Complicated • One Direction [Topic drie] - Speeltopics

One Direction vriendinnen zussen?

Vriendin van Louis, een zusje van Liam. Liam vindt het maar goed, maar heeft wel één voorwaarde: Geen seks. Maar wat als Liam uitvindt dat ze zwanger is? Hoe gaat hij reageren? Vriendin Liam, een zusje van Zayn. Zayn vindt alles goed, kom op, Liam is schattig en beschermend. Maar wat als Liam vreemdgaat met Danielle? Gaat Zayn voor zijn zusje of toch voor zijn beste vriend? Zayn's vriendin, een zusje van Harry. Harry is heel beschermend en houdt haar van de wereld van jongen. Harry wilt zelfs niet dat een jongen nog naar haar kijkt, laat staan met Zayn daten. Wat gaat hij doen als hij er achterkomt? Harry's vriendin, de tweelingzus van Niall. Niall vond het eerst wel oké dat zijn zusje met hem uitging, maar als Harry compleet dronken wordt en dan vreemdgaat, wilt Niall absoluut niet dat ze nog met hem omgaat. Maar toch gaat ze nog met Harry, zonder dat Niall het weet. Niall's vriendin, een zusje van Louis. Louis vindt het maar niks dat ze samen zijn en doet er alles voor om ze uit elkaar te halen. Toch luistert ze niet naar Louis en gaat gewoon met Niall om.

Rollen:
meisjes:
- Liam's vriendin - Marie-Anne Malik Infelia
- Zayn's vriendin - Chayenne Rose Styles Malino
- Vriendin Harry - Megan Horan Erestor
- Vriendin Niall - Amy TomlinsonArriver
- Vriendin Louis - Ophelia Annabelle Payne Phrases

De jongens:
- Zayn Javadd Malik - Depay
- Harry Edward Styles - DamnBieber
- Louis William Tomlinson - xMerlex
- Niall James Horan - quin98
- Liam James Payne Llamarmy


- Reservering blijven 24 uur.
- Geen perfecte personages.
- Minimaal 3 á 4 regels
- Melden als je langer weg bent.
- OOC tussen haakjes of spoiler
- Geen ruzie OOC wel IC
- Niemand buitensluiten.
- Alleen ik, Lavigna maak de topics aan, tenzij ik er iemand anders voor wijs.

Rollentopic


Begin:
De jongens zijn tijdelijk thuis, voor hoe lang weten ze niet.

1 mei, over 9 dagen, hebben de jongens een concert in London.

Vandaag, 1 mei is het concert.


Tinychat^^
Complicated lied
Praattopic om het topic 'schoon' te houden

[ bericht aangepast op 26 mei 2013 - 18:25 ]

---

Bowties were never Cooler

Marie-Anne Malik

Louis was een beetje paniekerig toen hij de telefoon opnam en ging toen weg om naar Ophelia te gaan, het leek me duidelijk wat er gebeurde. Ik gooide mijn board op de grond en ging erop zitten, mijn handen geklemd om mijn gezicht. Toch stond ik weer op om weer te gaan en ging op mijn board staan om me zo door Liam te laten trekken, dan hoefde ik niet te lopen. Ik pakte zijn hand en glimlachte breed. ''Maak je even geen zorgen om Phee, enjoy the day.'' grinnikte ik en drukte een kus op zijn wang. Mijn mondhoeken krulden weer omhoog en deed mijn snapback toch weer op. Het was redelijk warm en ik wilde niet dat mijn hoofd werd verbrand.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam Payne
Ik keek hoe Marie-Anne ging zitten. Ondertussen keek ik Louis na. Zou ik er toch maar achteraan moeten gaan? Phee bleef mijn kleine zusje, of ze de belofte nou had gebroken of niet. Nu kon ik ook Louis niet van haar weghouden, want hoe dom ik haar keuze ook vond, haar kennende zou ze het kindje houden. Ik keek naar Annie toen ze weer bij me stond. Ik glimlachte terug en stal een kort kusje van haar lippen. "Betekent dat dat ik ook van jou mag genieten?" Ik trok speels een wenkbrauw op. Ik had wel door dat ik haar nu voort moest trekken. Niet dat dat heel erg was ofzo. Ik gaf een kort rukje aan haar arm waardoor het skateboard begon te rollen. In mijn achterhoofd maakte ik me nogsteeds zorgen om Phee, maar Annie liet me dat grotendeels toch vergeten. Ik viste nog even mijn telefoon uit mijn zak. "een momentje, dan gaan we." Ik drukte op Louis, sneltoets 7, en begon te typen. Lou. Kom met haar straks naar het optreden. Zeg dat we later altijd nog met z'n drieen kunnen praten en dat ik niet haar hoofd eraf zal rukken... of dat van jou. Ik ben alleen heel teleurgesteld. Als ze het neit geloofd vertel je maar over wat ik vandaag ga doen. L Ik verstuurde het en stopte mijn telefoon weg. "Op naar het park" Ik pakte haar hand vast en trok haar rustig vooruit over de rustige omweg naar het park.

---

Bowties were never Cooler

Marie-Anne Malik

''Ik ben zowat elke dag bij je, als je niet op tour bent dan.'' glimlachte ik. ''Anders ga ik de volgende keer gewoon overvliegen.'' Ik voelde en korte kus op mijn lippen en Liam trok me voort op mijn skateboard, die dingen waren toch voor meerdere dingen handig. Liam sms'te Louis nog even en toen gingen weer met de omweg naar het park toe. Waar al veel fans waren, zoals ik zelf al een paar keer had ervaren. ''In augustus word jij twintig, jij wordt ook oud zeg.'' lachte ik even en zette mijn snapback naar links toe. We verschilden twee jaar, maar Phee en Lou scheelden vier jaar, maar ze hielden zielsveel van elkaar. Zelfs dat Ophelia nu misschien zwanger was. Ik voelde een paar keer mijn telefoon trillen en ik nam toch even op. ''Marie!'' Ik schudde lachend mijn hoofd terwijl ik met mijn andere hand Liam nog vast had. ''Ja, Camilla?'' vroeg ik lachend. ''Gefeliciteerd! Je bent oud! Achttien! Jezus!'' Ik lachte even. ''Mil, ik moet zo gaan, als je zo geen hoop gegil wil horen van honderden fans. Tenminste, we lopen een omweg,'' ''Ach, dan zie ik je vanavond wel, doei!'' Ik stopte mijn telefoon in mijn broekzak en knoopte met één hand mijn spijkerbloesje open. Ik had onder mijn spijkerbloes een shirt met een groot kruis erop, niet dat ik echt gelovig was of zo.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Louis Tomlinson:

'Ja, Lou, ik wil het houden.' antwoordt ze. Er rolot een kleine zucht van opluchting over mijn lippen. Ik voel hoe Ophelia haar hand op die van mij legt die op mijn beurt weer op haar buik ligt. Ze geef me een klein kneepje in mijn hand en er verschijnt een miniscuul klein glimlachje op mijn gezicht. Net op dat moment voel ik mijn mobiel trillen. Niet nu.. Ik haal het toestel uit mijn broekzak en lees het berichtje van Liam.
Lou. Kom met haar straks naar het optreden. Zeg dat we later altijd nog met z'n drieen kunnen praten en dat ik niet haar hoofd eraf zal rukken... of dat van jou. Ik ben alleen heel teleurgesteld. Als ze het neit geloofd vertel je maar over wat ik vandaag ga doen. L
staat er. 'Euhh, Phee. Ik heb vamiddag nog een optreden en Liam zegt dat we samen wel kunnen komen.' begin ik te vertellen en ik knijp mijn ogen een beetje samen om dan te zeggen: 'We gaan later met zijn drieeen hier nog over praten en hij zal je kop er niet af rukken, of dat van mij.' zeg ik. Terwijl ik die zin nog even een keer overlees komt er weer een zuchtje uit mijn mond. Ach, Phee en ik hebben wel een goede timing... Nou ja, het Liam deel dan.

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

Liam Payne
Ik glimalchte breed. "Ik zal wel een keer tickets voor je regelen dan." ik drukte een kusje op haar wang en trok haar rustig voort. Er waren hier maar weinig mensen. Dat was wel heel erg fijn, want aan de andere kant van het water had dit niet gekund. Ik grijnsde bij haar opmerking. "Weet ik. Het is echt heel erg. Misschien word ik wel grijs." zei ik grappend. Haar telefoon ging en ik bleef rustig doorlopen. het gesprek kon ik duidelijk volgen, zo hard waren de twee aan het praten. Ik liep vrolijk door en begon te fluiten. het was echt een heerlijk weertje. net voor het drukke gedeelte hing ze gelukkig op. Ik stopte en tilde Annie van het skateboard af. "Vanaf hier is het echt lopen, lief. Ik wil niet dat je valt." Ik gaf haar nog kort een kusje voor ik rustig me richting de brug vol fans naar de backstage deur begaf. Ik stopte voor handtekeningen, maar niet voor foto's. Vandaag niet. Ik verontschuldigde me er nog voor, maar liet me echt niet overhalen. Nee, dat wilde ik vandaag eigenlijk niet. Alleen met mijn Marie-Anne.

---

Bowties were never Cooler

Marie-Anne Malik

Ik glimlachte en knikte enthousiast. ''Yaay, gelukkig maar.'' zuchtte ik. Liam drukte een kus op mijn wang en trok me voort, ik was echt blij dat er weinig mensen hier waren, maar alsnog zou mijn dag niet stuk kunnen door het weer en mijn verjaardag. ''Ach Liam toch, je wordt ooit grijs en van de stress wordt je ook grijs, weet je dat niet?'' lachte ik. Liam tilde me opeens op toen ik klaar was met bellen en keek hem fronsend aan. Waarna ik na zijn woorden toch zuchtend mijn skateboard van de grond pakte en stevig bij me hield. Ik liep met een snelle pas naar Liam heen en ging alvast bij de backstagedeur staan, toen Liam handtekening uitdeelde, maar geen foto's. Ik keek om me heen en keek toe hoe fans wanhopig gilden om een handtekening van Liam te krijgen.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Ophelia Annabelle Payne
Ik wist niet of ik het me verbeeldde dat Louis enigszins opgelucht leek: wilde hij echt vader worden? Ik slikte, terwijl mijn ogen als vanzelf naar de telefoon in zijn handen gleden. Ik had Louis niet lang na mijn zestiende verjaardag ontmoet. Voornamelijk door Liam, hoewel het mij al snel duidelijk was dat ik niet meer naar andere jongens kon kijken zonder Louis voor me te zien. Het was geen pretje geweest om Liam - noch mijn ouders - over onze relatie te vertellen in de eerste plaats. Ik was zestien geweest, en hij al twintig. Ik wist niet precies of dat betekende dat ik op oudere jongens viel. Het enige dat ik zag als ik naar Louis keek, was iemand die daadwerkelijk naar me wilde luisteren en me accepteerde. Daarnaast vulde hij mijn naïviteit perfect in en was hij een ander soort beschermend dan Liam was geweest. Nu, ruim een jaar later, waren mijn ouders nog altijd niet heel overtuigd van onze relatie - hoewel ze zich er samen met Liam bij neer hadden gelegd dat het nu eenmaal zo was. Ik had mijn diploma, ik werkte en bovendien was mijn vriendje vaker van huis dan dat ik daadwerkelijk tijd met hem doorbracht.
'Euhh, Phee. Ik heb vanmiddag nog een optreden en Liam zegt dat we samen wel kunnen komen. We gaan later met zijn drieën hier nog over praten en hij zal je kop er niet af rukken, of dat van mij.' Een zwakke glimlach dwong mijn mondhoeken omhoog bij het horen van die woorden.
'Hij weet het?' Constateerde ik kleintjes. Mijn mondhoeken trokken automatisch omlaag, en een nieuw moedeloos gevoel overviel me.
Ik had geen spijt van de nacht die ik met Louis had gedeeld - als ik hem over kon doen had ik waarschijnlijk hetzelfde gedaan met enkele aanpassingen - en ik zou het Liam ook vertellen. Hij moest begrijpen dat de relatie tussen Louis en mij serieus was geworden, net zoals die van hem en Marie-Anne.
Daar hoorde een lichamelijke relatie ook bij, en Liam kon me met geen mogelijkheid wijsmaken dat hij braaf op het logeerbed sliep als hij met Marie-Anne was. Dat wij zo stom waren geweest om geen bescherming te gebruiken.. Ach. Het was al gebeurt, het enige dat ik nu nog kon doen was het beste ervan maken.
Ik streek een verdwaalde lok achter mijn oor voor ik voorzichtig voorover boog om een zachte kus tegen zijn lippen te drukken. 'Je bent niet boos?' Vroeg ik hem wederom kleintjes. 'Ik.. ik snap het best als je de baby niet wilt. Met One Direction.. wat zullen al die mensen zeggen?' Ik slikte terwijl mijn wenkbrauwen kinderlijk samen trokken. Het kon zijn imago verpesten, en anderzijds.. als hij me opnieuw zou verlaten voor een tour zou ik er alsnog alleen voor staan.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Louis Tomlinson:

'Hij weet het?' vraagt ze aan me. Och natuurlijk ze weet het nog niet. Ach dat leg ik zo wel uit. Opeens voel ik even Phee haar zachte, rustgevende lippen op die van mij.'Je bent niet boos?' vraagt ze. 'Ik.. ik snap het best als je de baby niet wilt. Met One Direction.. wat zullen al die mensen zeggen?' zegt ze. Ik neem haar gezicht tussen mijn handen en leg haar uit: 'Phee nu lijkt het alsof jij het niet wilt. Ooit wil ik vader worden van een kind, en die moet zeker jou prachtige ogen, figuur, gezicht... Nou wat ik wil zeggen is dat het nu blijkbaar de tijd is. Ik hoop alleen dat ik bij jou kan zijn.' sluit ik af. Hopelijk heb ik het goed genoeg uitgelegd want zelf snap ik het ook niet helemaal meer.
Even later zeg ik: 'Maar hoe Liam dat dus weet. Hij was hier vanochtend om me op te halen, eneeh. Toen stonden wij op de cover van zo'n tijdschrift. Maar hij maakte zich er niet al te veel zorgen over want...' en met een klein lachje vertel ik verder: 'Hij gaat Marie-Anne ten huwelijk vragen. Maar Zayn zal hem waarschijnlijk wel vermoorden dus ja...'. en mijn lachje verminderd. Ik sta op en til Ophelia op. Even lach ik naar haar en geef ik haar een kusje op haar voorhoofd. 'Je hoort niet te zitten op zo'n koude, harde badkamervloer' fluister ik in haar oor. Ik neem haar mee haar het bed en leg haar voorzichtig neer op het bed. Mijn vingers beginnen automatisch met haar haar te spelen en af en toe kijk ik haar weer lachend aan. Zo mag het voor mij wel altijd zijn. De rest van mijn leven, samen met Phee.

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

Ophelia Annabelle Payne
'Phee nu lijkt het alsof jij het niet wilt. Ooit wil ik vader worden van een kind, en die moet zeker jou prachtige ogen, figuur, gezicht... Nou wat ik wil zeggen is dat het nu blijkbaar de tijd is. Ik hoop alleen dat ik bij jou kan zijn.' Hoewel ik met al die Direction-gekte een hele hoop gewend was - kreeg Louis me altijd weer zo ver dat ik verlegen begon te blozen. Heel stiekem hoopte ik toch echt dat ons baby'tje op Louis zou gaan lijken: tot zover ik wist zou het dan niet helemaal een mislukking worden.
'Maar hoe Liam dat dus weet. Hij was hier vanochtend om me op te halen, eneeh. Toen stonden wij op de cover van zo'n tijdschrift. Maar hij maakte zich er niet al te veel zorgen over want... Hij gaat Marie-Anne ten huwelijk vragen. Maar Zayn zal hem waarschijnlijk wel vermoorden dus ja...' Van nieuwsgierig bekeek ik Louis haast geschokt. Liam en Marie-Anne zouden trouwen? Ik probeerde mijn gezicht in de plooi te krijgen waarna ik waterig glimlachte.
'Nog een Payne voor de familie.' Besloot ik uiteindelijk, terwijl ik mijn armen om Louis heen drapeerde. Ik was er zelfs met al die tijd nog steeds niet aan gewend dat hij graag met mijn lokken speelde of me voorzichtig tegen zich aan drukte.
Gewillig krulde ik me op in zijn armen, terwijl ik zijn vrije hand gebruikte om mijn wang tegenaan te leggen.
'Wat moeten we nu doen?' Vroeg ik hem uiteindelijk zachtjes, doelend op de zwangerschap en de hele volgende situaties.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Liam Payne
Ik grijnsde licht bij haar woorden. "Dan ben ik bij de zomer zeker grijs, al dan niet morgen." Ik had me vandaag echt veels te veel gestrest, en dat ging nog veel erger worden. Na haar telefoongesprek tilde ik haar van haar board af. verder moesten we voor de veiligheid lopen. Ik tekende wat dingen maar wees foto's voor vandaag af. Na een kwartiertje, en de meeste van de groep die er stonden gehad te hebben, zwaaide ik nog even en verween met Annie backstage. Ik liep met haar naar een bankje wat ik ergens zag staan en plofte daar neer. Straks zou ik wel naar de kleedkamer gaan, maar nu wilde ik eigenlijk gewoon nog even zitten en met haar van het weer genieten. De ring brandde nu wel een beetje in mijn zak en voelde ook zwaarder. Het zou waarschijnlijk alleen maar erger worden. Zeker omdat ik van plan was net voor het allerlaatste nummer 'What Makes You Beautiful' het te vragen, dus ik zou er bijna anderhalf uur mee rond lopen/zingen/dansen. Dat werd nog leuk.

---

Bowties were never Cooler

Marie-Anne Malik

Met een zuchtje plofte ik neer op Liam's schoot en glimlachte, mijn blik ging naar mijn infinity tattoo. Een glimlachje kwam rond mijn lippen, ik was echt trots op mijn tattoo's en ik zou nooit een tattoo nemen zonder een betekenis, dat zou nogal dom zijn eigenlijk. ''Liam, zelfs ik voel dat je gestrest bent. Doe rustig aan.'' Ik glimlachte waterig en schudde zijn haar door elkaar. Daarbij had ik nog wat twijfels om mijn haar te verven naar bruin, rood of paars. Paars leek me wel grappig en het zou wel apart zijn. Als ik voor rood koos ging het bordeauxrood worden, dat stond wel het mooist bij me, denk ik. ''Weet je, ik denk al best wel lang na om mijn haar te verven en een nieuwe tattoo te zetten..'' zei ik zacht en draaide me om zodat ik hem in zijn gezicht aan kon kijken. ''Wees niet paniekerig over Ophelia. Ze komt er zo aan,'' Ik glimlachte kort. ''En het is mijn verjaardag.'' Ik wiebelde speels met mijn wenkbrauwen en grijnsde breed.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Louis Tomlinson:

'Nog een Payne voor de familie.' besluit ze dan maar en ik krijg meteen een knuffel. Ik sluit mijn ogen even en geniet van haar armen om me heen. Ik houd haar dicht tegen me aan en verslap mijn grip daarna iets. 'Wat moeten we nu doen?' vroeg ze dan. Ik bijt op mijn lip en haal een hand door mijn haar. We moeten nu wel dingen beslissen. 'Nou, ik maak me het meest zorgen over een volgende tour. Dan kan ik niet bij je zijn en.. En..' zeg ik. Ik laat mezelf zakken op het bed en staar voor me uit. 'Nou ze kunnen dan niet van me verwachten dat ik dan megablij rond ga hupsen op het podium, en het zingen al helemaal niet.' vertel ik nog starend naar het plafond. Ik sluit mijn ogen even en concentreer me op mijn ademhaling.

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

Ophelia Annabelle Payne
Met mijn vingers tekende ik afwezig figuurtjes op zijn shirt, terwijl mijn gedachten bij de naderende uren waren. Ik zou het mijn ouders, Liam en Louis' ouders moeten vertellen - daarna de meiden, alle jongens.. Ik beet peinzend op mijn onderlip terwijl ik mijn gezicht een tikje vermoeid tegen zijn borst drukte.
'Maak je geen zorgen over mij, Lou. Ik heb me toch altijd gered? Wij worden echt niet die ouders die ineens oud worden door hun kind. Hoewel ik wat meer recht heb op kindertijd omdat jij al eenentwintig bent en ik pas zeventien en.. nou ja. Jij hebt vier extra jaren kindertijd opgeslokt.' Ik prikte bevestigend in zijn buik waarna ik waterig glimlachte.
Ik krabbelde overeind om niet veel later een korte douche te nemen om mijn instorting volledig uit te wissen. Zoals gewoonlijk verzorgde ik mezelf piekfijn voor ik opnieuw de badkamer verliet. In een casual outfit, omdat ik niet de behoefte voelde om me volledig op te dossen.
'Ik ben bang. Alles loopt zo vreemd. Mijn broer is een wereldberoemde zanger, ik ben altijd het 'zusje van Liam Payne', en alsof dat al niet genoeg was viel ik ook nog eens als een blok voor zijn veel te schattige, beste vriend.' Vertelde ik hem langzaam maar duidelijk.
'Dat was vorig jaar. Tegenwoordig heb ik lamme vingers van de handtekeningen en doen mijn ogen pijn door de flitsende camera's. Ook vind ik het zeer eng om mijn vriendje eindelijk thuis te hebben, je weet wel: al die fans die in de bosjes wachten op een sappige roddel. Eerst was het mijn jeugd die veilloos op internet terug te vinden was: ''Ophelia Payne, het verhaal achter de suïcide zus van One-Direction zanger Liam Payne.''.' Citeerde ik voorzichtig.
Ik beet zacht op mijn onderlip, voor ik me opnieuw tegen Louis begroef.
'Het leven haat me, hm?' Murmelde ik zachtjes.

[ bericht aangepast op 31 mei 2013 - 23:35 ]

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Louis Tomlinson:

'Maak je geen zorgen over mij, Lou. Ik heb me toch altijd gered? Wij worden echt niet die ouders die ineens oud worden door hun kind. Hoewel ik wat meer recht heb op kindertijd omdat jij al eenentwintig bent en ik pas zeventien en.. nou ja. Jij hebt vier extra jaren kindertijd opgeslokt.' zegt Ophelia. Ik zucht en slik een keer. Ik heb het liefst dat niemand over 'ouder worden' of mijn leeftijd praat. Ik ben gewoon... Ja ik geef het toe ik ben bang om ouder te worden. Als ik aan iets een hekel heb is het dat wel. Opeens voel ik een prik in mijn buik waarna ik mijn handen meteen naar mijn buik laat glijden. Ik kijk naar Ophelia die met een waterig glimlachje naar me kijkt. De schat toch... Ze verdwijnt even om onder de douche te gaan en ik ga rechtop zitten.
'Ik ben bang. Alles loopt zo vreemd. Mijn broer is een wereldberoemde zanger, ik ben altijd het 'zusje van Liam Payne', en alsof dat al niet genoeg was viel ik ook nog eens als een blok voor zijn veel te schattige, beste vriend.' zegt ze als ze terug is. Mijn hart slaat even een slag over bij haar woorden. Ik ging er altijd wel vanuit dat ze van me hield, maar eerlijkgezegd hoorde ik het niet zo vaak. Ik schud mijn hoofd. Godver, ik denk weer aan mezelf. Wat ben ik voor een vriend? Wat ziet ze in me? Ik ben niet zo schattig als ze denkt... 'Dat was vorig jaar. Tegenwoordig heb ik lamme vingers van de handtekeningen en doen mijn ogen pijn door de flitsende camera's. Ook vind ik het zeer eng om mijn vriendje eindelijk thuis te hebben, je weet wel: al die fans die in de bosjes wachten op een sappige roddel. Eerst was het mijn jeugd die veilloos op internet terug te vinden was: ''Ophelia Payne, het verhaal achter de suïcide zus van One-Direction zanger Liam Payne.''.' zegt ze daarna. Tijdens haar uitleg komt alles als een bliksemschicht bij me binnen. Omdat Ophelia nu met mij heeft helpt het ook niet echt in de media. Ik maak het alleen maar erger. Wat ben ik een zak. Ik ben zeker niet de beste zanger van one direction, ik ben ook niet grappig, ik heb geen talenten, ik heb een slechte persoonlijkheid, en zo kan ik nog uren doorgaan. En toch draait alles om mij? Zonder dat ik het weet is er een traan uit mijn ooghoek ontsnapt en volgt nu een weg naar beneden.
Op dat moment voel ik Ophelia weer tegen me aan. Waarom doet ze dit? Ik ben zo'n klojo en toch is ze bij me. Haar leven wordt alleen maar zwaarder door mij. En als ze niet van me houd dan... Ik schud mijn hoofd. 'Het leven haat me, hm?' vraagt ze dan opeens. Ik ga meteen recht zitten en trek haar ook omhoog. Ik kijk haar in haar ogen en ratel: 'Tuurlijk niet Phee! Je bent veel te leuk, lief en alles bij elkaar om gehaat te worden door het leven. Het komt juist allemaal door mij of niet? Je bent dan wel Liam zijn zusje maar ik maak het je ook niet makkelijk. Door mij komt het allemaal.' ik slik een keer en ga dan verder: 'Door mij ben je ook zwanger. Ik ben ook alleen maar slecht voor deze wereld. Wat doe ik hier nog? Ik heb niks dat ik de werled geef, en doe alleen maar slechte dingen. Ik kan geen voordeel van mezelf noemen. Gewoon. Sorry. Voor alles, dat ik hier ben en... alles.'. Ondertussen zijn al meerdere tranen over mijn wangen gerolt. Het is waar. Wat doe ik hier nog? Waarom leef ik nog?

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

Liam Payne
Ik glimlachte toen ze naast me neer plofte en legde mijn arm om haar schouders heen. Ik was echt heel erg blij met haar. Zij wilde alleen nooit geloven hoe blij ik met haar was. Zij was het belangrijkste deel van mijn leven geworden, het deel zonder welk ik niet kon leven. Zayn vond het waarschijnlijk sinds het begin al wat minder geweldig, maar tot nu toe was het gelukt zijn toestemming te krijgen. Dit was de eerste keer dat dat niet zo was en ik werd er vrij nerveus en bang van. Ik keek naar haar en glimlachte. Zij merkte dus ook hoe spannend ik het vond. Ik grijnsde licht toen ze door mijn haar ging. "Dank je. Dat heeft echt mijn haar voor vandaag verbeterd, lief." zei ik plagerig terwijl ik het probeerde te fixen. Ik keek haar wat verbaast aan toen ze het over haar haar verven had. Ik vond het nu echt een mooie kleur, maar ze moest het zelf weten. Alles zou haar mooi staan, al zou ik zo mijn twijfels hebben bij blond of ginger. Ik glimlachte bij haar woorden en trok haar bij me op schoot. "Dat weet ik schat en daarom hoop ik ook echt dat dit de beste dag van je leven wordt." Ik gaf haar van achter een kusje op haar wang en legde daarna mijn hoofd comfortabel op haar schouder. "Blijven we hier wachten op de rest, of gaan we een rondje lopen?" Ik vond hier op een bankje in het park in de zon het wel erg lekker, maar lopen was ook prima.

---

Bowties were never Cooler