Back To The Top || One Direction 1 - Speeltopics

De rechten van dit topic gaan naar quin98
Ik ben en blijf onschuldig.

Het begin:
Het is maandagochtend. Iedereen is net op school aangezien het eerste uur zo gaat beginnen. Iedereen ziet het als weer een saaie schoolweek, maar niemand weet dat deze week weer iedereens leven gaat veranderen.

[ bericht aangepast op 19 mei 2013 - 19:03 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Stanley Lucas.
Louis smeekte me half om het te vertellen en ik zuchtte. Ik schudde mijn hoofd. 'Straks, als we met zijn tweeën zijn,' mompelde ik zachtjes en zuur. Ik zag Zayns blik naar me toe en hij keek alsof hij wist dat ik jaloers was. Ik wierp hem een scherpe blik toe en keek toen weer naar Louis. 'Zullen we gaan?' bromde ik vragend. Ik stak mijn handen weer in mijn broekzakken en keek kort weg, nadenkend. 'Misschien loop ik wat vooruit, jullie halen me toch wel in,' stelde ik voor. Ik begon al heel zachtjes en best langzaam van hen weg te lopen. Stan, je stelt je aan. Doe ik niet. Stan, stoppen met jaloers zijn. Ik kan niet anders. Ik stopte even en draaide me om, om het antwoord van Louis af te wachten. Zayn kon me nu eigenlijk weinig schelen. Ik stak mijn handen dieper in mijn broekzakken en keek hem wat oplettend aan. Ik bromde wat in mezelf. Het leek wel alsof ik gek werd. Maar dan wel van mezelf.

[ bericht aangepast op 16 mei 2013 - 19:35 ]

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Niall James Horan
'Mond toe als je eet.' Ik keek verbaasd naar achteren, in de verwachting daar de leraar te zien staan. Hij was echter aan de andere kant van het lokaal bezig om iemand uit te kafferen. Daarom keek ik weer naar mijn vriendin, om te zien dat zei het had gezegd. Ze deed mister Grump wel heel goed na. Kort grinnikte ik, nog steeds met mijn mond vol choco. Gelijk toen ik dat bedacht, nam ik weer een hap. 'Ik krijg wel nog iets van je tegoed hé?' Ik knikte instemmend.
'Alles wat je maar wilt,' beloofde ik, toen ik mijn mond weer leeg had gegeten. 'Tenzij het mijn snickers is,' knipoogde ik. 'Want dan doe ik je iets aan.' Ik stortte me op haar en begon haar te kietelen op de plekjes waar ik bij kon. 'Nooit aan Horans eten komen!'

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Hannah Emma Stones
Niall keek achter zich om te kijken waar Grumps was,maar dan realiseerde dat hij het niet was en keek dan naar mij.
Hij grinnikte en at dan weer verder. Op mijn vraag knikte hij en slikte hij zijn eten in.
'Alles wat je maar wilt,' beloofde hij ,waardoor er een grijns op mijn gezicht stond.
'Tenzij het mijn snickers is,' knipoogde hij. 'Want dan doe ik je iets aan.' meteen begon hij me te kietelen .
"Ni-i-i- Stop!"zeg ik lachend. 'Nooit aan Horans eten komen!' zei hij bevelend en ik lachte nog harder.
Ik probeer het terug te kietelen,maar ik kan me echt niet meer houden en val van mijn stoel van het lachend.
"Auw."grinnik ik en kijk Niall met een pruilipje aan en steek mijn handen uit als teken dat hij me moet rechthelpen.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Louis Tomlinson
Ik trok een klein pruillipje toen Stan zijn hoofd schudde en bij zijn woorden bleef. Mijn heldere blauwe ogen verloren langzaam weer een twinkeling door de toon die in zijn stem te horen was en de blikken. Alsof ik, of Zayn of allebei, iets fout hadden gedaan. Ik had alleen geen idee wat het was. 'Ja, laten we maar gaan.' Zei ik zachtjes nadat ik knikte als antwoord op zijn eerdere woorden. Ik keek even naar Zayn met een licht vragende blik. Natuurlijk wist ik zijn antwoord, maar had het idee dat hij wel snapte dat het hier niet overging. 'Je kan toch ook gezellig bij ons blijven lopen?' Vroeg ik twijfelend, alleen liep Stan al langzaam weg. Ik snapte er echt helemaal niets van, maar was niet voor niets op sommige momenten traag van begrip. Hoe graag ik dan ook bij Zayn in de buurt wilde zijn, ik wilde ook weten wat er was. Dit zou ik namelijk ook niet volhouden. Ik liet me tegen de jongen naast me aanvallen en beet op mijn lip. 'Doe ik iets verkeerd?' Vroeg ik bijna onhoorbaar. Ik keek weer naar Stanley en glimlachte zwak. Waarschijnlijk had ik wel een idee, alleen wilde ik het zeker weten.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Stanley Lucas.
Oké, ik kon er dus echt niet tegen als Louis verdrietig was of leek, dus ik voegde me gauw terug bij hen. Zwijgend stond ik naast Louis en ik gunde ook bijna geen blik naar hem. Omdat ik terug naar hen toe liet, hoorde ik Louis heel erg zachtjes 'Doe ik iets verkeerds?' fluisteren. Ik keek toen eventjes naar hem en zuchtte. 'Niet schuldig voelen Lou,' zuchtte ik zachtjes en ik raakte zijn hand kort aan, maar trok toen terug om mijn hand in mijn broekzak te stoppen. Ik kromp wat in elkaar, dit was namelijk echt niet de bedoeling. Stelde ik me echt aan? Ik wist zeker dat anderen ook zo zouden doen na 10 jaar... Ik zuchtte diep en ik probeerde ongemerkt via mijn ooghoeken naar Louis te kijken, zonder hem aan te raken. Ik wilde hem echt niet verdrietig maken... 'Ik beloof da ik het onder vier ogen vertel, Lou,' herhaalde ik zachtjes en ik keek kort naar hem met een wat verdrietige twinkeling in mijn ogen.

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Zayn Malik

Ik kik even naar Stanley, men die gast overdrijft echt heel erg, dit slaat nergens meer op. Het is vooral zielig voor Lou want die begint zich al schuldig te voelen. Ik kijk even naar Lou die vraagt of die iets verkeerds doet, 'Nee' zeg ik alleen maar en sla een arm om hem heen. Ik kijk even kort naar Stanley en rol met mijn ogen, 'Je kan het nu ookal vertellen hoor, ik heb allang door wat er is' zeg ik en kijk hem aan.Ik trek Lou wat dichter tegen me aan en glimlach eventjes naar hem.

Louis Tomlinson
Ik keek naar Zayn die antwoord gaf op mijn vraag, nadat ik merkte dat Stanley weer gauw terug bij ons had gevoegd. Niet dat het veel uitmaakte, want nog steeds zweeg hij en gunde me ook bijna geen blik. 'Zeker?' vroeg ik zacht aan de jongen schuin naast me en pakte zijn hand vast toen hij zijn arm om me heen sloeg. 'Makkelijk gezegd, maar je weet dat ik me snel schuldig voel.' zei ik zacht tegen Stanley en wilde met mijn andere hand zijn hand pakken, maar hij trok als snel terug, om zijn hand in zijn broekzak te stoppen. Onbewust kroop ik dicht tegen Zayn aan en zuchtte zachtjes. 'Vertel het me nu gewoon. Een van jullie..Het maakt me niet uit wie.' zei ik en slikte. Was ik dan echt zo traag van begrip als Zayn het zelfs doorhad? Ik draaide me om toen Zayn me wat dichter tegen zich aantrok. Een zwakke glimlach kreeg hij terug waarna ik mijn armen om hem heen sloeg. Ik had behoefte aan een knuffel.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Stanley Lucas.
Ik voelde me schuldig, ik had nooit Louis verdrietig en óók schuldig willen laten voelen... Ik zuchtte en keek naar Louis. 'Sorry, Lou, het is gewoon...' Ik haakte af om eventjes nadenkend weg te kijken. 'Ik wil gewoon niet dat onze vriendschap "verpest" wordt na 10 jaar door iemand,' zuchtte ik zachtjes, mezelf schamend, waarna ik nog gauw naar Zayn kijk en '... Die iemand is niet jou.' Aan de toon van hoe ik dat zei, kon je eigenlijk al een klein beetje horen dat ik dat wel vond. Toen keek ik weer naar Louis. 'Maar je mag je niet schuldig voelen, ik wil geen schuldige Lou.' Ik probeerde deze keer wel zijn hand te pakken en kromp in elkaar, nu ook van de schuld. Ik murmelde zachtjes dingen in mezelf en beet op mijn lip, kijkend of Louis mijn hand zou aanpakken. Hij zou vast wel begrijpen waarom ik zo jaloers deed, ook bij de actie van net, met dat kusje. Ik stak mijn vrije hand, niet de hand die ik naar Louis had gestrekt, in mijn broekzak, maar zodat mijn duim er nog buiten kon 'liggen'.

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Zayn Malik

'Ja heel zeker' zeg ik zachtjes en glimlach even als hij mijn hand vastpakt. Lou deed niks fout, het was gewoon het overdreven jaloerse gedrag van die Stanley, aansteller. Als Louis dichter tegen me aankruipt glimlach ik en luister naar zijn woorden. Gelijk kijk ik Stanley aan, hij mag lekker zelf gaan vertellen dat die jaloers is, dat ga ik niet voor hem doen. Niet veel later doet die dat dan ook wel zo ongeveer. Daarna kijk ik naar Louis die zijn armen om me heen geslagen heeft en ik knuffel hem gelijk. Ik hou hem even dicht tegen me aan en druk een kusje op zijn wang. ' Zie jij hebt niks verkeerds gedaan' fluister ik zachtjes en laat daarna mijn hoofd een beetje op zijn schouder liggen. Stanley zei net dat ik die iemand niet was die hem zo jaloers maakte maar ik ben niet gek, het was overduidelijk dat het wel zo was maar dat maakt me niet uit, hij heeft maar lekker pech

[ bericht aangepast op 17 mei 2013 - 15:12 ]

Louis Tomlinson
'Dankjewel Zayn.' zei ik zacht en zijn glimlach liet me toch al iets beter voelen. Ik luisterde naar de woorden van Stanley, maar had geen behoefte om me echt weer te bewegen, want ik stond wel prima tegen Zayn aan. 'De vriendschap word niet verpest door iemand, want daar is ook deze te sterk voor. De enige die het kan verpesten ben jezelf met dit gedrag.' zei ik zachtjes en had nu langzaam door wat er aan de hand was. Aan de toon van praten werd me gewoon duidelijk dat hij het wel over Zayn had. Met hem had ik ook gewoon een bijzondere band en die liet ik ook niet zomaar verpesten. 'Een schuldige Lou heb je toch wel.' zei ik en sloeg mijn armen alleen maar steviger om Zayn heen. Die jongen wist altijd precies wat ik nodig had op sommige momenten. Ik murmelde zacht iets bij de woorden waarna ik moeite moest doen of een zucht te onderdrukken.

(Kort, maar moet even mijn lader pakken, want het nog twee procent.)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik

'Geen dank, boobear' zeg ik en grijns even plagend bij zijn bijnaam. Het was leuk hem zo te noemen al vond hij het zelf niet zo geweldig. Ik luister naar de woorden die Louis tegen Stanley zegt en hou me er maar gewoon buiten, dit was iets tussen hun ookal had ik er ook wel een beetje mee te maken. Stanley sprak ik nog wel een keer alleen. Ik mag hem nou niet bepaald en hij volgens mij ook niet, of naja hij denkt da ik Louis van hem ga afpakken of zo, ik vraag me af hoe dat gaat als Hazz er ook nog bij is, wat gaat die dan doen, wegrennen? Volgens mij was het slimmer hem niet mee te nemen hij reageert toch alleen maar jaloers. Ik glimlach even als Louis zijn armen dichter om me heen zijn. Mijn hand laat ik met een paar plukjes van zijn haar spelen en hou hem gewoon dicht tegen me aan.

Stanley Lucas
Ik beet op mijn lip en hield al mijn tranen in met die woorden. Ik begon mezelf alleen maar meer te haten en zweeg toen. 'Sorry Louis,' murmelde ik zachtjes. 'Het is gewoon niet hetzelfde als 10 jaar geleden... En vóór One Direction, toen je in The Rogue zat. Ik weet wel waarom het niet hetzelfde is, maar het is gewoon niet leuk...' Ik wilde nog zeggen dat ik de échte, vroegere Louis terug wilde, maar in plaats daarvan kromp ik zachtjes in elkaar en hield me verder maar gewoon stil. Toch kwam er nog iets in me op om te zeggen. 'Louis, het was echt mijn bedoeling niet om je schuldig of iets te laten voelen, dus óf ik ga nu eventjes naar mijn eigen huis en kom later naar je toe, óf ik blijf hier gewoon en praat verder niet.' God, wat was ik stom bezig. Ik zou mezelf echt een stomp kunnen geven, recht in mijn gezicht, maar dat zou ik wel aan iemand anders overlaten. Ik stak de hand die ik uitgestoken had ook maar in mijn zak omdat hij die niet vastpakte. Ik balde mijn handen tot vuisten in mijn zakken maar zette toch een klein, zwak glimlachje op bij de gedachte aan hoe ik en Louis vroeger waren. 'Het spijt me gewoon heel erg.'

[ bericht aangepast op 17 mei 2013 - 16:18 ]

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Louis Tomlinson
'Zaynieboo, laat die naam nu een keer achterwegen, want je eet dat ik daar een hekel aan heb.' zei ik met een onschuldige lach aangezien hij ook niet dol was op zijn bijnaam. Ik beet kort op mijn lip bij de woorden van Stanley en draaide me om. Wel bleef ik dicht tegen de jongen met het ravenzwarte haar aanstaan. 'Het maak niet uit.' zei ik zachtjes. 'Het is ook niet hetzelfde, maar het leven gaat door en wij worden ook ouder...One Direction en The Rogue zijn heel verschillend en het heeft me ook veranderd, maar het betekent niet dat onze vriendschap eraan hoeft te gaan. Of dat er geen andere vriendschappen ontstaan. Het is ook niet altijd even leuk, maar ik ben eerlijk als ik zeg dat het ook leuk kan zijn.' zei ik. Natuurlijk wilde ik wel terug naar vroeger, maar met heel veel dingen was ik ook blij nu. Ik keek even naar Zayn, want mijn vriendschap met hem zou ik echt niet meer weg willen denken. 'Dat weet ik en het maakt ook niet uit, maar je weet hoe ik ben. Van mij mag je blijven, want vind het eerste onzin.' Natuurlijk wilde ik zijn hand wel aanpakken, maar op een of andere manier bleef ik staan zoals ik de hele tijd al stond. 'Het maak me niet uit, maar je moet ook inzien dat vroeger niet terugkomt. We zullen verder moeten gaan in deze tijd met de vriendschap.' Ik keek kort naar Zayn die volgens mij nog niet in gedachten had, om me los te laten en wierp hem een klein glimlach toe. Het was allemaal veranderd.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Stanley Lucas
Ik keek naar de grond, om vervolgens één traan los te laten, maar die veegde ik al gauw weg. 'Ik weet dat vroeger niet meer terugkomt en dat het altijd leuk is om nieuwe vrienden te maken, maar niemand mag mij... Iedereen mag de vrolijke, lieve en zorgzame Louis, maar niemand mag zo'n zelfde Stan,' piepte ik heel zachtjes en onzeker. Heel mijn leven was ik al nogal onzeker geweest, omdat random mensen op school me uitscholden voor dik, lelijk, stom, dom... Maar dat had ik nog nooit tegen Louis vertelt, omdat ik bang was dat hij ze nog echt iets ging aandoen. 'Ik... Ik blijf wel,' zei ik zachtjes en ik keek eventjes kort weg. Zuchtend haalde ik mijn handen uit mijn zakken en liet ze langs mijn lichaam hangen. De glimlach die ik net nog had was zo goed als verdwenen en ik piepte zachtjes om de gedachte van alle 'pestende' mensen die mijn gevoelens kwetsten en die mijn maag liet omdraaien. Ik keek eventjes met waterige oogjes naar Louis en probeerde een zwakke glimlach op te zetten, om alsof te doen, maar ik was enorm slecht in acteren, dus lukte het niet echt.

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Niall James Horan
'Ni-i-i- stop!' kirt ze lachend, overduidelijk dat ze niet tegen kietelen kan.
'Nooit!' lach ik. Ze probeert om me terug te pakken en mij te gaan kietelen. Ook ik kan echt niet tegen kietelen, maar het zal haar niet lukken! Ze valt zelfs van haar stoel, waarna ik verschrikt stop. Hopelijk heeft ze zichzelf geen pijn gedaan.
'Auw,' grinnikt ze. Pfieuw gelukkig, ze lacht nog. Dat zorgt ervoor dat ik zelf ook weer kan lachen. Ik pak haar uitstekende handen aan en trek haar overeind.
'Het is ook niet zo slim om van je stoel te vallen hé.'
'Het is ook niet slim om niet op te letten in de les. Eruit Horan! En neem je vriendinnetje mee. Ze weet blijkbaar niet hoe ze op een stoel moet zitten.' Daarna draait mijn leraar zich verontwaardigd om en beent naar voren. Ik moet moeite doen om mijn lach in te houden en probeer een zo gladgestreken gezicht te hebben als ik opsta. Daarna pak ik met mijn ene hand mijn tas van de grond, hang die over mijn schouder en met mijn andere hand pak ik die van Em vast. Ik bijt even op mijn lip als we langs mister Grumps lopen, om te proberen echt niet in lachen uit te barsten. Het mislukt echter grondig. Er klinkt een of andere vreemde schaterlach uit mijn mond, waardoor de hele klas begint te lachen. Ik zie nog net het chagrijnige gezicht van de leraar, voor ik de klas uit verdwijn.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa