-4- This is my life now -RPG- - Speeltopics

Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
-
-
-

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Ninuturu
- Michael Thomas Brown Boira
- Charlotte Suavez Roane
- Mary Elizabeth Santiago Colfer
- Kyle Noah Morgan. KellyBelly
- William Irial Smelting Roane
- Arion O'Leary Roane
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Boira
- André Sean Stenvers KellyBelly
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
-

Jongeren/Kinderen;
-Diederik Jared Morgan - Mengelmoes
-Nathan Connor Finley - quin98
===================
Regels;
*Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
*Ga niet aanstellen of juist niets doen.
*Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
*Géén perfecte personen.
*Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
*Personen hoeven elkaar niet persé meer te kennen, het kan zijn dat ze elkaar niet meer herkennen of niet willen kennen.

Ich liebe dich 27.12.23

Maya Hart

André pakt me vast en zegt met een glimlach 'Je blijft me verbazen' en in een keer tilt hij me op de bruidsmanier op. 'Je weet wel wat ik leuker vind dan dansen, ik denk dat jij het ook wel leuk gaat vinden' fluistert hij in mijn oor, ik ril even zachtjes van zijn stem, dat kwam er zo fout uit, dat ik echt besef hoe erg ik hem gemist heb, echt een stoute jongen is het geworden. Ondertussen is hij de gang al door, de trap op. Dan loopt hij de slaapkamer in, waar hij me neerlegt op het bed. Precies zoals ik hoopt gaat André boven me hangen en zegt 'Je bent de mooiste die ik ooit gezien heb' en ik voel zijn lippen zachtjes op de mijne. Ik glimlach tegen zijn lippen aan en leg mijn handen in zijn nek waarop ik hem dichter me tegen me aan trek, alsof ik bang ben dat dit moment opeens over zou zijn. 'stoute jongen, je mag niet liegen' lach ik als ik de kus verbreek, en ik geef hem een tikje op zijn neus. Ik duw hem om en ga boven hem hangen, en breng vervolgens mijn mond bij zijn hoor en fluister zachtjes 'Stoute jongens moeten gestraft worden' en ik bijt zacht in zijn nek, terwijl ik mijn handen naast zijn hoofd zet. Zou hij er wat tegenin brengen? of zou hij verbaast zijn om mijn gedrag, hij kent immers deze kant van mij niet. Ik grijns tegen zijn huid aan en bijt weer in zijn nek, en plaats er dan een zuigzoen.

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Irial

“Nou liever niet, hoe spannend het ook is. Ik zie je liever heelhuids,” Ik grinnik zachtjes als ik een kusje op mijn wang krijg. Deze keer was ik niet zo geschrokken, omdat ik Kyle's warme adem al voelde nog voor zijn lippen mijn huid raakten.
“Ik ga de zakdoekjes halen,” zegt hij dan, waarop hij het bed uit gaat. Ik probeer te luisteren wat hij allemaal doet, maar nu pas merk ik dat het stille karakter van Kyle ook doorloopt in zijn handelingen. Die jongen lijkt wel een kat. Ik open mijn hand wat meer als ik er iets zachts tegenaan voel en merk dat Kyle me aan het schoonmaken is. Alsof hij weet dat ik er wat wil van gaan zeggen, is hij me voor:
“Ik doe het wel even, zodat je niets vergeet." Nadat mijn schoon is, wordt ook mijn buik netjes afgeveegd en ik glimlach zachtjes. Waar heb ik hem toch aan verdiend? Ik weet heel goed dat er genoeg mannen zouden zijn die me in de steek zouden laten, maar Kyle - Kyle is Kyle. Op hem kan ik altijd rekenen. Ik voel de tranen weer opwellen, van vreugde dit keer, maar ik weet ze nog net op tijd tegen te houden voor ze weer kunnen gaan steken.
“Ik hou van je,” zegt hij na een tijdje, terwijl hij mijn hand weer in de zijne neemt. Ik zucht zachtjes en knijp er even in.
"Ik hou ook van jou, Kyle. Het spijt me dat ik je dit laten doormaken heb. Ik weet niet wat er gebeurd is, maar ik had moeten opl-"
“Irial! Irial alles oké!? Ik hoorde het van de conrector, hoe kan het nou dat jij niet oplet? Jij bent altijd zo op veiligheid gericht in de auto, hoe heb je dat ongeluk gekregen?”
Ik schrik me te pletter, dat ik zo bruut onderbroken wordt en kijk verwilderd om me heen, ookal kan ik niet meer zien dan een hele lange schim. Gelukkig ken ik maar één hele lange schim en dat is Diederik. Ik voel mijn hart als een bezetene tekeer gaan, aangestoken door zijn paniek en nog voor ik kan antwoorden, of zelfs maar weet wat ik überhaupt zou moeten zeggen, is het weer Kyle die de situatie onder controle neemt.
“Diedje, kalmeer even. Wat zie je eruit." Bijna meteen zijn mijn oren gespitst. De bezorgdheid in Kyle's stem is duidelijk aanwezig. Kon ik nou maar zien wat er aan de hand is.
“Ik heb ruzie gehad, dat is alles. Irial is belangrijker," antwoordt Diederik. Het duurt niet lang voor het muntje valt.
"Wat? Ruzie? Wat heb je? Kyle, wat heeft hij? Hebben ze hem nou alweer te grazen gehad? Dat kan toch echt niet verder zo!" raas ik, terwijl ik mijn hand uit die van Kyle trek en wild op zoek ga naar de rail van mijn bed, zodat ik rechtop kan gaan zitten. Wanneer ik bijna uit bed val, weet ik mezelf nog net op tijd tegen te houden en grom even.
"Waar is mijn broek? Ik zal ze eens even gaan vertellen wat ik ervan vind!" ga ik kwaad verder.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Kyle

