My school's Glee club - Next generation ||Speeltopic 1|| - Speeltopics

St. Joseph High staat er al jaren om bekend één van de beste Glee clubs in de staat van Californië te hebben. Ook dit schooljaar zullen er zich weer velen inschrijven voor de audities, maar of ze toegelaten zullen worden is de vraag. Enkelen zullen in de voetsporen van hun ouders treden, en anderen zullen een geheel nieuwe traditie starten.
Maar één ding staat vast: The Sopranos zijn wat zingen betreft net zo intimiderend als de echte maffia. Muziek is hun passie en ze zijn vastberaden om het ver te schoppen.
Wat hen betreft kan het schooljaar niet meer stuk.

Rollen: Je personage hoeft niet bij The Sopranos te zitten, en de groepen kunnen overschreden worden (dus zowel bij The Sopranos als bij de andere groep. Indien je dit wilt, vul dan gewoon het formulier voor The Sopranos in.)

Leraren (2):
Paris Michel||24||Javert||

Jocks (5 max):
Conan Innis Morgan-Smelting||17||Theodora||
Dré Rave Stenvers||17||Vlahos||
Carlos Fernando Días Muñoz||17||Mebarak||
Lycan Unknown||16||Ninuturu||

Cheerleaders (5 max):
Faith Aurora Stenvers||15||AroonCat||


The Sopranos:
Miles West||18||Morticia
Eoin Connor Morgan-Smelting||16||Vlahos||
Kian Romano Lesley Grimes||17||LilAssKicker||
Evangelynn Suavez-Brown||16||Theodora||
Meja Viktoria Mette Heimersson||17||Mebarak||
Sammy Emmaline Roberts||16||ST0RMY||
Gudrun Maeve Morgan-Smelting||15||Theodora||

Regels:
- Maximaal drie rollen per persoon
- Er zijn een bepaald aantal meisjes voorzien, en een bepaald aantal jongens. Dat wordt niet veranderd, vol is vol.
- Ik wil liefst wat meer ervaren spelers, die niet na twee topics stoppen
- Er is een minimum van 10 regels per post
- Ik wil geen sneltrein, je wacht dus 2-3 posts voor je zelf een nieuwe maakt, later kan deze regel nog vervallen
- Naamsveranderingen graag doorgeven
- Geen perfect players, iedereen heeft zijn fouten en gebreken. Mary Sues en Gary Stus zullen niet goedgekeurd worden.
- Off-topic tussen haakjes
- Bestuur alleen je eigen personage
- Topics worden enkel aangemaakt door CityOwls of Theodora



Klassen/jaren 1&2. 3&4, 5&6 volgen gezamenlijk lessen.

Iedereen begint thuis[of als ze vroeg zijn op school].

[ bericht aangepast op 1 sep 2013 - 13:09 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Faith Aurora Stenvers

Dré grijpt zijn deken snel vast en roept 'Hey, ik heb niks aan trut!' en ik lach inmezelf, ik wist het!
Dré opent zijn ogen en kijkt me aan, en grinnikt dan even en trekt zijn deken dan weer wat omhoog.
Mijn broer kijkt me aan en lacht dan even. 'Wat ben jij schaars gekleed, of ben je je kleren vergeten aan te trekken?' vraagt hij droog en hij gaat overeind zitten.
Hij houd de deken vast wat me laat lachen, en hij haalt zijn handen door zijn ogen terwijl hij zijn gebruikelijke ochtend kreuntje horen wat me weer zacht laat lachen.
Ik kijk toe hoe mijn broer een boxer pakt en die onder de dekens aantrekt, en dan opstaat.
Dré pakt me vast bij mijn schouder en grinnikt 'Wegwezen lief zussie' en hij duwt me de kamer uit.
Ik hoor hem nog 'Ander kan je gaan lopen' grinniken, en ik hoor hoe hij de deur op slot doet. Ik lach en mompel 'Graag gedaan broertje'
Dan loop ik terug naar mijn kamer en pak mijn sieraden, en als ik weer in de badkamer ben kleed ik me aan.
Ik doe mijn make-up op en fatsoeneer mijn haar wat, en als ik klaar ben pak ik mijn tas en loop ik naar beneden, proberend geen lawaai te maken op de trap met mijn hakken.
Beneden loop ik de keuken in en zucht ik als ik de troep die mijn broer achtergelaten heeft zie.
'Dré Dré toch...' mompel ik, en ruim zijn troep op.
Dan maak ik mijn Cornflakes, en neem dat mee naar de woonkamer en zak neer naast Dré, waar ik begin aan mijn ontbijt.

[ bericht aangepast op 11 juni 2013 - 18:32 ]

---

« The "earth" without "art" is just "eh." »

(Ar, kijk even naar de regels. Wacht twee á drie posts na de jouwe (; )

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[oeps sorry, verkeerd topic]

[ bericht aangepast op 11 juni 2013 - 20:01 ]

Conan Innis Morgan-Smelting

Ik kijk een beetje verbaasd naar Eoin, die de sleutels gewoon op de grond laat vallen en er een beetje verstomd bij staat. Ik krab even in mijn haar terwijl hij de sleutels terug opraapt. Ik begrijp het niet, ik stond te popelen om met de auto te leren rijden, en het lijkt wel alsof hij dat net helemaal niet wil.
"Je hebt geluk, ik wil niet rijden,” bevestigt hij terwijl hij me mijn sleutels in de hand stopt. Ik kijk even naar Gudrun en haal sprakeloos mijn schouders op. Terwijl mijn broertje alvast naar de gang wandelt, loop ik naar mijn zusje toe. Ik sla een arm om haar schouder en druk een kusje op haar voorhoofd. Ik ben er best een beetje van aangedaan dat Eoin zo reageerde, normaal is zijn enthousiasme haast nooit kapot te krijgen. Waarom zou hij niet willen rijden?
In de gang sla ik mijn andere arm om zijn schouder heen. Zo subtiel mogelijk duw ik beiden voort, naar de auto. Ik heb een hekel aan te laat komen.
“Zondag gaan we rijden, jij en ik,” zeg ik rustig tegen Eoin. “We gaan oefenen op de parking van de supermarkt. Die is gesloten en dan rijdt er geen kat.” Hoewel ik zo kalm mogelijk probeer te blijven, laat ik duidelijk merken dat ik geen tegenspraak duld. Pa heeft gelijk, hij moet het leren.
Ikzelf vind de vrijheid die ik erdoor gekregen heb heerlijk. Ik ben van niemand afhankelijk als ik ergens heen wil en ben ook overal veel sneller dan met de fiets of met de bus.
Ik druk op het knopje van mijn sleutel waardoor de wagen zich met een paar piepjes ontgrendelt. Ik neem de rugzakken van Gudrun en Eoin over en stop ze in de koffer, samen met die van mij. Daarna stap ik zelf ook in de auto en laat de sleutel vlotjes in het contact glijden. Met een paar –bijna geautomatiseerde- handelingen start ik de motor. Nog enkele seconden later rijd ik onze oprit af.
“Zeg maar ‘dag dag huisje’, kindertjes,” grinnik ik. Ik weet nog goed hoe pa en pappa ons vroeger zulke banale dingen lieten zeggen. Maar uiteindelijk hadden we wel altijd te grootste pret in de wagen. Terwijl pa zich concentreerde speelde pappa wagenspelletjes met ons, zoals “ik zie, ik zie wat jij niet ziet”. Geweldig vond ik dat. Zeker omdat ik toen al zoveel groter was dan Eoin en alles veel beter kon zien, waardoor ik bijna altijd won. Als dat niet het geval was, durfde ik nog wel eens kwaad worden. Van die winnaarsmentaliteit ben ik helaas niet meer afgeraakt. Ik moet en zal winnen, bij gelijk welk spel.
Een paar blokken verder zijn we in de straat van Evangelynn. Ik parkeer voor de deur en toeter drie keer, zoals gewoonte.


Evangelynn Suavez-Brow

Wanneer het liedje gedaan is, kruip ik nog even bij mama op schoot en knuffel haar stevig. Zij en papa zijn de wereld voor me, ik kan nog steeds niet begrijpen dat papa geen contact meer wil met zijn familie. Ik zou sterven van verdriet mocht ik die van mij achter moeten laten. Ik druk een kusje op mama’s wang en glimlach zachtjes als ik hoor dat er buiten drie keer getoeterd wordt.
“Daar heb je het batsignaal,” lach ik.
Ik sla mijn tas over mijn schouder en wandel naar buiten. Ik zwaai even als ik de drie Morgan-Smeltings in de auto zie zitten. Zo, dat rolt lekker van de tong. Ik moet even lachen om mezelf en stap op de achterbank ik, naast Gudrun.
Nu we nog stil staan sla ik mijn armen even om Conan heen en geef hem een kusje. Bij Eoin doe ik net hetzelfde en ook Gudrun knijp ik liefdevol even plat.
“Goeiemorgen,” zeg ik vrolijk. “Heeft iedereen er zin in?”
Ik moet lachen als Conan enthousiast reageert. Natuurlijk ziet hij het zitten, tot de lessen beginnen en hij stil moet zitten en moet opletten. Dan is het een heel ander verhaal. Ik kan het aantal propjes dat hij mijn topjes gemikt heeft uit verveling niet op tien handen tellen. Met een tevreden zucht leun ik achterover en kijk uit het raam. Ik ben benieuwd om iedereen opnieuw te zien, en ik vraag me af of The Sopranos weer hun standaard leden zullen hebben en of er zich nieuwelingen aan zullen bieden. Ik hoop het wel, hoe meer zielen hoe meer vreugd.
Ik geniet in stilte van de muziek die uit de radio klinkt. Ik zou haast zweren dat Conan en CD van Renée Olstead gekocht heeft. Wat heb ik een bewondering voor haar. Mocht ik op mijn leeftijd net zo’n goede jazz stem hebben als haar, dan zou ik nergens meer voor wensen. Als ik Conan in de achteruitkijkspiegel naar me zie kijken, knipoog ik even. Ik kan me de eerste keer dat ik iets tegen hem zei amper herinneren. Volgens mij waren we nog kleuters. Het zou me zelfs niet verbazen dat hij aan mijn vlecht getrokken had, en ik hem een fikse duw gegeven heb. Ik zou het eens moeten vragen aan mama. Ik kan er niet over dat ik vroeger geen jurkjes wilde dragen. En het verhaal dat ik ooit een keer in een leeuwenkuil zou geklommen zijn vind ik ook niet erg geloofwaardig. Maar het feit dat mama en papa beiden blijven volhouden dat het wel zo is doet me dan wel weer twijfelen.
Ik voel mijn hart een sprongetje maken als ik het schoolgebouw zie opdoemen. Voor ik het weet staan we geparkeerd en is Conan de schooltassen uit aan het laden. Nadat hij die van zichzelf over zijn schouder heeft, legt hij een arm om me heen.
“Hey sexy,” lacht hij terwijl hij speels enkele milimeters van mijn jurk omhoog duwt met zijn wijsvinger.
“Hou je mond, geile aap,” lach ik op mijn beurt terwijl ik net zo speels zijn hand weg sla.
Ik slaak een gilletje als hij me over zijn vrije schouder neemt en me zo het terrein op draagt. Ik maak van de gelegenheid gebruik om in gebarentaal met Eoin te proberen afspreken dat we Conan samen een keer terug pakken voor zijn plagerijen, maar ik ben er niet zeker van of de boodschap goed is overgekomen.
Wanneer ik neergezet word ben ik een beetje gedesoriënteerd. Het duurt even voor ik doorheb waarom we tot stilstand gekomen zijn.
“Hola, Nando,” zeg ik met een glimlach als ik besef dat Conan gewoon bij één van zijn basketbalmaatjes komen staan is.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Dré Rave Stenvers

Ik eet rustig van mijn broodje en kijk naar de tv, het nieuws, iets dat ik elke morgen kijk. Hoewel me de buitenwereld niets boeit, vind ik het toch altijd wel grappig om te zien hoe druk mensen zich maken over de wereld en hoe ze het zelf weten te verpesten.
Ik kijk even naar de deur als ik voetstappen de trap af hoor komen, duidelijk die van Faith. Ik zak iets onderuit en neem de laatste hap van mijn broodje. De deur gaat open en ik kijk even grijnzend naar mijn zus. Het is dat ze mijn zus is, en dat er een straf op zou staan als ik me aan haar zou benuttigen, anders had ik het echt wel gedaan hoor. Zekers.
"Dré, Dré toch," hoor ik vanuit de keuken komen. Ik grinnik even als ik hoor dat ze mijn troep opruimt. Ik veeg de kruimels van mijn broek af en zie Faith aankomen lopen met een schaaltje cornflakes.
"Dank je lief zusje, voor het opruimen van mijn troep," zeg ik en grinnik. Wanneer ze naast me komt zitten schuif ik iets op, zodat ze ook genoeg plek heeft. Heel erg groot zijn de banken niet, dus ik gun haar ook wel de ruimte. Ik rek me even uit en kijk naar de klok, dan sta ik op.
"Dooreten zussie," zeg ik en trek mijn jack recht. Dan loop ik naar de gang en pak Faith en mijn tas op. Die breng ik naar de keukentafel en zet ze erop, ik ga naar de koelkast en pak de pakketjes die zijn klaargemaakt door onze moeder. Ik stop ze in onze tassen en sluit die weer.
"Denk je eraan, Faith. Over tien minuten begint school," grinnikt ik en kijk naar haar. "En we moeten Lycan ook nog halen." mompel ik er achteraan en verdwijn de gang weer in, om mijn schoenen te pakken. Ik ga op de trap zitten en begin ze rustig aan te trekken.

Eoin Connor Morgan-Smelting

Ik sta rustig alles aan te trekken en klaar te maken. Ik weet dat ons vader wil dat ik leer rijden, maar zelf wil ik het niet. Misschien later, maar nu nog niet. Ik schrik even wanneer ik een arm om mijn schouder krijg die me richting de deur mee neemt. Het is Conan, hij heeft er echt een hekel aan om laat te komen. Zelf weet ik dat zo net nog niet.
“Zondag gaan we rijden, jij en ik,” hoor ik hem rustig tegen me zeggen, ik kijk naar hem. “We gaan oefenen op de parking van de supermarkt. Die is gesloten en dan rijdt er geen kat.” ik hoor in zijn stem dat hij geen tegenspraak wil. Ik schud mijn hoofd even maar laat het dan zo. Je kunt er niet meer onderuit, Eoin. Zondag ga je rijden... zeg ik mentaal tegen mezelf en ik geef mijn tas aan Conan. Daarna stap ik in de auto, ik klik mijn gordel vast en bijt op mijn lip.
Wanneer Conan de auto start pak ik de gordelband die over mijn borstkas gaat stevig vast. Iets dat ik altijd doe in een auto. Het geef me om een of andere reden een veiliger gevoel. “Zeg maar ‘dag dag huisje’, kindertjes,” grinnikt Conan en heel eventjes moet ik zachtjes lachen. Die herinneringen van vroeger was hij nog niet vergeten, net zo min als ik.
Het duurt niet lang of we komen aan bij het huis van Evangelynn. Conan toetert een aantal keer en dan komt Evangelynn naar buiten gelopen. Wanneer ze Conan een kus op zijn wang geeft zet ik me al schrap dat ik er ook een krijg. Wanneer dat gebeurd is veeg ik mijn wang af aan mijn mouw. Niet dat ik het erg vind hoor, maar ik hou gewoon niet zo van wangzoenen. Niet dat ik hem op mijn mond wilde hebben. Nee, dat niet! God... nu lijkt het of ik Evangelynn vies vind of zo. Nee dat vind ik niet.
“Goeiemorgen. Heeft iedereen er zin in?” vraagt Evangelynn vrolijk en ik hoor Conan enthousiast reageren. Ik knik even op haar vraag en leg mijn hoofd tegen het steun aan. Het zal me niets verbazen als Conan wel nog iets voor haar zou voelen hoor. Kijk hoe hij naar haar doet, en hoe zij terug doet. Dat kan toch niet gewoon vriendschap alleen zijn? Wanneer we aankomen bij de school parkeert Conan de auto en stappen we uit.
"Hey sexy," hoor ik Conan lachen en ik kijk even de kant van hem en Evangelynn op. "Hou je mond, geile aap," lacht zij dan en slaat zijn hand weg. Ik wil niet weten wat hij net deed, maar ik moet er wel om lachen. Wanneer Conan Evangelynn over zijn schouder tilt, slaakt ze een gilletje. Ik vang van haar wat gebarentaal op dat we Conan wel terugpakken en lach even.
Ik hang mijn tas aan mijn zij en kijk even rond. Ik zie Gudrun achter Conan en Evangelynn aangaan en bijt even op mijn lip. Ik wil niet zo'n zwaan kleef aan lijken dat ik telkens achter mijn broer aanloop. Ik zucht even en pak het koord van mijn tas vast, dan loop ik toch maar naar het groepje toe. Een beetje stilletjes zeg ik gedag en pruts wat aan mijn tas.
Ik vraag me af hoe het vanmiddag word, tijdens glee-club. The Sopranos zullen zeker en vast wel weer nieuwe mensen erbij hebben. Het is me tot nu toe nog niet echt gelukt om Conan over te halen. Ik kijk naar mijn broer en stoot hem even zacht aan.
"Heb je zin om vanmiddag mee te gaan naar de club?" vraag ik zacht en kijk hem aan.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Lycan Unknown
Als ik klaar ben ga ik nog even naar boven, bijna boven val ik keihard en moet ik me vast grijpen zodat ik niet verder val.
"Hoe is het weer daar broertje?" hoor ik de pestende stem van mijn broer, ik mopper wat en kruip langs hem heen, waarom moest hij nou net wakker zijn en dat zien! Ik brom nog een tijdje door tijdens het tandenpoetsen, een stoot mijn elleboog tegen het kastje maar ik merk het niet eens, na het tandenpoetsen ga ik nog even naar de wc en loop mijn kamer weer in.
"Slik het eens door" mompel ik naar Flame als er alleen nog een staart uit haar mond steekt, komop dit is geen gezicht, ik pak mijn tas van mijn bureau en loop weer naar benden, dit keer wat meer oplettend.
Beneden doe ik nog even mijn schoenen aan, en werp ik een blik op de klok, waar bleven ze nou? Ze zouden me toch komen ophalen? Gaat er in mijn gedachten om.
Ik trek mijn jas aan en ga achterstevoren op de bank zitten zodat ik uit het raam kan kijken of ze eraan komen.
Verveeld tel ik het aantal auto's die er lang rijden maar als ik slaperig begin te worden stop ik toch maar, ik loop maar weer even naar de keuken en stop wat spullen in de vaatwasser. De dikke volgepropte duif zit weer op het hek, hoe het kan dat dat beest nog leeft is voor mij een vraag, maar er zijn ook niet zo veel katten in deze buurt. Ik pak een steentje en gooi die naar zijn hoofd voor ik de deur weer dicht doe, de duif vliegt verstoord op en maakt een kabaal, oeps toch maar beter niet gedaan.
Ik loop maar alvast naar de voordeur en ga buiten zitten, gelukkig is het een mooie dag.

[ bericht aangepast op 12 juni 2013 - 23:56 ]

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

[Nevermind ]

[ bericht aangepast op 12 juni 2013 - 23:40 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Paris Michel
“Hallo meneer,” zegt een opgewekte stem. Ik draai me om en glimlach naar een blond meisje. Ik kan me haar naam niet herineren. Dit is pas het tweede jaar waarin ik les geef, en het is net zomer vakantie geweest, dus het is logisch dat haar naam niet meteen naar boven pop.
“Leuke vakantie gehad?” Ze gaf me de tijd niet om antwoord te geven, ze praatte best snel. Zoals bijna alle tieners. “Leuke vakantie gehad? ... Ik wou eigenlijk even zeggen dat ik die brief ben vergeten, die we moesten inleveren – sorry!” Ze maakt haar stemmetje liefjes, en ik zucht. Ik zal dit excuus minstens vijf keer moeten aanhoren vandaag. Het meisje haalt haar schouders op. God, wat was haar naam ook al weer...?
“Je hebt de hele zomer de tijd gehad,” zeg ik in een warschuwende toon. “Het was een zeer gemakkelijke opdracht. Ik snap dat het weer fijn was en dat je waarschijnlijk op vakantie bent geweest. Maar het is niet teveel gevraagt om een uurtje vrij te maken.” Zo, dat is de eerste preek van de dag. Ik zucht en haal een hand door mijn haar. Ik ben normaal een stuk aardiger, maar de zomer was nu niet echt makkelijk voor me. De scheiding, het gevecht over de voogdij, weinig slaap...
“Kun je het morgen inleveren?” vraag ik haar dan. “Ik neem twee punten van je totaal af omdat het te laat is, maar het is beter dan niets,” leg ik uit. Ookal ben ik niet in een goede bui, ik geef al mijn leerlingen een tweede kans.
“Mijn vakantie was okay,” zeg ik dan. Een leugen. Ik ben zo blij dat ik weer aan het werk kan. “Hoe was de jouwe? Zon, zee, strand en liefde?” plaag ik. Zo waren de zomer vakanties tenminste toen ik zelf een tiener was. Ik woel mijn hand door mijn haar en probeer het weer in model te krijgen. Vanuit mijn ooghoek zie ik mezelf gereflecteert in een raam. Het ziet er uit alsof ik net uit bed komt. Geweldig.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

CityOwls >>> Vlahos

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Faith Aurora Stenvers

'Dank je lief zusje, voor het opruimen van mijn troep' zegt Dré, en grinnikt, en schuift wat voor me op.
Ik eet rustig mijn eten als Dré opstaat en 'Dooreten zussie' zegt.
Ik knik wat afwezig en eet ietsjes sneller, als ik klaar ben sta ik op.
'Denk je eraan, Faith. Over tien minuten begint school' grinnikt mijn broer en ik voel dat hij naar me kijkt.
Dan mompelt hij wat wat ik niet versta en hij loopt de gang in.
Ik wil mijn jas aantrekken als ik besef dat ik wat vergeet.
'shit, wacht even' mompel ik geschrokken als ik weet wat ik vergeten ben.
Ik trap mijn hakken uit en ren de trap op naar mijn kamer.
Ik pak mijn kleine flesje en schenk er snel war Rosé-Bier in.
Ik sluit het flesje en val bijna over mijn eigen benen en ren de trap weer af, zodanig snel dat ik tegen Dré aanknal, hem tegen de muur druk, en met mijn decolleté bijna in zijn gezicht zit.
Rood aangelopen kijk ik mijn broer aan, terwijl ik me net besef waar mijn handen liggen...

---

« The "earth" without "art" is just "eh." »

[Ar, kun je je stukje even aanpassen? Daarmee bedoel ik; Niet na elke zin een enter. Dat leest heel erg ruk ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Carlos Fernando Días Muñoz

Het is niet moeilijk om ze niet over het hoofd te zien. Vanaf een afstandje zie je de drie Morgen-Smeltings nog komen samen met hun eeuwige metgezel Evangelynn. Lachend kijk ik hoe het viertal op me afkomt. Als Conan voor me stilstaat, lijkt Evangelynn het allemaal nog niet zo goed door te hebben. Lachend geef ik Conan een knuffel terwijl ik ook zijn broertje zie aankomen lopen. Elliot? Evin? Waarom moeten Amerikanen hun kinderen altijd speciale namen geven? Waarom kunnen ze hun kinderen niet gewoon George, Josh of David noemen? Dan kan ik het zowel onthouden als uitspreken, maar ik hoef de naam van Conan’s broertje niet te gebruiken want een andere – vrouwelijke – stem praat.
“Hola, Nando.”
Met een lach kijk ik naar het glimlachende gezicht van Evangelynn. Grinnikend pak ik haar hand en druk ik er lachend een kus op.
“Hola señorita,” grinnik ik. “Wat ben je toch una belleza,” voeg ik er grijnzend aan toe, al is het alleen om Conan te pesten. Ik laat Evangelynn’s hand los en geef Conan lachend een duwtje. Mijn reputatie als charmeur moet hoog blijven, toch? Voordat ik ook maar iets over hun vakantie kan vragen hoor ik Conan’s broertje iets opperen. "Heb je zin om vanmiddag mee te gaan naar de Sopranos?" Nu ik hem hoor praten komt zijn naam weer in me op. Eoin. De lach op mijn gezicht wordt nog groter door de woorden van jongen.
“Eoin,” begin ik terwijl ik zijn naam in beroerd Amerikaans uitspreek. De overgang na wekenlang Spaans naar het Amerikaans gaat me nog steeds niet goed af. “Probeer je het nog steeds?” vraag ik lachend. “Je moet toch weten dat Conan’s stem nog slechter is dan die van alle basketballers bij elkaar,” grap ik terwijl ik mijn handen in mijn zakken laat glijden. Conan bij de Soprano’s. Nee. Ik kan het nog steeds niet voor me zien.

Meja Viktoria Mette Heimersson

Zachtjes klak ik met mijn tong terwijl mijn ogen het plein afspeuren. Het voelt vreemd in zo’n nieuwe omgeving. De school is anders, anders dan bij ons. Alles ziet er hier anders uit. De gebouwen, de jongens, de meisjes, de groepjes, zelfs de beplanting rond de school is anders dan die in Stockholm. Al valt die laatste waarschijnlijk te verklaren met het feit dat er hier nooit sneeuw is. Hoewel het nog niet al te laat is stroomt het plein al aardig vol. Met mijn ogen volg ik een viertal die stil staat bij een jongen die gelijk met mij aankwam. Alle vijf zien ze er zo anders uit. Een meisje met blonde haren is absoluut de jongste. Dan is er nog een meisje, een brunette deze keer, die er waarschijnlijk veel ouder uit ziet dan dat ze is. Er zijn twee jongens die ik op dezelfde leeftijd schat, waarvan één honderd procent Zuid-Amerikaanse roots heeft. Beide zijn ze duidelijk lid van een van de sportteams want zelfs met kleding aan zien ze er al geweldig uit. En dan is er nog een jongen. Een derde die ik niet goed weet te plaatsen. Hij lijkt zo anders dan de andere twee jongen. Veel, tsja, meer anders. Even bijt ik op mijn lip en besluit dan toch maar de stap te nemen, anders krijg ik nooit vrienden. Langzaam, mede omdat ik niet wil vallen op mijn hakken, loop ik naar de groep stil. Nog heel even vang ik de laatste woorden op van de Zuid-Amerikaans, die gericht zijn op de jongere jongen. Voorzichtig ga ik bij hun staan. Vroeger had ik het soort meisjes zoals ik was lachend aangekeken en daarna het gesprek vervolgd, maar nu weet ik hoe onzeker die meiden zich zouden voelen op dit moment en hoe vervelend mijn gedrag zou over zijn gekomen.
“De Sporanos?” vraag ik om het gesprek maar meteen ergens naar toe te leiden en geen ongemakkelijke stilte te laten vallen. “Wat zijn dat?”

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[lol ik zal er int vervolg op letten, maar ik zeg je wel dat mn toetsenbord half dood is haha]

---

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Conan Innis Morgan-Smelting

“Hola señorita," grinnikt Nando als Evangelynn hem begroet. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes als hij een kus op haar hand drukt en schud lachend mijn hoofd. Hij is een eikel, maar op mijn broer na is hij wel mijn beste vriend. "Wat ben je toch una belleza."
Ik rol een keer met mijn ogen en leg een arm om Evangelynn's schouder terwijl Nando me een duwtje geeft. Dit heb ik gemist, iedereen die elkaar probeert op stang te jagen en vervolgens te doen alsof er niks aan de hand is. Ik kan niet wachten op de eerste training. Benieuwd wat voor nieuws er weer door de kleedkamers zal schallen, waarschijnlijk niks zedelijks maar ik lach me altijd rot met de verhalen waarmee de jongens op de proppen komen. Net wanneer ik Nando wil vragen hoe zijn zomer was, is Eoin me te snel af.
"Heb je zin om vanmiddag mee te gaan naar de club?"
Ik trek mijn wenkbrauw op en kijk hem verbaasd aan. Hier hebben we het al ettelijke keren over gehad en ik val nog liever dood dan dat ik een voet binnen zet bij The Soprano's.
“Eoin. Probeer je het nog steeds? Je moet toch weten dat Conan’s stem nog slechter is dan die van alle basketballers bij elkaar,” antwoordt Nando voor ik de kans krijg. Ik grinnik even en haal mijn schouders op. Tja, als ze denken dat ik niet kan zingen, zoveel te beter. De waarheid is dat ik het gewoon niet wil. Ik heb geen ambitie om op het podium te staan.
"Grappig he, grote jongen," lach ik naar Nando. Ik laat Evangelynn los en neem mijn makker in de houdgreep waarop ik met mijn knokkels over zijn hoofd ga. Ondertussen doe ik mijn uiterste best hem onderuit te krijgen, maar waarschijnlijk zal ik weer het onderspit moeten delven. Nu ben ik zelf absoluut geen lichtgewichtje, maar in een krachtmeting met Nando... Wel, mocht ik hem niet beter kennen dan zou ik vermoeden dat hij steroïden gebruikt. Die jongen is gewoon één blok spieren.
"Pas maar op, of ik kom je vanavond wakker houden met een serenade onder je balkon," grap ik terwijl ik mijn voet achter die van hem plaats.

Evangelynn Suavez-Brown

Ik voel mijn wangen rood kleuren en wend mijn blik af als Nando me een complimentje geeft en mijn hand kust. Van Conan ben ik het gewend om zulke dingen te horen, en mede door het feit dat het soms als grapje bedoelt voel ik me er comfortabel bij. Als andere jongens zoiets doen dan is het een heel ander geval. Nando is een aardige jongen, maar erg goed ken ik hem niet. Ik zie hem wel eens als ik naar Conan's training of een wedstrijd ga kijken maar echt een serieus gesprek hebben we nog niet gehad.
Het antwoord op de vraag die Eoin stelt kan ik al raden. Ik heb al ontelbare keren aan Conan gevraagd om mee te gaan naar de Glee club, maar het antwoord blijft helaas altijd nee. En ergens heb ik het vermoeden dat als Conan zelfs niet aan mij toegeeft, Eoin geen schijn van kans maakt. Ik moet zachtjes lachen om de opmerking van Nando. Conan is een sluwe vos als hij de jongens dat heeft kunnen doen geloven. De weinige keren dat ik hem erop betrapte met de radio mee te zingen klonk hij namelijk absoluut niet slecht.
"Als jij hem nou vannacht in zijn slaap vastbindt, dan sleuren we hem morgen gewoon mee," stel ik voor aan Eoin. Ik lach er wel bij, maar misschien is er een heel klein deeltje van me dat het wel meent. The Sopranos zijn belangrijk voor mij, en daar wil ik mijn beste vriend gewoon graag bij hebben. En ik vermoed dat het voor Eoin ook wel zo'n beetje zit.
Ik rol een keer met mijn ogen als de jongens aan het dollen gaan en leun een beetje tegen Eoin aan. Met een lachje op mijn gezicht kijk ik naar Nando en Conan. Ik ben zo benieuwd wat er dit schooljaar te gebeuren staat.
“De Sporanos? Wat zijn dat?”
Ik kijk om me heen en zie een meisje staan. Vreemd, ik had haar nog niet eerder opgemerkt. Hoe lang zou ze hier al staan? Ik glimlach voorzichtig even naar haar. Volgens mij heb ik haar nog niet eerder gezien. Het feit dat ze niet weet wat The Sopranos zijn is ook een beetje vreemd. Zou ze nieuw zijn? Het kan haast niet anders. Iemand die zo knap is als zij zou anders al gekend zijn bij iedereen. Ik hoop maar dat ze niet in de poezelige handjes van de Cheers valt.
"We zingen, bestaande liedjes maar dan op onze eigen manier," vertel ik rustig. "Waarom kom je niet een keer kijken? Dan zie je zo of je het wat vindt," stel ik voor. "Ik moet wel nog even kijken wanneer het valt, we hebben onze roosters nog niet. Ik ben Evangelynn, dit zijn Eoin en Gudrun en die twee apen daar zijn Conan en Nando," lach ik. Het laatste zeg ik met opzet wat luider, zodat de dollende jongens me zeker gehoord hebben. Ondertussen steek ik mijn hand uit naar het blondje.

[ bericht aangepast op 22 juni 2013 - 22:13 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Dré

Het duurt niet lang voor Faith aanstalten maakt om haar spullen te pakken.
"Shit, wacht even," zegt ze en gaat naar boven. Met een frons kijk ik haar na. Dies niet goed hoor. Ik moet even lachen van mijn gedachten en leun wat met mijn arm tegen de muur aan. Met een snelle vaart komt Faith naar beneden, tijd om uit te wijken heb ik niet en met een knal komt ze tegen me aan. Ze duwt me tegen de muur en komt bijna met haar borsten in mijn gezicht terecht. Ik zie haar kop vertrekken en volg haar blik naar haar handen.
"Haal ze daar weg of ik draai je arm om," zeg ik dan en pak haar polsen beet, vervolgens haal ik haar handen weg en duw haar opzij. "Trek je jas aan en pak je spullen, ik zit in de auto," grinnikend pak ik mijn tas van de grond af en hang hem over mijn schouder. Ik open de buitendeur en pak mijn autosleutels van het kastje af, dan ga ik naar de auto. Wanneer hij open is gooi ik mijn tas achterin en ga zelf achter het stuur zitten. Ik steek de sleutel in het contact en start de wagen alvast, zodat hij niet uitvalt zo meteen.
Ik zet de radio aan en luister naar de muziek terwijl ik op Faith wacht tot ze eindelijk naar buiten komt. Ik kijk er nu al naar uit om Conan op te fokken. Die jongen mag mij niet, maar ik hem net zo min. Leuk om tijdens trainingen de bal voor hem weg te kapen of hem midden in een sprong een zetje te geven dat hij verkeerd terecht komt.

Eoin

“Eoin. Probeer je het nog steeds? Je moet toch weten dat Conan’s stem nog slechter is dan die van alle basketballers bij elkaar,” ik kijk naar Nando en haal mijn schouders op. Naast mij zie ik Conan net hetzelfde doen. Misschien moet ik het gewoon echt niet meer proberen, maar het lijkt me gewoon leuk om mijn broer erbij te hebben. Ik weet dat Conan een hekel heeft aan zingen, maar je kunt het toch op zijn minst proberen? God, nu klink ik als ons vader.
"Grappig he, grote jongen," lacht Conan naar Nando en neemt hem in een houdgreep. Ik moet lachen om de pogingen die Conan doet om Nando onderuit te halen.
"Pas maar op, of ik kom je vanavond wakker houden met een serenade onder je balkon," grapt Conan en ik grinnik. Eigenlijk zou ik hem dat wel eens willen zien doen, gewoon voor de grap echt bij Nando onder het balkon. Ik kan je dan zeggen; ik sta erbij met een camera om alles op te nemen.
"Als jij hem nou vannacht in zijn slaap vastbindt, dan sleuren we hem morgen gewoon mee," stelt Evangelynn voor en ik grinnik zacht even. Dat zou een heel goed idee kunnen zijn, alleen jammer dat dat nooit gaat werken. Maar hé; "We kunnen het proberen," Ik grinnik en kijk naar Evangelynn die tegen me aan is komen leunen.
"De Sopranos? Wat zijn dat?" Ik kijk, net als Evangelynn, rond en zie een meisje staan. Het feit dat ze vraagt wat de Sopranos zijn betekend volgens mij dat ze nieuw is. Ik glimlach naar haar.
"We zingen, bestaande liedjes maar dan op onze eigen manier. Waarom kom je niet een keer kijken? Dan zie je zo of je het wat vindt," vertelt Evangelynn aan het meisje en ik knik een beetje. Het zou wel fijn zijn als er nieuwe mensen bij de club komen, zo breiden we uit. En met meer man, meer plezier. Ik beweeg een beetje van links naar rechts, ik heb het gevoel dat ik zo druk ga worden. En ik wil echt niet dat ik rare indrukken krijg van nieuwe mensen, ik hou er niet zo van aangekeken te worden. Ik heb al een naam bij een paar mensen, en ik zou graag willen dat dat niet meer mensen worden.
"Ik moet wel nog even kijken wanneer het valt, we hebben onze roosters nog niet. Ik ben Evangelynn, dit zijn Eoin en Gudrun en die twee apen daar zijn Conan en Nando," zegt Evangelynn, het laatste expres wat luider en ik grinnik even. Dan bijt ik even op mijn lip en beweeg wat op mijn voeten van voor naar achter.
"Eoin ben ik," zeg ik en steek mijn hand uit naar haar. Ik zie dat Evangelynn hetzelfde doet en lach even. Rustig neem ik mijn hand weer terug en wacht rustig tot het meisje eerst haar heeft gedaan, dan zie ik het wel. Mijn handen gaan om het koord van mijn tas en ik priegel er wat mee.

[ bericht aangepast op 23 juni 2013 - 21:16 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.