{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 4 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Morrowind
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle
- Jessalyn Hope ~ Assassin
- Ryan Dawnstar ~ Morrowind
- Flynn Donovan ~ Tortura

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 3 feb 2013 - 14:17 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Jessalyn Hope

"Is dat zo?" De negatieve toon in zijn stem valt gelijk op en ik vraag me af waar ik dat nou weer aan verdient heb, maar ik besluit om er niets van te laten merken. "Ja, dat is zo. Dat hoort in ieder geval zo." antwoord ik neutraal, maar zelfverzekerd. Terwijl ik wat opruim, staart hij voor zich uit, door het raam heen. Ik open het raam waar hij doorheen kijkt om daar de bak met ingewanden uit te gooien. Het raam sluit ik weer, er komt geen wind doorheen, maar een hitte die ik niet zo prettig vind. "Dus je blijft bij deze groep?" vraagt hij plots wat brutaal. Ik haal even mijn wenkbrauw op en kijk hem voor een moment onderzoekend aan. "Hmhm, voorlopig," beaam ik. "Ik vind deze groep eigenlijk wel prettig, vooral de boot. Daarbij leer ik Rebecca jagen, in ruil dat zij het klaarmaakt voor ons. Daar ben ik zo slecht in," Ik grijns schaapachtig als ik dat beken, ik heb nooit gevoel voor koken gehad, ondanks dat ik een vrouw ben. Natuurlijk heb ik zo mijn pogingen gewaagd, maar ver kwam ik niet. "Daarbij, volgens mij vind je niet snel een groep die beter is als deze, al helemaal niet veiliger." De vieze bak waar daarnet nog ingewanden in zaten, belandt ook met een zacht geluid in de gootsteen en ik draai me naar hem om. Ik vraag me af waarom hij dat zo ineens vraagt, waarom hij daar nieuwsgierig naar is. Volgens mij trekt hij zich verder niets aan van anderen en kan het hem weinig schelen wie hier wel of niet zijn. "Hoezo?" vraag ik dan ook, onbeschaamd. Ik bemoei me niet graag met anderen, maar hij maakt me nieuwsgierig.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
'Pff, chagerijn,' mompelde ik toen de man weg was. Wie was hij? Daryl Junior? Daar leek het in ieder geval wel op, hij had net zoals Daryl het enthousiasme van een steen.
Ik wierp mijn blik terug op Rowan, terwijl ik terug wandelde in haar richting. De aanhoudelijke hoofdpijn was er nog steeds, maar het was draaglijker geworden dan eerst. Zachtjes probeerde ik haar recht te trekken. 'Tuurlijk is de grond hard, wat had je dan verwacht? Ging jij trouwens je hoofd niet doorspoelen?'
De slaap was min of meer uit mijn ogen verdwenen en ik voelde me al een stuk helderder dan eerst. Mijn gedachten dwaalden terug af naar Jess' woorden van gisteren. Ik en Daryl waren allebei de kwaadste nog niet. Ik wist het niet. Hij ergens vanbinnen moest hij wel een goed persoon zijn, maar hij toonde het - net zoals Rowan eerst - gewoon niet en daarbij kwam nog eens dat hij me niet mocht om een of andere onverklaarbare reden. Ik snapte heus wel dat niet iedereen me mocht, maar ik vond niet dat wie dan ook er reden toe had als ze me nog eens niet hadden leren kennen. Niet dat ik Daryl, of Daryl Junior van daarnet, echt had proberen te leren kennen. Ik zuchtte zachtjes. Nou ja, het zal allemaal wel. Ik zou wel zien wat er van zou komen.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

"Ik ga maar eens. Ik blijf niet bij jullie… meiden hangen." meld de jongeman, waarna hij zich omdraait en wegloopt. Ik steek mijn tong naar hem uit, maar hij ziet het toch niet echt. Ach, hij moet het zelf weten. "Pff, chagerijn," mompelt Rebecca op hem en ik moet zacht lachen. Ze komt naar mij toe terug gelopen en probeer me recht te trekken, maar ik geef niet zo gemakkelijk mee nu. Ik voel me net een zoutzak. "Tuurlijk is de grond hard, wat had je dan verwacht? Ging jij trouwens je hoofd niet doorspoelen?" zegt ze en ik kom zo half overeind. De hoofdpijn begint gelukkig iets af te nemen nu, voelbaar af te nemen. "Dat wilde ik wel ja, maar jij lag te lekker en wilde niet mee," ga ik er mompelend tegenin. Uiteindelijk sta ik iets onvast op mijn voeten en houd ik haar vast omdat ik bang ben dat ik omval. "Waarom wilt hij niet bij ons blijven? Omdat we meiden zijn?" vraag ik dan wat beledigd aan Rebecca, alsof het nu pas tot me doordringt. "Oh, dat is pas asociaal!" Het klinkt niet eens echt beledigd, alleen als wat nutteloos gebrabbel van mijn kant. "Pfft, die kakker moet ons maar ontlopen hoor." zeg ik, terwijl zijn wat excentrieke uiterlijk totaal langs me heen gegaan is. Volgens mij had hij nog meer tatoeages dan ik, maar ik had er helemaal niet op gelet.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
"Ja, dat is zo. Dat hoort in ieder geval zo," beantwoordt ze mijn opmerking over de groep. Dat hoort inderdaad zo, maar zo gebeurt het hier niet. Als ze het raam opent, gunt moeder natuur me helaas geen briesje wind. Het lijkt iets minder warm te zijn dan gisteren, al zal het niet veel schelen. Het blijft even stil als ik haar vraag naar haar plannen op het schip. Ik kijk om omdat ik geen antwoord krijg en zie hoe ze me onderzoekend aankijkt. Snel wend ik mijn blik af. "Hmhm, voorlopig," zegt ze bedachtzaam. "Ik vind deze groep eigenlijk wel prettig, vooral de boot. Daarbij leer ik Rebecca jagen, in ruil dat zij het klaarmaakt voor ons. Daar ben ik zo slecht in.." De laatste paar zinnen gaan een beetje langs me heen. De strekking is me al duidelijk geworden; zij wil dus blijven. Ziet ze dan zoveel perspectief in deze groep? Ik draai me weer naar het raam en kijk naar de bossen in de verte. "Daarbij, volgens mij vind je niet snel een groep die beter is als deze, al helemaal niet veiliger." Oh, de ironie. Vandaag nog ben ik onderweg op zoek naar mijn vorige, veilige en betere groep. Voordat ik het door heb snuif ik even schamper. Dat had ik niet moeten doen. Op die manier geef ik veel te veel weg. "Hoezo?" hoor ik haar vragen. Haar blik prikt in mijn rug maar ik weiger me om te draaien. "Deze groep is nooit een groep geweest," antwoord ik binnensmonds.

---

ars moriendi

[dubbelpost]

[ bericht aangepast op 7 feb 2013 - 23:20 ]

---

ars moriendi

Jessalyn Hope

Ik krijg ergens het idee dat hij zich veel beter voelt dan de rest, vooral als hij zich niet omdraait en naar het raam blijft kijken. Zo is het wel heel moeilijk om die positiviteit vast te blijven houden, eigenlijk. Nu ik klaar ben met opruimen, heb ik niets meer om handen en moet ik maar blijven wachten op Rebecca. Ik hoop dat ze niet te lang slaapt. "Deze groep is nooit een groep geweest." mompelt hij als antwoord. Ik frons, trek mijn wenkbrauwen dan samen om dit binnen te laten komen. Het blijft een moment stil als ik even niet weet wat ik hierop moet zeggen. "Misschien niet... Maar jij zal het tenminste nooit te weten komen, je wilt niet eens een groep zijn. Het enige wat jij doet is lange gezichten trekken en je afwenden van de anderen," Mijn toon als ik hem toespreek klinkt iets beschuldigend naar hem toe. "Volgens mij hebben ze alleen maar iemand nodig die ze stuurt en laat zien wat ze moeten doen om samen te kunnen werken. Het zijn geen eenlingen, maar je moet ze ook niet verdelen." Ik zucht en draai me om, weg van zijn gestalte en draai de kraan open om wat nutteloos de vieze bak die ik in de gootsteen gezet heb schoon te spoelen, eveneens als de vieze doek. Ik vind het lastig om niets te doen als ik met iemand praat, zeker over zo'n onderwerp, dan heb ik niets om mezelf mee af te leiden, of de ander mee af te leiden ondertussen. Ik hoor niet degene te zijn die tegen hem zegt wat hij verkeerd doet en ik weet ook niet of hij dat wel goed op zal vatten. Nu heb ik het toch gedaan en eigenlijk heb ik alweer spijt.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Het blijft even stil. Mooi, het was ook meer een statement dan dat het een vraag was waar ik antwoord op verwachte. Dan begint ze toch te praten."Misschien niet... Maar jij zal het tenminste nooit te weten komen, je wilt niet eens een groep zijn. Het enige wat jij doet is lange gezichten trekken en je afwenden van de anderen." Mijn blik blijft op de boomtoppen hangen. "Volgens mij hebben ze alleen maar iemand nodig die ze stuurt en laat zien wat ze moeten doen om samen te kunnen werken. Het zijn geen eenlingen, maar je moet ze ook niet verdelen." Ik draai me met een ruk om. Ze is inmiddels terug bij de wasbak en spoelt wat smerige afwas af. Wie denkt ze wel niet dat ze is? Ze heeft het recht niet zo over me te praten. Ze kent me niet eens. "En sinds wanneer is de leider uithangen mijn taak? Ik heb geen zin om voor een stel pussies te zorgen die niet eens in mijn buurt willen komen," snauw ik. Ze zoeken het hier maar uit met zijn allen. Iedereen kijkt me met de nek aan maar verwacht ondertussen wel dat ik bescherming bied en een leider voor ze ben. Fuck dat. Waarom is er niet gewoon een taakverdeling waar iedereen zich aan houdt zodat ze me de rest van de tijd met rust kunnen laten? Me laten sleutelen aan de motor, mijn pijlen schoonmaken, zelf rustig op jacht gaan.. Ik mis die momenten. Ik ben veel te weinig alleen de laatste tijd. Misschien is dat een van de redenen dat ik nog eerder woedeaanvallen krijg dan eerst.

---

ars moriendi

Jessalyn Hope

"En sinds wanneer is de leider uithangen mijn taak? Ik heb geen zin om voor een stel pussies te zorgen die niet eens in mijn buurt willen komen." snerkt hij naar me, nogal op zijn teentjes getrapt. Ik haal iets mijn schouders op, maar ga verder met wat ik aan het doen was, ook al is het al zo goed als schoon. "Niemand zegt dat je de leider moet zijn. Ik probeer ook geen leider te zijn, maar het is makkelijk om ze wat bij te sturen waardoor iedereen het makkelijker krijg hoor," zeg ik op een kalme toon, waarna ik me naar hem omdraai en mijn natte handen in mijn zij zet. "Ze zijn helemaal geen pussies, zoals jij dat zo mooi zegt. Ze hebben het tot nu toe weten te overleven en ik weet bij god niet hoe, maar ze hebben het in ieder geval gedaan. Toen kwam jij er schijnbaar bij en niets was goed genoeg voor meneer. Ik weet niet welk paleis jij uitgerold komt, maar ze doen hun best om er iets van te maken en dat gaat ook niet altijd goed." De aangeboren, wat neerbuigende toon waarmee ik vroeger vaak sprak komt wat terug, het is een typische manier van praten voor donkere mensen en het is er bij mij ook ingeslopen, maar ik weet het meestal wel te onderdrukken. Nu begin ik me druk te maken, om niets eigenlijk, en komt het weer terug. Ik snap niet eens waarom ik me erin meng en de groep hier probeer te verdedigen, misschien omdat ik me er deel van begin te voelen. Al snel besef ik wat ik nou eigenlijk tegen me gezegd heb en ik draai mezelf snel op, waarna ik steun op de rand van het aanrecht. "Sorry, Daryl. Ik wil me er helemaal niet mee bemoeien." zucht ik vervolgens.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Ze blijft doorgaan waar ze mee bezig is terwijl mijn ogen boos op haar rug priemen. "Niemand zegt dat je de leider moet zijn. Ik probeer ook geen leider te zijn, maar het is makkelijk om ze wat bij te sturen waardoor iedereen het makkelijker krijgt, hoor," zegt ze me haar rug naar me toe. Dan draait ze zich naar me om en zet ze haar armen in haar zij. "Ze zijn helemaal geen pussies, zoals jij dat zo mooi zegt. Ze hebben het tot nu toe weten te overleven en ik weet bij god niet hoe, maar ze hebben het in ieder geval gedaan. Toen kwam jij er schijnbaar bij en niets was goed genoeg voor meneer. Ik weet niet welk paleis jij uitgerold komt, maar ze doen hun best om er iets van te maken en dat gaat ook niet altijd goed." In een paar stappen ben ik bij haar. Met samengeknepen ogen kijk ik haar aan. "Uit welk paleis ik ben gerold?" herhaal ik haar. Ik hoop dat ze op die manier beseft wat ze heeft gezegd. Ik zal het niet letterlijk tegen haar zeggen omdat ik niet als een of andere whiny pussy wil over komen, maar dit slik ik gewoon niet. Er is nooit voor me gezorgd. Mijn hele leven lang heb ik alles zelf moeten ontdekken. De enige leerschool die ik had was Merle als hij zin in me had en niet in een jeugdinstelling zat. Het alleen zijn en leven heeft me gemaakt tot wie ik ben, en dat is nou eenmaal niet zo vrolijk en kirrend als zij is. Suck it up. "Sorry, Daryl. Ik wil me er helemaal niet mee bemoeien." "Dan moet je me ook niet de les gaan lezen," blaf ik terug. Ik loop weer naar het raam en probeer te zien waar mijn motor staat.

---

ars moriendi

[Damn you dubbelposts >____<]

[ bericht aangepast op 8 feb 2013 - 0:30 ]

---

ars moriendi

[Awh, haha.]

Jessalyn Hope

Ik heb hem nogal kwaad gemaakt met mijn woorden en hij komt dan ook op me af, met een paar grote stappen. Niet dat hij mij kan intimideren, zo is hij toch niet. Toch bied ik mijn excuses aan nadat hij mijn woorden herhaalt heeft, ik heb weinig zin in een ruzie of iets wat erop lijkt. "Dan moet je me ook niet de les gaan lezen." antwoord hij er kwaad op, waarna hij weer naar het raam toe loopt om daardoor heen te kijken. Shit, hij is wel heel goed in uitdagen hier. "Ik lees je de les helemaal niet, ik zeg gewoon hoe deze groep in elkaar zit en wat jou aandeel erin is. Niet dat het wat uitmaakt uiteindelijk, want het is toch nooit goed, wat iemand ook probeert." Ik kan gewoon mijn mond niet houden als hij zo tegen me begint. Hij doet maar net alsof alles hier slecht is, blablabla geen idee, maar voor mij, voor mij is dit het paradijs en ik wil niet dat hij het alleen maar afkraakt. Hij moet inderdaad ergens vandaan komen waar het geweldig is als hij het hier zo slecht heeft, want ik heb nog nooit iets beters gezien. Je moet de meeste groepen eens zien, mensen overheerst door één of andere agressieve lul, alsof dát zo geweldig is. Ik snuif woedend en duw mijn nagels in mijn handpalmen om niet verder uit te vallen. Meestal kan ik mezelf wel beheersen, dus nu moet ik het ook kunnen. Nu snap ik tenminste wel hoe hij Rebecca tegen zich in het harnas gejaagd heeft, als hij tegen haar ook zulk neerbuigend gedrag vertoont...

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
"Ik lees je de les helemaal niet, ik zeg gewoon hoe deze groep in elkaar zit en wat jou aandeel erin is. Niet dat het wat uitmaakt uiteindelijk, want het is toch nooit goed, wat iemand ook probeert." "Alsof iemand iets voor mij probeert," merk ik schamper op. "Het is hier ieder voor zich. Ik dacht dat jij dat ook wel door zou hebben, maar dan heb ik je toch te slim ingeschat." De zon schijnt in mijn ogen. In de verte zie ik uiteindelijk mijn motor staan. Het liefst skip ik het jagen voor vandaag en ga ik er meteen vandoor, maar ik weet dat ik het verstandig is om goed te eten ik de reis ga maken. Een klein levertje of konijnenhartje is bij lange na niet genoeg. Ik draai me weer om en kijk naar de geschoten konijnen. Ik ga er vanuit dat ik die niet voor mij bedoelt zijn, en vraag er dus verder ook niet naar. Het is zoals ik net zelf heb gezegd. Ieder voor zich. Ze kan die kleine Rebecca leren jagen, maar ikzelf zal daar toch nooit wat aan hebben. Alsof ze mij iets zou aanbieden. Alsof ik iets van haar zou aannemen.

---

ars moriendi

Jessalyn Hope

"Alsof iemand iets voor mij probeert. Het is hier ieder voor zich. Ik dacht dat jij dat ook wel door zou hebben, maar dan heb ik je toch te slim ingeschat." Na deze woorden wordt het toch wel iets te persoonlijk voor me, waardoor ik de woede in me voel opborrelen. Net om deze reden draai ik me uiteindelijk toch om naar hem, terwijl ik mijn woede probeer te beheersen. "Het is hier niet ieder voor zich. Ze jaagt niet voor zichzelf maar voor die andere twee. Zij zorgt voor ze, zorgt ervoor dat ze niet verhongeren terwijl jij met een shitload aan eten rond zeult voor jezelf! Je wílt niet bij de groep horen, geef anderen de schuld er niet van. Je bent een goede kerel daar ergens, dat weet ik zeker. Maar het komt er nu niet uit. Zogenaamd belangrijk, hm?" Mijn stem verhef ik als ik tegen hem praat, terwijl ik me afvraag of hij nog wel weet wat hij zei toen hij dronken was, wat er gebeurde. "Als jij niet zo fucking stubborn was tegen de rest, zaten we hier straks met z'n alle die fucking konijnen op te eten. Ik snap wel waarom ze iets tegen jou heeft." Mijn woede uitbarsting is misschien wel wat overdreven, maar het is er nu toch al uit en ik heb er geen spijt van, wat hij ook doet. Ik verwacht niet dat mijn woorden enig invloed op hem hebben, behalve dat hij er enkel kwaad om zal worden. Eigenlijk is dit gewoon energie verspilling.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Dat wilde ik wel ja, maar jij lag te lekker en wilde niet mee," ga ik er mompelend tegenin. Rowan stond uiteindelijk toch recht, maar klampte ze zich aan mij vast om niet om te vallen.
"True," mompelde ik zachtjes. "Maar nu wil ik wel mee, is dat niet goed dan?" Ik moest echt eens gaan ophouden met praten, mijn hoofd bonkte als een gek en deed nog meer peen bij elk woord dat uit mijn of iemand anders mond kwam. Alleen was ik een echte kletskous en lukte het me toch niet.
"Waarom wilt hij niet bij ons blijven? Omdat we meiden zijn?" vroeg Rowan opeens. "Oh, dat is pas asociaal! Pfft, die kakker moet ons maar ontlopen hoor."
Ik grinnikte zachtjes om het woord kakker, het was grappig dat ik dat uit Rowans mond te horen kreeg, ik dacht dat ze altijd zo goed gemanierd was. Nou ja, een soort van, want ze haar sarcastische opmerkingen waren grappig en hard tegelijk.
"We zijn gewoon zo sexy dat hij het niet meer aankon en wel weg moest voordat hij zou smelten van onze heetheid," mompelde ik. Ik was allesbehalve sexy of elegant, maar het was dan ook een sarcastische opmerking.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

url=http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=148016][15]Topic 5[/15][/url


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov