Streetfight! [RPG] {Topic 1} - Speeltopics

Deze Rpg was al eens gestart, maar is toen doodgelopen. Ik wil hem herstarten, met wat aanpassingen.

Vier groepen hebben ruzie. Daarvan zijn twee groepen "stoer", een populair en je hebt ook nog de nerds. Alle vier hebben ze ruzie met elkaar, maar de stoere groep 1 heeft zich bij de nerds, en de stoere groep 2 bij de populairen aangesloten. Soms vechten ze met woorden, en soms met klappen. Al vijf jaar zijn ze aan het vechten, en sommigen worden het zat. Er is geen uitweg meer als je erbij bent. Of wel?


Vijf jaar geleden werd er een jongen, Diederik Tommis, heel erg gepest door een paar populairen. Anderen begonnen zich ermee te bemoeien en de populairen in elkaar te slaan. Weer anderen voegden zich toe bij de populairen en de hel brak uit. Die dag vielen er twee doden, waaronder Diederik Tommis. Velen raakten gewond, en voor een jaartje bleef alles stil. Toen begonnen de populairen weer wat kinderen te pesten, maar niet zo heftig als van te voren. Een andere groep begon tegen ze te strijden. Echte rellen ontstonden niet meer, maar opstootjes zijn niet te voorkomen.

De twee fronten hebben een leider. Die twee zijn er al sinds het begin en haten de andere groep zó erg dat ze er geen gras over laten groeien. Ze zullen veel verder gaan dan de rest van de groep om hun tegenstander te "vernietigen"

Stoere groep 1:
Daan Jason Tanner || MindBreaker
Jennifer Zoë Adams || xVitae
Matthew Andy Dalton || Jolene

Stoere groep 2:
Michael Jonathan Fields ||Nyan
Rosa Angel Diamond || glimmur
Jessica "Jess" Liv Delecia ||Little
Michel Days || Seaver

Populairen:
Jared Ray Parker || MindBreaker
Amore Oakwood || OhMyZiam

Nerds:
Benjamin Oliver Gabriëls ||Nyan
Emily Days || Jolene

leiders:
Chiara Bella Love ||Leider populairen || DamnBieber
Alex Maron || Leider nerds || Seaver

Regels:

#Geen Mary Sues
#Minstens 5 regels per post. Ik bedoel niet zinnen of woorden, maar regels.
#naam wijzigingen worden doorgegeven aan MindBreaker
#Hou het realistisch. Liefde meteen bij het begin kan, want ze kennen elkaar al langer van vandaag, maar een iemand kan bijvoorbeeld niet in zijn eentje vijf anderen aan.
#ernstige verwondingen mogen niet zomaar uitgedeeld worden zonder toestemming van de persoon zelf


Begin:

Het is ochtend, iedereen staat op om naar school te gaan (iedereen gaat naar de zelfde schooll. Er word van gymnasium tot praktijk onderwijs, dus de nerds en populairen zitten op de zelfde school) en misschien kunnen er een paar spijbelen ofzo.

[ bericht aangepast op 13 feb 2013 - 17:35 ]

Spoiler alert: you will save yourself

[Mitchell kan Emily zo tegenkomen?]

Matthew Andy Dalton

Ik wil niet terug naar school.. Ik wil niet maar ik moet. Voor haar, mijn moeder. Ik had haar beloofd beter mijn best te doen op school en het enige dat ik nu nog voor haar kan doen is haar wensen vervullen. Ik weet niet hoe ik het tegenwoordig voor elkaar krijg om te glimlachen maar het lukt me. Het lukt me vrolijk te doen en te doen alsof alles goed gaat. Niemand kent me hier goed genoeg om te weten dat ik practisch mijn eigen moeder heb vermoord. Niemand weet het en ik ga het ze zelf ook zeker niet vertellen. Ik zucht en staar voor me uit. Mijn les begint zo en ik zit al in de klas. Als er straks vrienden van me komen moet ik weer doen alsof alles prima gaat en ik weer die perfecte jongen van vroeger ben. Ik haal een flesje water uit mijn tas. Ik ben mijn medicijnen vergeten.. Misschien ben ik daarom down? De pshygoloog had ze me gegeven omdat ik bij de na zorg moest komen na het ongeluk. Ze probeerde me ervan te overtuigen dat het niet mijn schuld is. Ik doe alsof ik ze geloof zodat ze me met rust laten. Ik weet heel goed dat ik de schuldige ben...

Michael Jonathan Fields
Z stompte 2 keer ,waardoor ik zin kreeg haar te slaan.
'Te veel gezeur en gezeik aan m'n kop. En néé, het is niet nieuw. Maar ik ben geen gek die vierentwintig uur per dag en zeven dagen per week drugs gebruikt. Dat gaat mij toch wat te ver, weet je. En nu hup, lopen jij' gromde ze ,maar ik bleef koppig staan,ik ben haar slaafje niet.Net las ik haar van me af wil krijgen houd ze me in een wurghouding. Ik zuchtte geërgerd en ze trapte deze keer in mijn maag.
'En dan zeg je dat ík een luilak ben?' ,ze ging eindelijk van me af en begon dan te klagen. "Ah ,zaag niet zo."mompel ik grommend.
Ik neem nog een laatste trekje van mijn sigaret en gooi hem dan weg. Ik haal mijn gsm uit en sms Roze dat ik bij Jess ben. Mitchell was vast toch naar school gegaan.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Mitchell Days || stoere groep twee
twijfelend keek ik even naar mijn kluisje, voordat ik de helf van mijn boeken er inlag en hem weer dicht gooide. Ik pakte mijn tas weer op en gooide hem over mijn schouder. Ik wierp een blik op de overvolle gang. Er waren serieus te veel leerlingen hier. Misschien was dt waarom leraren mij niet zo vaak miste in hun les, of misschien hadden ze geeneens door dat ik hier ook nog echt op school zat. Ik wist nog steeds niet welk van de twee het nou was. Ik liep door het middan van de gang en duwde haar en daar iemand omver, al kon het mij niet heel veel schelen. Een meisje wat duidelijk nieuw was, dat kon je gewoon aan haar zien, kreeg geen voorkeurs behandeling. Alhoewel, ze kwam me bekend voor. "Move." Zei ik verveeld voordat ik mij omdraaide. Ik keek haar even aan. Ze leek op. Nee. Emily zou nooit terugkomen naar hier. Toch? Of misschien ook wel. Ik wist het eerlijk gezegd niet zo heel goed. "Hoe heet jij als ik vragen mag?" Mijn nieuwsgierigheid won het van me. Het won niet vaak, maar dit wastoch wel een situatie waarin ik het al had kunnen verwachten. Ze leek zo veel op Emily, behalve dan dat ze er niet als een lopende zak botten uitzag. Dt was dan ook de enige reden waarom ik twijfelde, maar toch, ik zou mijn eigen zusje wel herkennen. Na zolang in één huis smengewoond te hebben en daarnaast het was mijn zusje, je herkend je zusje. Zo simpel was het.

We've lived in the shadows for far too long.

Emily Days II Nerd

"Hoe heet jij als ik vragen mag?" Ik verstijfde toen ik merkte dat hij het tegen mij had. Mijn ogen worden groot als ik hem aan kijk. Mitchel..
Het was hem! Het was hem echt en... hij herkende me niet? Ik besef me dat ik moet antwoorden en schraap vlug mijn keel. 'E-Emily.' Zeg ik zo zacht mogelijk en haal een hand door mijn haar. Ik was nog steeds een kop kleiner dan hij was. Ik keek naar onze voeten. Het enige waar ik blij mee was waren
mijn voeten die behoorlijk klein waren zeker naast die van hem. Ik wil iets zeggen maar ook niet. Was hij boos op me? Misschien was hij me allang vergeten en leek ik gewoon op een vage bekende voor hem. 'Ik heb les.' Zeg ik dan maar en draai me om om naar mijn lokaal te gaan ookal had ik geen idee waar die was.

