• Mijn naam, Sevda, betekend in het turks liefde. Best ironisch aangezien mijn liefdesleven altijd al bagger was. Ik heb nauwelijks tot nooit een crush, nou ik had er eindelijk een, kreeg een relatie. Nog steeds bagger, knipperlichtrelatie. Nou, dat nu al een maandje uit, geen verandering, nog steeds zo goed als bagger. Ik vind niemand leuk, een hele goede vriend van me vindt mij leuk en dat laat 'ie merken terwijl ik 'm toch duidelijk heb afgewezen, dus zelfs vanaf de andere kant wordt het er niet beter op :'D

    Maar aangezien ik houd van liefdes verhaaltjes, zelfs al heb ik zelf niets liefs te vertellen, wil ik jullie liefdesleven wel eens weten.
    Vrijwilligers om mij een romantisch (of niet) verhaaltje te vertellen over jullie liefdesleventjes? c:
    Of me te steunen in het kutliefdesleven-leven? :c


    Let it come and let it be

    Dat van mij ziet er momenteel niet veel beter uit. Ben ik eindelijk samen met de jongen waar ik al 2 jaar een crush op heb, denkt die dat die nog niet klaar is voor een relatie en nu gaat hij mij misschien dumpen. Da's pijnlijk ja.


    I know there's a way so I promise: 'I'm gonna clean up the mess I made'

    Spoby schreef:
    Update over mijn liefdesleven:


    No growth of the heart is ever a waste

    Als jullie mijn verhaal lezen, nou..
    Laat ik maar eens beginnen. Op mijn negende of tiende jaar kreeg ik al iets met een jongen. Hij was ongeveer 1,5 tot 2 jaar jonger dan dat ik was.
    Vlak daarna, toen ik zo rond 11 jaar was, dacht ik dat ik iets begon te voelen voor een meisje. Later bleek dit niet het geval te zijn, ik zag haar gewoon als een normale vriendin. Dat was dus de tijd op de basisschool. Na een jaar of 4/5 ging het uit met mijn vriendje, we waren allebei te druk met onze school, ik zat ondertussen al op de middelbare in klas 2 en hij in klas 1. Vanaf de eerste klas van de middelbare vond ik al een hele lange tijd een jongen leuk, vaak rende hij achter me aan omdat hij me wilde pakken. Ik deed gezellig met hem mee, maar daar bleef het niet bij. Een keer bij gym, hij was weer bezig met plagen. Mijn klasgenoten zeiden tegen mijn mentor dat hij me pestte, en hij moest met mijn mentor praten. Ik wilde kijken hoe het met hem ging, ik zag gewoon dat hij huilde. na gym waren we uit, dus ik liep rustig naar mijn fiets toe, totdat hij voordat ik weg wilde fietsen naar me toe kwam. Hij wilde het goedmaken. Ook vroeg hij wat ik in het weekend ging doen en schudde me de hand. Soms prikte hij ook in mijn zij en vroeg om een boks. Ja zo met je vuisten tegen elkaar weet je wel. Bij gym deed hij zo lief, lieve woorden zeggen, hij wilde zelfs verkering, maar hij zei later dat het een grap was. Hij wilde het uit leggen maar ik fietste weg, waar ik later spijt van kreeg. Want ik wilde wel graag horen wat hij te zeggen had. Op een dag, ik zat gewoon aan het werk, naast me hoorde ik hoe hij me verkering vroeg, middenin de klas waar iedereen bij was. Met mijn stomme kop durfde ik niks te zeggen. Later bleek het een grap te zijn. Dat was dus de tweede poging dat hij me vroeg, voor de grap.

    De 3e klas verliep anders, want dit keer zat ik niet meer in dezelfde klas als vorig jaar en het jaar daarvoor. We moesten kiezen welke richting we op wilde gaan. Ik koos uiteindelijk voor Zorg & Welzijn en hij koos voor Economie. Een vriendin van mij ging naar Groen, en andere vriendinnen gingen ook weer naar Zorg & Welzijn. Dat jaar beviel me eigenlijk totaal niet, ten eerste omdat ik heel erg moest wennen aan de nieuwe school, we hadden een nieuw gebouw aan een andere straat. En ten tweede omdat ik die jongen nu heel erg miste. Soms zag ik hem nog wel eens langslopen of liepen wij langs een lokaal waar hij les had, of dan zag ik hem heel kort in de pauze rondlopen. Meer was het ook niet geworden. In dat schooljaar begon ik ook over hem te dromen. Niet dat ik dat al deed, maar het werd wel steeds vaker. Tegen het einde van het schooljaar, februari 2012, kreeg ik plots gevoelens voor een meisje. Dat begon toen ik samen met haar in een groepje zat bij Zorg & Welzijn, met nog een andere klasgenoot (ik heb alleen maar meiden in de klas). Op dat moment had ze al een relatie met een jongen. Ik bekende aan heel Zorg & Welzijn (5 klassen) dat ik biseksueel ben. Natuurlijk kwamen er gelijk roddels op uit, want heel veel meiden liepen naar dat ene meisje toe of het waar was dat ik haar leuk vond. Een paar dagen daarvoor had ik aan een paar klasgenoten verteld dat ik haar leuk vind en dat ik biseksueel ben. Ze zouden het voor zich houden, maar blijkbaar had iemand het toch door verteld. Dus, ik ging met een schuldgevoel naar huis. Had ik het nou wel of niet moeten vertellen? Is het wel goed wat ik gedaan heb? Die vragen bleven in mijn hoofd rond gaan. Na die tijd hadden ze wel wat van die opmerkingen, zo van: 'Misschien is zij niet wat voor jou, of misschien vind zij je wel leuk.' Natuurlijk zeiden ze dat als een grap, maar ik zag het niet zo. Aangekomen in klas 4, de gevoelens voor dat meisje gingen langzaam over, tot ik een ander meisje uit mijn klas leuk begon te vinden. En dat werd steeds erger, ik fantaseer zelfs over haar. Dat weet de hele klas nu ook, en een paar leerlingen van andere Zorg & Welzijn klassen weten het ook. Op dit moment ben ik hoteldebotel verliefd op haar, maar ook nog wel op die ene jongen die ik nu dus al 3,5 jaar leuk vind.

    Dit was mijn verhaal, je mag het lezen als je het wil.


    Even een reminder: Hakim Ziyech, the magician

    Nee ze weten niet dat ik over haar fantaseer, dat zou ik ze nooit durven te vertellen :>

    [ bericht aangepast op 8 maart 2013 - 15:15 ]


    Even een reminder: Hakim Ziyech, the magician

    Weet je zeker trouwens dat het een grapje was? Het kan ook zijn dat hij dat zei, zodat ie niet af wilde gaan tegenover de klas?
    Maar dat zou ik niet weten (A)

    [ bericht aangepast op 11 maart 2013 - 19:59 ]


    It's never gonna happen, Guys.

    Op 4/5 januari had ik het heel leuk met een jongen. Ik vind hem sindsdien leuk, dat denk ik tenminste.
    Het probleem is dat ik hem zo weinig zie en ik dus niet weet of ik hem wel 'echt echt echt' leuk vind. Sindsdien heb ik hem trouwens niet meer gezien.


    "If you're gonna say that you've always been secretly gay for me, everyone always just kind of assumed it."

    Ongeveer 3 maanden geleden had ik bijna verkering met een jongen die ik echt leuk vond. Hij vond mij ook leuk. Maar door zijn vrienden kapte hij onze 'bijna-relatie' af. Ugh.


    The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

    Bolin schreef:
    (...)

    I know! En nu is het aan :Y)


    Ahw, leuk!


    The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

    Rhyme schreef:
    Weet je zeker trouwens dat het een grapje was? Het kan ook zijn dat hij dat zei, zodat ie niet af wilde gaan tegenover de klas?
    Maar dat zou ik niet weten (A)


    Hmm, dat zou natuurlijk ook nog kunnen.. jammer dat ik daar niet achter ben gekomen ;p


    Even een reminder: Hakim Ziyech, the magician

    Kort samengevat; ik had een vriend voor drie maanden, het is uitgegaan omdat ik het niet zo lekker vond voelen. We zijn nu goede vrienden en de rest.. tsja. (:


