Jessalyn Hope
Na mijn vraag blijft Rebecca staan, waardoor ik ook weer blijf staan. Aan onze rechterkant klinkt wat gestommel, maar het is in ieder geval niet echt dichtbij. Geduldig wacht ik op een antwoord, stiekem vind ik het wel goed dat ze er zo lang over na moet denken, alsof ze zelf niets zinnigs kan bedenken hiervoor. Je kan mij ook niet vertellen dat er een zinnige verklaring zal zijn waarom. "Ze was er toen ik haar nodig had. Ik was er toen zij mij nodig had. Ze is een van de weinige waar ik naartoe kan, aangezien ik niet zo geliefd ben op deze boot. Als zij zou doodgaan, heb ik al helemaal niets meer om nog voor te leven, ze is eigenlijk een van de weinige dingen die me zowat dwingen hier te blijven."
Ik frons door haar woorden, nu is het voor mij allemaal alleen maar raarder geworden. Het lijkt wel een soort vertrouwensband te zijn, maar dan vooral vanaf Rebecca haar kant. Ze ziet niet helemaal in dat Rowan haar eigenlijk dik verraad, maar ik ben dan ook niet degene om dit tegen Rebecca te zeggen. Ze zegt zelf dat ze één van de weinige dingen is waardoor ze nog hier blijft en ik heb liever wel dat ze hier blijft. Het zou me nog wat worden zonder Rebecca hier voor mij en dat heb ik gewoon liever nu. Ik knik kort naar haar. "Goed, klinkt logisch denk ik," murmel ik als een antwoord, hoewel het helemaal niet logisch is voor mij. Ik snap ook niet dat ze haar leven van iemand anders af laat hangen.
Het gestommel rechts van ons klinkt luider en ik besef dat het wel een Walker moet zijn. Dieren komen niet dichterbij als ze ons horen. Ik wissel een korte blik uit met Rebecca waarna ik het mes weer vastgrijp en enkele stappen door het struikgewas zet. Het word me al snel duidelijk dat het niet één Walker is, maar meerdere. Op het moment moet ik snel beslissen of we deze samen neer kunnen halen of dat we terug naar de boot moeten om ze verder te ontwijken. Ik besluit voor het eerste te gaan, eigenlijk wil ik nog niet terug naar binnen en ik heb ook weinig zin om weg te rennen nu. Dit laat ik dan ook aan Rebecca merken door gewoon op de eerste af te stappen en mijn lange mes in het hoofd te slaan. Een tweede komt ook al op mij af, maar terwijl ik het mes er nog uittrek geef ik die een trap naar achteren om ruimte te creëren.
Rowan Ava Carter
De fles drank in de hand van Daryl irriteert me enigszins, vooral als hij besluit ook nog ervan te gaan drinken. Hierdoor wacht ik ongeduldig op zijn antwoord. Volgens mij had ik al eens besloten dat ik niets hoef te weten van een Daryl met drank op, maar nu word dat gevoel alleen maar sterker. Het zint me gewoon niet. Rebecca met wat op was in ieder geval een stuk leuker. "Ik dacht dat de verhoudingen duidelijk waren nu?" antwoord hij als hij klaar is met drinken van de wijn. "Stonden wij niet aan dezelfde kant na alles wat ik voor je heb gedaan?" Ik staar hem iets ongelovig aan, meent hij dit nu? 'na alles wat hij voor mij gedaan heeft?' Ik ben even uit het veld geslagen door zijn statement. Ik weet dat hij dingen voor mij gedaan heeft, maar ik heb evengoed dingen terug gedaan voor hem en zijn stomme groep.
Ik heb alleen geen tijd om opstandig te reageren. Misschien maar goed ook, want mijn onredelijke koppigheid tegen zijn drank en normale karakter haalt al helemaal niets uit, het maakt dingen alleen erger. Een vrouwelijke schreeuw zorgt ervoor dat hij gelijk reageert. De wijn zet hij weg en hij sprint weg. Ik zucht iets geïrriteerd. Natuurlijk, het zal ook wel eens niet hier. Nou, als we toch aan dezelfde kant staan kan ik toch mooi wel mijn wapens terug zoeken. Als ik even rondkijk zie ik de tas liggen die hij mee had genomen. Snel zak ik erbij neer, vind ik mijn mes en de kleine Winchester die ik eruit vis. Ik weet dat ik die aan hem gegeven had, maar ik denk dat ik hem zelf toch ook wel kan gebruiken. Ik bevestig alles snel aan mijn broek en sta dan weer op. Net als ik weg wil lopen, valt mijn blik op de fles wijn. Op mijn gezicht ontstaan een grijns door het idee wat ik erbij krijg. Ik kijk snel even rond of er niemand is, waarna ik dan met mijn fvoet en een ietwat onschuldige blik de fles zacht om tik. De geur verspreid zich gelijk door de kamer heen als de vloeistof eruit loopt.
Al snel besluit ik Daryls weg naar beneden maar te volgen. Ietwat onhandig loopt ik de trap af, mijn evenwicht is lichtelijk verpest door mijn arm. Het stommelt ook wat, maar ik ben gelukkig snel beneden. Wat ik daar zie bevalt me alles behalve. Daryl heeft zijn kruisboog gericht op iemand, iemand die bij Lori staat met een wapen nog wel. Aarzelend zet ik een stap naar voren zodat ik naast Daryl te staan kom. De jongeman met het wapen is niet moeilijk te herkennen. "Oh, daar heb je meneer ook weer!" merk ik met een sarcastische toon op. "Walkerbait." merkt hij iets verrast op. Het wapen dat hij in zijn handen heeft laat hij echter niet zakken, hij houd hem op Daryl gericht en houd Lori naast hem in de gaten.
Your make-up is terrible
