[RPG] Wolfblood -5- - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken. Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

De tienerwolven: (max. 7)
Jongens:
1. Tijdelijke Alfa: Cooper Henderson - Papaoutai
2. Memphis Grimmaud - Theodora
3. Cyril Nightingale - Eltham
4.
Roedelloos: Jack Willows - Papaoutai

Meiden:
1. Scarlet Morningstar - Jackxdaniels
2. Ayla Hope Savage - Aislynn
3. Luna Sianii Silver - Ninuturu

Hunters: ( max. 12 ) NODIG!
Jongens:
1. Noah McKinney - Catesby
2.

Bounty Hunter: Xander dodge Outcast - Ninuturu

Meiden:
1. Marcy Jarvis - Catesby
2. Aowynn Rune Savan - Aislynn
3.

We zijn dringend opzoek naar Hunters!


Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 15:56 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[ Moet/zal ik Katherine er dan alvast bij zetten? ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

(Ze wilde niet meer, omdat ik zei dat we hunters dringend nodig hebben. Ze heeft.geen inspiratie voor hem. s: )

---

Ich liebe dich 27.12.23

[Oh, dat is jammer, maar hunters zijn inderdaad wel dringender nodig dan een wolf :') ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Kan dit verder in het praattopic?]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Tututututuuuu ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Cooper

"Niets liever," brengt Ayla uit, opnieuw bijt ze op haar onderlip wat echt ongelofelijk leuk is, van mij mag ze dit de hele dag doen.
"Wil je een klein stukje opschuiven?" Vraagt ze en doet de dekens een klein stukje omhoog. Ik glimlach naar haar. "Als je het dan goed vind kom ik bij je liggen," Mijn glimlach word groter, natuurlijk mag Ayla naast me liggen. Ik wil niets liever dan haar langs me heen hebben.
"Natuurlijk wil ik dat," zeg ik en ik schuif een stukje op, vervolgens ga ik op mijn zij liggen, zodat er meer ruimte komt. Niet dat Ayla zo breed is, maar eerder om haar tegen me aan te hebben. Naast elkaar liggen op de rug is ook niets aan, vind ik. Niet dat ik al eerder met een meisje tegen me aan heb gelegen, maar het is gewoon hoe ik het denk.
Ik kijk naar Ayla en wacht met een grote glimlach tot ze naast me neer komt liggen. Een zachte zucht komt uit mijn mond en ik leg mijn arm onder mijn hoofd. De moeheid slaat nu echt toe, zo erg is het nu. Ik sluit mijn ogen heel eventjes loom en open ze dan weer om naar Ayla te kijken.

[Sorry dat het zo kort is, ik kon er niets uithalen ]

Jack

Dat wat Aowynn allemaal had geantwoord had ik gewoon genegeerd, als ik hier nog opmerkingen op moest geven waren we morgen nog niet klaar. Misschien was zij zelf dan wel afgehaakt of zo, weet ik veel. Ik ga iets comfortabeler staan en wacht rustig af tot ze verder gaat. Want aan haar gezicht te zien was ze nog niet uitgesproken. Ik zie een frons op haar gezicht komen wanneer ze mij haar naam hoorde uitspreken. Wat ik al dacht, ze herkent me niet. Ik grinnik zacht.
"En dat vraagt wie?" Ze laat haar blik even over mij heengaan en kijkt me daarna weer aan. Ik ontbloot mijn tanden even door de grijns die er op mijn gezicht komt.
"Groot raadsel hé, Aowynn?" De grijns blijft op mijn gezicht staan. Ik duw mezelf overeind en loop haar kant uit terwijl ik even om me heen kijk. "Voor jou een vraag, voor mij een weet," zeg ik als ik voor haar sta. "Nu maar raden hoe ik heet," rijm ik erachteraan en ik haal mijn hand even door mijn haar.
"Het begint met de "J" en eindigt op een "K"," zeg ik droogjes. Nu zou ze het wel moeten weten. Ik zet nog een stapje dichter en leg mijn wijsvinger even onder haar kin.
"Weet je het al?" vraag ik met een fluister in mijn stem, ik kijk haar recht aan. De grijns op mijn gezicht had plaats gemaakt voor een ongemeende glimlach.

[ bericht aangepast op 20 mei 2013 - 21:37 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

II Ayla II

‘Natuurlijk wil ik dat,’ reageert Coop waarna hij een stuk opschuift en op zijn zij gaat liggen. De grote glimlach was me niet ontgaan, waarop de mijne ook een stuk groter wordt. Ietwat onhandig duw ik mijn schoenen uit, en hang mijn vestje over een van de stoelen langs zijn bed.
´Als het niet gaat, of ik doe je ergens pijn moet je het wel zeggen hé,´ zeg ik zacht tegen hem en laat mijn blik kort over hem heen glijden. De uitdrukking op zijn gezicht was vermoeid en ik kon zien dat hij steeds meer moeite had met wakker blijven. Voorzichtig liet ik me op zijn bed zakken en draaien me vervolgens zo zodat ook ik op mijn zij kon liggen. Met een schuine blik kijk ik hem aan en voel hoe een nieuwe glimlach weer op mijn gezicht verschijnt bij het kijken naar de zijne.
´Probeer wat te slapen,´ fluister ik zacht, al was het waarschijnlijk niet iets wat ik had hoeven zeggen. Het gevecht tegen zijn eigen slaap was aan de verliezende hand, en ik gokte dat het niet lang zou duren voor hij sliep. Een tevreden zucht verliet mijn lippen terwijl ik met mijn hand naar de zijne zocht.

[Ik kon er ook even niet veel meer van maken.. ]

II Aowynn II

Zijn gegrinnik en de grijns die op zijn gezicht stond maakte het dat ik me alleen maar meer aan hem irriteerde, vooral in combinatie met het feit dat hij blijkbaar goed wist wie ik was en ik nog steeds geen clue had van wie hij was. ´Groot raadsel hé, Aowynn?’ bracht hij uit waarop ik hem een gepikeerde grimas toewierp. ´Ik houd niet zo van raadseltjes, die waren leuk op de peuterspeelzaal,´ beet ik hem toe.
Mijn ogen volgde hem zodra hij zich overeind duwde en even om zich heen keek terwijl hij mijn kant in liep. ´Voor jou een vraag, voor mij een weet. Nu maar raden hoe ik heet,´ rijmde hij en haalde een hand door zijn haren heen. Licht rolde ik met mijn ogen en wierp hem vervolgens een waarschuwende blik toe. Oppassen vriend.
Rijmende jongens waren niet cool, vooral niet wanneer ze te dicht in mijn persoonlijke zone stond. Hij stond voor mijn gevoel nu dus al iets te dichtbij en het idee dat ik niet zomaar van hem weg kon stappen waardeerde ik alles behalve. ´Het begint met de “J” en eindigt op een “K”,’ vervolgt hij droog en komt nog een stap dichterbij. Uit automatisme wilde ik een pas achteruit zetten, maar de balie waar ik tegen aangeleund stond hield me tegen en ik voelde zijn wijsvinger onder mijn kin, die me dwong hem recht aan te blijven kijken.
´Weet je het al?´ fluisterde hij met een glimlach op zijn lippen die ik niet kon plaatsen. Met mijn kaken stevig op elkaar geklemd en een van mijn handen in een vuist gebald bleef ik hem standvastig terug aan kijken. Het enige wat er momenteel door me heen ging was dat ik me afvroeg waarom ik hem nog geen knal had verkocht. Iemand die zo dichtbij stond, en dan ook nog eens het lef had me aan te raken, verdiende er gewoon een. Maar de letters die hij me had gegeven begonnen me langzaam af te leiden, en terwijl ik ruw zijn hand onder mijn kin vandaan haalde vernauwde mijn ogen zich licht tot spleetjes.
Op het moment dat zijn naam als een bom bij me binnen viel schoot een van mijn wenkbrauwen omhoog en wist ik even niet hoe ik me een houding moest geven. ´Jack..´ bracht ik uit en probeerde mijn stem zo toonloos mogelijk te houden. Vage herinneringen aan de persoon voor me gleden verder mijn geheugen in, al vond ik het ergens nog steeds moeilijk hem een plek te geven.

[Je zult wat hints moeten geven, haha, ik weet echt niet waarvan Jack en Aowynn elkaar moeten kennen. Behalve dat ik nu wel al weet dat het geen beste vriendjes zijn.. His attitude! >.< ]

[ bericht aangepast op 21 mei 2013 - 14:18 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Xander
“Kijk uit waar je loopt!” Zei iemand luid, iets wat verbaast schrik ik op uit mijn gedachte, ik stop met lopen en kijk ik even om mij heen, pas na een tijdje staren viel het me op dat ik naar een iemand op de grond loop te staren. Ze zit op de grond onderuitgezakt tegen een boom stam, met haar handen over haar knie heen, haar ene hand zit in verband, vies verband. Waar kwam zij nou weer vandaan of zat ze hier al? "Sorry ik zag je niet" Wat deed ze eigenlijk hier, ze was toch geen wolf heh? Hoewel wolven hadden toch ook huizen? Waarom zouden ze dan in het bos rond zwerven de hele dag? "Je bent toch geen wolf heh?" zeg ik voor ik er erg in heb.
Mijn pistool steekt nijdig in mijn rug, waarom had ik hem dan ook daar gedaan en niet gewoon in zijn houder, hij was al heel wat handiger in zijn houder dan kon ik hem gewoon gelijk grijpen, stel dat zij een wolf was dan had ik een probleem. Zo snel kon ik vanaf hier nou ook weer niet bij mijn pistool en als ik besprongen zou worden zou ik hem alleen met moeite achter mijn rug vandaan kunnen halen.
Ik kijk om me heen voor ik mijn blik weer op haar richt, nee zij kon de motor rijder niet zijn ze zou nooit kunnen rijden met haar hand in verband.
"Verdomme" vloek ik als ik de motor in de verte hoor starten en weg hoor rijden ik staar nog een tijdje in die richting in de hoop lichten te kunnen zien, maar die zijn er niet.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Marcy
De jongen schrok op en leek verbaasd om zich heen te kijken. Het rare was dat hij het pas na een tijdje door had, dat ik er zat. Door zijn gestaar had ik nog steeds het gevoel dat hij misschien blind was, maar dat leek zo niet te zijn bij het horen van zijn volgende woorden: "Sorry ik zag je niet." Hij zei toch duidelijk ‘zien,’ wat erop wees dat hij dat daadwerkelijk kon, ook al leek het alsof hij geen pupillen had.
Ik haalde mijn schouders op en glimlachte. Zo erg was het niet, het was niet alsof er iets gebeurd was.
"Je bent toch geen wolf heh?" floepte hij er opeens uit.
Geschrokken duwde ik mezelf naar achteren met mijn slechte been, waardoor er een gedempte grom tussen mijn kaken uit kwam. Ik snapte niet hoe één knie zo’n zeer kon doen. Waarom wist hij hier van? Hij was toch geen hunter?
“Nee,” antwoordde ik nijdig. Vergeleken worden met een wolf noemde ik nu niet bepaald een compliment, maar de nijdigheid in mijn stem kwam vooral door de pijn. “Zie ik er uit als een stinkmormel dan?”
Weer keek de jongen om zich heen en hij gromde een :"Verdomme.” Met opgetrokken wenkbrauwen keek ik hem aan. Ik hoorde het geluid van een motor ook wel, maar ik wist niet zeker of het hem daarover ging. Misschien was het zijn motor wel die net gepikt werd. “Wat is er?” vroeg ik.

[ bericht aangepast op 22 mei 2013 - 14:43 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Bump ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Xander

Ze reageert geschrokken “Nee,” antwoord ze nijdig, maar ik was niet helemaal overgehaald. Misschien was ze er toch een “Zie ik er uit als een stinkmormel dan?”
oh okay ze is er toch geen glimlach ik.
“Wat is er?” vroeg ze, maar ik staar nog steeds in de verte, zou ik het haar vertellen? Ja waarom niet "Nou er stond daarstraks een motor midden in het bos waar ik bijna tegen aan ben gereden en ik wou weten van wie die was, want ik bedoel maar wie parkeert zijn motor nou midden in het bos" ik keek weer naar haar en liet mezelf vallen op de bladeren om te gaan zitten op de grond, "En, wat doe jij in het bos" zeg roodkapje waar ga je henen zo alleen zo alleen, kwam plots op in mijn hoofd, ben je niet bang voor de boze wolf.
Ik haal een op mijn hoofd gevallen blaadje van mijn hoofd kijk er even naar en leg hem naast me, daarna verzit ik me zodat mijn pistool niet loopt te prikken in mijn rug.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Marcy
"Nou," begon.hij, "er stond daarstraks een motor midden in het bos waar ik bijna tegenaan ben gereden en ik wou weten van wie die was. Want ik bedoel maar, wie parkeert nou midden in het bos?"
Ik trok mijn mondhoeken een stukje naar beneden en haalde mijn schouders op. Wat zou iemand nu met een motor midden in het bos doen? Dan zou je toch om de haverklap tegen een boom opbotsen? Lekker handig.
De jongeman liet zich naast me neerploffen waardoor een aantal blaadjes opwaaiden."En, wat doe jij in het bos? " vroeg hij waarna hij een blaadje van zijn hoofd haalde.
Die vraag was een beetje eng, komende van een kerel ik net ontmoet had midden in het bos.
"Ik was opweg maar huis, maar mijn knie begon weer pijn te doen, dus ik rust even uit." Niet dat dat uitrusten veel zou helpen, een dokter zou nu wel handig zijn. Maar dan moest ik een excuus gaan verzinnen en daar had ik geen zin in. Daarbij was ik er ook niet erg goed in, zeker niet als ze door zouden vragen.
Ik zuchtte en krabde zachtjes over het verband om mijn hand. De wond begon te jeuken, dat was toch al een goed teken. "En jij? Wat doe jij hier?"

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Memphis

Wanneer ik mijn sleutels uit mijn broekzak haal, word ik me ervan bewust dat ik terug een mobiel heb. Daardoor herinner ik me ook weer dat Scarlet nog een telefoontje van me verwacht. Hoewel ik liever eerst ergens heen zou rijden waar het makkelijker praten is, is de drang om haar te horen en haar te vertellen wat er allemaal aan de hand is te groot om te negeren. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht bij het idee dat ik haar stem weer kan horen, dat ik op z'n minst nog contact kan hebben met één van mijn meisjes. Zo snel als de glimlach er kwam, verdwijnt hij weer. Vanaf nu heb ik officieel de pest aan Griekenland. En aan Ro's vader.
Met een zucht haal ik mijn mobiel tevoorschijn. Pas nu merk ik op dat ik een ongelezen sms heb. Een gevoel van nieuwsgierigheid overmeestert mee en ik open het berichtje snel.
"In de avonduren heb ik tijd om je mijn aantekeningen te laten overnemen. Tekst jij maar wanneer je tijd hebt. Aowynn."
Ik staar even naar mijn telefoon. Om eerlijk te zijn is Aowynn wel de laatste van wie ik een smsje had verwacht. Ik had namelijk niet echt het gevoel dat ze mijn gezelschap apprecieerde gisteren en kreeg een beetje de indruk dat ze vriendelijk was in de hoop me sneller buiten te krijgen. Misschien heb ik me vergist in haar, het zou niet de eerste keer zijn. Allereerst sla ik haar nummer op, het kan nog van pas komen. Dan beantwoord ik haar bericht;
"Dat klinkt als een goed idee. Misschien kan ik dan ook meteen even naar je been kijken? Ik pas me aan aan jou, zeg maar om hoe laat je me verwacht! (;"
Zodra het smsje verzonden is, ga ik op zoek naar het bericht dat Scar me eerder gestuurd had. Wanneer ik het gevonden heb, druk ik op het groene telefoontje, zodat ik automatisch naar het nummer waarvan het smsje kwam bel. Terwijl ik mijn telefoon naar mijn oor breng, slaan de zenuwen toe. Ik hoop maar dat ze een beetje goed nieuws heeft want anders ga ik wel gewoon meteen bij Cooper in het ziekenhuis liggen.
"Kom op, liefje, neem nou op," mompel ik tegen mijn telefoon als de beltoon gaat.
Ik ga op het voetpad staan en begin een beetje te ijsberen. Laat haar alsjeblieft zeggen dat ze gewoon terug naar huis komt.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Scarlet

Ik schoot wakker toen ik het zoemen van een gsm hoorde naast mijn nachtkastje. Eerst had ik zin om het tegen de muur te smijten omdat het me had wakker gemaakt, maar dan schoot me te binnen wie het kon zijn. Ik sprong bijna uit het bed om met de telefoon naar buiten te kunnen. Ik was in slaapgevallen nadat ik een ontspannend bad had genomen. Adam had me nog voorgesteld om mijn rug te wassen, maar dat had ik lachend afgewezen. Ik wist niet wat hij verwachte van me. Dat ik me zomaar ging geven aan hem? Nee, dat deed ik niet. Waarschijnlijk had hij een familie zitten ergens die nu zich afvroeg waar hij was. Ik keek even om naar Adam die vredig lag te slapen en een klein glimlachje kroop over mijn lippen. Hij leek zo onschuldig en geen grote zakenman meer. Ik ging onze kamer uit in een hemd dat ik had gepakt van Adam wanneer hij sliep en mijn onderbroek. De frisse wind sloeg in mijn gezicht toen ik eindelijk opnam en de deur op een kiertje had gezet.
"Hey Grimm," zei ik met een schorre stem van het slapen. "Hoe gaat het en heb je het geld al aangekregen?" Vroeg ik, maar voegde er nog snel bij :"Luister het spijt me dat ik je terug in de steek heb gelaten. Het was mijn bedoeling niet om jou daarmee achter te laten en de rest, maar vooral jou. Ik moest gewoon weg voor ik mezelf van een brug zou afwerpen, Grimm. Ik had niet zo afscheid van je willen nemen en ook niet van Ro. Weet je, dat ik van je hou? Dat er een band is tussen ons die ik zelf niet begrijp? Het is geen liefde tussen ons, maar een ander soort.. Ik kan het niet uitleggen, maar ik denk dat jij het wel begrijpt toch?" Mijn stem trilde door de tranen die over mijn gezicht liepen. Voor te zien had ik een ween-je-dood week, aangezien het niet meer normaal is hoe ik weende. Of toch de laatste paar dagen.
Achter de deur hoorde ik een vaag gezucht van iemand die zich omdraaide en niemand naast hem vond. Ik kon beter hopen dat Adam nu niet wakker schiet en me met zijn gsm wenend naar Memphis hoorde of zag bellen. Wie weet wat hij wel niet zou denken? Dat Memphis mijn geheime vriendje was terwijl ik op Adems geld jaagde. Hij moest is weten dat hij daar helemaal fout in zat. Ik had genoeg geld van al mijn dode familieleden. Door daar aan te denken kwam er een zachte snik over mijn lippen die alleen Memphis zou kunnen horen. Wat wou ik zijn stem nu toch even horen en dat alles oké was.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

\\ Merthur >>> CityOwls \\

---

Ich liebe dich 27.12.23