Ik vroeg me af of ik nog van kamer zou kunnen wisselen, maar dat kon vast niet. Dat zou vast ook heel raar overkomen op Ella, omdat ik haar toch niet zo goed ken. Ik liep samen met Bryan naar boven en ik hoorde meteen stemmen van de kamer waar ik sliep. Dat is raar, ik dacht dat we maar met zijn tweeën op een kamer lagen? Ik deed de deur open en ik zag Ella en een andere jongen wiens naam ik nog niet wist. Ik gooide mijn koffer neer op het andere bed, mompelde zachtjes 'Hoi,' en liep de kamer weer uit. Ik trok de deur dicht met een knal.

Bryan Cooper - Kamer 4
Nadat ik de kamerindeling gezien had liep ik meteen naar mijn kamer toe. Er zaten leuke mensen in, ze leken me in ieder geval aardig, dus ik was blij. Ik liep samen met Lilith omhoog, die iets minder vrolijk keek. Ik besloot niets tegen haar te zeggen, ik kende haar lang genoeg om te weten dat ik niets moest zeggen op dit soort momenten. Ik ging naar links en Lilith ging naar rechts. Ik klopte zachtjes aan op de deur, ik weet niet waarom, en deed hem daarna meteen hopen. 'Hoi, ik slaap ook op deze kamer,' zei ik toen ik binnenkwam. 'Waar is mijn bed?'

[ bericht aangepast op 30 juli 2013 - 20:22 ]

Thomas William Laufreyson
Ik schudde met gesloten ogen mijn hoofd bij zijn woorden. "Maak je geen zorgen. Ik deel al mijn hele leven mijn kamer met mijn broer. Ik ben echt wel wat gewend." Ookal werd ik nu half behandeld als een klein kind, ik vond het wel fijn dat ze een beetje rekening met me probeerden te houden. Mijn broer deed dat namelijk helemaal niet en ik had al veels te vaak bovenin het stapelbed zitten lezen terwijl het hele ding heen en weer en op en neer ging van hem die in het onderste bed tekeer ging op een meisje, vaak waren ze beiden nog half dronken ook. Ik zuchtte. Ik wilde daar niet aan denken. Ik opende mijn ogen weer en dook terug in mijn boek.

[ bericht aangepast op 30 juli 2013 - 20:27 ]

Bowties were never Cooler

Abigail Pierce
"Damn James!! " en ik probeer zijn handen weg te krijgen. "Hou, mwhahhaa alsje,.. alsjeblieft oohoop" probeer ik te zeggen tijdens het lachen en ik duw met mijn handen zijn lichaam aan de kant, ga op zijn buik zitten en pin zijn handen langs zijn hoofd. Done.
"Uit gekieteld...? Klaar?" roep ik half lachend, half buiten adem beseffend dat dit er nog wel veel erger uit zou zien en ik keek een keer richting Loki of die nog met zijn neus in zijn boek zat. Arme Loki.

[ bericht aangepast op 30 juli 2013 - 20:38 ]

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Juliet Cile || Kamer 4

'''Hoi, ik slaap ook op deze kamer'' Zei opeens een stem waardoor ik wakker schrok. Ik draaide me hoofd naar de deur en zag er een jongen staan. ''Waar is mijn bed?'' Vroeg hij terwijl hij binnenkwam. Ik haalde ik een hand door mijn haar terwijl ik hem een beetje verbaasd aan keek.
'' Euhm je mag kiezen. Ik slaap op dit bed. En zover ik weet zijn de andere 3 bedden niet bezet.'' Zei ik wat slaperig. ik haalde uit mijn ogen wat slaap en keek even de kamer rond. '' Owja ik ben Juliet, Juliet Cile trouwens. '' Zei ik terwijl ik uit me bed sprong. Ik wankelde even toen ik ner kwam maar herstelde snel. Ik haalde mijn gitaar van mijn bed af en liep naar de hoes om hem in te doen. Toen ik hem er in had gedaan merkte ik dat ik nog in mijn allerdaagse kleren zat. Dan was ik zeker moe. Even voelde buikpijn opkomen en ik trok een vaag gezicht. '' Sorry.'' Mompelde ik naar de jongen terwijl ik naar mijn koffer liep.

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

James Yaser
Ze protesteert natuurlijk.
"Ik heb honger. Zullen we iets te eten halen?" zeg ik.
Ik wacht niet op haar antwoord en ik sleur haar de kamer uit, zodat Loki een beetje rust heeft. Ik kijk hem veelbetekenend aan en sleur haar de trap af.

(Sorry een beetje kort.)

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Abigail Pierce
"Ik heb honger. Zullen we iets te eten halen?" Ik open mijn mond om wat te zeggen maar krijg de kans niet om antwoord te geven want James trekt me het bed af zo de kamer uit de trap af richting de keuken.
"Kalm aan! Dat eten loopt niet weg" roep ik , hij loopt te snel en ik voel me net een aanhanger zo...

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Dena Fields

'Heel erg bedankt dat je dit wil doen. Als jij ergens moeite mee hebt wil ik je graag helpen,' zei John. 'Dankje, maar dat is niet nodig,' antwoordde ik met een klein lachje. Hij was aardig. Ik vroeg me af of de andere ook een soort buddy kregen. Hij haalde een muziekspeeltje tevoorschijn. 'Nog een ding: Als Hunter echt in psyco seriemoordenaar modus gaat, hoef je alleen maar dit te laten spelen en hij zal bedaren, genoeg om hem te kunnen overmeesteren. Gebruik eht alleen alsjeblieft niet te vaak, want dan ben ik bang dat het niet meer zal werken.' Ik knikte. 'Ik snap het, geen gebroken beenderen en niet te vaak dat speeltje. Lukt het verder?' vroeg ik hem, maar hij viel al op het bed. Sure, waarom niet. Ik legde mijn koffer op het bed, zodat niemand anders dat zou inpikken. Uit mijn koffer haalde ik mijn pyamabroek en deed hem aan. Het feit dat ik het erg vond dat er geen meisjes waren, was puur mentaal, alsof ik een medestander nodig had. Verder boeide hem me niet als jongens me in mijn ondergoed zagen. Ik trok mijn trui uit en vervangde mijn beha door een minitopje en deed er een ander langer topje overheen. Ik deed nog een vest aan en riep iedereen goededag. Ik had Laurinda veel te lang laten zitten. Met een grote snelheid vloog ik weer naar onder, maar ik zag haar niet zitten. Plots hoorde ik iemand keihard mijn naam gillen. 'LAURINDA!' riep ik terug en rende naar boven. 'Daar ben je,' constateerde ik. Toen barste ik in lachen uit. 'Ik zocht je onder en je staat precies voor mijn kamer. Trouwens, sorry dat ik laat was. Ik heb er een buddy bij. Waar slaap jij?'

Anna Sharp

'Maar McEwan,' zei ik verleidelijk. 'Jij wilt mij uitgekleed hebben, is het niet waar?' Ik sloeg mijn armen om hem heen. In het schermige licht zag ik hoe zijn wangen rood werden. 'Fijn,' antwoordde ik met een brede lach. 'Maar ik ga eerste even een verdieping omlaag.'
Snel rende ik naar onder. Mabel zat precies in de kamer onder ons. 'Mabel? Als je ons nodig hebt, kun je gewoon naar boven komen en bij ons op de deur kloppen als we op de kamer zijn. We willen je ten alle tijden helpen. Oh, en misschien is het handig als je je kamergenoot zegt dat je bang bent, zij wil vast wel helpen.' Ik wachtte kort op haar antwoord en wilde toen weer terug gaan, toen ik me iets bedacht. 'Oh, en zou je Ella dit ook kunnen zeggen, ze lijkt nogal bezig nu. Dank je, lieverd.' Ik schonk haar een brede glimlach, waarna ik weer terug naar boven ging. 'Dus, McEwan, waar waren we gebleven,' grijnsde ik toen ik boven kwam.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt