RPG || Celebrity timeout (ft. 1D) - Speeltopics

De meeste fans waren door gedraait, zo erg dat er een heleboel celebritys waren die beschermt moesten worden. Bescherment door fans van andere en hun hate, of door hun eigen doorgedraaide fans. De gene die daar het meeste last van hadden, One direction en The lost girls worden in een huis gestopt om ze te beschermen. Zonder fans en zonder haters. Om de fans te laten begrijpen dat hun idool niet anders is dan hun worden er 10 jongeren in hetzelfde huis gestopt. Die fans zullen uitvinden hoe weinig ze eigenlijk echt verschillen. Wat zal er allemaal gebeuren in het huis? Zal er haat of liefde ondstaan?
De keuze is aan jullie

Okey dus het idee is 5 meisjes en 5 jongens worden in een huis gestopt samen met de jongens van 1D en de meisjes van de zogenaamde wereldberoemde girlband TLG (the lost girls)

Natuurlijk de standaart RPG regels

[ bericht aangepast op 25 maart 2013 - 19:19 ]

Dont say why me, say try me

[o-o. Arme hersentjes]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

(Het spijt me hoor maar volgensmij was Rosemaey bij Chiara off heb ik het verkeerd??)

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

[mijn topics]

Do what people say you can't.

[mijn topics, ik reageer ongeveer half 5 (:]

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Harry Styles.

'HOI?' Roep ik luid als ik de deur opengooi. 'Loubear? Ben je er al?' Gil ik. Ik loop naar boven en sleep mijn koffer achter me aan. Als het goed is lig ik met Zayn, Louis en nog iemand op de kamer. Ik loop een kamer waarvan ik denk dat dit de goede is. Grijnzend kijk ik naar Louis die drukbezig is zijn spullen uit te pakken. Ik kijk de kamer rond en zie dat er vier bedden staan. Demonstratief gooi ik mijn koffer bij Louis op bed. 'BOOBEAR!' Gil ik in zijn oor waarna ik hem een knuffel geef. Door mijn rare sprong val ik naar achter en trek ik Louis met me mee. 'Ik slaap bij jou!' Roep ik. Ik aai over zijn hoofd en knuffel hem opnieuw. Ja we zijn close, maar niet verliefd.

Louis William Tomlinson

'BOOBEAR!' gilde iemand in mijn oor, waarna ik twee armen om me heen voelde. Gevolgd doordat we allebei vielen en met een klap op de grond belandden. 'HAZZA!' riep ik vrolijk. 'Ik slaap bij jou!' riep Harry, terwijl hij me voor de tweede keer in een knuffel trok. Vrolijk knuffelde ik Harry terug. 'Ja!' Mijn stem was verhoogd naar een kinderlijke, hoge stem. Glimlachend rolde ik ons zo, zodat Harry nu bovenop mij lag. Ik legde mijn armen in zijn nek, en keek hem pruilend aan. 'Je hebt me gewoon een halve dag alleen laten zitten' piepte ik, waarna ik hem koppig aankeek. 'Ik dacht dat we samen hierheen zouden rijden. Nu moest ik helemaal alleen. Dat was niet leuk' mompelde ik, terwijl mijn vinger tegen Harry's borstkas aanprikte. Als Harry en ik meer dan vierentwintig uur uitelkaar waren, zouden we het niet uit houden. Wat ons betreft, waren we wat meer dan beste vrienden. Niet in de relatie richting, maar we waren veel hechter dan beste vrienden. We waren broers voor elkaar. Alhoewel, we leken net een oud getrouwd stel dat alleen maar klaagde, maar dat hoorde bij ons. Larry, als in vriendschappelijk.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Niall Horan

Ik kom bij het huis aan, met mijn koffer in mijn ene en mijn gitaarkoffer in mijn andere hand. Ik open de deur. ´HALLO??!!' roep ik keihard. Ik zet mijn koffers op de grond en loop naar de keuken. Ik kijk in de kast en zie een bus pringles liggen. 'JAA PRINGLES!!!' roep ik blij. Ik open de bus en stop een pringle in mijn mond. Ik ga op de tafel zitten en pak nog een pringle. Ik zet zo wel mijn koffers op mijn kamer. Ik pak nog een pringle en stop hem helemaal in mijn mond.

[Iemand voor Niall? En kennen One Direction en The Lost Girls elkaar goed?]

What do we say to the god of death? ''Not today.''

| Euh, Aubree zit in de woonkamer iets te eten. En ik denk dat ze niet heel hecht zijn, maar elkaar in ieder geval een beetje kennen. Ongeveer. |

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Niall komt eraan, hehe (:]

Niall Horan

Ik loop neuriënd met mij pringles de woonkamer in en zie daar een meisje van The Lost Girls zitten. Aubree. Ik ken haar niet zo heel goed dus ik ga naast haar zitten met mijn pringles. 'Heey,' zeg ik vrolijk. 'Alles goed?' Ik pak nog wat pringles en ondertussen vraag ik me af bij ik op de kamer slaap. Liam volgens mij en nog een jongen de ik niet ken. Ik hoop dat die jongen een beetje aardig is, en de rest van de fans ook. Ik heb echt een hekel aan gemene mensen.

What do we say to the god of death? ''Not today.''

[Sorry, verkeerd gelezen ^^]

[ bericht aangepast op 22 maart 2013 - 17:43 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Maddelena Nova Adams.
Met veel geweld trok ik mijn zware koffers richting de voordeur. Waarom moest ik ook alweer zoveel meenemen? Ik zuchtte even zacht en veegde mijn lichtblonde haar uit mijn gezicht, waarna ik eindelijk bij de voordeur aan kwam. Deze duwde ik open en trok mijn donkerpaars met zwart gestippelde koffer naar binnen. Gezien de koffers die er al stonden en het geluid wat ik hoorde wist ik dat ik niet de eerste was. Gelukkig, het zou enorm raar zijn geweest als ik moederziel alleen hier door het huis gelopen had. Wie zou er al zijn? De vijf jongens van One Direction? De vijf meiden van The Lost Girls? Ik luisterde naar de muziek van beide bands, vond ze enorm goed, maar was nooit echt een gillende, verslaafde fan geweest. Ik sleepte mijn koffer naar de trap en zette hem daar neer, waarna ik uitgeput nogmaals mijn blonde haar uit mijn gezicht streek. Zo, dit avontuur kon beginnen!

Vincent Nathaniel Rain.
Als eerste was ik aangekomen in het huis. Al zo'n tien minuten had ik hier alleen rond gelopen, wat ik erg fijn vond. Het zou een leuk begin zijn voor mijn boek als ik zag hoe de bandleden en de fans hier binnenkwamen. Zodra ik geluid hoorde stond ik vlug op van mijn bed en liep de kamer uit. Van het management van beide bands had ik een goedkeuring gekregen aan het boek te schrijven, evenals dit programma. Zij hielpen me beter op weg, aangezien ik altijd de beelden van die dag na mocht kijken om te zien wat er gebeurt was en of ik wat speciaals gemist had. Nu ik stemmen hoorde zou ik nieuwe mensen gaan ontmoeten, wat ik nooit echt een pretje vond, maar toch moest gebeuren, als ik wilde weten wie wie was. Van de bandleden wist ik dat natuurlijk wel, hen kon ik immers ook op google opzoeken, maar de gezichten van de onbekende deelnemers van dit programma waren me volledig onbekend. Ik nam even diep adem en duwde mijn bril wat verder op mijn neus, voor ik dan ook echt mijn kamer verliet, waarvan ik gehoord had dat ik deze met Niall Horan en Liam Payne zou delen.

[Iemand voor Maddy en/of Vince? Ik heb hun rollen net aangepast, dus als jullie ze willen zien, ze staan op de laatste pagina in het rollentopic!]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Dille Thomas Jenson

Toen ik voor de voordeur stond, grijnsde ik en gooide ik de deur open waarbij ik gelijk een meisje bij de trap aantrof. Niet verkeerd. De deur sloot ik en de koffer in mijn rechterhand nam ik over in mijn linkerhand. Naar het meisje kijkend, floot ik even naar haar en liep toen de trap op, nog even omkijkend naar het meisje. Snel knipoogde ik naar haar en liep toen door. Nu nog de kamer zoeken. Ik zat met drie jongens van One Direction opgescheept. Misschien waren ze wel een beetje normaal, en niet verwaand. Het ergste was nog dat ze goede muziek hadden. Toen ik de deur opendeed, zag ik één roodharige jongen, waarschijnlijk geverfd, en één bruinharige met krullen op elkaar liggen. 'Uhh.. Sorry dat ik stoor tijdens jullie innige omhelzing, maar ik ben Dille' mompelde ik. Mijn koffers gooide ik op het laatste bed en ik keek nogmaals naar de twee jongens. 'Ik wist niet dat jullie homo waren' merkte ik op. Het was echt niet gemeen bedoeld, natuurlijk niet. Ik had niks tegen homo's gehad, het waren vaak erg leuke mensen. Maar het was raar om zo ineens twee jongens te zien. Voor hetzelfde geld waren ze niet eens homo. Dan zou het nog eens awkward worden.

All those fairytails are full of shit - Maroon 5

Harry Edward Styles.

Lachend rollen we op de grond en uiteindelijk eindig ik bovenop. 'Je hebt me gewoon een halve dag alleen laten zitten' zegt Louis met een piepstemmetje. 'Ik dacht dat we samen hierheen zouden rijden. Nu moest ik helemaal alleen. Dat was niet leuk' mompelt hij. Hij priemt beschuldigend met zijn vinger in mijn borst. 'Ik wi-' Verder kom ik niet. De deur word opengegooid en de jongen kijkt ons aan. 'Uhh.. Sorry dat ik stoor tijdens jullie innige omhelzing, maar ik ben Dille.' Mompelt hij. 'Ik wist niet dat jullie homo waren.' Zegt hij dan. Ik trek een wenkbrauw op. Hij zegt het anders dan anderen mensen, niet beschuldigend. Haters zal je altijd hebben en daar ben ik me van bewust. Vroeger was ik altijd erg gevoelig daarvoor maar je leert je verdriet te verbergen. Grijnzend kijk ik Louis aan. 'Wij zijn geen homo.' Zeg ik lachend. 'Dat maakt niet uit hoor, we zijn gewoon heel close. Larry Stylinson worden we ookwel genoemd. Hij heet Louis Tomlinson en ik Harry Styles vandaar. Nou we zullen je met rust laten zodat je-je koffers kan uitpakken, byeeee!' Ik richt me tot Louis waarna ik opsta. 'Kom op me rug BooBear!' Opnieuw verhoog ik me stem wat. Waarna ik de trap afren.

Louis William Tomlinson

Afwachtend op Harry, die wat wilde zeggen keek ik hem aan. Ineens werd de deur opengegooid. Er stond een jongen in de deuropening die ons verbaasd aankeek. 'Homo?' herhaalde ik, nadenkend. Uiteindelijk schudde ik mijn hoofd. 'Zo ver ik weet ben ik geen homo' grinnikte ik. Ik maakte een instemmend geluidje toen Harry het over Larry Stylinson had. 'My little baklava' giechelde ik, terwijl ik in Harry's wangen kneep. Wanneer Harry me voorstelde, maakte ik een klein gebaar en knikte als teken dat ik Louis heette. Al snel krabbelde ik op en keek naar Dille. 'Doeeei!' riep ik naar hem, terwijl ik weer overdreven met mijn arm zwaaide. 'Kom op me rug Boobear!' zei Harry. Dit ging nog eens leuk worden, aangezien ik zwaarder was dan Harry en hij moeite had met mij vast te houden. Toen ie de trap afrende, sprong ik vanaf de bovenste trede op Harry, zodat hij net niet viel en ik wel als een koala op zijn rug zat. 'Hazz? Waar gaan we heen? Ik heb zin om nieuwe mensen te ontmoeten!' zei ik als een klein kind. Mijn blik ging naar rechts, waar ik een meisje zag. 'Hi! Louis, aangenaam' zei ik kortaf. Toen ik Niall zag, begon ik wild te spartelen maar hield me toch stil omdat ik anders het zielig vond voor Harry. 'Nialler!' gilde ik blij. Grijnzend klapte ik in mijn handen, waardoor ik snel Harry weer vastpakte. Hyper begon ik hard te zingen. 'There was an old man named Michael Finnegan. He had whiskers on his chin again. Along came the wind and blew them in again. Poor old Michael Finnegan' zong ik luidkeels het Ierse kinderliedje. Gewoon omdat ik mijn energie kwijt moest.

[ bericht aangepast op 22 maart 2013 - 20:30 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Aubree Jeanette Sinclair
Mijn ogen gleden verrast opzij toen er een jongen naast me neer zakte. De geur van pringles kwam me tegemoet en even knipperde ik met mijn ogen voor ik de jongen bedachtzaam in me opnam. 'Niall.' Mijn mondhoeken krulden om tot een triomfantelijke glimlach terwijl ik mijn broodje naar binnen schoof, om vervolgens onschuldig enkele pringles uit de bus te grissen.
'Nu wel.' Ik kantelde mijn hoofd iets terwijl ik me een kwartslag draaide, zodat ik niet telkens opzij hoefde te kijken. Uiteraard kende ik One Direction: daar werd ik zelfs in Frankrijk rijkelijk aan herinnerd. Maar hen persoonlijk kennen? Nee. Ik had ze wel eens vluchtig gezien tijdens optredens, of op het vliegveld, maar verder ook niet. Het was dan ook zo chaotisch geweest de afgelopen tijd, dat ik er niet aan had gedacht om ze te leren kennen.
'Niall oh Niall! Teken mijn pringle!?' Ik stuiterde een tijdje plagend heen en weer op de pianokruk, voor ik hem schuldig aankeek. Ik had een gelijksoortig fragment gezien op internet en het leek me hilarisch zijn reactie te kunnen peilen.
'Hmm.. misschien ook niet. Stift zou de smaak van de pringle schaden.' Er rolde een zachte grinnik over mijn lippen terwijl ik de pringle naar binnen schoof en doorslikte. Het label had me vaak genoeg van de tussendoortjes willen houden, maar ik was wat dat betreft enorm Brits en greep graag alles dat lekker was mee naar binnen. In Frankrijk was namelijk niet zoveel keuze als het op snoepgoed aankwam.

Feel the fire, but do not succumb to it.