{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 4 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Morrowind
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle
- Jessalyn Hope ~ Assassin
- Ryan Dawnstar ~ Morrowind
- Flynn Donovan ~ Tortura

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 3 feb 2013 - 14:17 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rebecca Morgan
"Whoa, slag één! We kunnen het best!" De bal kwam deze keer wél in mijn richting uit. Ik sloeg nog een keer succesvol terug en begon te zingen, ik wist niet juist waarom, maar het liedje kwam gewoon in me op. "Hey oh Captain Jack! Bring me back to the railroad track! Give me a bottle in my hands! I want to be a drunken man!"
Waarschijnlijk omdat Captain Jack sloeg op Captain Jack Sparrow , we zaten toch op een boot, en drunken man sloeg gewoon op ons. We waren in ieder geval toch goed op weg. Grijnzend ging ik weer multitasken, succesvol deze keer. Ik hield het branderige goedje alcohol nog een tijdje in mijn mond, om aan het gevoel te wennen, voordat ik het doorslikte.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Rebecca slaat de bal weer terug en begint dan ineens de zingen. "Hey oh Captain Jack! Bring me back to the railroad track! Give me a bottle in my hands! I want to be a drunken man!" Het maakt me zo erg aan het lachen dat ik amper terug kan slaan en bijna in mijn broek pis ervan. Zij blijft gewoon koel en slaat de bal terug terwijl ze ook nog eens een slok van haar drinken neemt. "Niet meer zingen, dat is te grappig," hik ik tussen mijn lachbui door. Het balletje mis ik dan ook hierdoor en ik draai in de rondte omdat ik hem probeerde raken. Mijn benen raken in de knoop en voor ik het weet lig ik languit op mijn buik op de grond, naast het vervelende balletje die van me wegrolt. "Stom, stom stom vervelend balletje." mompel ik. Ik strek mijn hand er wel naar uit, maar hij is al te ver weg gerold. Ik krijg wel mijn glas te pakken en neem daar een slok van, voor ik me weer op mijn rug draai. "Sorry, volgens mij heb ik een pauze nodig." zeg ik vanaf de grond.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
Ik schoot zo hard in de lach toen Rowan neerviel, dat ik dubbelklapte van de buikpijn die het me bezorgde. "Stom, stom stom vervelend balletje," gromde ze er nog bij, waardoor ik het niet meer hield en op mijn knieën zakte. "O Rowan, je bent zo hilarisch," hikte ik tussen mijn gehinnik door.
Ze nam nog een slok en draaide zich op de grond. "Sorry, volgens mij heb ik een pauze nodig."
Ik grinnikte, nam mijn glas van de tafel af en kroop op handen en voeten in haar richting. "Toch geen plaspauze, hoop ik." Ik keek haar uitdagend aan, terwijl ik nog een slok nam. Ja, ik was wel zeker, ik was aangeschoten. Ik kon nog redelijk recht gaan, voor mijn doen, maar ik ging sowieso nog het hele glas leegdrinken, het was toch al bijna avond, dan kon ik hierna even goed direct mijn bed in gaan.
Nog steeds lacherig ging ik naast haar liggen en draaide ik mijn hoofd in haar richting. Daarna begon ik weer te lachen, bij het zien van haar gezicht.

[ bericht aangepast op 5 feb 2013 - 19:13 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Rebecca vind mij erg grappig en tussen de tafel door kan ik zien dat zij op de andere kant op haar knieën zit te lachen. Met haar glas in haar hand kruipt ze mijn kant op. "Toch geen plaspauze, hoop ik." hikt ze bij mij met een uitdagende blik in haar ogen. "Ik hoop het niet, er moet een wonder gebeuren voor ik weer overeind kom," lach ik. Ze draait haar hoofd naar mij toe en lacht weer, waardoor ik ook moet lachen en mijn handen op mijn buik leg omdat die er pijn van begint te doen. Ik geef haar een zacht duwtje tegen haar arm aan. "Hou nou eens op met lachen," pers ik met een hoog geluid uit mijn mond terwijl ik naar adem lig te happen tijdens het lachen. "Ik kan niet meer stohoppen door jouu!" Ik reik weer naar mijn glas, hoewel ik niet kan drinken als ik zo lig. Ik doe wat rare pogingen waardoor ik alleen maar harder moet lachen en het nog meer faalt. "Nooooou." roep ik zeurderig uit.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Dan pis je maar lekker in je broek," grinnikte ik luid.
Toen ik begon te lachen, moest Rowan ook lachen en uiteindelijk lagen we beiden in een deuk. "Hou eens op met lachen," kreunde ze, gevolgd door een hoog geluid. Ik begon nog harder te lachen toen Rowan als een vis naar adem begon te happen. "Ik kan niet meer stohoppen door jouu!"
"Sorry hoor," lachte ik. "Ik ook niet." Mijn gezicht vertrok een beetje toen er een steek door mijn buik trok van de pijn. "Auw!" lachte ik met de tranen in mijn ogen."Kramp!"
Maar nog steeds kon ik niet stoppen, zeker niet toen Rowan nog probeerde te drinken maar het haar niet lukte. Het zou nog grappiger geweest zijn als ze op zichzelf zou morsen. Of het langs haar neus uit zou komen, dat was mij ooit een keer gebeurd. Ik probeerde te stoppen met lachen, maar het lukte niet. "Rowan, stop met grappig zijn."

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

"Dan pis je maar lekker in je broek." grinnikt ze en ik knik. "Ja, lekker naast jou." zeg ik eigenwijs waarna ik mijn tong naar haar uitsteek. "Sorry hoor. Ik ook niet," lacht ze als ik zeg dat ze moet stoppen. "Auw! Kramp!" Het feit dat ze erom moet lachen zorgt ervoor dat ik alleen maar harder lach. Ik probeer te drinken maar faal elke keer erin, ik mors het nog bijna ook. "Rowan, stop met grappig zijn." lacht ze hard. "Alleen als jij stopt met grappig zijn, mevrouw kramp! Anders moet ik nog echt pissen ook," roep ik iets te luid, waarna ik in haar buik begin te prikken als ik het glas weggezet heb. "Grappig zijn zit gewoon in mijn natuur, daar kan ik niets aan doen." grijns ik iets, maar de grijns verdwijnt al snel van het lachen. Jezus, dit is nog erger dan met Diana, ik wist niet dat Rebecca zo grappig kon zijn. Mijn mondhoeken doen pijn, net als mijn buik en mijn hoofd voelt enorm licht aan.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Alleen als jij stopt met grappig zijn, mevrouw kramp! Anders moet ik nog echt pissen ook," riep ze nogal hard. Toen ze in mijn buik begon te prikken met haar dunne, bleke vinger hield ik het niet meer. "Maar... Ik doe helemaal niets," zei ik met een pruillipje. "Ik heb alleen kramp. O, en natte plasjes worden zelf opgekuist. Met andere woorden; ik ruim je pipi niet op."
"Grappig zijn zit gewoon in mijn natuur, daar kan ik niets aan doen," zei ze hooghartig. Ik begon te lachen, net zoals zij.
"Godverdomme dit doet pijn," mompelde ik. Maar ik kon gewoon niet stoppen. Elke keer als ik serieus probeerde te zijn, eindigde heet in een zucht en daarna begon ik te lachen om mijn eigen zucht, omdat hij zo flauw klonk. Alles was echt tien keer grappiger na een glas met sterke drank.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

"Maar... Ik doe helemaal niets," begint ze en ze trekt een pruillipje. "Ik heb alleen kramp. O, en natte plasjes worden zelf opgekuist. Met andere woorden; ik ruim je pipi niet op." Door haar woordenkeus schiet ik al helemaal in de lach en rol ik op mijn zij, zodat ik mijn benen op kan trekken tegen de pijn in mijn buik die het veroorzaakt. "Dan ga ik wel op je zitten, mijn persoonlijke wc!" Ik kan het gewoon niet laten om haar ermee te plagen. We beginnen weer te lachen. "Godverdomme dit doet pijn." mompelt ze, na de zoveelste keer dat we lachen. "Awh, gossie toch," grinnik ik lacherig, echt lachen lukt me niet eens meer omdat het pijn doen en mijn stem weigert gewoon af en toe geluid eruit te laten. "Wilt u er dan een kusje op, mevrouw?" vraag ik en ik voel een nieuwe lachbui op komen zetten. Sjonge, volgende keer maak ik het echt minder sterk. Nu heb ik nog niet eens dat halve glas leeg en ik ben al helemaal gek. Gelukkig wel gek op een goede manier dit keer, niet doorgedraaid zoals laatst. Ik weet wel dat ik me hier verstop tot het over is, als ik dat zo meteen nog weet tenminste. Ik ga zo niet over de gang zwabberen met haar.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Dan ga ik wel op je zitten, mijn persoonlijke wc!"
Ik keek haar met grote ogen en een scheve blik aan. "Euujh... Ieuw, nee!" Ik rolde mezelf om naar de andere kant. De houten vloer kraakte protesterend onder me, maar ik hechtte er geen aandacht aan. Ik stopte net op tijd. Het glas dat zich langs mijn linkerarm bevond, begon gevaarlijk te wankelen. Ik kon het net op tijd opvangen voordat er ook maar een druppeltje alcohol verspilt zou zijn.
"Awh, gossie toch. Wilt u er dan een kusje op, mevrouw?" reageerde ze lacherig op mijn pijn opmerking.
Ik keek haar kinds aan, weer met mijn pruillipje. "Ja, dokter. Het doet zoveel pijn." Nu pas betrapte ik me erop dat ik gestopt was met lachen, opgelucht haalde ik adem terwijl de pijn langzaam weg begon te ebben. O, dit was beter.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Rebecca haar grote ogen zorgen voor een schaterlach bij mij. "Euujh... Ieuw, nee!" Ze begint zich spontaan naar de andere kant te rollen als ze dat gezegd heeft en ik moet hoesten omdat ik zo hard begin te lachen erom. Ik kan zien hoe ze haar glas vast grijpt zodat hij niet omvalt als ze is gestopt met rollen. Ze geeft me een onschuldige blik met een pruiilipje als ik vraag of ze dan een kusje moet. "Ja, dokter. Het doet zoveel pijn." antwoord ze en ze is groot en deels gestopt met lachen. Ik lach nog zacht door, wat meer op een soort vaag gegrinnik lijkt. "Goed, kom hier." probeer ik op een kakkerige toon te zeggen. Ik krabbel zo half overeind en trek haar shirt omhoog, waarna ik een klein kusje op haar buik druk, net boven haar verband. Dan trek ik de trui weer naar beneden. "Zo, dat zou het wel moeten doen. Voortaan moet u elk uur een kusje op uw buik krijgen tegen eventuele naschokken." zeg ik met een straks gezegd, hoewel ik bijna struikel over de woorden. Ik lach zacht als ik me terug op de grond laat zakken en steek mijn handen onder mijn hoofd.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Goed kom hier." Rowans bekakte toontje zorgde ervoor dat ik weer aan het lachen was. Ze trok mijn shirt een stukje omhoog, plaatste een kusje op mijn buik en trok het daarna weer naar beneden. "Zo, dat zou het wel moeten doen. Voortaan moet u elk uur een kusje op uw buik krijgen tegen eventuele naschokken."
Ik knikte. "Ik snap het dokter. U ben o zo professioneel!" giechelde ik. "Nog een slokje om de pijn te verzachten."
Ik rechtte mijn hoofd een beetje om nog wat uit het glas te nippen, maar bij de gedachte van Rowans uiterst elegante val van zonet, schoot ik weer in de lach en morste ik wat drinken over mijn borstkas heen. Ik pruilde weer. "Kijk wat je nou gedaan hebt, stomme Rebecca," mompelde ik tegen mezelf. "Je kan niet eens fatsoenlijk uit een glas drinken."

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

"Ik snap het dokter. U ben o zo professioneel!" giechelt ze als een jong meisje. "Nog een slokje om de pijn te verzachten." Ik knik instemmend en draai me zo half om zodat ik een slok kan nemen, wat nu wel lukt. Ik spuug het alleen bijna uit als Rebecca begint te lachen en het over zichzelf heen morst. "Kijk wat je nou gedaan hebt, stomme Rebecca," moppert ze. "Je kan niet eens fatsoenlijk uit een glas drinken." Ik weet nog net de slok door te slikken en het glas weg te zetten voor ik opnieuw begin te lachen. 'Nu doe je het weer, mij laten lachen! Dat is pas slecht," schaterlach ik tegen haar, met pretlichtjes in mijn ogen. "Je zou uit een tuit beker moeten drinken, net als een klein kind." Ik grijns naar haar en rol terug op mijn rug. Best vreemd, zoals we op de vloer liggen, bijna onder een pingpongtafel en aan de drank zitten tijdens de apocalyps. Toch voelt het alleen maar goed en beschouw ik Rebecca nu echt als een goede vriendin.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Nu doe je het weer, mij laten lachen! Dat is pas slecht!" Rowan begon weer te lachen en haar ogen stonden zelfs bijna gelukkig. Het was nogal vreemd, ik had haar nog nooit zo gezien. "Je zou uit een tuit beker moeten drinken, net als een klein kind."
"I am so badass!" zei ik grijnzend. Ik bracht het glas weer naar mijn lippen en nam nog een slok. "Je bent niet de eerste die dat zegt," grinnikte ik. "Maar zelfs dan nog zou ik erin slagen om te morsen. Stiekem vind ik het gewoon leuk om mezelf vuil te maken. Maar shhhhhht! Niemand mag het weten!" Ik bracht mijn vingers naar mijn mond, en toen ik mijn glas weer beet wilde pakken, miste mijn hand grandioos. Het leek alsof het glas opeens een stuk naar links was verschoven, nochtans mikte ik recht. Zachtjes begon ik rond te tasten.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

"I am so badass!" reageert ze grijnzend. De volgende slok die ze neemt lijkt wel goed te gaan. "Je bent niet de eerste die dat zegt. Maar zelfs dan nog zou ik erin slagen om te morsen. Stiekem vind ik het gewoon leuk om mezelf vuil te maken. Maar shhhhhht! Niemand mag het weten!" sist ze als laatst en ze brengt haar vingers naar haar mond toe, waardoor ik opnieuw moet lachen. Ze grijpt nog mis naar het glas waardoor ik alleen maar harder moet lachen. "Tegen niemand vertellen?" herhaal ik haar vragend en op een geheimzinnige toon. "Wat nou als ik het wel tegen iemand vertel?" vraag ik uitdagend. Met diezelfde pretlichtjes in mijn ogen kijk ik haar aan, wachtend op een reactie. Ik hou haar blik vast als ik mijn glas optil en wat scheef naar mijn mond breng. De tweede poging is wel goed en dan zit hij eindelijk tegen mijn mond, zodat ik een klein slokje kan nemen. Geen grote slokken meer, dat weet ik wel zeker.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Tegen niemand vertellen?" herhaalde ze ondeugend. "Wat nou als ik het wel tegen iemand vertel?"
Ik keek haar fronsend aan. Ja, wat dan. "Dan... Dan..." begon ik. "Dat zul je dan wel zien, maar je gaat het niet leuk vinden!" brabbelde ik met een dubbele tong. Ik moest echt niet te veel meer gaan drinken nu, als ik niet wilde gaan kotsen.
Het laatste kletsje in het glas dronk ik in één teug leeg, daarna zette ik het glas met een klap neer. "Aah, dat was lekker. Je moet vaker cocktails maken!"
Ik had weer zin om te zingen, maar dat ging ik niet doen aangezien het vorige keer ook al uitliep op een lachbui in ik eindelijk gestopt was.
Als een klein kind rolde ik me op mijn buik en ging ik met mijn hoofd tegen de grond aan liggen. Mijn voorhoofd leunde tegen de grond en mijn neus werd zowat plat gedrukt. "Nu wil ik slaapjes doen..." jengelde ik.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov