Evenings in London Never Felt So Sad || One Direction || Topic 2 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 23 juli 2013 - 16:50 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Louis was verbazingwekkend stil, maar ik vond het wel even fijn. Hij mocht ook best de oren van mijn hoofd afkletsen, zoals wel vaker, maar dit was ook wel even goed zo. Ik glimlachte tegen zijn huid en in mijn hoofd begon ik de juiste tekst al te zingen. 'It makes your lips so kissable
And your kiss unmissable
Your fingertips so touchable
And your eyes irresistible'
Citeerde ik het beste stukje. Ik haalde mijn hoofd uit zijn nek en keek in zijn ongelofelijke ogen. Kuste ik hem zacht en genoot ik van zijn vingertoppen op mijn huid. Ja, het past perfect. Mijn ogen begon te glinsteren en ik knikten. 'We gaan er nog een heel mooi en lief kindje bijkeuken Boo. Dat weet ik zeker.' En daar zou ik hoofstpersoonlijk voor zorgen als het moest.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

KiliOfDurin schreef:
Eirwen Cadwalader
Ik was blij toen Liam opnam en schreef snel de tijd en de plaats op een briefje dat ook mijn rugzak in ging. Ik ritste het ding dicht en liep naar buiten met mijn sleutels en ov-kaart in een hand en mijn telefoon tegen mijn oor houdend met de andere. Hij leek wat in gedachten af te dwalen terwijl ik mijn vraag stelde onder het deur op slot draaien. Hem en Alex hier achterlaten zou zwaar vallen, maar we hadden Skype en deze kans zou ik niet nog eens krijgen, dus ik wilde hem ook heel graag met twee handen grijpen. Ik glimlachte toen hij ja zei. "Dank je. Dat is echt heel lief van je." Ondertussen was ik al gaan lopen met de honden naast me. Ik lijnde ze eigenlijk nooit aan, dus nu ook liepen ze gewoon rustig naast me. "Euhm. Ik heb nog geen idee. Maar ik kan het je vertellen als ik straks het gesprek heb gehad en je Alex komt ophalen. Ik krijg dan namelijk alles wat ik nodig heb voor mijn reis, visum en verblijf als het goed gaat." Dat ik gevraagd was was echt een gigantische eer. Waarschijnlijk had mijn baas het voorgesteld aan de regisseur. Ik stond even stil bij de metro tunnel. Binnen zou ik geen bereik meer hebben. Ik begon nu best nerveus te worden en ik streek nog eens mijn rok recht. "Maar ik haal straks gewoon Alex op en dan gaan we wat leuks doen. Maak je geen zorgen en je krijgt alles te horen als je klaar bent met werken, goed?" Mijn stem was iets hoger dan normaal door de spanning en de twee honden keken me aan als vraag of ze mochten lopen. Ik schudde kort mijn hoofd. Vreemd genoeg hielden de twee van de metro, wat best fijn was aangezien we nog wel eens met de metro ergens naartoe moesten.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Rosalie Lauren Holmes

Ik zuchtte en klapte mijn laptop open. Peinzend keek ik naar het scherm en knipperde met mijn ogen. Promotie... Het moest over One Directio gaan... Gelijk gingen mijn gedachtes terug naar die tijd. Ik had met hem tijdens die tijd. Het was hun laatste tour, we spraken er nooit over omdat het pijnlijk was voor hem. One Direction was een onbesproken onderwerp. Ik vond het prima, ik gunde hem de aandacht, ik kon de haat handelen en ik vertrouwde hem. En hij brak mijn hart. Ik las het in de tijdschriften, ik zag foto's. En toch heb ik nog altijd een zwak vor de jongen. Nog altijd kan ik weer verliefd worden op de charmante popster. En waarom? Ik weet het niet.
Met een zucht staarde ik naar het scherm. Ik heb altijd provlberem te begrijpen hoe zo'n leven is, maar ik weet het niet. Ik weet het niet en ik begrijp het niet. Misschien moest ik daar een artikel overschrijven, met One Direction als voorbeeld. 5 normale jongens die samen werden gegooid in een groep en opeens niet meer normaal over straat konden. Dat is Harry over komen. Ik snap niet waarom ik me er nooit in verdiep heb, nooit doorgevraagd heb. Misschien was het ook wel miij schuld dat hij vreemdging. Ik toonde geen interesse in hem. Dat ging ik nu veranderen.
Na het artikel geschreven te hebben, sloeg ik het op en pakte mijn range rover. Ik had zeker geen geld tekort. Ik streek door mijn haren en trok miin witte jurkje en spijkerjasje recht. Na even zenuwachrig aan mijn armband gezeten te hebben, liep ik naar binnen en glimlachte naar het meisje achter de balie. Zwijgend liep ik door en keek door de ramen waar ik harry intensief zag trainen. Ik wilde hem niet store , dus nam ik plaats aan de bar en bestelde een kop thee. Vervolgens wachtte ik totdat de jongen met de krullen klaar was met zijn training.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Louis Tomlinson
Mijn gedachten gingen langzaam uit naar de beste momenten van de afgelopen tijd. Het waren er veel. Heel veel, maar het kon eigenlijk ook niet anders met alles wat er was gebeurd. Een glimlach was op mijn gezicht te vinden, maar deze werd breder toen ik Zayn tegen mijn huid voelde glimlachen.
'Irresistible.' Was het enige wat mijn mond verliet. Het laatste woord van het beste stukje dat hij citeerde. 'Het past precies bij jou. Sinds het begin tot het einde .'
Langzaam keek ik op, om Zayn zo weer aan te kunnen kijken. Zijn lippen op de mijne maakte het gewoon helemaal compleet en kon dan niets anders hem zachtjes terugkussen. Mijn armen sloeg ik weer om zijn middel en deze keer gleden zijn vingers over zijn onderrug. 'En net zo schattig als jij bent.' Zei ik doelende op onder andere zijn glinsterende ogen. 'Maar ik kan echt niet wachten. Dit is gewoon perfect. Meer dan dat zelfs.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Geen probleem. Ik zit maar eens per dag achter de laptop want het is warm en ik wil eigenlijk niets anders doen dan lezen en liggen]

Eirwen Cadwalader
Ik hoorde wat geroezemoes op de achtergrond. Hij was nu vast Alex aan het wegbrengen. Zelf stond ik wat zenuwachtig bij een paal van de metro. Bellen kon daar beneden namelijk niet en ik wilde dit gesprek wel goed afronden en niet overhaasten. Ik had tijd zat... Of nou ja, ik had nog een uur over een reis van een half uur, dus het moest wel lukken. Ik glimlachte vrolijk toen Liam zei dat mijn plannen goed waren. Het was toch wel zijn kindje wat hij aan me toevertrouwde. Ik schudde licht mijn hoofd toen Liam me begon te bedanken. "Het is echt geen moeite en ik doe het met plezier. Jij hebt ook af en toe een dag nodig om je te concentreren op je werk, hoe vervelend dat misschien ook is. Dan ben je wel straks lekker klaar en heb je meer en rustiger tijd voor haar." Ik wilde er net een eind aan breien toen hij vroeg of ik hem iets wilde beloven. Ik schrok er eigenlijk een beetje van. Dit soort dingen vroeg hij meestal niet. In ieder geval niet zo serieus. Hij klonk echt heel erg bezorgd. "Zal ik doen. Beloofd. Maar maak jij je nou niet te veel zorgen en ga gouw aan het werk. Ik zie je vanavond en ik reken op je bij het eten." Eigenlijk had ik het nog niet gedaan maar ik wist hoe leuk Alex het vond voor Liam te koken en als ik het zou vragen zou hij zeker lastig gaan doen omdat het misschien teveel moeite voor me was. Hij was echt een schatje, dat ging ik echt niet ontkennen. Ook was hij een hele goede vriend, mijn beste vriend, waarschijnlijk zelfs meer dan dat, maar in welke categorie ik hem dan moest passen wist ik niet. Hij had gewoon zijn eigen categorie voor hem alleen. Hij was gewoon speciaal voor me en ik had nou niet het gevoel dat dat snel zou veranderen. Iets waar ik zelfs doodsbang voor was.

Bowties were never Cooler

[Ik reageer dadelijk weer, ben doodmoe en moet ondertussen zo'n vijftien kleine kinderen bezighouden]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[0.0 Success!]

Bowties were never Cooler

Liam James Payne

Eigenlijk wilde ik zeggen dat -dat niet hoefde, want ik wilde niet dat Eirwen teveel moeite deed. Maar ik wist dat ik er onmogelijk onderuit kon komen met een 'nee, dat hoeft niet' of iets dergelijks. Het was fijn dat ze het wilde, bij vrienden eten vond ik altijd gezellig en kon Alex zich prima vermaken. Het meisje had nauwelijks onthouden dat Eirwen wegging, nog iets waar ik me zorgen om maakte. Oh wat wilde ik graag smeken of ze hier wilde blijven, niet voor mij of Alex maar gewoon voor alles. Toch weerhield ik me daar van omdat als zij het wilde, ik haar niet tegen mocht houden. Het was tenslotte Eirwen's keus. 'Veel succes en geluk, en onthoudt: Je moet me alles vertellen' grinnikte ik. Ik keek even op mijn horloge en fronste. Ik moest opschieten. Snel begon ik verder te lopen. Met de auto was ik veel sneller bij de studio, dus kon ik die ook nog altijd nemen. Het was nog maar zo'n paar minuten lopen, dan zou ik snel mijn spullen moeten pakken en onmiddellijk in de auto moeten stappen. 'Ik moet gaan, anders kom ik te laat' zuchtte ik. Hoe graag ik ook nog met Eirwen wilde praten, ik dacht dat het niet zo'n probleem was want ik kon horen dat zij ook al op wilde hangen, moest ik snel bij de studio zijn. 'Nogmaals heel erg bedankt dat je op Alex wilt passen' zei ik gemeend. Ondertussen was ik steeds sneller gaan lopen en was het huis gepasseerd. Toch nog wat eerder dan ik verwacht had. Ik stormde haast naar binnen, pakte alles en dacht even na of ik niks vergeten was. 'Ik ben rond half zes, zes uur klaar, dan kom ik naar jou toe' Over Alex hoefde ik niks te zeggen, dat wist Eirwen allemaal al. Niet dat er echt speciale dingen waren, zolang die twee plezier hadden was ik blij. 'Ik moet echt gaan. Dankjewel, nogmaals. Tot vanavond' En met die woorden hing ik op. Nu ik ze zo uitgesproken was voelde ik me best wel schuldig dat ik zo had opgehangen, maar ik kon moeilijk te laat zijn. Binnen no-time stapte ik in mijn auto, startte hem en reed weg naar de studio.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Harry Styles
Ik was uitgeput. Het zweet parelde van mijn lichaam af en mijn blik was gespannen, terwijl ik voor de laatste keer een klap uitdeel. 'Geweldig Styles, morgen cardio training.' Ik knikte enkel en pakte mijn bidon die aan de kant stond. ik dronk hem bijna in een keer leeg. Hier kreeg je echt dorst van. Met een handdoek veegde ik mijn gezicht schoon. De bandana die mijn haar uit mijn gezicht hield, trok ik eruit, net als mijn shirt, dat aan mijn bovenlichaam plakten. Ik was echt toe aan een douche. Ik gooide mijn shirt en handdoek over mijn schouder en met mijn bidon in mijn handen liep ik de zaal uit. Bijna was ik straal voorbij de bar gelopen, maar verbaast draaide ik me terug om en keek ik naar Rosalie, die aan een kop thee zat. Ik negeerde Puck die zei dat ik het goed had gedaan en liep terug naar Rosalie. 'Wat doe jij hier?' Grijnsde ik verbaast, niet verwachtend haar hier te zien.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Ik glimlachte lief. Niet wetend wat ik nog moest zeggen. Dus pakte ik de zeep om Louis weer lekker te laten ruiken. Mijn handen gleden over zijn lichaam en zorgvuldig waste ik zijn bovenblijf. Ondertussen drukte ik kleine kusje op zijn lippen en zakten mijn handen af. Het zeep was op, maar zachtjes trippelde mijn vingers over zijn liezen. Het was heerlijk genieten dit. Louis zij huid was zo zacht als dat van een baby. Zachtjes zoog ik aan Louis zijn onderlip. Ik werd hier gretig en hebberig van. Louis was even helemaal van mij. Niet heel de wereld meer, waarmee ik hem moest delen en ook heel even geen kleine meid die al de aandacht opeisten. Alleen wij tweetjes die hier waarschijnlijk ouden zitten tot we verrimpeld waren van het water.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Zijn lieve glimlach liet me keer op keer weer smelten. De shampoo zette ik vast binnen handbereik neer, zodra Zayn de zeep pakte, want zo meteen zou ik dan echt zijn haar doen. Zijn handen die over mijn lichaam gleden, lieten me alleen maar meer genieten van dit moment. Iets wat ik dacht dat niet meer mogelijk was. Dit waren echt dingen die ik in sommige gevallen toch nog wel het meeste mistte. Gewoon weinig doen en echt de volledige aandacht aan de ander kunnen geven. Mijn lippen tuitte ik iets toen hij een kusje hierop drukte. Het duurde maar een paar tellen voor er een gelukzalige zucht ook mijn mond verliet.

( Sorry kort, maar ik word hier bijna gedwongen om naar buiten te gaan, dus ik moet mijn telefoon er weer even bij pakken )

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Rosalie Lauren Holmes

Ik schrok uit mijn gedachte door Zijn stem.
'O, he!' Ik nam snel de laatste slok van mijn thee. 'Ik wilde vragen of je mee Hailey wilde ophalen en daarna door naar het strand.' Ik keek hem aan. 'En je stinkt.' Grijnzend stak ik mijn tong uit. 'Ging het trainen goed? Ik wilde je niet storen, dus heb ik hier gewacht.' Ik keek hem aarzelend aan. 'Ik lijk nu echt een stalker,' merkte ik peinzend op. 'Ik hoop niet dat je me nu al irritant vind. Maar vind je het leuk? Al is het enkel hailey ophalen en ga je njetmee naar het strand.' Ik kijk Harry aarzelend aan, maar mijn aandacht wordt getrokken naar een meisje die een beetje nukkig onze kant op kijkt.
'Wie is dat? Volgens mij is ze niet zo blij dat ik er ben.' Vragend keek ik Harry aan en glimlachte even. Mijn gedachte zei dat Hailey het wel leuk vond als Harry meeging, maar Harry moest ook willen. Vragend keek ik hem aan. 'En kan Hailey donderdag ook naar jou? Ik moet naar mijn werk.. Als je kan hoor, ik kan haar ook naar de schoolse opvang brengen.'

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Eirwen Cadwalader
Ik was blij dat hij niet weigerde maar gewoon mee ging in mijn plan dat hij zou blijven eten. Soms kon hij er erg moeilijk over doen. Ik trippelde wat op mijn plek terwijl het gesprek zich vorderde. Ik werd zenuwachtiger met de minuut. Dit was een hele grote stap voor mij, niet alleen in mijn carriere, maar ook in mijn leven. Wat kwam er na zo'n grote film in Nieuw Zeeland? Hollywood? Ik durfde er niet van te dromen. "Dat weet ik. Voor jou geld hetzelfde. Ook als ik straks weg ben. Je kan altijd bellen, skypen, wassappen, whatever. Ik ben er altijd voor je. Ik frunnikte aan het kraagje van mijn bloes. Ik was niet gewent zo netjes rond te lopen. Ik grinnikte zacht toen hij zei dat hij ook moest opschieten. "Ga dan. Alles komt echt goed en maak je geen zorgen om Alex en mij. We hebben het samen leuk en het is echt geen probleem." Ik keek de metrotunnel in en toen naar de klok. Ik wilde gaan, maar niet zonder dit goed af te sluiten. Dan zou ik me weer zo verschrikkelijk schuldig voelen. Ik glimlachte bij zijn woorden. "Is goed, tot vanavond." Nog even zei hij tot ziends voor hij de verbinding verbrak. Snel stopte ik mijn telefoon weg en rende met de honden op mijn hielen zo snel ik kon door de buis om de metro nog net te halen. Ik het drukke voertuig stond ik op en neer te springen van spanning. De honden reageerde daar erg op, dus ik besloot ze maar vast te zetten aan een riem. Dat was straks bij de BBC ook makkelijker. Eenmaal bij de juiste stop stroomde ik met de mensen mee naar buiten en begon snel mijn tocht naar het BBC hoofdgebouw voor mijn gesprek. De zenuwen gierden door mijn lijf. Ik kwam uiteindelijk een kwartier te vroeg bij de deur aan. Ik zette mijn mobiel op stil en nam de honden, onder licht protest van de receptioniste, mee richting de wachtkamer voor een van de kantoren van de scriptschrijvers. De meesten zaten in Cardiff, maar soms zaten ze ook hier. Anders had ik nu vanuit mijn ouders naar dat kantoor gemoeten.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Even was ik verbaast. Ik had Rosalie hier alles behalve verwacht. Maar ik kon niets doen dan Enthousiast knikken toen ze vroeg of ik meewilden. Ik zou elk moment aangrijpen om met Hailey door te brengen. ik lachte even schamper en keek even naar mijn bezweten bovenlichaam. 'Hoe zou dat nu komen. maar, het ging goed.' Ik hield van sporten. even alles eruit laten en nergens aan denken. Meteen schudden ik mijn hoofd. 'Ik ben blij dat je me mee vraagt. echt. en ik ga ook graag mee naar het strand.' glimlachte ik. Ik moest enorm aan het idee wennen en vond het allemaal maar moeilijk te bevatten. Maar ik was blij dat Rosalie toch naar me toegekomen was. Al het het wel wat eerder gemogen. Ik keek even naar Puck, die nors naar Rosalie keek. Maar toen ze me zag kijken, glimlachte ze bedroefd en draaide ze zich om, naar de koffieautomaat. ik zuchten en nam een slok van mijn water. 'Een goede vriendin.' glimlachte ik simpel. Het was echt zo. Naast de sportschool zag ik haar redelijk vaak en we gingen vaak uit. Als ik teveel gedronken had, eindigde we in bed, maar ik zou nooit een relatie met haar aankunnen. Ze was gewoon mijn type niet. en dat wist ze ook. En ik was er nog altijd niet achter, wie dat dan wel was. Ik was tot over mijn oren verliefd geweest op Rosalie. maar het werkte gewoon niet. het was onmogelijk om trouw te blijven als je duizenden kilometers verder zat en je elkaar weken niet zag. Er duizenden meisjes zich voor je voeten wierpen en je het voor het uitkiezen had. ik keek weer op naar Rosalie en knikten. 'Ik moet zelf ook werken. maar ik kan haar ophalen en dan neem ik haar mee. Zal ze vast super vinden.' Dat was makkelijk van eigen baas zijn. ik kon makkelijk een uurtje weg en Hailey kon ik door de winkel laten dartelen. 'Maar ik neem even een douche en dan kunnen we gaan.' glimlachte ik, waarna ik de kleedkamer in verdween.

Zayn Malik
ik glimlachte tegen Louis lippen aan toen hij zachtjes zuchten. 'Ben je er nu alweer klaar mee?' ik ging iets rechter zitten en haalde mijn handen door zijn haar, waarna ik het rechtop zetten. Ik begon me wel redelijk te vervelen nu. ik likte even onder mijn onderlip en tuiten mijn lippen iets. 'Misschien moeten we ons zo alvast gaan inschrijven. Ik bedoel. voordat we weer door de procedures zijn en er een klein ventje ter adoptie is opgesteld die bij ons past. zijn we wel weer even verder.' Bij Maddy had het ook een eeuwigheid geduurd. Dit keer zou het wel sneller gaan, omdat ze alle controles al gedaan hadden en we al bekend waren in het systeem. Na al die jaren, komt er nog altijd iemand in de zoveel tijd kijken of het wel goed gaat. en we hadden nog nooit klachten gehad. Ik hoopte dus, dat we dit keer sneller onze nieuwe aanwinst in handen hadden. Maar eerst kregen we nog de trouwerij. een ding tegelijk, want dat was ook al iets enorms. Niet dat het iets zou veranderen. behalve de naam die onze band kreeg. maar ik moest zeggen dat ik er behoorlijk zenuwachtig voor was.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
De glimlach van Zayn zijn kant liet de mijne automatisch breder worden. 'Nee, dat is het niet. Het is gewoon dat ik dit soort moment soms gewoon mis. Maar ook dat ik gelukkig ben met hoe alles is afgelopen en wat nog komt.' Zelf ging ik ook iets beter zitten, want anders zou ik me gelijk weer tegen de jongen aan laten vallen, om me weer gewoon tegen hem aan te nestelen. Een klein kusje drukte ik op zijn lippen en knikte daarna langzaam. 'Daar heb je zeker een punt. Het kan alleen nooit zolang duren als bij onze kleine meid. Althans dat hoop ik, net als dat ik hoop dat het net zo goed uitgaat pakken.' We hadden nooit iets gehoord over dat er iets te zeuren was. Maddy had het hier ook reuze naar haar zin en ze was echt een deel van ons gezin. Ik hoopte dus, dat we dat later ook konden zeggen, al zou het laatste toch wel zo zijn. Heel even ging mijn blik naar de ring om mijn vinger, om deze daarna weer terug op Zayn te richten. 'We gaan een geweldige tijd tegemoet.' Zowel de trouwerij als alles wat er nog kwam. 'Ik vind het eng.' Zei ik bijna onhoorbaar. Je kon zeggen dat ik bang was, maar zenuwachtig was misschien toch een betere vertaling.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer