||RPG|| De vondst van Athene 6 // Rollentopic - Rollentopics

Zoals (bijna) iedereen nu weet: we beginnen dus weer over nieuwe met DVVA. Plaats hier je personage, voor de meest amateuristische, maar ook meest gezellig ERPEEGEE! Als je een idee hebt voor een verhalen lijn zet het dan ook even weten want ik ben nogal lui ^^. Ook als je nog niet meedeed met de vorige vijf topics, maakt niet uit geef je op en doe mee

Regels:
-Doe een poging tot serieus zijn
-Iedereen heeft minimaal 1 personage (hoofdpersonage)
-Maximaal maakt niet uit
-Hoofdpersonage moet twaalf jaar of ouder zijn, je mag zo oud zijn als je wil, ivm vamps en volwassen
-Bijpersonages die je hebt, mogen elke leeftijd zijn
Thats all, geen moeilijk regels over berichten die minimaal zo lang moeten zijn, geen bull shit verder gewoon doen, er mogen zoveel mensen meedoen als je wil

Het verhaal,

Lang geleden leefden de de wereld in vrede samen maar alles veranderde toen de Amerikanen aanviellen, alleen de National meester van alle mogelijke krachten kon ze stoppen, maar toen de wereld hem het meest nodig had verdween hij. Tientallen jaren gingen voorbij en mijn broer ik stomen de nieuwe Nationa; klaar. Een groep tieners genaamd New Generation. Hoe technieken zijn geweldig, maar ze moeten nog veel leren voordat zij de National kunnen vervangen. Maar ik geloof dat zij de wereld kunnen redden.

Even wat puntjes op een rijtje:

De situatie in de wereld
-De National is de vredesbewaarder van de Aarde,
-Amerika is de vijhand, zij startten een oorlog --> ze wilden meer macht,
-Er is dus een wereld oorlog aan de gang,
-De National is al jaren weg,
-Alleen Australië is nog niet bezet,
-Meeste Europeanen, Russen, Chinezen en Japan naar Australië gevlucht,
-De EU, Rusland, China, Japan, en Australië vechten samen tegen de VS

De situatie van de personages
-Personages, hebben twee krachten naar keuze,
-Zitten in een trainingskamp, midden in Australië,
-Eén van hen wordt uiteindelijk de nieuwe National

De situatie van het kamp
Opgericht in door Hans en Rianna, broer en zus,
Ligt midden in de woestijn,
Traint een groep tieners,

Misschien dat ik later nog wat aanvul, dat zet ik er in ander kleurtje bij


Hoofdpersonages: (grijs schuin is gereserveerd)
-Maracroft
-Chasinghoran
-Starkiddie
-WhiteDelta
-MinimuisBeta
-BlackAlpha

(Takeabow, Sinistra)



Bijpersonages:

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 2 feb 2013 - 15:11 ]

---

©1998

Rianne,

Jacob en ik stonden in de deur opening, we verwachtten de eerste gasten. Een klein briesje, de thermometer geeft 40 graden aan. Op de slaapzaal van de studenten hadden we al wat ventilators aangezet. Zelf ik we geen last van de warmte, ik ben immers vampiers. De zon liet mijn huid schitteren. Ik keek naar mijn broertje, hij is geen vampier. Al was hij wel een onsterfelijke. Ik keek uit over de droge vlakte voor ons. Misschien zag ik iemand, maar zelf met mijn verbeterde zicht kon ik niemand vinden. Ik keek op mijn horloge, het was al bijna twaalf uur, de meesten zouden vannacht al aangekomen moeten zijn, maar dat waren ze niet. Iets binnen in begon aan met te vreten, misschien leefden ze nu allemaal al niet meer. Al kon ik me dat niet voorstellen, deze personen waren echt enorm getalenteerd en de meesten van het gingen al hun hele leven onopgemerkt door het leven. Ik moest ze even de tijd geven, het zou vast wel goed komen.

---

©1998

Dit is Jacob:

Hij is euhm... 28, maar hij is onsterfelijk dus hij is al een tijdje gestopt met groeien....
Ik speel hem verder niet hoor...

---

©1998

Lilian

Ik frommelde zenuwachtig aan mijn jasje terwijl ik op menselijk tempo richting het kamp liep. Er was zoveel dat er kon mis gaan! Misschien zouden ze me niet accepteren, me maar een dom kind vinden. En wat als ik het dieet niet vol zou houden. Dierenbloed! Ik stierf bijna van de pijn bij de gedachte alleen al. Beren, hertjes, panters, kangoeroes, poema's... Dat laatste woord deed zoveel pijn dat ik dacht dat ik zou ontploffen. Nee, geen poema's, nooit poema's. Ik dacht snel weer aan de anderen. Wat als we allemaal dood zouden gaan... Zoals gewoonlijk wist Jasmine (mijn eigen lieve poema) meteen waar ik over piekerde. "Maak je niet druk" zei ze terwijl ze moest rennen om me bij te houden. Ik was zonder het te merken veel sneller gaan lopen. Ik dwong mezelf weer op mensen tempo te lopen. Het was moeilijk. Zolang ik bewoog alsof ik vloog kon mijn hoofd niet denken. Het was een manier om mezelf te beschermen tegen pijn. "Wat als ze me niet aardig vinden" vroeg ik aan Jasmine. Ik kan met dieren praten, wat erg handig is in een gevecht. Ik kan ze ook manupuleren, maar dat zou ik met Jasmine nooit doen. Ze was mijn enige echte vriendin in mijn verdoemde leven. Ze was een keer betoverd door een kwade heks, zodat ze net als ik niet ouder zou worden. Wat ik stiekem heel fijn vond. Ze schudde haar hoofd ongelovig. "Lil, waarom zouden ze je niet aardig vinden. Je bent fantastisch!" Ik glimlachte om haar lieve woorden. maar in mijn hoofd wist ik dat ik Jasmine op dit punt niet serieus moest nemen. We naderden een eikenhouten deur in een prachtig, eveneens houten, gebouw. Er stonden 2 mensen, een meisje en een jongen. Mijn maag zat in de knoop en ik had het gevoel dat ik het bloed (dat ik gisteren van Jasmine moest drinken" er via dezelfde weg weer uit zou komen. Ik liep langzaam op ze af en rechtte mijn kin, in een poging niet als een lafaard over te komen. Ohh ik ging me hier nooit thuisvoelen. "H- hallo?" mijn begroeting klonk als een vraag. Het meisje draaide zich om

---

ice cream for everyone! YES - camel? yes!

OMWFOIBOIWFBOIBOIFBWOIBFW SORRY FANGIRKLING ABOUT ELI BDOIBD *cough*

---

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

Saelrath

Ik heb al best lang gelopen, maar ik weet dat ik er bijna ben. Niemand heeft me nog opgemerkt, en niemand volgt me, als alles goed is gegaan. Ik klim nog even in een boom en kijk om me heen. Dat lijkt me wel goed zo. Omdat ik verveeld ben spring ik over de takken van boom naar boom, totdat er een te groot gat tussen twee takken zit. Ik loop maar weer verder en zie in de verte iets onnatuurlijks. Ik kom dichterbij en zie dat er drie mensen staan bij waar waarschijnlijk het kamp is. Ik loop er voorzichtig op af.

---

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

lol, midden in de open vlakte bomen

---

©1998

Jill

Ik was nu al zeker een week onderweg. Ik had echt totaal geen zin meer, zou ik er inmiddels niet eens een keer moeten zijn. Mijn huid glinsterde in de zon. Het land schap gleed me voorbij, ik rende zo hard als ik kon. En ineens doemde er een gebouw op in verte, dat moest het wel zijn, ik bedoel hoeveel huizen staan er in de middle-of-nowhere. Ik was opgelucht, en bang te gelijk, ik had geen idee wat voor mensen ik voor mijn kiezen zou krijgen. Al was dat niet mijn grootste probleem; er de omgeving was geen kip te bekennen, en ik heb zo'n f*cking dorst! Even neemt mijn dierlijke instinct het van me over en ren ik de eerste de beste richting waar ik een zwakke geur van mensen ruik, maar ik herstel me en ren het laatste eind naar de ranche.

---

©1998

Josh

Ik zuchtte. Waarom moest dat kamp nou zo'n pokke-eind lopen zijn? Ik schopte tegen een steentje, tot hij uit de richting stuiterde en ik weer verveeld verder sjokte. Ik sprong lenig op een kei, zodat ik hoger stond en de omgeving beter kon bekijken. Dat kreeg je nou eenmaal als je zo klein bent. Wat me deed denken... Wat als de anderen me niet aardig zouden vinden, juist omdat ik klein ben? Ik besloot dat het me niet uitmaakte en keek even rond. In de verte zag ik iets, maar het was te ver weg om te kunnen zeggen wat het was. Ik sprong weer van de kei af en liep weer verder. Even later werd me al gauw duidelijk dat hetgene wat ik zojuist had gezien, niets anders dan mijn bestemming kon zijn. Ik trok mijn tas nog iets hoger over mijn schouder en liep het laatste stuk op een drafje.
Er waren al een paar anderen en ik ging erbij staan. "Hallo." zei ik opgewekt.

edit: typfout

[ bericht aangepast op 7 feb 2013 - 13:32 ]

---

You oughta know

Lauren

Ik zuchtte blij. Eindelijk zou ik eens wat gaan doen met mijn leven. Vrolijk zong ik een liedje, terwijl ik over het pad liep. Ik stapte over een struik heen maar viel toen op de grond. Het bosje was groter dan verwacht. Ik klopte mijn knieën af en nam een hap van de wortel die ik aan het eten was. Gelukkig zat er geen zand op. Uiteindelijk zag ik in in de verte een groepje mensen staan. Ik nam nog een hap van mijn wortel en bekeek ze een tijdje. Ik zag een paar bleke mensen staan en nam aan dat dit vampiers waren. Ik bibberde aan de gedachte van vampiers, en schoof snel mijn mouw over het wondje dat ik net was opgelopen door mijn val. Hopelijk zou ik niet te vaak iets hebben, maar mij kennende zou dat nog wel eens een probleem kunnen zijn. Ik haalde mijn schouders op. 'T zal vast wel goed komen. Ik liep rustig naar het groepje mensen toe en zwaaide vrolijk. "Heeeeey'.

Josh

Ik hoorde een enthousiaste groet en draaide me om. Een meid, iets kleiner dat ik, kwam aanlopen.
Wacht... Kleiner dan ik? Geweldig! Dan hoefde ik me dus niet helemaal het onderdeurtje te voelen, niet dat ik dat zou doen, maar toch.
"Hoi" zei ik vrolijk terug en lachte vriendelijk.

---

You oughta know

Lauren

Lauren zag de blik van de jongen opklaren. Wat dacht hij nou weer? "Zo..Ook klein?" Zei ik lachend omdat hij ongeveer 10 cm langer was dan mij, wat niet vaak voorkwam.

Josh

Ik schoot in de lach bij het horen van haar vraag. "Lijkt erop, he?" zei ik lachend. "Ik ben Josh by the way." voegde ik eraan toe en stak mijn hand uit.

---

You oughta know

Lauren

"Hoi Josh" zei Lauren lachend en pakte zijn hand. Mijn hand was zo klein vergeleken met de zijne.

Josh

Ik keek even naar haar kleine hand. Toen keek ik fronsend op. "Technisch gezien zou jij nu jouw naam moeten zeggen." zei ik glimlachend en keek over haar schouder of er nog anderen aankwamen.

---

You oughta know

Lauren

"Oja. Ik ben Lauren" zei ik glimlachend. "Zeggen we onze achternaam niet?" zeg ik en dan zie ik dat hij over mijn schouder kijkt. "Vind je zeker wel mooi hé? Dat ik kleiner ben dan jou".