Evenings in London Never Felt So Sad || One Direction || Topic 2 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 23 juli 2013 - 16:50 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Rosalie schok duidelijk van mijn enthousiaste begroeting en meteen deed ik een stapje achteruit. Ik moest echt wens nadenken voor ik iets deed. Et was gewoon een gewoonte om mensen zo te begroeten. Dames in iedergeval dan. Maar ik moest begrijpen dat niet iedereen dat even prettig vond. Ik zuchten zachtjes en zetten mijn sportas tussen mijn benen in. Ik had zo'n idee dat dit nog wel even kon duren. Ik twijfelde over het interview, maar als ik Rosalie er mee kon helpen. Ik was dan ook erg verbaast dat ze het opeens niet meer wilde. Niet begrijpend keek ik haar aan. 'Zeker weten? Ik wil je graag helpen, maar ik weet niet of ik alles wil en kan beantwoorden voor je.' Ze had vast haar redenen gehad om het überhaupt te vragen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Er waren zoveel woorden die ik kon zeggen, maar het bleef op hetzelfde neerkomen. Ik was gelukkig en dankbaar voor hoe alles verlopen was. 'Ja, klieren' Zei ik waarna ik door de onschuld ging twijfelen. Twijfelen of het slim was om te bevestigen. 'Je weet dat je die woorden bij jou passen.' We waren het heel vaak met elkaar eens, maar zodra het op een onderwerp als deze aankwam, zouden we het nooit eens worden. Ik beet op mijn lip toen Zayn zachte kusjes van mijn kaak naar boven drukte. Misschien was het zeggen van klieren toch geen handige optie. Zeker de onschuld dat van zijn gezicht af te lezen was, maakte dat duidelijk. Ik liet een lief glimlachje zien voor ik me beter tegen Zayn aan nestelde. Ik verstopte mijn gezicht zijn nek en drukte kusjes op zijn huid terwijl mijn vingers langzaam over het stof van zijn shirt glijden. Op een of andere manier was ik nog vrij duf vergeleken met normaal. Of zoals ik liever zei, liep ik nu met mijn gedachten al te ver vooruit.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Rosalie Lauren Holmes

Ik keek even naar Harry. Hij had een stap achteruit gezet, iets wat ik behoorlijk jammer vond. Kwam het door mijn reactie? Waarschijnlijk.
'Ja, ik ben zeker.' Ik kijk harry aan en slik even. 'Het is niet meer nodig...' Ik kijk hem aan en beet hard op mijn lip. 'Ga je sporten?' Ik gebaarde naar zijn sporttas. 'Sorry dat ik jullie ophoud.' Ik keek even naar Niall. 'Fijne dag nog. O en Harry, jij haalt Hailey woensdag op, toxh?' Ik keek hem vragend aan en wachtte op antwoord. In mijn hoofd stelde ik mezelf voor hoe ikuot ging leggen dat ik geel promotie meer wil

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Leandra Eloïse Coaster

"Leandra?" vraagt het meisje, die ik herken als Danelea. "Het spijt me echt heel erg. Het was niet de bedoeling om je te laten struikelen of iets."
Een klein - nep, ik lach altijd nep - glimlachje verschijnt op mijn lippen. "Nee, het spijt mij," zeg ik. "Ik lette niet op."
De hond, puppy, waar ik daarnet half over struikelde komt naar Danelea en gaat me schuldige oogjes naast haar zitten. Hij piept zacht en houd daarna zijn kop wat schuin.
"Volgens mij bied hij ook zijn excuses aan," zegt Danelea dan.
Mijn glimlachje word ietjes breder. "Niet nodig," zeg ik, verontschuldigend.
Ik ril en sla mijn armen om mezelf heen. Ik heb het koud, net als altijd. Nog een keer ril ik en ik steek mijn neus in de sjaal die ik om heb geslagen. Niet dat ik op ga warmen. Maar toch.

Reality's overrated.

Zayn Malik
Mijn handen gleden af naar Louis' onderrug en verdwenen onder zijn shirt. Ik trok hem dichter tegen mezelf aan en duwde mijn lippen tegen Louis zijn schouder. Mijn borst bewoog ritmisch tegen zijn vingertoppen en maakte me rustig. Ik vroeg me af of Louis en ik ooit volwassen gingen gedragen, wat onze relatie betrof. Want we waren nog altijd dat verliefde tiener stelletje. Dat nooit van elkaar af kon blijven en nog geen dag zonder elkaar kon. En eigenlijk hoopte ik dat het altijd zo zou blijven. Dat ik elke ochtend als ik wakker werd. Ik nog altijd dat verliefde gevoel zou hebben, als ik Louis naast me zag liggen. Net zoals ik nu nog elke ochtend had.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Danelea Horan
Een klein glimlachje verschijnt op haar lippen. "Nee, het spijt mij.' Verliet de mond van Leandra. "Ik lette niet op."
Ik beet op mijn lip waarna ik mijn hoofd schudde. Nee, niet nodig. Maar aangezien het altijd hetzelfde uitpakt, is het dan voor allebei evenveel schuld.' Het zou anders uitlopen op een discussie, want dat was negen van de tien keer met dit soort dingen. En hiermee stelde je iedereen wel tevreden.
Haar glimlachje werd iets beter door de reactie van de klein pup er ook nog bij. Daardoor werd de mijne automatisch ook breder.
'Gaat het wel met je?' Vroeg ik toen ze rilde aangezien het niet echt koud was. Ondertussen had ik Bentley al opgetild aangezien deze alweer een spurt wilde nemen en vervelend ging doen. 'En wat is het leuk je weer te zien.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Leandra Eloïse Coaster

"Nee, niet nodig. Maar aangezien het altijd hetzelfde uitpakt, is het dan voor allebei evenveel schuld," zegt Danelea.
Ik knik, ze heeft gelijk.
"Gaat het wel met je?" vraagt ze als ik ril. De puppy heeft ze opgetild.
Ik knik, maar ril nog een keer. Eigenlijk voel ik me helemaal niet zo goed. "Het is een beetje fris," zeg ik maar.
"Ook leuk jou weer te zien," zeg ik als Danelea zegt dat het leuk is me weer te zien. Ze zal het wel niet menen. Niemand wilt mij zien. Iedereen ontloopt mij, of wilt dat. "Hoe heet je puppy?" vraag ik dan.

Reality's overrated.

Louis Tomlinson
Zayn zijn handen die onder mijn shirt verdwenen en in contact komen met mijn warme huid, lieten een rilling over mijn rug heen lopen. Ik klemde me dichter tegen hem aan en kon een glimlach niet onderdrukken. Dit was een band waar de meeste mensen van droomde en als ze het hadden, dan was het na een bepaalde tijd weer verdwenen. Maar dat kon ik bij ons eigenlijk niet indenken, want behalve mijn verloofde, zou Zayn ook mijn beste vriend blijven. We konden ons als een stel kleuters gedragen, maar ook hartstikke serieus doen en overal over praten. Ik genoot van elk moment en dacht niet al te veel na over de toekomst. Want deze zou er toch verschrikkelijk goed uitzien met Zayn aan mijn zijde en ging ervan uit, of hoopte eigenlijk dat het niet anders zou uitpakken. 'Ik hou van je.' Het verliet bijna onhoorbaar mijn mond, maar ik wist zeker dat de jongen het gehoord had. Met twinkelende oogjes keek ik kort op, om hem een kusje te geven, en daarna weer goed te gaan zitten.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Danelea Horan
Dat Leandra knikte was voor mij een teken dat ik mijn gelijk kreeg.
Ze knikte, maar rilde nog een keer. Het bracht me toch echt aan het twijfelen, ondanks de woorden die volgde. 'Weet je het echt honderd procent zeker? Je hebt me lang niet gezien, maar dat betekent niet dat ik je niet meer kan helpen of je me in vertrouwen kunt nemen.' Zei ik met een licht bezorgde ondertoon.
'Dat is goed om te horen. Bijna net zo goed als het zien.' Zei ik met een gemeende glimlach, die alleen maar breder werd. Zo zag je niemand en dan zag je bijna iedereen weer terug. 'Deze kleine boef heet Bentley.' Het hondje aaide ik over mijn hoofd. 'Waar was je eigenlijk op weg naartoe? En houd ik je op of niet?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Louis zijn huid voelde heerlijk warm aan onder mijn vingertoppen. Ik had mijn ogen gesloten en was een en al ontspannen. Even aan niets anders denken dan de geweldige jongen in mijn armen. Een glimlach viel op mijn lippen en ik opende mijn ogen. 'Ik ook van jou.' Fluisterde ik net zo zacht. Ik drukte een kus op Louis zijn slaap, voor hij weer goed ging zitten. Ik zuchten zachtjes en ging even snel met mijn hand door mijn haar. 'Ik ga even onder het warme water staan denk ik. Ga je mee?' Ik was nog altijd wat duf en wilde gewoon even lekker douche. Het was hetgeen wat ik eigenlijk als eerste deed als ik me bed uitkwam. En aangezien ik dat nog niet gedaan had. Zou ik me daarna vast wat wakkerder voelen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
De perfecte momenten beleefde ik met Zayn. Het beste was daarbij toch dat we beide echt onszelf waren en konden zijn, iets waardoor het alleen maar beter werd. Mijn vingers gleden langzaam over zijn rug terwijl mijn aandacht en gedachten nu wel voor de volle honderd procent op de jongen gericht waren. Nu kon het tenminste, want we moesten even niets regelen. Ik keek op toen de woorden die voor een brede glimlach op mijn gezicht zorgde, werden uitgesproken. 'Die woorden kan ik geen genoeg van krijgen.' Verliet weer net zo zacht mijn mond. Maar zo waren er nog wel meer dingen die ik niet meer zou willen missen en geen genoeg van kreeg. Langzaam knikte ik en opende mijn ogen weer. 'Waarom ook niet? Als het helpt.' Misschien dat het duffe konijn dan langzaam verdween. Alleen dan moesten eerst nog boven zien te komen. 'Maar eerst wilt Boo nog een kusje hebben.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

KiliOfDurin schreef:
Eirwen Cadwalader
Ik at rustig verder terwijl ik wachtte op Liam. Die was vast druk bezig Alex naar school te werken. net toen ik de laatste grote hap cornflakes in mijn mond had gestopte nam hij op. Ik slikte snel de halfgekauwde hap door, met een vrij moeilijk gezicht. "Hey Liam. Ik vroeg me af wanneer en waar ik Alex moet komen ophalen?" Ik veegde mijn mond af met de achterkant van mijn hand en begon rustig aan mijn ontbijtboel op te ruimen. Mijn ogen vielen op de klok. Ik had nog 81 minuten tot ik er moest zijn, en ik wilde wel optijd zijn dus 71 minuten waren over. Met de telefoon aan mijn oor begon ik door mijn huis te banjeren opzoek naar alles wat ik mee moest nemen: Paspoort, ov-kaart, portemonee, pen en papier, een stel koekjes voor Alex, een flesje water. Ondertussen zaten Ianto en Owen al zenuwachtig op de mat te wachten. Ook hun paspoorten gingen in mijn tas, want als ik daarna door moest voor een visa enzo moesten die ook mee. "Waarschijnlijk heb je het gezegt, maar het is voor mij ook allemaal anders gelopen dan geplant, dus het is wat hectisch geworden in m'n hoofd om alles optijd rond te krijgen." Ik begon de spulletjes stuk voor stuk in mijn rugzak te stoppen en uiteindelijk gooide ik er nog een verdwaald kleurboek met kleurtjes en een half leeg doosje hondenkoekjes in. Ik tilde mijn tas op tafel en contoleerde alles voor ik hem dicht ritste. "En ik had een vraagje..." Ik beet zacht op mijn lip, maar dat kon hij natuurlijk niet horen. "Zou je me op de dag van vertrek naar het vliegveld willen brengen?" Ik kon namelijk nogsteeds geen auto rijden. ik zag er het nut ook niet echt van in. Naar de meeste plekken kon ik of meerijden of met de trein of bus komen, dus waarom zou ik ook. Daarbij was een auto hebben in London nou niet echt practisch.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Eirwen Cadwalader
Ik was blij toen Liam opnam en schreef snel de tijd en de plaats op een briefje dat ook mijn rugzak in ging. Ik ritste het ding dicht en liep naar buiten met mijn sleutels en ov-kaart in een hand en mijn telefoon tegen mijn oor houdend met de andere. Hij leek wat in gedachten af te dwalen terwijl ik mijn vraag stelde onder het deur op slot draaien. Hem en Alex hier achterlaten zou zwaar vallen, maar we hadden Skype en deze kans zou ik niet nog eens krijgen, dus ik wilde hem ook heel graag met twee handen grijpen. Ik glimlachte toen hij ja zei. "Dank je. Dat is echt heel lief van je." Ondertussen was ik al gaan lopen met de honden naast me. Ik lijnde ze eigenlijk nooit aan, dus nu ook liepen ze gewoon rustig naast me. "Euhm. Ik heb nog geen idee. Maar ik kan het je vertellen als ik straks het gesprek heb gehad en je Alex komt ophalen. Ik krijg dan namelijk alles wat ik nodig heb voor mijn reis, visum en verblijf als het goed gaat." Dat ik gevraagd was was echt een gigantische eer. Waarschijnlijk had mijn baas het voorgesteld aan de regisseur. Ik stond even stil bij de metro tunnel. Binnen zou ik geen bereik meer hebben. Ik begon nu best nerveus te worden en ik streek nog eens mijn rok recht. "Maar ik haal straks gewoon Alex op en dan gaan we wat leuks doen. Maak je geen zorgen en je krijgt alles te horen als je klaar bent met werken, goed?" Mijn stem was iets hoger dan normaal door de spanning en de twee honden keken me aan als vraag of ze mochten lopen. Ik schudde kort mijn hoofd. Vreemd genoeg hielden de twee van de metro, wat best fijn was aangezien we nog wel eens met de metro ergens naartoe moesten.

Bowties were never Cooler

[Ik had al gereageerd met Rosalie, al je het nog niet gezien had. Ik had alleen niet zoveel inspiratie ): )

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Ja, ik wachten eigenlijk een beetje op Niall. maar zal straks wel wat posten. eerst even verder huilen omdat Passenger is uitverkocht. jaja, of ik dat niet allang wist. maar ik wil gewoon zo graag ja ;'c nee oke, ben even zijn concert aan het kijken van Pinkpop. like, dan zie ik mezelf voorbij komen, haha zo grapig. nee oke, ik hou mijn mond wel gewoon. ;x]

Zayn malik
Louis stemde in en daar was ik wel blij mee. Ik douchte graag met Louis. het liefste deed ik alles met Louis. Hij hoefde nog net mijn handje niet vast te houden als ik naar de wc moest. ik glimlachte en wilde hem eigenlijk al naast me op de bank zetten, zodat ik op kon staan. ik grinnikte xzachtjes en trok Louis meteen weer dichter tegen me aan. 'Je kan zoveel kusjes krijgen als je wilt.' Zachtjes drukte ik mijn lippen op die van Louis. Ik kuste hem liefdevol en liet hem langzaam weer los. 'Kom.' ik drukte nog een klein kusje op zijn lippen en nam hem stevig in mijn armen, voordat ik opstond. 'baby boo.' giechelde ik, toen ik hem iets omhoog hees, zodat ik hem beter kon dragen. Heel voorzichtig liep ik de trap op, mezelf er wel voor aanziend, dat ik om zou kieperen. Maar gelukkig kwamen we heelhuids boven. 'We kunnen ook in bad.' Stelde ik voor, toen ik het witte kuip zag, in de badkamer.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''