[ bericht aangepast op 14 feb 2013 - 21:44 ]

Mitchell Days || stoere groep twee
"E-Emily." Zei ze zacht. Tenminste ik dacht dat ze Emily zei, of ik nam aan dat ze Emily zei. Het moest gewoon, Ze leek er teveel op om het niet te zijn. Maar dan hd je ook nog al die meiden die zicht gemeld hadden toen ze hoorde dat ik opzoek was naar een Emily. Ze leken het niet te begrijpen, ik was niet opzoek naar een Emily, ik was opzoek naar mij Emily. Ebn ik kon het bijna niet geloven, maar ze stond nu hier voor mij. Ik wilde zoveel zeggen, maar wist niet god waar ik mee moest beginnen. Misschien moest ik beginnen met het feit dt her hier nogal verdeeld was, of met dat ik opmezelf woon en de laatste twee jaar net zo erg verpest had de jaren daarvoor. Het was niet zozeer verpest als in dt ik pratijk onderwijs deed en nog steeds elke week het ziekenhuis inmoest omdat ik weereens een gevaarlijk trucje moest uitproberen met mijn skateboard, maar meer als in het spijbelen enzo. Ik wilde har zoveel vertellen. Dat ik van vijf Havo naar vijf VWO was gegaan inplats van gewoon een vervolgopleiding te doen. Ik had het niet zozeer aan de andere verteld, maar ik had het toen ik de keuze maakte ovelegd met mijn mijn begeleider. Ik had het haar beloofd. Ik had pas door dat ik alleen maar aan het nadenken was en niks zei ton ze zich omdraaide. "Ik heb les." Zei ze. Ik schrok op uit mijn gedachte. "Wacht, Emily! Emily. Ik ben het Mitchell. Ik heb werkelijk overal gezocht. De posters, al de berichten op het internet. Emily, ik... twijfelde serieus zelf nog of jij het was." Dat laatste zei ik meer tegen mezelf dan tegen haar.

We've lived in the shadows for far too long.

Emily Days II Nerd

Ik wil weg lopen als hij weer begint te praten. "Wacht, Emily! Emily. Ik ben het Mitchell. Ik heb werkelijk overal gezocht. De posters, al de berichten op het internet. Emily, ik... twijfelde serieus zelf nog of jij het was." Ik draai me om en glimlach kleintjes. 'Ik dacht dat je me vergeten was.' Zeg ik zacht en vlieg in zijn armen. 'Ik heb je zo gemist.' Fluister ik en begraaf mijn gezicht in zijn nek. Ik wil hem nooit meer los laten. Hij was altijd al mijn beste vriend en beschermer geweest en ik snap nog steeds niet dat ik zo stom was om weg te lopen. Ik probeer heel hard niet te huilen terwijl ik dicht tegen hem aan blijf staan. 'Je bent niets veranderd.' Fluister ik lacherig. 'Alleen wat ouder.' Voeg ik eraan toe.

Mitchell Days || stoere groep twee
Ik lachte even zacht toen ze zei dat ik niets veranderd was. Het was waar. Ik leek nog zoveel op al die oude foto's. Ja, ik had foto's van mezelf aan de muur hangen, maar dat kwam vooral omdat Emily er ook op stond. "Ik heb jou ook gemist kleine. Je wilt niet weten heoveel meiden er naar ons toegekomen zijn en zeiden dat ze jou waren. Het was verschrikkelijk, en waarwschijnlijk alleen maar vanwege de beloning die ze zouden krijgen." Zei ik een beetje geïrriteerd. Ik was blij om te horen dat ze mij gemist had. Ik was ook blij om haar na al die tijd weer terug te zien. "Hoe gaat het met je? waar woon je? Waarom ben je teruggekomen?" Vroeg ik vrolijk en misschien wel een beetje over enthousiast. Maar dit was ook wel iets om enthousiast over te zijn vond ik. ik zou haar voorstellen aan de andere en ik zou haar weer elke dag zien.

[ bericht aangepast op 14 feb 2013 - 22:30 ]

We've lived in the shadows for far too long.

Emily Days II Nerd

"Ik heb jou ook gemist kleine. Je wilt niet weten heoveel meiden er naar ons toegekomen zijn en zeiden dat ze jou waren. Het was verschrikkelijk, en waarwschijnlijk alleen maar vanwege de beloning die ze zouden krijgen. Hoe gaat het met je? waar woon je? Waarom ben je teruggekomen?"  ik blijf hem nog even knuffelen en laat hem los. 'ik was bij opa en oma, ik wilde weer terug naar huis, naar jou maar twijfelde ik was bang dat jullie boos zouden zijn.' antwoord ik en zucht. 'ik wil niet naar mijn les kunnen we niet een dagje samen spijbelen?' vraag ik hoopvol,

[was gister de hele dag weg, dus zal proberen bij te springen. Iemand voor Jennifer btw?]

Jennifer Zoë Adams || Stoere groep 1
Mijn trappers vliegen in het rond. De wind waait door mijn haren. Ik werp kort een blik op mijn mobiel. 'Damn, alweer te laat,' denk ik bij mezelf. Ik ga op mijn trappers staan en begin te sprinten. Niet dat het iets uitmaakt, ik ben nu toch al veel te laat. Als ik eindelijk het schoolplein oploop, zie ik daar een deel van het groepje stoeren en populairen staan. Waarschijnlijk gaan ze spijbelen ofzo. Ik keur ze geen blik waardig terwijl ik mijn fiets in één van de fietsenrekken zet. Ik voel hun brandende ogen op mijn rug en laat daardoor bijna mijn fietssleutel vallen. Even denk ik erover om iets gemeens tegen ze te zeggen, maar al vrij snel besluit ik dat dat niet zo'n goed idee is. Anders staan we straks hier op het schoolplein te vechten ofzo. Ik sla mijn tas nonchalant over mijn schouder en loop langs de anderen snel de school in.

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

[Daan voor Jennifer?]

Spoiler alert: you will save yourself

[is goed]

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

(iemand voor Benjamin?)

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Mitchell Days || stoere groep twee
Ik kon niet geloven dat ze dacht dat we boos waren. Tuurlijk was ik niet boos. Ik zou nooit boos kunnen zijn oa ze wegging. Ik wilde vragen waarom ze wegging, maar ik wist het antwoord eigenlijk al wel. "Tuulijk kunnen we een dagje spijbelen, één dag meer kan er nog wel bij." Zei ik met een kleine glimlach op mijn gezicht. Misschien was het niet zo een goed idee om te gaan spijbelen, maar ik kon toch geen nee zeggen tegen Emily terwijl ze net terug was? Ik zou waarschijnlijk ook geen zin in school hebben als ik net terug was in de stad waar ik van weggelopen was. "Dan kan ik je misschin zelfs voorstellen aan mijn vrienden." Zei ik nog altijd even vrolijk en halde mijn schouders lichtjes op. Ik had ineens een stuk meer zin in vandaag. Het zou geweldg zijn om Emily voor te stellen aan de rest, vooral omdat ik haar al wel een aantal keer genoemd had.

We've lived in the shadows for far too long.

Emily Days II Nerd

Ik glimlach bij alles wat hij zegt. Hij stelde nooit moeilijke of vervelende vragen. Hij accepteerde me zoals ik was en dat maakte hem zo geweldig. Ik zucht en knik. 'zullen je vrienden me wel aardig vinden?' vraag ik een beetje nerveus. Ik had honger. Ik besefte het nu pas. Ik probeer het gevoel we te duwen. Ik had geen eten nodig. Mijn laatste maaltijd was een cracker met kaas... Gister avond. Ik richt me weer op Mitchell en glimlach. 'laten we dan maar snel gaan!' ik haak mijn arm door die van hem en loop de gang uit.