Het One Direction Foto/Gif Topic - 64 <3 - Off-Topic

[ bericht aangepast op 26 juni 2013 - 11:09 ]

Reality's overrated.

Maliksch schreef:
Weetje, I don't care about it anymore.
Ik weet nu al dat ik fucked up chagerijnig ga zijn, dat mijn moeder boos gaat worden en dat ik me weer lekker kut ga voelen.
Doe ik toch, dus tja. Ben er een beetje klaar mee. Wat heeft het nog voor zin eh.

iSkyscraper schreef:
(...)

Ik denk dat je echt naar je huisarts moet en moet vragen om een doorverwijzing naar een psycholoog. Ik ben er jarenlang naartoe geweest en ga er nu nog steeds soms naartoe. Ze heeft mij ontzettend geholpen en helpt mij nog steeds.
Dat je je zo voelt, is vaak ook een stukje puberteit - het is een vaak een factor (hoeft dus niet per sé) van heel veel factoren. Maar om voor jezelf hieruit te komen, moet je atie ondernemen. Het is eng, zo'n psycholoog waar je je hart bij uitlucht, waarmee je praat en je elk stukje van je leven dat je wilt vertellen geeft - maar een psycholoog is te vertrouwen en helpt bovendien enorm. Just have faith in him or her.
Je bent een lieve meid en ik gun je dat je gelukkig bent. Ik zeg dit omdat ik om je geef; je bent een schat van een meid en je hebt het beste met iedereen voor. Je verdient om gelukkig te zijn en je zo te voelen. Ik wil je graag helpen. Ik ben geen professional, maar ik hoop je te kunnen helpen zodat je er zelf uitkomt zoveel ik kan. I'll be there for you.

Danmarks Dynamite.

iSkyscraper schreef:
(...)

Wat is er, Gabe? En het heeft nog wel zin - hoe doelloos het ook is. Mijn psycholoog zei ooit tegen mij: ,,Als je er nu toch bent, kun je er beter wat leuks van maken." ik weet niet of dit over de dood gaat - in mijn geval was het een sessie over de dood - maar het is waar in elk geval. Je leeft voor jezelf en je bent er, dus maak er wat moois van. Het leven is een feestje, maar je moet zelf de slingers ophangen.
Je moet alleen uitzoeken wélke slingers je gaat ophangen... It's your choise how to life your live, but it's worth living it, Gabe.

Danmarks Dynamite.

Maliksch schreef:
(...)

Dankje, dat's echt lief. <3
Een vriendin van mij zij dat ook al. En misschien moet ik dat ook maar doen.
Ik weet alleen niet hoe ik het mijn moeder moet brengen.
Ik hoop dat dit puberteit is, want ik haat dit.

Maliksch schreef:
Kenmerken van een depressie

Bij een depressie is er altijd sprake van een langere periode van neerslachtigheid, leegheid en somberheid. Ook is het bij depressie meestal zo dat je niet meer geinteresseerd bent in dingen waar je normaal gesproken plezier aan beleeft. Er kunnen tijdens een depressie ook andere symptomen optreden:

je piekert veel,
je bent prikkelbaar,
je bent moe,
je nergens meer toe kunnen zetten,
je hebt moeite met concentreren,
je bent vergeetachtig,
je wordt dikker of juist dunner,
je hebt (door)slaapproblemen,
je hebt last van schuldgevoelens,

Dat komt ontzettend hard aan, weetje. Zo werkelijk..

Reality's overrated.

iSkyscraper schreef:
(...)

Je moeder moet het maar accepteren. En daarbij heeft je arts een zwijgplicht om voor zich te houden waarom je bij hem of haar bent geweest. Leg je moeder uit - als je het écht niet durft - dat deze afspraak heel belangrijk voor je is en je graag na de toetsweek je huisarts zou willen bezoeken. Mocht er inderdaad sprake Ijn van hulp van een psycholoog, kun je eventueel samen met je huisarts dit jouw moeder vertellen. Je huisarts is een professional en weet hoe hij dit moet vertellen, en je moeder zal goed begrijpen dat een huisarts niet zomaar doorverwijst naar een psycholoog. Maar laat je moeder je niet stoppen. Een vertrouwenspersoon op school, je mentor... Allemaal kunnen ze je helpen om je moeder over te halen dat dit serieus is en dat jij problemen hebt. Zet door, voor jezelf! Je bent het waard!

Danmarks Dynamite.

Paynez schreef:
(...)

Wat Myke zegt. Ik ben depressief, maar had dit al allemaal voor ik depresief werd. En het had niks met elkaar te maken. Tja, ik weet niet wat te zeggen nu, but I always be here for you!

Danmarks Dynamite.

Wait whut, ik herken me in die kenmerken van een depressie... maar ik ben ik nu gelijk depressief? ;o Ik heb nog ook genoeg vrolijke momenten...


Ahw, Gab. I'll always be here for you. En zoals Myke zegt: als het je fijn lijkt, kun je misschien naar een psycholoog gaan... Of het zou kunnen dat dit gewoon een tijdelijke periode is? Misschien door puberteit?

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

WHEN YOU'RE READY COME AND GET IT.

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Maliksch schreef:
(...)

Ik wil nog hier zijn - om te leven - door mijn vriendinnen en mijn ouders, broer, schoonzus en neefje.
Dat klinkt misschien veel. Maar zelfs bij mijn vriendinnen heb ik vaak het idee dat ik alles fout doe en dat ik hun teleurstel.
Ik wil dat niet, want ik wil dat ze gelukkig zijn. Net als dat ik dolgraag gelukkig wil zijn.
Ik heb het idee dat ik als ik blij ben voor de één, ik de ander teleur stel.

Voor de rest zie ik het sowieso niet meer positief in.

Bechemi schreef:
Wait whut, ik herken me in die kenmerken van een depressie... maar ik ben ik nu gelijk depressief? ;o Ik heb nog ook genoeg vrolijke momenten...


Ahw, Gab. I'll always be here for you. En zoals Myke zegt: als het je fijn lijkt, kun je misschien naar een psycholoog gaan... Of het zou kunnen dat dit gewoon een tijdelijke periode is? Misschien door puberteit?

Danmarks Dynamite.

Bechemi schreef:
Wait whut, ik herken me in die kenmerken van een depressie... maar ik ben ik nu gelijk depressief? ;o Ik heb nog ook genoeg vrolijke momenten...


Ahw, Gab. I'll always be here for you. En zoals Myke zegt: als het je fijn lijkt, kun je misschien naar een psycholoog gaan... Of het zou kunnen dat dit gewoon een tijdelijke periode is? Misschien door puberteit?

[ bericht aangepast op 25 juni 2013 - 21:43 ]

iSkyscraper schreef:
(...)

Zoals ik al zei: géén diagnose zelf stellen, laat dat door professionals doen. Die kenmerken kan ik ook allemaal hebben zonder dat ik depressief ben. Het is een stom rijtje van internet; globaal en oppervlakkig. Een psycholoog of een psychiater - psychiaters zijn niet voor als je ,,gek" bent, hoor, dat is een vooroordeel die niet klopt - heeft er verstand van en kan een kloppende diagnose stellen. Niet jijzelf of iemand anders.

Bovendien heeft iedereen wel eens depressieve momentjes. Ik ook. Maar je bent niet gelijk depressief.

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

iSkyscraper schreef:
(...)

Weet je wat ik miste in het rijtje dat je opnoemde? Dat je voor JEZELF leeft! Je leeft voor niemand dan voor jezelf, Gabe. Je leeft naar anderen, maar waar ben jezelf? Het klinkt ontzettend egoïstisch, maar naar de pijpen dansen van belangrijke personen in je leven maakt jou niet gelukkiger omdat je niet voor jezelf kiest.
Ik heb geleerd dat er een balans is tussen jezelf en anderen, maar ook dat je leeft voor jézelf en niemand anders.
En dan stel je hun maar teleur, Gabe! Jij bent verdorie geen machine of robot die alles goed kan doen! Ze moeten je accepteren voor wie je bent! Dat jij voelt dat je faal, betekent dat zij je nietig doen voelen - dat is zó ontzettend fout en niet gezond. Je moet je niet voele alsof je faalt! Je faalt niet als je bent wie je bent, je keuzes maakt die voor JOU belangrijk zijn en je voor jezelf kiest. Het zijn egoïsten als ze jou verwijten dta je egoïstisch bent als je één keer in je leven naar je hart luistert en ervoor gaat - voor wat jij wilt. Fuck ya all, dát moet je denken, Gabe. In jouw leven ben jij de hoofdrolspeler!
Hang de versiering op die jouw leven een feestje moet maken. Het leven heeft wél zin, alleen er is een balans en je hebt moeite met die balans. Dat betekent dat je gewicht in de weegschaal moet leggen en er gewicht vanaf moet halen om jouw eigen balans weer te maken. Dat is een individueel balans zonder invloeden van anderen - de ene schaal ben jij, de andere schaal zijn de anderen. Maar als ik jou zo hoor, staat jouw schaal nogal hoog en de schaal van anderen heel laag; ze wegen zwaarder dan jijzelf. Je bent de verteller van je eigen verhaal, de hoofdrolspeler en iedereen daaromheen een bijrol, een passant, een figurant. Laat je spreken, Gabe, het is jouw leven! Ga ervoor!

Danmarks Dynamite.

Maliksch schreef:
(...)

Het is niet dat mijn moeder dit niet weet. Want ze weet eigenlijk bijna alles.
Het is meer dat ik het nooit durf te brengen, ik ben bang dat ze het steeds irritanter ga vinden.
En dat ik me misschien aanstel.
Ik ga het wel vragen, morgen of straks misschien..