Complicated • One Direction [Topic drie] - Speeltopics

One Direction vriendinnen zussen?

Vriendin van Louis, een zusje van Liam. Liam vindt het maar goed, maar heeft wel één voorwaarde: Geen seks. Maar wat als Liam uitvindt dat ze zwanger is? Hoe gaat hij reageren? Vriendin Liam, een zusje van Zayn. Zayn vindt alles goed, kom op, Liam is schattig en beschermend. Maar wat als Liam vreemdgaat met Danielle? Gaat Zayn voor zijn zusje of toch voor zijn beste vriend? Zayn's vriendin, een zusje van Harry. Harry is heel beschermend en houdt haar van de wereld van jongen. Harry wilt zelfs niet dat een jongen nog naar haar kijkt, laat staan met Zayn daten. Wat gaat hij doen als hij er achterkomt? Harry's vriendin, de tweelingzus van Niall. Niall vond het eerst wel oké dat zijn zusje met hem uitging, maar als Harry compleet dronken wordt en dan vreemdgaat, wilt Niall absoluut niet dat ze nog met hem omgaat. Maar toch gaat ze nog met Harry, zonder dat Niall het weet. Niall's vriendin, een zusje van Louis. Louis vindt het maar niks dat ze samen zijn en doet er alles voor om ze uit elkaar te halen. Toch luistert ze niet naar Louis en gaat gewoon met Niall om.

Rollen:
meisjes:
- Liam's vriendin - Marie-Anne Malik Infelia
- Zayn's vriendin - Chayenne Rose Styles Malino
- Vriendin Harry - Megan Horan Erestor
- Vriendin Niall - Amy TomlinsonArriver
- Vriendin Louis - Ophelia Annabelle Payne Phrases

De jongens:
- Zayn Javadd Malik - Depay
- Harry Edward Styles - DamnBieber
- Louis William Tomlinson - xMerlex
- Niall James Horan - quin98
- Liam James Payne Llamarmy


- Reservering blijven 24 uur.
- Geen perfecte personages.
- Minimaal 3 á 4 regels
- Melden als je langer weg bent.
- OOC tussen haakjes of spoiler
- Geen ruzie OOC wel IC
- Niemand buitensluiten.
- Alleen ik, Lavigna maak de topics aan, tenzij ik er iemand anders voor wijs.

Rollentopic


Begin:
De jongens zijn tijdelijk thuis, voor hoe lang weten ze niet.

1 mei, over 9 dagen, hebben de jongens een concert in London.

Vandaag, 1 mei is het concert.


Tinychat^^
Complicated lied
Praattopic om het topic 'schoon' te houden

[ bericht aangepast op 26 mei 2013 - 18:25 ]

---

Bowties were never Cooler

Liam Payne
Ik stopte mijn vingers in mijn oren toen Louis begon te gillen. "Rustig maar, Lou. Ik denk dat ik altijd de meest volwassenen van ons vijven zal zijn." Ik drukte Marie-Anne dicht tegen me aan. Ik grijnsde bij Louis zijn vrolijkheid. Ik wou dat ik zo zorgeloos kon doen ondanks de situatie. Ik pakte Marie-Anne's hand en liep rustig naar buiten. Met hen liep ik toch wat vrolijker dan eerst richting Niall's deur. Het was niet ver. Zacht klopte ik en wachtte. Misschien was het beter als Lou niet direct op de deurpost stond, aangezien als Niall schaars gekleed zou zijn hij misschien raar kon gaan reageren. Voor we het podium op moesten hadden we geen blauwe ogen nodig. Zeker niet in een gevecht tussen een Ier en een jongen die zijn zusje verdedigde. Dat zou nooit goedkomen.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson:

"Rustig maar, Lou. Ik denk dat ik altijd de meest volwassenen van ons vijven zal zijn." zegt Liam. 'en bescheiden' grap ik. We lopen naar buiten en meteen als ik de deur achter me sluit ben ik bezorgd over Ophelia. Wat als er straks iemand inbreekt? Of ze word ziek? Of...- Nee Lou, let it go. Dat is nog nooit eerder gebeurt, waarom dan nu wel? Niet zo overbezorgd doen. ik zucht en draai me weer om. Liam en Marie-Anne zijn al verder. Ik jog naar ze toe en op dat moment belt Liam aan. Misschien wel handig eigenlijk, ik kan mezelf zomaar verliezen en dan word het alsnog maar 4/5 van One Direction op het podium. Ik 'knak(?)' mijn knokkels maar probeer mezelf toch wat in bedwang te houden...

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

Marie-Anne Malik

''Bedankt Lou.'' lachte ik. Ik gaf een zacht kneepje in Liam's hand en glimlachte. Vandaag was ik opvallend blij, zelf wist ik ook niet waarom. ''Louis, waarom ben je zo blij? Jullie zijn allebei blij.'' grinnikte ik. Ik was zelf ook wel blij, maar dat was wel bijzonder omdat ik niet elke dag blij was. Humeurig was ik dan ook soms, mijn voeten deden al minder pijn dan voorheen. Sneakers zaten dan ook echt lekkerder. Liam klopte op Niall's deur en met een zuchtje leunde ik tegen de deurpost aan. Amy was dan ook Louis' zusje, die was dan ook belangrijk voor hem.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Louis Tomlinson:

''Louis, waarom ben je zo blij? Jullie zijn allebei blij.'' vraagt Marie-Anne aan me. 'Ik heb waarschijnlijk weer energie gekergen van dat broodje' antwoord ik op haar vraag. Een hele goede smoes was het niet, maar geloofwaardig genoeg. Ik ga geen linken geven dat Liam haar ten huwlijk gaat vragen. Dat doe je als vriend niet, en bovendien moet ik hem wel bevriend houden. Nou ja.. moet... het is handiger in het geval, en Liam als vriend wil je natuurlijk niet verliezen. Wijze jongeman. Ik grinnik even en vertel dan verder: 'En Liam is bij jou, dan is hij sowiso blij. Ik heb hetzelfde met Phee' en er verschijnt een lach op mijn gezicht. 'En dat gepaard met dit weer, dan kan je dag toch niet meer stuk?' zeg ik vrolijk. Als je dingen blijft opsommen lijkt het een langer, dus geloofwaardiger verhaal. Zeker als er een groot deel waar is. Ik weet het uit ervaring.

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

Marie-Anne Malik

Ik lachte even om Louis, hoe vaag hij ook kon zijn, hij is en bleef aardig. ''Energie van een broodje.. Klinkt echt logisch hoor.'' grinnikte even. Ik keek even naar mijn schoenen en speelde met mijn voeten. ''Oké, dat klopt wel ja.'' Ik ging op mijn tenen staan en drukte een korte kus op Liam's lippen, waarna ik even breed grijnsde. ''Awh, Lou is alleen. Phee is nog aan het slapen..'' Ik keek even naar de zon en liet een genietende zucht horen. ''Het weer is inderdaad prachtig, zeker met mijn verjaardag erbij wordt het een goede dag. Hoop ik toch.'' grinnikte ik. ''Mijn vader zegt altijd dat het humeur van Engelsen altijd werd bepaald door het weer.. Ik weet nou niet of ik het zozeer moet geloven.'' lachte ik.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

| Heeeel erg sorry voor deze late reactie. Er is een hoop gaande in mijn leven - ongeplande opvang voor twee katten en een niet-zindelijke pup - school en proefwerkweek dus sorry bij deze! Ik weet niet of jullie Ophelia nog nodig hebben? Want ik doe erg mijn best om weer regelmatig online te kunnen komen. (:
x |

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Niall Horan

Ik haal mijn schouders op, 'ik moet toch eten' grijns ik. Anders had je de rest van de dag echt geen vrolijke Niall hoor als ik niet in de ochtend normaal kon eten, al was dit ook niet echt normaal, een paar koekjes en een appel maar ja het was altijd beter als niks en na het optreden zou ik nog wel ergens eten gaan halen. 'Heey geef me koekjes terug!' roep ik als ze me koekjes pakt, nou nu had ik nog minder eten, hoe verwachten ze dat ik nu nog de dag door ging komen? Als ik begin over Harry kijkt ze me vol ongeloof aan, ja wat denkt ze nou zelf?! 'Ja dat verwacht ik ja, want ik wil niet dat hij je nog meer pijn gaat doen en ik ken Harry, hij praat je straks zo weer om met die mooie praatjes van hem' zeg ik en kijk Megan aan. Als ze best zegt glimlach ik tevreden, 'mooi zo' zeg ik en kijk er even aan.

Ophelia Annabelle Payne
Ik wist niet hoe laat het was toen ik mezelf tussen de dekens vandaan vocht. Zweet plakte tegen mijn huid en ik voelde me brak. Het huis was te stil om aan te duiden dat Louis er nog was: die was waarschijnlijk naar één van de jongens. Ik slikte moeizaam toen ik mezelf naar de badkamer dwong. Al een week verzekerde ik Louis en mijzelf ervan dat er niets mis met me was: ik had zoveel gespuugd en lag zo vaak op bed dat ik het uiteindelijk zelf amper nog durfde te geloven - maar naar een dokter gaan was niet één van mijn favoriete bezigheden. Nogal nuchter en zo zelfverzekerd mogelijk had ik dan ook een zwangerschapstest gehaald: ik was niet zwanger, ik wilde het enkel uitsluiten.
Met die gedachte nam ik de bijsluiter aandachtig door: één streepje betekende niet-zwanger, twee streepjes betekenden wél zwanger.
Er rolde een beverige zucht over mijn lippen toen ik de instructies langzaam uitvoerde en het stickje niet veel later zenuwachtig op de wastafel legde. Hoewel mijn ogen om de seconde naar het schermpje vlogen, trilden mijn handen te erg om aan de uitkomsten te kunnen denken.
Ik beet op mijn onderlip en probeerde de kinderlijke snikken binnen te houden terwijl de tijd langzaam vooruit kroop. Toen het ding begon te piepen, hield in mijn ademhaling ongecontroleerd tegen.
Twee streepjes.
Happend naar adem staarde ik naar mijn spiegelbeeld. Mijn handen voelden ijskoud toen ik deze verwoed tegen mijn wangen drukte. De eerste gedachten sloegen nergens op, maar uiteindelijk verscheen Louis' gezicht op mijn netvlies en kon ik niets anders dan snikkend en ongelovig naar mijn telefoon grissen.
Zijn nummer stond samen met die van Liam onder de sneltoets - maar die laatste was wel de domste keuze die ik zou kunnen maken. Hij zou teleurgesteld zijn, maar bovenal was ik bang waartoe hij in staat was.
De telefoon ging over en terwijl ik mijn lichaam krampachtig in bedwang probeerde te krijgen kwamen de woorden niet bij me op toen ik Louis' stem door de hoorn hoorde. Met piepende snikken liet ik mezelf langs de badkamermuur zakken, mijn benen opgetrokken en de telefoon stevig tussen mijn vingers.
'L-Louis.. Het s-spijt me z-z-zo..' Verder kwam ik niet. Mijn keel kneep samen en de dingen die ik hem had willen vertellen bleven ergens in de lucht steken.
Het was allemaal mijn eigen, stomme schuld geweest. Liam had gelijk, en nu had ik hem zo vreselijk verraden. Een nieuwe reeks snikken verliet mijn lippen, en ik verwachtte niet dat het ooit nog zou stoppen.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Louis Tomlinson:

Vrolijk loop ik verder terwijl ik mijn mobiel voel trillen. Ik haal hem uit mijn broekzak en kijk op het schermpje waar Phee staat. Mijn mondhoeken krullen omhoog en ik neem op. Voor ik haar nog vrolijk kan begroeten hoor ik haar zeggen: 'L-Louis.. Het s-spijt me z-z-zo..'. Haar stem klinkt angstig, in de war, alleen, en meteen voel ik me schuldig. Mijn hart begint sneller te slaan en ik zeg: 'Phee? Phee rustig schat, wat is er aan de hand?' en ik loop naar Liam en Marie-Anne. Ik leg mijn hand op mijn mobiel zodat Violet niet hoort wat ik zeg tegen Liam en Marie-Anne. 'Ik moet terug. Phee is alleen en ik weet dat er iets mis is' vertel ik. Zonder op antwoord te wachten ren ik terug. Ik leg mijn mobiel weer bij mijn oor. 'Phee? Hallo?!' vraag ik paniekerig. ik kijk op het schermpje. Fuck, ik heb per ongeluk weggeklikt. Op dat moment kom ik al aan mijn mijn huis. Ik gris de sleutel onder de bloempot vandaan en storm het huis binnen. Als ik in mijn kamer kom zie ik Phee nergens. ik loop naar de badkamer en zie haar op de grond zitten. Meteen vouw ik mijn armen beschermend om haar heen en aai over haar rug. 'Wat is er aan de hand Phee?'

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

Ophelia Annabelle Payne
De lege, piepende toon schalde nog uit mijn mobieltje toen de badkamerdeur zich opende en Louis voorzichtig voor me neer hurkte. Instinctief groef ik mijn vingers tegen zijn shirt, zodat ik hem dichterbij kon trekken om mijn hoofd verwoed tegen zijn schouder te drukken.
'L-Lou..' Stamelde ik zachtjes, terwijl ik hoofdschuddend op mijn onderlip beet. 'Het is allemaal m-mijn schuld.' Mijn stem klonk hysterisch, maar ik deed echt mijn best om de woorden zo verstaanbaar mogelijk uit mijn keel te persen.
'I-Ik wist het e-echt niet.. I-Ik heb L-Liam teleurges-s-steld,' fluisterde ik zachtjes snikkend tegen zijn shirt. Mijn ouders, Liam, de anderen, Louis.. ze zouden me allemaal stom en onverantwoordelijk vinden.
'Ik voelde me zo ziek en slecht.. ik kocht een zwangerschapstest en.. en..' De woorden waren te onwerkelijk om uit te spreken. Voorheen was ik niet eens zeker geweest of ik ooit wel kinderen wilde hebben: ik wilde de wereld zien, reizen met Louis zodra de Direction-gekte over zou slaan. En nu..
Wederom voelde ik een nieuwe reeks aan dichtgeknepen snikken aan mijn lippen ontsnappen.
'Ik ben z-zwanger Louis. Het is allemaal m-mijn schuld!'

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Louis Tomlinson:

Ik luister aandachtig naar haar stotterend. Dit is echt niet best. Phee is wel eens overstuur, maar dit? Ondertussen pik ik wat woorden op en begin ide puzelstukjes neer te leggen. 'Ik ben z-zwanger Louis. Het is allemaal m-mijn schuld!' zijn haar laatste woorden. Het schiet bij me binnen, maar vast lang niet zo erg als bij Phee. Meteen houd ik haar weer stevig vast. 'Shhh, rustig maar Phee. Het is goed' zeg ik zo rustig mogelijk maar ik kan een trilling in mijn stem niet onderdrukken. Man, we zitten nu echt in de problemen.Ooit wil ik kinderen met Phee, maar op dit moment zijn we te jong. Ik laat Liam niet tussen mij en Phee, of mij en mijn geluk komen, maar we weten allemaal dat hij gelijk heeft. Wat als we morgen op tour gaan voor een jaar? Dan laat ik Phee helemaal achter en dan mis ik alles. Maar wat.. Wat als ze het kind helemaal niet wil?

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

Ophelia Annabelle Payne
Ik kon best toegeven dat ik altijd wat naïef geweest was. Als Liam en ik vroeger samen op pad waren, was er geen enkele, andere gek die de zwervers haar zakgeld toestopte. Maar ik had me er nooit druk over gemaakt: ik had Liam altijd bij me, en hij zorgde er in de meeste gevallen wel voor dat ik uit de problemen bleef. Tot Louis: een situatie waar hij voor eens niét de controle over kon hebben. Ik slikte.
Als ik naar Liam geluisterd had dan.. dan was er helemaal niets aan de hand geweest. Ik was verdorie een kledingmedewerkster van zeventien.
De feiten gonsden tegen mijn hoofd en zorgden naast de misselijke draaiingen in mijn buik - ook voor een onprettige hoofdpijn.
'Het is niet goed, Lou. Liam maakt ons af, en daarna zal hij voor altijd teleurgesteld in me zijn. Mijn ouders.. mijn ouders zullen jou vermoorden, en mij in de kelder opsluiten tot ik dertig ben. En de rest van de wereld?' Een hulpeloos, vreugdeloze lach rolde over mijn lippen. Een pijnlijk, lelijk geluid.
Vroeger, toen ik nog op school zat en deze gedachten niet voor mij bestemd waren, hadden we het er wel eens over gehad met vriendinnen.
Tienermoeders. En hoewel ik nu niet meer zo stevig stond, wist ik zeker dat ik toen volmondig had geantwoord dat ik tegen het moorden van een ongeboren baby'tje was. Hoe ongelukkig gepland ook: alles dat leeft verdient een eerlijke kans. En mocht ik nu zo egoïstisch zijn om die belofte aan mezelf te breken? Ik slikte.

[ bericht aangepast op 30 mei 2013 - 22:13 ]

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Liam Payne
Ik deed heel vrolijk met Marie-Anne zo naast me. Het was een prachtige dag en met haar zo naast me was ik zo waar positief, ondanks dat ik mijn eigen moord te gemoed ging. Toen ze me vroeg waarom ik zo vrolijk was beet ik op de binnenkant van mijn wang. Wat moest ik daarop zeggen? Ik wilde mijn plan niet verraden. Gelukkig kwam Louis met de juiste woorden. Ik kuste haar kort terug en sloot toen mijn armen weer om haar heen. Ik hoorde Lou's telefoon gaan en keek naar zijn gezicht. Zodra hij het ding aan zijn oor had verdween zijn glimlach als sneeuw voor de zon. "Ga!" riep ik achter hem aan. Ik trok Marie-Anne dicht tegen me aan. Ik had zo het vermoeden dat ik wist wat er aan de hand was, maar ik moest daar nu niet zijn. Ik zou wachten. Als ik vanavond nog zou leven zou ik het vragen, maar nu niet. Daarbij kende ik mijn zusje als ze overstuur was. Daar moest ik niet ook nog eens bij gaan staan. Zeker niet als zowel zij als ik bang was dat ik boos ging worden. Ik draaide Marie-Anne om in mijn armen. "Kom, we gaan vast. Ik weet een route waar niemand zal staan." Ik vond de fans super enzo, maar vandaag was voor Marie-Anne en haar alleen. Ik drukte nog zacht een kus op haar lippen en pakte haar hand.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson:

'Het is niet goed, Lou. Liam maakt ons af, en daarna zal hij voor altijd teleurgesteld in me zijn. Mijn ouders.. mijn ouders zullen jou vermoorden, en mij in de kelder opsluiten tot ik dertig ben. En de rest van de wereld?' zegt ze. Ik kijk haar bedroefd aan en kan haar alleen maar gelijk geven. 'Je hebt helemaal gelijk' komt mijn mond uit. Het zit op de drempel van geluid en fluisteren. Ze heeft echt gelijk. Ze heeft verdomme gelijk, altijd. Ik ben altijd degene met de foute beslissingen. Als ik nou even mijn grote mond -of lid- kon houden. Stom, stom, STOM! Alles ik mijn schuld. Ik heb echt geen flauw idee wat ik moet doen. Ik weet dat ik Ophelia moet troosten, maar hoe? Wat kan ik zeggen. Ik wil haar alleen maar 1 vraag stellen en dat doe ik ook. 'Phee..' begin ik en ik leg mijn hand voorzichtig op haar buik. 'Wil je het houden?'

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

Ophelia Annabelle Payne
Mijn keel voelde kurkdroog terwijl de radartjes in mijn hoofd overuren draaiden. De vraag zou niet zo'n grote schok moeten zijn: ik had hem mezelf het afgelopen halfuur meerdere malen proberen te stellen. Op de één of andere manier bleef het hele idee van een kind in mijn buik gewoon nogal onwerkelijk.
Ik staarde een tijdje moedeloos voor me uit, mijn vingers krampachtig samengevouwen. Hoewel mijn schouders nog altijd schokten en mijn keel pijnlijk piepende geluidjes maakte - was ik uiterst kalm geworden. Wilde ik het houden? Ik kauwde op de binnenkant van mijn wang terwijl ik mezelf langzaam uit Louis' troostende armen wurmde zodat ik mijn wangen droog kon vegen en hem fatsoenlijk aan kon kijken.
Ik probeerde al onze mogelijkheden zo eerlijk mogelijk tegen elkaar af te wegen. De reacties die ik zou krijgen te overwegen maar staarde na een tijdje nog altijd besluiteloos voor me uit. Pas toen ik Louis' hand op mijn buik voelde, keek ik hem voorzichtig aan, alhoewel mijn blik al vrij snel naar de hand die om mijn buik gekruld was ging.
Het was nog zo onschuldig, klein. Ik had bij biologie wel eens gezien hoe een zwangerschap verliep, en kon het niet helpen dat er een beeld van een heel kleine Louis aan me voorbij schoot.
'Ja, Lou, ik wil het houden.' Prevelde ik uiteindelijk zwakjes maar zeker. Ondanks Liam, mijn ouders, Louis' ouders en alle anderen die het zouden afkeuren.
Het was mijn eigen schuld geweest, dan was het niet meer dan eerlijk om het te laten gaan.
Tergend langzaam krulde ik mijn vingers rond de hand die zich al op mijn buik bevond, waarna ik er zachtjes in kneep.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.