Conan Innis Morgan-Smelting
“Niets over mijn moeder hè. Want zij heeft de twee meest perfecte dames op aarde gezet. Daarbij is bij ons thuis regel nummer één: mijn vriendin is Latina. “Maar. Ik wed met jou dat ik Vika krijg.”
Ik frons naar mijn beste vriend en wil mijn mond open doen om hem tegen te spreken. Ik ben het oneens met hem, over verscheidene dingen. Voor ik er echter ook maar één letter uit krijg, eist Eoin weer mijn aandacht op.
"Over pappa gesproken, ik kreeg net een berichtje dat ik na school mijn medicijnen moet ophalen... Kun je me afzetten bij de apotheek?" Die vraag is te belachelijk voor woorden. Waarom zou ik hem niet bij apotheek af willen zetten? Hij is mijn kleine broertje, ik ben zo'n beetje moreel verplicht, zelfs al zou ik het niet willen; wat dus niet het geval is. Als er één ding is dat onze ouders ons meegegeven hebben dan is het dat je voor je familie klaarstaat, maakt niet uit wat er aan de hand is. En ik sta heel erg achter dat principe. Ik mag dan wel een grote mond hebben wat Gudrun en vriendjes betreft, als ze met een kerel thuis zou komen waarvan ik merk dat ze echt stapel op hem is, en hij op haar, dan zou ik hem vast niet ineen slaan zoals ik altijd beweer te doen. Natuurlijk zou ik een oogje in het zeil houden, ze blijft m'n kleine zusje, maar tenslotte gaat haar geluk voorop. Ik denk niet dat ze er blij van zou worden mocht ik een goeie partij wegjagen.
“Conan. Moet jij niet weer een trainen? Want dit mijn beste jongen, zijn de eerste tekenen van jouw desastreuze aftakeling genaamd luiheid.”
Ik raak een beetje misselijk van het geheenenweertrek van Nando en Eoin wat mijn aandacht betreft en besluit de laatste opmerking weg te wuiven.
"Natuurlijk gaan we na school naar de apotheker," antwoord ik eerst aan mijn broer. "Je denkt toch niet dat ik je mee naar huis neem als je druk begint te doen," voeg ik er met een lachje aan toe. Ik geef hem een speelse stomp en wrijf een keer over zijn haar. "Kom dan met Guddie naar de training kijken na de les, dan kunnen we erna meteen vertrekken."
Dan richt ik mijn aandacht terug op Nando en schud mijn hoofd.
"Nee man, ik ga geen weddenschap aan om een meisje. Ik heb geen zin in boze broers, en geloof me dat zou gebeuren als ze er eentje heeft, want ik weet zeker dat ik de klootzak die een weddenschap afsluit die met mijn zusje te maken heeft in twee klappen het ziekenhuis insla," zeg ik een beetje geïrriteerd. Tuurlijk, ik ben geen engel wat meisjes betreft. Voor ik wat had met Evangelynn gebeurde het wel eens dat ik een meisje niet belde na een date, of na drie dates. Nu heb ik gewoon nog geen dates gehad, maar ik sluit niet uit dat het niet nog een keer zal gebeuren. Er zijn gewoon grenzen, en een weddenschap ligt daar ver overheen bij mij.
"En ik wil je moeder niet beledigen, maar dat is gewoonweg ronduit racistisch. Dat is alsof papa tegen mij zou zeggen dat ik niet met een meisje thuis mag komen omdat hij zelf homo is. Moet ik daarom een pik in mijn kont nemen? Ik dacht het niet, makker," ga ik verder. "En nu we het er toch over hebben, wat is er mis met mijn zusje, behalve blijkbaar het feit dat ze geen Spaans bloed heeft?" vraag ik achterdochtig, terwijl ik mijn broer los laat en mijn armen over mijn borstkas vouw.
Het is niet de eerste keer dat Nando en ik een meningsverschil hebben, maar gelukkig hebben we niet zo snel een echte ruzie. Natuurlijk, het gaat er al eens verhit aan toe, maar daar zijn we mannen voor. Ik ga niet alles eerst netjes analyseren net als een meid voor ik een vraag stel. Op dit moment komt het er gewoon op neer dat mijn zus niet goed genoeg zou zijn voor hem en ik wil wel eens weten waarom, ondanks dat ik die twee niet samen wil hebben. Als hij wat over haar te zeggen heeft dan heb ik op z'n minst het recht haar te verdedigen. Geduldig sta ik op respons te wachten.
Evangelynn Suavez-Brown
“Nee. Pizza is goed. Dan kan ik eindelijk de echte Amerikaanse versies uitproberen.” Ik glimlach tevreden en grinnik even. Die arme drommel zal niet weten wat haar overkomt, Amerikaanse pizza's zijn namelijk één en al vet maar ik heb er het extra pondje op het kontje voor over. Ze zijn gewoon een explosie van smaak in je mond. En de korst! Breek me de mond niet open over de korst! Ze zijn zo zacht en... fluffy. De pizza's die ik voor mijn vijfde levensjaar geserveerd kreeg hadden vaak een bodem die je als frisbee kon gebruiken, je kon er amper op bijten.
“Sleepover vanavond? Niet dat ik niet kan, maar dan moet ik even mijn vader inlichten.”
Ik hou mijn hoofd een beetje schuin en kijk haar aan alsof ze me net een wiskundig raadsel heeft voorgelegd waar ik niet wijs uit raak. Ik leg mijn hand op haar schouder en schud even mijn hoofd.
"Vika, maak je je zorgen dat je geen toestemming zult krijgen?" vraag ik met een klein lachje. "Van je vader? Als je het een beetje slim speelt dan hoort het geen probleem te zijn. Zou je vader dan niet willen dat je al meteen nieuwe vrienden maakt?" ga ik op een geniepig toontje verder. Tja, mijn vader is ook streng, maar dat betekent niet dat ik niks van hem gedaan krijg. Vaak nog eerder van hem dan van mama, al kan dat komen door de jaren die hij gemist heeft, of het feit dat ik als twee druppels op mama lijk. Ook deze gedachte doet me even grinniken.
"Daarbij zijn we niet van plan je dronken te voeren en in je ondergoed over straat te sturen. En ik ben er zeker van dat Gudrun's vaders ons om tien uur naar bed zullen sturen. Het is tenslotte school morgen." Ik knipoog even naar het nieuwe meisje. Al zeg ik het zelf, het zijn goede argumenten.
"En als dat je vader niet overtuigt, dan hebben we nog altijd het geheime wapen. Gudrun, doe even dat dingetje van je?" lach ik.
Gudrun Maeve Morgan-Smelting
Ik luister gefascineerd naar de argumenten die Evangelynn aanhaalt. Die meid is niet te geloven, volgens mij kan ze iedereen ompraten om gelijk wat te doen. Ik durf wedden dat ze het nog voor elkaar zou krijgen een vijfjarige met hoogtevrees te doen bungeejumpen. Die meid moet advocaat worden, zoals zij het kan uitleggen. Ik weet in elk geval dat ik haar klant zou zijn, al heb ik nog niet echt een advocaat nodig gehad. Daar zit mijn verlegenheid me net iets te vaak voor in de weg. Niet dat ik een advocaat wil nodig hebben, maar soms ben ik het een beetje zat een Plain Jane te zijn. Ik word al vier jaar over het hoofd gekeken door Nando... en gelijk welke andere jongen. Het is moeilijk om te zien hoe andere meiden de ene na de andere jongen verslijten of, in het geval van Evangelynn, één jongen met zijn hart en ziel naar hun kunnen doen smachten. Het kan niet zijn dat ik afstotelijk ben, want er fluiten vaak genoeg van die onuitstaanbare eikels naar me, maar waarom kan ik niet een keer de aandacht trekken van iemand die inhoud heeft, van iemand die weet hoe hij een meisje moet behandelen? Ik word uit mijn gedachten getrokken als ik mijn naam hoor.
"...Gudrun's vaders ons om tien uur naar bed zullen sturen. Het is tenslotte school morgen. En als dat je vader niet overtuigt, dan hebben we nog altijd het geheime wapen. Gudrun, doe even dat dingetje van je?"
Ik knipper even en staar even naar Evangelynn voor ik precies weet waar ze het over heeft. Als het muntje valt, verschijnt er een grijns op mijn gezicht. Tja, als je met vier mannen samen leeft dan leer je uiteindelijk wel hoe je wat gedaan moet krijgen. Ik schraap mijn keel even, maak een kleine buiging en zet dan mijn meest aandoenlijke gezicht op.
"Ik zou het echt zo fijn vinden," zeg ik met een klein stemmetje. "Maar ik begrijp het wel als het niet mag, en daar heb ik ook respect voor. Misschien een volgende keer... Ik hoop alleen dat de anderen het niet te zwaar opnemen, ze keken er zo naar uit, hadden alles al gepland," ga ik op hetzelfde zielige toontje verder. Ik veeg een traantje weg en laat mijn hoofd hangen. "Ik had gewoon het gevoel dat ik er eindelijk begon bij te horen, weet je? En vanavond zou een mooie manier geweest zijn om dat te vieren." Ik slaak een diepe zucht en snik een keer. "Maar regels zijn regels. Het is niet anders."
Na even stil gebleven te zijn, kijk ik met een brede glimlach op en knipoog naar Vika.
"Werkt elke keer," grinnik ik. "Maar als dat niet je ding is kan ik ook het nummer van mijn vaders opschrijven en dan kan die van jou wel even bellen, zodat hij weet dat je in goede handen zult zijn," bied ik aan. "Evangelynn heeft in elk geval gelijk, het wordt geen zuippartij. Het enige dat we in huis hebben is bier, en dat mag ik alleen als er een wedstrijd op tv is," lach ik. "En dan moet ik nog slokjes uit ieder's flesje bietsen, anders heb ik niks." Ik trek een pruillip en haal mijn rugzak van mijn rug af. Ik zet het ding op de grond en ga op mijn knieën zitten zodat ik makkelijker op zoek kan naar pen en papier.
I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.
)