"Wat? Ruzie? Wat heb je? Kyle, wat heeft hij? Hebben ze hem nou alweer te grazen gehad? Dat kan toch echt niet verder zo!" Jup, ik had beter mijn mond kunnen houden over het fijn dat Diederik zijn gezicht er bloederig uitziet. Irial trekt zijn hand uit de mijne en duwt zichzelf omhoog, wanneer hij bijna uit het bed valt wil ik ingrijpen maar hij heeft zelf al grip op de situatie gekregen. Ik schud even mijn hoofd en kijk naar Diederik die op zijn lip bijt.
"Waar is mijn broek? Ik zal ze eens even gaan vertellen wat ik ervan vind!" roept Irial kwaad. Ik haal mijn hand even door mijn haar en leg hem daarna op Irial zijn borstkas, zachtjes duw ik.
"Ga jij nou maar liggen," zeg ik en duw iets harder. Dan kijk ik naar Diederik die onderhand bij de wastafel staat, zijn gezicht te doen. "Blijf," zeg ik droogjes tegen Irial terwijl ik naar Diedje loop. Ik pak het doekje over, moet haast op mijn tenen staan, en haal het bloed weg.
"Zeg reus, wanneer stop jij eens met groeien?" vraag ik zacht lachend en Diederik grinnikt even. "Nou ik ben nog geen achttien, dus ik zal nog wel even groeien." Is zijn bijdehante antwoord. Ik geef hem een tik tegen zijn wang en lach even.
"Ga nu maar aan Irial uitleggen wat er is gebeurd, voordat hij straks echt alles meeneemt achter zich aan en als een blinde kip over straat gaat rennen." zeg ik zacht en geeft Diedje een zetje die richting Irial toe loopt.

Diederik

Onder dat Kyle Irial probeert rustig te krijgen ben ik maar gaan proberen mijn gezicht wat schoon te krijgen. Blijkbaar heeft Kyle het gezien dat ik er moeite mee heb en is hij komen helpen. Ik kijk maar naar beneden naar mijn oudere broer die het bloed weg haalt van mijn gezicht.
"Zeg reus, wanneer stop jij eens met groeien?" vraag Kyle zacht lachend en ik grinnikt even. "Nou ik ben nog geen achttien, dus ik zal nog wel even groeien." Is mijn bijdehante antwoord. Kyle geeft me even een tik tegen mijn wang en lacht even. Ik steek rustig mijn handen in mijn zakken.
"Ga nu maar aan Irial uitleggen wat er is gebeurd, voordat hij straks echt alles meeneemt achter zich aan en als een blinde kip over straat gaat rennen." zegt Kyle zacht en ik krijg een zetje richting Irial. Langzaam loop ik erheen en ga op en stoel naast het bed zitten, ik kijk naar Irial.
"Er waren een paar jongens, nee laat ik anders beginnen. Je kent Tymen Steerwood toch wel? Nouja, je kent hem niet, maar ik heb wel eens over hem verteld toch, dat hij allerlei dingen zegt over Kyle en mij, nou hij heeft mij vandaag te pakken gehad. Nathan en ik liepen op de gang en ineens stond hij zo voor ons, hij had gehoord dat Nathan en ik ons wilde inschrijven voor het footballteam. Daar ging hij allemaal beledigende dingen over zeggen, dat we dat niet aan zouden kunnen. Toen zei ik recht voor de raap dat wij wel iets wilde bereiken in ons leven en toen was hij stil," ik haal even een hand door mijn haren. "Dus ik vroeg of hij nog wat te melden had en hij draaide zich kort om, toen kreeg ik een vuist in mijn maag. En zo zijn we eigenlijk verder gegaan. Ik heb hem een paar flinke klappen gegeven hoor, daar niet van. Maar Tymen is gewoon een stuk sterker dan ik," mompel ik het laatste en kijk even naar Kyle die aan het bed bij Irial staat. Hij is wat stil geworden en prutst aan de dekens op het bed.
"Uiteindelijk zijn ze hem wel gepeerd, maar dat kwam door Nathan die mij hielp. En toen kwam de conrector me ophalen om het nieuws van jou te vertellen, en dan wil ik nu ook graag jouw verhaal horen." Ik kijk naar Irial en wacht af. Ik weet dat hij waarschijnlijk nog wel iets op mijn verhaal gaat zeggen, maar ik wil echt zijn verhaal horen.

Ich liebe dich 27.12.23

[Ik post vandaag nog Irial]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Irial

Ik schrik me rot als ik Kyle's hand op mijn borstkas voel.
"Ga jij nou maar liggen," zegt hij zachtjes terwijl hij iets harder duwt. Compleet tegen mijn zin laat ik mijn handen over het bed glijden tot, ik bij de comfortabele stoel die ernaast staat uit kom. Mopperend laat ik me er in zakken. Ik luister aandachtig naar het gesprek tussen Kyle en Diederik, terwijl ik mijn deken van het bed af trek en over me heen leg. Het is best koud hier.
"Ga nu maar aan Irial uitleggen wat er is gebeurd, voordat hij straks echt alles meeneemt achter zich aan en als een blinde kip over straat gaat rennen," zegt Kyle dan.
"Hé, dat hoorde ik wel, Morgan!" antwoord ik snel. "Daarbij zijn kippen niet blind," voeg ik er nog aan toe. Ik spits mijn oren en als ik merk dat Diederik richting de stoel komt, ga ik op mijn bed zitten. Ik werp een koppige blik in de richting waarvan ik vermoed dat Kyle staat.
"Er waren een paar jongens, nee laat ik anders beginnen. Je kent Tymen Steerwood toch wel? Nouja, je kent hem niet, maar ik heb wel eens over hem verteld toch, dat hij allerlei dingen zegt over Kyle en mij, nou hij heeft mij vandaag te pakken gehad. Nathan en ik liepen op de gang en ineens stond hij zo voor ons, hij had gehoord dat Nathan en ik ons wilde inschrijven voor het footballteam. Daar ging hij allemaal beledigende dingen over zeggen, dat we dat niet aan zouden kunnen. Toen zei ik recht voor de raap dat wij wel iets wilde bereiken in ons leven en toen was hij stil. Dus ik vroeg of hij nog wat te melden had en hij draaide zich kort om, toen kreeg ik een vuist in mijn maag. En zo zijn we eigenlijk verder gegaan. Ik heb hem een paar flinke klappen gegeven hoor, daar niet van. Maar Tymen is gewoon een stuk sterker dan ik. Uiteindelijk zijn ze hem wel gepeerd, maar dat kwam door Nathan die mij hielp. En toen kwam de conrector me ophalen om het nieuws van jou te vertellen, en dan wil ik nu ook graag jouw verhaal horen."
Vol afgrijzen hoor ik het verhaal van Diederik aan. Misschien lokte hij die eerste klap zelf wel uit, en had hij op het juiste moment zijn mond moeten houden maar aan de andere kant ben ik trots op hem dat hij dat niet gedaan heeft. Het is goed dat die jongen eindelijk eens voor zichzelf opkomt. Bijna meteen moet ik eraan denken hoe ik een keer iemand met zijn hoofd in de toiletpot heb gedouwd omdat die eikel Kyle maar bleef lastig vallen. Er verschijnt een klein glimlachje op mijn gezicht, blind of niet, ik zou het zo opnieuw doen. Voorzichtig steek ik mijn hand uit naar Kyle, ik blijf het maar koud hebben.
"Ik weet niet wat er gebeurd is," zeg ik zachtjes. "Ik was met de auto aan het rijden en plots werd ik hier wakker..." Ik zucht zachtjes en haal mijn hand door mijn haren. "Ik hoop dat ik snel naar huis kan," fluister ik zachtjes. Ik ben niet tuk op ziekenhuizen.
"Maar heb je de conrector verteld wat er gebeurd is? Het kan toch niet meer dat die Tymen gast hier zomaar mee weg komt?"

[ bericht aangepast op 10 okt 2013 - 23:18 ]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.