Conan Innis Morgan-Smelting
“Colombiaansbloed. Bij voorkeur Colombiaans, maar in principe is een hermosa Venezolaanse of een dulce Ecuadoriaanse ook welkom hoor." Ik rol een keer met mijn ogen. Het is dat hij mijn beste vriend is, anders had ik hem een klap verkocht voor zijn betweterigheid.
"Ik ga naar Gudrun." hoor ik Eoin plots zeggen. Ik kijk hem even na terwijl hij weg wandelt. Hij heeft niet echt z'n dagje volgens mij. Ik trek even mijn wenkbrauw op omdat ik er geen flauw idee van heb wat er precies aan de hand is.
“Zolang we maar dezelfde roots hebben, dezelfde cultuur," ondebreekt Nando mijn gedachten dan. “Zolang ze Spaans spreekt, zodat ik niet na hoef te denken wat ik zeg. Dat ik alles tegen haar kan zeggen zonder dat ik eerst een goedlopende en grammaticaal correcte zin in elkaar hoef te zetten. Zolang ik haar maar gewoon aan mijn ouders kan voorstellen en het contact makkelijk loopt zonder dat mijn moeder met handen en voeten moet duidelijk maken dat we vanavond vis eten. Dan mijn vader onder het praten gewoon zijn krant kan blijven lezen en niet hoeft te liplezen om enige duidelijk te krijgen uit een taal. Ik wil haar, als het enigszins serieus is meenemen naar Acandí. Haar mijn oma laten ontmoeten en de zee daar te laten zien. Ik wil een meisje dat onze gebruiken, ambities, problemen en rituelen kan herkennen. Dat is wat ik belangrijk vind en daarom zou ik niet met jou zusje uitgaan, naast het feit dat ik dat uit principe niet doe omdat het je zusje is." Het is hem geraden ook dat hij niet aan mijn zusje komt, maar alsnog vind ik het een grote hoop larie. Als je echt een goede relatie met iemand hebt, dan toont ze sowieso interesse in je cultuur en kan ze die leren kennen. Ik zou het zo hypocriet vinden van mezelf mocht ik alleen uit willen gaan met meisjes die wat van basket kennen, zolang ze mij er maar in steunen is het goed. “En mijn moeder is niet rasistisch, helemaal niet. Ze behoudt liever onze cultuur, waar ik honderd procent voor ben. Je kan dat niet vergelijken met de relatie tussen jouw vaders. Dat is liefde en zij laten jou daar vrij is, dat is prima – prachtig zelfs, maar ik wil deel uit blijven maken van mijn cultuur, iets wat mij mezelf maakt. Zonder die cultuur is mijn familie één van de duizenden immigranten gezinnen in Amerika opzoek naar dat beetje meer geld dan dat ze hadden. De cultuur is onze trots en zonder dat ben ik vrij weinig. En zeg nou zelf Conan, hoe lang is het geleden dat je mij met een blondine hebt gezien?”
Ik wuif zijn argumenten letterlijk weg en hou mijn handen even voor mijn ogen, als teken dat hij oogkleppen opheeft. Het voorbeeld dat ik gaf van mijn vaders sluit heel goed aan bij wat hij vertelde. En hij spreekt zichzelf compleet tegen; als het om liefde gaat, wat maakt het dan uit? Liefde is stekeblind, je kunt niet kiezen op wie je valt en ik vind het stom dat je je kansen gaat beperken door slechts met iemand van een bepaald ras te proberen daten. Helaas besef ik echter zeer goed dat als Nando een idee in zijn hoofd heeft, het niet in zijn kont zit en je hem maar heel moeilijk op andere gedachten kunt brengen. Toch heb ik nog één argument klaar liggen waarover hij eens diep zal moeten nadenken. Ik stop mijn handen in mijn broekzakken en kijk hem met een kleine grijns aan.
"Oké, stel, en ik zeg stel, dat ik het met je standpunt eens bent. Stel dat ik kan begrijpen waarom een meisje nou persé je cultuur moet kennen, in plaats van dat ze die wil leren kennen door jou. Stel dat ik je erin volg dat haarkleur en huidskleur en familie ertoe doet... Je gaat niet met blondjes uit en je laatste verovering had Puerto Ricaanse roots als ik me niet vergis. Waarom heb je dan nog geen serieuze relatie gehad met de meisjes die wel aan je eisen voldoen?" vraag ik doodserieus. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan. Nu ben ik echt benieuwd naar de reden -die hij vast wel zal denken te hebben- daarvoor.
Ik kijk verbaasd op als er plots iemand tegen me aanbotst. Ik hoef maar één blik op het leren jack te werpen om te weten wie het is. Miles, die zelfingenomen zak die iedereen maar vaagjes kent maar wel genoeg om erbij uit de buurt te willen blijven.
"‘Kijk uit. De volgende keer zou ik maar niet zo dicht bij de opening meer staan," zegt hij terwijl hij gewoon verder loopt. Ik vernauw mijn ogen. Als hij denkt dat ik me zo laat behandelen door hem, dan heeft hij het goed mis.
"Excuseer, uwe hoogheid," antwoord ik met een stem vol spot, terwijl ik een kleine buiging maak. "Ik realiseerde me natuurlijk niet genoeg plaats was voor uw enorme ego om erdoor te kunnen."
Ik werp hem nog een kleine grijns toe en draai me dan terug naar Nando toe, nog steeds wachtend op zijn antwoord.
Gudrun Maeve Morgan-Smelting
"Nee. Gu- Gud- Guddie! Ge-gena... genade!" Het gelach van mijn broer werkt zo aanstekelijk dat ik haast zelf niet bij kom. Daarbij trekt hij ook nog eens de meest grappige gezichten . "Nouhou!"
Wanneer hij één van mijn handen te pakken gekregen heeft, zorg ik ervoor dat ik weer in het voordeel ben door op hem te gaan zitten. Ondertussen kietel ik met mijn vrije hand gewoon verder, terwijl ik probeer om de andere ook weer los te krijgen. Wanneer dit niet lukt, besluit ik er de brui aan te geven en Eoin een beetje met rust te laten. Met een lieve glimlach hou ik mijn handen op mijn rug, zodat hij weer rustig adem kan halen en even kan bekomen.
Ik schrik een beetje als ik merk dat het opeens wat donkerder is, en kijk omhoog, recht in het gezicht van Daryll; één van de teamleden van mijn broer.
"Kijk nou," spuugt hij zowat uit. "De kleine Morgan-Smeltinkjes zijn zo wanhopig alleen dat ze besloten hebben het met elkaar te gaan doen. Wat is er, Eoin? Ben je dan werkelijk zo'n viezerik dat je dat wicht moet molesteren?"
Ik voel hoe op slechts enkele seconden tijd mijn bloed aan het koken gaat. Het feit dat hij mij beledigt, daar kan ik overheen kijken, maar als er één ding is dat ik niet kan verdragen dan is het dat ze mijn broer lastig vallen. Ik snap trouwens niet hoe ze Conan zo graag kunnen mogen, maar wel steevast de pik op Eoin en mij hebben.
Ik schrik op uit gedachten als er een flits gaat, en pas dan merk ik dat er een foto gemaakt is van hoe ik nog steeds bovenop mijn broer zit.
"Tja. Ik moet toch bewijs hebben voor de anderen, dat jij een kleine viezerik bent? Maar maak je geen zorgen, we weten wel hoe we jouw soort aan moeten pakken," gaat Daryll gewoon verder met zijn treiterijen.
En dan breekt er iets. Ik heb het gewoon niet meer. In een mum van tijd ben ik overeind gesprongen en voor ik het weet bewerken mijn vuisten het gezicht van de onbeschofterik. Ik voel twee armen om mijn middel en spartel hevig tegen. Ze moeten Eoin met rust laten.
"Laat me los!" schreeuw ik woedend. "Ik sla hem knock out!" Net zo snel als ik los ben, zo snel grijpen de armen me weer vast. Pas wanneer ik ze weg wil duwen, merk ik dat ik geen goede greep heb omdat mijn handen glad zijn, glad door het bloed. Mijn bloed, zijn bloed, vast allebei maar dat maakt me niet uit. Ze zullen mijn broer geen kwaad doen.
Evangelynn Suavez-Brown
Ik moet zachtjes mee lachen om het het tafereel van Gudrun die Eoin makkelijk de baas kan. Je zou absoluut niet zeggen dat ze geadopteerd is, ze hoort er namelijk helemaal bij. Die twee zijn als twee handen op één buik. Allebei zijn zo zacht, en verlegen, en tegelijk zo speels.
Mijn ongenoegen is dan ook groot als Daryll besluit hen weer belachelijk te komen maken. Dat hij zijn zus enkel van slagen voorziet betekent niet dat dat de normale gang van zaken hoort te zijn. Net wanneer ik wil zeggen dat hij op moet rotten, barst de bom bij Gudrun. Voor ik het goed en wel besef is ze op hem afgesprongen en slaat ze er hevig op los.
Ik schiet meteen in actie, maar het duurt even voor ik het goede moment gevonden heb Gudrun beet te nemen en van hem af te trekken, zonder zelf ook aan slagen te raken. Ik begrijp heel goed dat ze zo kwaad is, maar het enige dat ze nu doet is zichzelf in de problemen werken en dat is die klootzak nu eenmaal niet waard.
Even ontglipt ze me echter en dreigt ze gewoon weer verder te gaan met het uitdelen van de rammeling, maar nog net op tijd weet ik haar weer tegen te houden.
"Laat me los! Ik sla hem knock out!" Ik kan horen aan haar stem dat ze het meent. Ik sluit mijn ogen en ril even als ik iets nats op mijn arm voel, en leg meteen de link met de hevig bloedende neus van Daryll. Volgens mij, al ben ik het niet zeker, is hij wel een tand kwijt ook.
"Guddie! Hou op!" zeg ik zo rustig, maar kordaat mogelijk. Ik moet haar tegen houden met al mijn macht, maar alsnog weet ze Daryll een flinke trap in het kruis te geven, waardoor die laatste kermend van de pijn op de grond zakt. Blijkbaar heeft het furieuze blondje nog steeds niet genoeg wraak gehad, want ze blijft maar tegen spartelen.
"Nando!" roep ik uiteindelijk, ik kan haar niet meer alleen tegen houden en Conan roepen is geen optie want als die merkt dat Daryll de reden is waarom Gudrun zo van slag is, dan gaat hij zelf vast ook nog eens klappen geven terwijl ik net wil voorkomen dat deze situatie nog verder uit de hand loopt. "Nando!" roep ik nog een keer, wat dringender.
Hopelijk is die arme Vika niet te hard van slag, maar ik zal nog even moeten wachten om daar achter te komen. Gudrun is nu mijn prioriteit.
[ bericht aangepast op 15 aug 2013 - 13:54 ]
I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.
].