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Mijne was kut.
    Net toen ik 13 was geworden, april 2011 leerde ik via internet een jongen kennen, J. (19 op dat moment) Naja ik werd hoteldebotel jeej, maar J wilde eigenlijk altijd maar meer, maar dat had 'k niet door, zo naief als 'k was. Dat ging een lange tijd best goed maar na een tijdje begon ik toe te geven omdat ik dacht dat hij anders weg zou gaan en dat wilde ik niet. Uiteindelijk vroeg hij om foto's maar die wilde ik 'm niet geven en vanaf toen reageerde hij niet meer op me, dat was december 2011. Dat was zo ongelofelijk pijnlijk en ik werd daar superonzeker door omdat ik erna pas besefte hoe dom ik bezig was geweest enzo.
    In maart 2012 kreeg ik een 'relatie' met R. Hij wilde ook al ongelofelijk snel meer, en dat kreeg hij ook omdat ik helemaal verstijfde toen hij begon, ik durfde geen nee meer te zeggen en ja.. Kort na de eerste keer heb ik dat nog wel verteld tegen hem, maar hij had zoiets van 'ja nu ben je mn vriendin, dus k mag aan je zitten ook.' Ik heb het na een maand wel uit durven maken gelukkig, dus vaak is het niet gebeurd. Hij begon daarna heel moeilijk te doen en op dat moment stortte ik een soort van in, omdat niemand ook iets wist van J. (dat heb ik nooit verteld) en alles ging nog veel slechter.
    Toen in mei 2012 kwam de GGD op school en ze vroegen me daarnaar, ik barstte toen in huilen uit en daardoor ben ik verwezen naar Jeugdzorg enzo. Daar heb ik tot 17 februari 2013 gezeten, maar het is nu wel allemaal goed.

    Jammer dat als ik gewoon meteen iets van J. verteld had, ik die 2 jaar niet had hoeven verkloten. Maar goed, ik heb in ieder geval heel veel geleerd!


    Opgeven is geen optie.

    Bij mij gaat het super goed, alleen word ik een beetje gek van IEDEREEN die commentaar heeft op onze relatie en hoe wij zijn. Ze vinden het niet goed hoe wij met elkaar omgaan en het gedrag dat we vertonen, maar om heel eerlijk te moeten zijn snap ik niet zo goed wat er verkeerd aan is. Het is ook wel zo dat alleen mensen het zeggen die minstens één van ons niet mogen en van mijn familie, zijn familie of vrienden horen we helemaal niks negatiefs.


    Big girls cry when their hearts are breaking

    Dumbledore schreef:
    Bij mij gaat het super goed, alleen word ik een beetje gek van IEDEREEN die commentaar heeft op onze relatie en hoe wij zijn. Ze vinden het niet goed hoe wij met elkaar omgaan en het gedrag dat we vertonen, maar om heel eerlijk te moeten zijn snap ik niet zo goed wat er verkeerd aan is. Het is ook wel zo dat alleen mensen het zeggen die minstens één van ons niet mogen en van mijn familie, zijn familie of vrienden horen we helemaal niks negatiefs.


    Lekker mee doorgaan :Y) Het is jullie relatie. Als het voor jullie beiden goed voelt om zo met elkaar om te gaan, wat is daar dan mis mee? Waarschijnlijk zijn die andere mensen gewoon jaloers dat jullie zo'n leuke relatie hebben!


    It's never gonna happen, Guys.

    Dumbledore schreef:
    Bij mij gaat het super goed, alleen word ik een beetje gek van IEDEREEN die commentaar heeft op onze relatie en hoe wij zijn. Ze vinden het niet goed hoe wij met elkaar omgaan en het gedrag dat we vertonen, maar om heel eerlijk te moeten zijn snap ik niet zo goed wat er verkeerd aan is. Het is ook wel zo dat alleen mensen het zeggen die minstens één van ons niet mogen en van mijn familie, zijn familie of vrienden horen we helemaal niks negatiefs.

    Ik ken dat wel, ja. Helaas zijn het dan wel mijn vriendinnen die vervelende grapjes maken, en nu laatst heb ik te horen gekregen dat ik nooit 'straalde' als ik hem zag, oftewel dat ik niet uitstraalde dat ik verliefd ben/was. Ja, what the fuck, wat moet ik daar nou mee? Toen ik dat hoorde ging ik alleen maar heel hard twijfelen aan mezelf en ik heb er nog steeds een naar gevoel bij :/ Want ja, als je verliefd bent of van iemand houdt dan straal je dat wel uit, dat heb ik zelf ook gezien. Ik werd ook (niet meer gelukkig) regelmatig vergeleken met een vriendin van me, die zogenaamd de perfecte relatie heeft. Ze zien er ook heel leuk uit samen, maar als mijn relatie dan altijd de 'inferieure' is... ik kan daar heel boos om worden. Op dit moment zou ik willen dat niemand hem ooit had ontmoet :/
    /rage


    "She was fury, she was wrath, she was vengeance."

    *Liefdeloos-Leven-Alarm
    Wel een vriendje gehad, maar die heb ik pretty much gedumpt toen hij twitterde dat hij het met een andere had gedaan terwijl wij zeg maar nog hadden -Charmante jongen, ik weet het. Verder echt zwaar loner.